ปรียนันท์ธรรมสถาน เพื่อปฏิบัติและหลบภัย

โมทนาบุญกับทิดเปี๊ยกด้วยครับ รออ่านนิทานอยู่เหมือนกันครับ

 

ถ้าจำไม่ผิด เพชรบูรณ์ ครับ

 

*****************************
บทสวดฆราวาส

 

ครับ ถูกต้องตามที่แนะนำมานั่นแหล่ะ อันนี้แล้วแต่ใครจะไปทำก็ไม่รับผิดในการทำนั้น เพราะว่าเรื่องของเขา ไม่ได้แนะนำไปทำแล้วดีนะ แต่เล่าให้อ่านเฉยๆจะว่าดีหรือไม่ดีก็คิดเอาเอง

 

คนที่ไม่คิดที่จะให้อภัยคน ไม่มีทางสำเร็จหรอก
ที่ผมบอกนี่ไปเจอมาหลายอย่าง แม้แต่คนที่เราเกลียดนี่เราต้องให้อภัยให้ได้ถ้าทำไม่ได้ก็จงจำไว้ว่าท่านยังไม่มีทางสำเร็จ

 

สิ่งที่เราทำไว้นั้นมันตามมาตลอด ญาณทุกระดับก็จะมีเจ้ากรรมนายเวรรออยู่ ทุกอย่างที่เราจะเดินไป เช่นเราอยากทำอะไรสักอย่าง ยกตัวอย่าง อยากเดินกำลังญาณสูงๆก็จะมีเจ้ากรรมนายเวรที่กำลังญาณสูงๆคอยอยู่ ณ จุดนั้น พอเราเดินไปถึงท่านผู้ที่เราเคยทำกับเขาไว้ก็จะมาขวางทันใด หากเขาได้จังหวะก็จะเข้าขวางทางทันที
เป็นอย่างนี้ทุกเรื่องๆไป
กำลังญาณของแต่ละภพภูมิก็มีมากมายเราเคยทำไว้ตรงไหนก็จะคอยอยู่ตรงนั้น

 

ภพภูมิที่เรารู้จักกันมีมากมายที่รู้กันอยู่แล้วนั้นคือ

นิพพาน 1
อรูปพรหม 4
รูปพรหม 16
สวรรค์ 6
มนุษย์ 1
เปรต 1
อสุรกาย 1
สัมพเวสี 1
นรก 8
โลกันตรนรก 1

นอกจากนี้ก็ยังมีต่างทวีปซึ่งเรานั้นอยู่ทวีป ชื่อว่า ชมภู เรียกตามต้นชมภูหรือว่าต้นหว้า ตอนเด็กๆไปตามทุ่งตามเขาก็เก็บกินบ่อยๆ ระวังมันเลอะเสื้อนะ อิอิ
ต่างทวีป ก็ได้แก่ อมรโคยาน บุรพวิเทห์ อุดรกาโร และมีนอกเหนือจากนี้อีกมากมาย แล้วก็มีทวีปซ้อนทวีป คือเมืองลับแล ของแต่ละทวีปอีก
ภพภูมินั้นก็มามากมายจนบางคนจำไม่ได้ว่าไปเกิดที่ไหนมาบ้าง
บางครั้งภพภูมิที่ไปนั้นไม่ได้สร้างกุศลไว้ เลยลืมไปว่าคยทำบุญไว้ที่ไหน
หากเราสะกิดหน่อยก็อาจจะนึกมาได้ว่า เคยมี
เช่น ท่านเคยเกิดที่อมรโคยานบ้างไหม เคยสร้างกุศลไว้ที่นั่นบ้างไหม
ผีบางท่านนึกได้ก็รีบรับกุศลก่าตัวเองและมีมากมายทีเดียวอย่างไม่น่าเชื่อ บางท่านมีมากทุกที่ บางท่านพูดไปถึงตรงไหนก็ไม่ได้สร้างไว้ทุกที่ก็มี คนเรานี่ดูถูกกันไม่ได้บางคนปัจจุบันไม่ได้ทำบุญอะไรเลยเอาแต่เที่ยวสนุกๆไปแต่พอนึกย้อนไปชาติก่อนๆและทวีปอื่นๆนั้นมีมากจนเราอึ้งก็มี

