ปัญหาการเข้าใจในการ)กิบัติธรรม

มีญาติคนหนึ่งของผม เขาได้ปฏิบัติธรรมกับพระท่านหนึ่ง ท่านสอนให้ดูแต่จิต ไม่เน้นการการทำบุญอย่างอื่น เขาบอกว่าวิธีดูจิต คือ วิธีปฏิบัติทางตรงมุ่งสู่พระนิพพาน การปฏิบัติแบบอื่นๆ เป็นทางอ้อม และบอกว่าการปฏิบัติเข้านิโรธสมาบัติ เป็นการทรมานร่างกายตนเอง การปฏิบัติแบบอื่นๆ ผิด เพราะในพระไตรปิฏก ไม่มีกล่าวเอาไว้
ขอทราบว่าจะอธิบายอย่างไร เขาถึงจะเข้าใจถึงหลักการและวิธีการสูงสุดของพระพุทธศาสนา ผมคิดว่าเขากำลังเข้าใจผิด แต่เขาค่อนข้างจะมี มานะ

 

หลวงพ่อฤษีท่านเคยบอกว่า
คนปฏิบัติรู้ไม่เท่ากัน ถ้าใครปฏิบัติไม่ครบ
กรรมฐานทุกๆกอง เลือกแต่กรรมฐานที่ถูกใจ และตนเองปฏิบัติได้ผลดี
เค้าก็จะสอนคนอื่นโน้มคนอื่นมาในกรรมฐานของตน เพราะตนปฏิบัติได้ดี
ก็เป็นได้ และก็มีความหวังดี สอนกรรมฐานให้คนอื่นได้ดี แต่ไม่รู้ว่ามีวิธีฝึกแบบอื่นอยู่
อันนี้เราเรียกว่าอย่างไรดีเน้อ

 

ขอแสดงความคิดเห็นนะครับ !
๑. การปฏิบัติแบบดูจิต คือ จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน ๑ ใน ๔ ของสติปัฏฐานสูตร , พระพุทธโฆษาจารย์ ผู้รจนาพระคัมภีร์วิสุทธิมรรค ท่านรวบรวมเอาพระกรรมฐาน ๔๐ ในสมัยพุทธกาล และบางครั้งพระพุทธเจ้าก็ประยุกต์สอนตามพระพุทธวินิจฉัย เช่น กรณีพระจูฬปันถก ที่พระพุทธองค์ทรงประทานผ้าขาวให้นั่งลูบแล้วภาวนา "ระโชหรณัง ระชังหรติ" จนท่านสำเร็จเป็นพระอรหันต์ถึงพร้อมปฏิสัมภิทาญาณ ได้รับพุทธสรรเสริญ ว่าเป็นเอตทัคคะ ชำนาญในการใช้มโนมยิทธิ เรียกว่าพระกรรมฐานพิเศษ (เฉพาะบุคคล )
๒.การปฏิบัติไม่น่าจะมีทางตรงหรือทางอ้อม พระพุทธเจ้าทรงเป็นผู้ถึงพร้อมด้วย นานาธิมุตติกญาณ และอินทรียปโรปริยัตตญาณ พระญาณหยั่งรู้ในอัธยาศัยและอินทรีย์ของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย ว่าสัตว์ใดใดมีอัธยาศัยอ่อน-แก่ บรรลุธรรมช้าหรือเร็ว คนไหนสามารถบรรลุธรรมได้ เช่น พระโมคคัลลานะปฏิบัติ ๗ วันบรรลุเป็นพระอรหันต์ , พระสารีบุตรปฏิบัติ ๑๕ วันบรรลุเป็นพระอรหันต์ , พระสีวลี โกนหัวบวชปุ๊บเป็นพระโสดาบัน บวชเสร็จเป็นพระอรหันต์
๓."ที่บอกว่าการปฏิบัติเข้านิโรธสมาบัติ เป็นการทรมานร่างกายตนเอง การปฏิบัติแบบอื่นๆ ผิด" ท่านน่าจะหมายถึง การเข้านิโรธกรรมของพระสายล้านนา ครูบาเจ้าศรีวิชัยใช่ไหมครับ ? อันนี้แล้วแต่อินทรีย์ของแต่ละบุคคล อย่างหลวงพ่อเกษม เขมโก แห่งสุสานไตรลักษณ์ ท่านนั่งกรรมฐานสามฤดู คือ นั่งกลางแดด กลางฝน กลางลมหนาว , พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ท่านเดินจงกรม ๓ วัน เป็นการทรมานจิตท่าน , พระอาจารย์จวน กุลเชฐโฐ ท่านนั่งสมาธิที่ปากเหว, หลวงพ่ออุตตมะ วัดวังวิเวกการาม ท่านฉันวันละ ๓๒ คำ ล้วนเป็นวัตรปฏิปทาของพระอริยะเจ้าที่น่ากราบไหว้ เขาเรียกว่าการปฏิบัติแบบอุกฤษฏ์ ใช้สำหรับท่านที่มีอินทรีย์แก่กล้า ในพระไตรปิฏกก็มีนะครับ เช่น พระโคธิกะ , พระพุทธอนุชาอานนท์ ครับ
๔. การปฏิบัติแบบจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน คือ การตั้งสติกำหนดจิตรู้ดูจิต นี่เป็นของดีมาก ๆ ได้ทราบว่าพระเดชพระคุณหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ท่านสอนหลวงปู่ดูลย์ อตุโล วัดบูรพารามไว้นิครับ สาธุ.....