ผมอยากทราบว่า ท่านเฮ่งเจีย ซุนหงอคง ท่านเป็นโพธิสัตว์หรือเปล่า

ผมอยากทราบว่า ท่านเฮ่งเจีย ซุนหงอคง ท่านเป็นโพธิสัตว์หรือเปล่า.

จากที่มีเซียนรับเป็นศิษย์ ได้ฝึกวิชาต่าง ๆ เช่น การแปลงกายที่แปลงได้ 72 ร่าง, ตีลังกาได้ไกลกว่า 300 ลี้ แถมยังไป 3 โลกได้อีก


ท่าน ซุนหงอคง เป็นโพธิสัตว์หรือเปล่า และอยู่ในสวรรค์ใด

 

เรื่องแต่ง อยู่ที่คนเขียน ว่า อยากให้เป็นไหม

 

มาผิดห้องแล้วครับน้อง และพี่เห็นว่าน้องมีความพยายามที่จะนำข้อมูลลักษณะนี้มาแชร์บ่อยมาก ในเว็บนี้ ส่วนตัวผมเห็นว่าดีครับที่สนใจเรื่องดีๆ แต่จะกว่ามั้ยถ้านำเรื่องนี้ไปปรึกษาที่เว็บถือศีลกินผัก ซึ่งมีอยู่หลายที่ครับ

 

จะเอาตัวละครในนิยายมาบูชาเป็นเทพกันแล้วเหรอ

อยากจะบอกจขกท.ว่าก่อนจะเชื่ออะไร ยังไงก็ขอให้ลองศึกษาที่มาที่ไปให้มันดีๆ ก่อนจะเชื่อครับ

ผมว่าถ้าคนไทยยังเป็นอย่างนี้ อีกซักประมาณ 200 ปี คนในสมัยนั้นอาจจะมีคำถามประมาณว่า
"ผมอยากทราบว่า ท่านโดเรมอน เทพแห่งแมว ท่านเป็นเทพระดับไหน อยู่ในสวรรค์ชั้นอะไร"

เฮ้อ................................

 

ไม่เห็นจะตอบคำถามผมเลย สงสัยต้องรอพี่สับสน

 

ศาสนา พุทธ จะเสื่อม ก็เพราะ มีคน แอบอ้าง ตัวละคร ใน นวนิยาย มาเป็น โพธิสัตว์ อ้างว่าเป็น พระพุทธเจ้า

หรือว่า จขกท กำลังจะคิด ทำลาย ใส่ความ ศาสนา พุทธ อยู่หรือคับ


ตอบให้ให้ จขกท เข้าใจ คับ

แต่ดูเหมือน น้ำเต็มแก้ว อะไรที่ขัดกับความคิดตน จะไม่ยอมรับ


เฮ่งเจีย ซุนหงอคง ไม่ได้เป็น โพธิสัตว์ คับ ไม่ได้อยู่ สวรรค์ ชั้นไหนด้วยคับ

เฮ่งเจีย ซุนหงอคง เป็น ตัวละคร ในนิยายจีน ที่แต่งขึ้นมา แล้ว คนที่ยัง เชื่อ อยู่นี่ จะเป็น พวก ไม่ยอมรับความจริง ทั้งๆ ที่มีหลักฐาน ต่างๆ แต่ก็ยัง ใช้ ความเชื่อความเห็นส่วนตัว พยายาม จะให้คนอื่น ยอมรับ



เฮ่งเจีย ซุนหงอคง เป็น ตัวละคร ในนิยายจีน ที่แต่งขึ้นมา โดยใช้ ประวัติ พระถังซัมจั๋ง ที่ไปอัญเชิญ พระไตรปิฏก ฯ ชมพูทวีป มาแต่งเป็น นวนิยาย