 

ทิดเปี๊ยกกลับมาแล้ว เวปบอร์ดนี้ก็เริ่มคึกคักขึ้นมาทันทีเลยนะ เห็นเหงาๆมาหลายเพลา ไอ้ตัวเรามันก็ยุ่งมาก เวลาจะเข้าเวปพลังจิตเดี่ยวนี้ เป็นอะไรก็ไม่รู้ มันไม่รู้จักเราซะแล้ว จำไม่ได้ ต้องคอย ล็อคอิน และใส่พาสเวิร์ดยาวๆ เครื่องมันก็ชอบว่าใส่รหัสผิดต้องรอ 15 นาทีจึงให้ใส่ใหม่ได้ ลำบากนิ

ยังไงก็ขออนุโมทนาบุญที่ได้บวชมากับทิดเปี๊ยกด้วยนะครับ
Welcome Back !! เล่านิทานอีกนะครับ จะรออ่าน

 

สวัสดีครับคุณ Pew Pew สบายดีนะครับ
ขอนั่งรอฟังด้วยคนนะครับ
อยากให้เปี๊ยกช่วยดูลุงหน่อย

 

ตอนที่บวชอยู่วันหนึ่ง มีเสียงครวญครางแบบทรมาน จากผีผู้หญิงคนหนึ่ง ว่า โอ้ยยยยยย เสียงนั้นเกิดขึ้นประมาณ 01.00 น ผมลุกขึ้นมานั่งฟังแล้วก็แผ่เมตตาไปให้เขารับบุญกุศล เพื่อให้เขาคลายความทุกข์ พอเวลาผ่านไป ประมาณ 02.00 น ก็ได้ยินเสียงโอ้ยยยย นั้นเบาลง เบาลง เรื่อยๆ แล้วก็เงียบไป

 

ลุงชัยมงคลมีอะไรดีๆมากมาย คงต้องให้ลุงรู้ด้วยตัวเอง
ลองถามพี่สุเชษฐ์ดูได้ อิอิ แจ่มมากๆ นะพี่สุเชษฐ์ เดี๋ยวนี้พี่สุเชษฐ์ธรรมดาที่ไหน เหอะๆ

 

โดนเล่นงาน

ตอนบ่ายวันหนึ่งขณะที่บวชอยู่ผมได้ซักผ้าสบงแล้วเอามาตากนอกกุฏิ
พอบิดผ้าหมาดแล้วใส่กะละมังออกมา แล้วปิดประตูเอาไว้ ตากผ้าเสร็จ จะเปิดประตู ปรากฎว่า ประตูลอค กลอนข้างใน กลอนเป็นกลอนด้านข้าง คือ รูกลอนประตูอยู่ในแนวนอน ไม่สามารถวิ่งไปเสียงด้วยแรงโน้มถ่วงเหมือนกล่อนแนวตั้งได้ ผมกับคุณเปิ้ลช้วยกันหาทางเอางัดแงะอยู่นานกว่า 2 ชั่วโมง สุดท้ายไปเรียกพระอีกรูปมาท่านเลยดึงแรงๆกลอนเลยหลุดและพัง แล้วก็ซ่อมแซมใหม่ คราวนี้ลองปิดหลายๆครั้งกะจะให้ล็อคเหมือนเดิมก็ไม่สามารถทำได้ เหอะๆๆๆผีหลอก

 

พระแม่คงคามาทักทาย

หลวงตาที่วัดป่าห้วยบงท่านหนึ่งชื่อว่าหลวงตาตี๋ ท่านจะคอยดูแลเรื่องน้ำใช้ คือเปิดปั้มสูบน้ำไว้ให้เต็มถังใหญ่แล้วท่านก็เป็นคนเดียวที่ทำหน้าที่นี้ไม่มีใครแย่ง ช่วงนั้นอยู่กัน พระ 2 รูป และเด็กวัดคือคุณเปิ้ล อีก 1 ท่าน พระท่านอื่นๆไปงานบุญใหญ่ไกลๆหลายวัน