พระถังซัมจั๋ง (ประมาณ ค.ศ. 602 – 5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 664<SUP id=cite_ref-0 class=reference>[1]</SUP>) เป็นบุคคลที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ เดิมชื่อ "เสวียนจั้ง" (玄奘) เป็นพระที่บำเพ็ญศีล สมาธิ ปัญญา มาแต่เยาว์ แต่ยังมีสิ่งที่ค้างอยู่ในใจ คือการเดินทางไปอัญเชิญพระไตรปิฎก ณ ชมพูทวีปเมื่อเติบใหญ่ขึ้นจึงได้ออกเดินทาง โดยได้เขียนเป็นบันทึกการเดินทางไว้ด้วย ซึ่งเขียนขึ้นในปี พ.ศ. 1183 (ค.ศ. 646) มีชื่อว่า "ต้าถังซีโหยวจี้" (大唐西游记) แปลว่า จดหมายเหตุการเดินทางสู่ดินแดนตะวันตกของมหาราชวงศ์ถัง โดยในนั้นจึงเล่าถึงการเดินทางที่ไปพบปะกับภูมิประเทศที่แตกต่างออกไป สภาพผู้คน วัฒนธรรมที่หลากหลาย น่าสนใจ รวมไปถึงการทหาร การเมืองการปกครอง ด้วย หนังสือ "ต้าถังซีโหยวจี้" ได้รับการแปลเป็นภาษาไทยและตีพิมพ์ครั้งแรกในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2547 โดย ซิว ซูหลุน ซึ่งเป็นอาจารย์ชาวจีนที่สำเร็จการศึกษาภาควิชาภาษาไทยจากมหาวิทยาลัยภาษาต่างประเทศปักกิ่ง ตีพิมพ์โดย สำนักพิมพ์มติชน (ศิลปวัฒนธรรมฉบับพิเศษ) ความยาว 12 บรรพ จำนวนรวม 520 หน้า ISBN 9743233326 โดยผู้แปลให้ชื่อภาษาไทยว่า "ถังซำจั๋ง จดหมายเหตุการเดินทางสู่ดินแดนตะวันตกของมหาราชวงศ์ถัง"

ประวัติ
พระถังซัมจั๋ง เป็นชาวมณฑลเหอหนาน เมื่อเยาว์วัยได้ติดตามพี่ชายคนที่สอง ซึ่งบวชเป็นพระภิกษุในเมืองลั้วหยาง และได้รับเลือกให้เป็นนาคหลวง บรรพชาเป็นสามเณรเมื่ออายุ 13 ปี และมีความสามารถในการแสดงธรรมเป็นอย่างมาก เมื่อสิ้นราชวงศ์สุย และเปลี่ยนเป็นราชวงศ์ถังแล้ว ท่านจึงตัดสินใจเดินทางไปแสวงธรรมในประเทศอินเดีย ได้ออกเดินทางเมื่อปี พ.ศ. 1172
พระถังซัมจั๋ง ได้ศึกษาพระธรรมในอินเดีย ที่มหาวิทยาลัยนาลันทา นานถึง 17 ปี รวมระยะเวลาไปกลับทั้งสิ้น 19 ปี เป็นระยะทางกว่า 5 หมื่นลี้ ส่งให้จดหมายเหตุชิ้นนี้ของท่านนั้นอุดมไปด้วยข้อมูลต่างๆ เกี่ยวกับดินแดนในเอเชียกลางและเอเชียใต้เมื่อพันกว่าปีที่แล้วกว่า 138 แว่นแคว้น โดยในจำนวนนี้มี 110 แคว้นที่ท่านเดินทางไปด้วยตนเอง ขณะที่อีก 28 แคว้นนั้นท่านบันทึกจากคำบอกเล่าของผู้อื่น นับเป็นบันทึกทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญยิ่ง
พระถังซัมจั๋ง เดินทางกลับจีนพร้อมทั้งนำพระไตรปิฎกฉบับภาษาสันสกฤตกลับมาด้วย ท่านเดินทางถึงเมืองหลวงของจีนคือ เมืองฉางอาน ในปี พ.ศ. 1188 ในสมัย พระเจ้าถังไท่จง พระองค์ทรงเป็นปราชญ์ผู้เลื่อมใสในพระพุทธศาสนา จึงทรงอุปถัมภ์การแปลพระไตรปิฎก จากภาษาสันสกฤตเป็นภาษาจีน และ พระเจ้าถังไท่จงได้ทรงอาราธนาพระถังซัมจั๋งให้เขียนบันทึกการเดินทางไปอินเดีย จึงปรากฏหนังสือเรื่อง ต้าถังซีวีจี้ ในรัชกาลต่อมาพระเจ้าถังเกาจง พระองค์ทรงรับอุปถัมภ์งานแปลพระไตรปิฎกต่อ พระถังซัมจั๋งดำเนินงานต่อไปจนมรณภาพในปี พ.ศ. 1207 <SUP id=cite_ref-1 class=reference>[2]</SUP>
<SUP></SUP>
<SUP>อ่านประวัติที่มา http://th.wikipedia.org/wiki/พระถังซัมจั๋ง</SUP>

 

ปัญญานิ่ม เพ้อเจ้อ ไปวันๆ....................

 

เห็นด้วยครับผม............