เรื่องมีอยู่ว่าหลวงตาตี๋เปิดปั้มน้ำไว้เต็มถังแล้วก็ปิดปั้ม พอเวลาผ่านไป ประมาณ 3 วันท่านก็ไปตรวจดูระดับน้ำ ปรากฏว่า ระดับน้ำไม่ได้ลดลงเลย ยังคงเต็มเหมือนเดิม ทั้งที่มีการใช้งานน้ำนั้นปกติทุกอย่าง ซึ่งปกติแล้วน้ำน่าจะลดลงอย่างน้อยๆก็ประมาณ 3 นิ้ว หรือประมาณ 7.5 ซม.
แล้วท่านก็มาถามผมว่าได้ไปเปิดปั้มน้ำไหม ผมก็บอกว่าไม่เคยรู้ว่าเปิดอย่างไร ท่านก็งง ว่าทำไมมีการใช้งานปกติ น้ำทำไมไม่ลดระดับ

พอถาม...ดูก็ได้คำตอบว่า พระแม่คงคาท่านมาทักทาย อนุโมทนาบุญด้วย ขนลุกวาบๆ แล้วเราก็ขออนุโมทนาบุญท่านและขอบคุณที่ท่านมาให้กำลังใจ

 

สวัสดีครับ..คุณชัยมงคลสถาน

เรื่องที่คุยไว้เกี่ยวกับที่ดินที่หันคา คงต้องพักไว้ก่อนนะครับ เพราะภรรยายังทำใจไปอยู่ต่างจังหวัดไม่ได้ เป็นห่วงการศึกษาของลูกชาย ตอนนี้อายุ 8 ขวบเอง
แต่ผมเองก็ยังไม่ทิ้งความฝันนะครับ ยังแอบหาข้อมูลศึกษาการเกษตรอยู่เรื่อยๆ ตามแต่เวลาจะเอื้ออำนวย เมื่อ 2-3 วันก่อนนอนไม่หลับเปิดทีวีดู เห็นเขาว่าปลูก ต้นตะกู ดี เป็นพืชเศรษฐกิจตัวหนึ่ง เลี้ยงง่าย โตเร็วมาก 2-3 ปีก็ตัดขายได้ราคาดี รู้สึกว่าจะเอาไปทำเฟอร์นิเจอร์ได้ดี ปลวกก็ไม่กิน คุณชัยมงคลสถานน่าจะลองหาข้อมูลเพิ่มเติมดูนะครับ ผมว่าน่าจะมีประโยชน์

ส่วนตัวผมตอนนี้ คงต้องทำงานเก็บสตางค์สักพัก พออยู่ตัวมีตังค์สะสมพอประมาณจะไปขอคำแนะนำจากคุณชัยมงคลสถนาเรื่องทำการเกษตร เพราะโครงการที่อยากทำมันเกิดขึ้นมาได้อย่างกระทันหัน คงต้องไปนั่งปวดหัวอยู่สักระยะ รอให้ระบบงานอยู่ตัวก่อนจึงจะโผบินได้บ้าง

นิยายทิดเปี๊ยกกำลังเริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ขออนุโมทนาสาธุด้วยครับ

 

โมทนากับท่านทิดเปี๊ยก ด้วยครับ
ติดตามมาอ่านเหมือนกัน

 

ธรรมดาที่ไหน....ไม่ธรรมดาเป็นอย่างไร
ถ้าผมไม่ธรรมดาแต่ยังไม่อาจก้าวล่วงทุกข์ ข้ามวัฏฏะ จะมีสาระอะไรกับการเป็นคนไม่ธรรมดาในความหมายนั้น

สิ่งที่ผมรู้เห็น หากไม่เป็นไปเพื่อละ ปล่อยวาง ผมถือว่ายังธรรมดา

วันเวลานี้ผมยังคงเป็นคนธรรมดา เหมือนเราท่านนั่นเอง

ถ้าจะมีวันที่ผมไม่ธรรมดา ผมค่อยบอกอีกครั้งหากจำเป็น

 

ธรรมดา ... ธรรมดา ... ธรรมดา นี่แหละคือเส้นทางสู่ทางสายนิพพาน อย่าไปแสวงหาความวิเศษใดๆเลย ไล่พิจารณาตรงที่มันธรรมดานี่แหละปัญญาญานก็จะเกิดเอง

 

ท่านวัสสาวลาหกเทพบุตรมาอวยชัย

ตอนที่ผมเดินทางไปบวชนั้นวันเดินทางมีฝนตกตลอดทางเปรียบเหมือนกับว่า ท่านทวยเทพมาอวยชัย ท่านวัสสาวลาหก(พระพิรุณ) ท่านวาตวลาหก อุณหวลาหก สีตวลาหก อัพวลาหก ข้าพเจ้าได้ซาบซึ้งในความดีของท่านแล้ว ข้าพเจ้าขออโหสิกรรมและขออนุโมทนาบุญของท่านทั้งหลายทุกผู้ทุกนาม

เมื่อตอนวันที่บวชฝนก็ได้ตกลงมาโปรยปรายพอให้ชุ่มฉ่ำ
เมื่อวันแรกที่ออกบิณฑบาตรก็ฝนก็ตกลงมาพอให้เป็นการพรหมน้ำมนต์
เมื่อวันที่ลาสิกขา ฝนก็ได้ตกลงมาเป็นการอำลา
เมื่อวันที่กลับมาถึงระยอง ฝนก็ได้ตกลงมาอย่างหนักเหมือนบอกว่าอะไรก็ไม่ทราบ

เมื่อวันที่มาอยู่ระยองครั้งแรกฝนก็ได้ตก(เมื่อหลายปีแล้ว)
เมื่อวันที่ไปนอนปรียนันท์ครั้งแรก ฝนก็ได้ตกพอให้ชุ่มเย็น
เมื่อวันที่ไปอยู่เชียงใหม่ครั้งแรกฝนก็ได้ตกลงมาเล็กน้อย
เมื่อวันที่เดินทางมาอยู่กรุงเทพครั้งแรก หมอกก็ได้ลงหนาจัด
เมื่อวันที่อกหักเสียใจ วันที่สาวบอกเลิกเมื่อสมัยเรียนที่ มช. ฝนก็ได้ตกลงมาอย่างหนักเหมือนจะเสียใจไปด้วย
เมื่อวันที่ขี่มอเตอร์ไชค์ไปปรียนันท์ครั้งแรก ฝนก็ได้ตกอย่างหนักทดสอบกำลังใจ

เมื่อสมัยเด็กฝนตกทีไรจะละเมอออกมาตากฝนทุกที
เมื่อได้ทราบว่าอดีตชาติเมื่อจบชีวิตลงฝนจะตกหนักทุกครั้งไป
เมื่อเป็นเช่นนั้นเมื่อฝนตกหนักจิตเดิมเลยกลัวฝนเพราะว่ากลัวตาย
ตอนเด็กเลยละเมอเมื่อได้ยินเสียงฝนประจำ

ความตายอยู่ใกล้เราเพียงนี้ จะไปหาเรื่องชาวบ้านให้เป็นเรื่องทำไมกันหนอคนเรา

 

ขอลอกเลียนข้อความของคุณเปี๊ยก ความตายอยู่ใกล้เราเพียงนี้ จะไปหาเรื่องชาวบ้านให้เป็นเรื่องทำไมกันหนอคนเรา

ชอบมากครับโดนใจดี จะเอาอะไรกันนักกันหนากับกับผู้คนที่อยู่รอบข้างเราหรือคนที่เราเจอะเจอ เวลาเราตายเขาก็ไม่ได้มาตายร่วมกับเราสักหน่อย เพียงแต่ว่าตอนที่เรายังไม่ตายเราก็อยากจะช่วยให้เขารอดตายด้วยมันก็เท่านั้นเอง<!-- / message --><!-- sig -->