ผลของการโต้ตอบธรรมที่รุนแรง

เห็นเเต่ตัวเองเเสดงทั้งกาย ทั้งจิต ตัวประกอบยัวเยี้ยเต็มไปหมด

24 ชั่วโมงดูตัวเองก็ไม่ว่างเเล้ว

สันโดษดู Reality ชีวิตตัวเองอยู่ นะเอย นะเอย

Production สันโดษ ใหญ่

เพราะ มีทั้งในโลกมนุษย์ เเละ ต่างดาว

บู๊และบุ่น โรเเมนติก แอคชั่น

หลายเรื่อง ขอโทษที่ไม่มีเวลาให้คนอื่น

เพราะ มัวเเต่ ดูจิตตนเอง​

<!-- / message --><!-- sig -->

 

ที่เห็นก็เห็นยุ่งกันไปมา ไรไม่รู้ ไปดูตัวเองต่อดีกว่า

ห้องนี้ก็เหมือนเดิม ห้องอื่นมีไร อัพเดทเสมอ

ห้องนี้ ............เร็ตติ้งไม่กระเตื้องเพราะ บทเเสดงเดิมๆ

มีแต่ จิตโง่ กับจิต ฉลาด ไม่เห็น จะมีอะไรเเตกต่าง เป็นน้ำได้สักคน

อวดรู้ กับ อวดรู้ ไปดีกว่า ไม่เห็นมีใคร รู้จักตัวเอง เหมือนเราสักคน..ไปดีกว่า ชิ!!!

 

อุ๊ฟ... เจ๊โดด มาแระ

หูยยย... เรานินทาไปซะเยอะเลย ... แหะ แหะ

สงสัย อุปทานเยอะไปหน่อย ....

 

นั่นมันการส่งจิตไป เป็นการไปบังคับจิต

ต้องปล่อยตรงนั้น

แล้วอาการจิตไหลที่รู้สึกได้ จะปราณีตกว่านั้นครับ

 

ให้บทสวด บทนึง...บทว่า

.....เราไม่คิดอะไร...เราไม่คิดอะไร.....เราไม่เคยคิดอะไร

หากไม่เข้าใจเเสดงว่า คิดอะไรอยู่ ก็ จงคิดต่อไป..ไปล่ะ...วิ้ง วิ้ง

 

แบบนี้คือการส่งธาตุจิตไปอยู่ที่ดิน จิตจะเปลี่ยนฐานการรู้ออก
ไปจากกายจากใจ ไปรู้อยู่นอกๆ ส่งจิตออกนอก มันจะนิ่ง
ระงับ แต่ทว่าเป็นอาการอาศัยสิ่งภายนอก ไม่ใช่หนทางมรรคผล
นิพพานแบบพุทธ เป็นของโยคี

 

สุดท้ายท่านเหล่านั้นก็ยังคง....แย่งกันไปอยู่บนยอดเขา....

 

ก็ต้องมีสิครับ พวกฤาษี ที่เข้ามาเรียนพุทธ พระพุทธองค์ก็ต้อง
เอาธรรมทีขามีดีอยู่แล้ว มาพิจารณาตัดเข้าพุทธศาสนา

อย่าว่าแต่ดินเลย น้ำ ลม ไฟ เขาก็เพ่งกันทั้งนั้น

คนฉลาดหน่อยก็ทำ อานาปานสติ ได้ครบทั้ง 4 ธาตุเหมือนกัน

ถ้าน้อยกว่าหน่อย ก็ไปดู ท้อง พอง ยุบ ก็ได้ ธาตุเหมือนกัน

 

บางท่าน ก็แค่ ดูดอกไม้ อันนี้ก็งามดี ได้ธาตุเหมือนกัน

 

รูปแบบของ สมถะกรรมฐาน พระพุทธองค์ไม่เลือกหรอกครับ

จะเอาอะไรมาทำก็ได้

สำคัญตรง ต้องรู้วิธี เอามาระลึก สติ แล้วค่อยไปแยก รูป นาม

พอ แยกรูป นามได้ ก็พิจารณาขันธ์5 ได้ตามความเป็นจริง

สุดท้ายทำให้รู้จัก จิต

แล้วก็ดู จิต นั้นแหละ ที่จะทำให้เกิด ปัญญา แท้ๆ ของพุทธศาสนา

 

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:UseFELayout/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Batang; panose-1:2 3 6 0 0 1 1 1 1 1; mso-font-alt:바탕; mso-font-charset:129; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1342176593 1775729915 48 0 524447 0;} @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} @font-face {font-family:"\@Batang"; panose-1:2 3 6 0 0 1 1 1 1 1; mso-font-charset:129; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1342176593 1775729915 48 0 524447 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:Batang; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> [FONT=&quot]บางท่านก็มีจริตการพึ่งภายนอกก่อนครับ[/FONT]
[FONT=&quot]อย่างเช่น การเพ่งกสิณ ไฟ น้ำ เป็นต้น[/FONT]
[FONT=&quot]เมื่อใจได้หลักได้ฐานแล้วภายนอกก็ปล่อยวางครับ[/FONT]
<o:p> </o:p>
[FONT=&quot]หรือการพิจารณากายคตาสติ[/FONT]
[FONT=&quot]อาจจะพิจารณาจากกายนอกหรือกายคนอื่น[/FONT]
[FONT=&quot]แล้วพิจารณาเปรียบเทียบกับกายของเราครับ[/FONT]
<o:p> </o:p>
[FONT=&quot]แล้วแต่อุบายของผู้ปฏิบัติครับ[/FONT]
[FONT=&quot]เปลี่ยนแปลงได้ตามความเหมาะสม[/FONT]
[FONT=&quot]และเหตุการณ์ครับ[/FONT]
<o:p> </o:p>
[FONT=&quot]ประโยชน์ของภายนอกจึงไม่อาจปฏิเสธได้[/FONT]
<o:p> </o:p>
[FONT=&quot]แต่สุดท้ายก็ต้องมาแก้ที่ภายในเหมือนเดิม<o:p></o:p>[/FONT]

 

พ่อรูปหล่อ อู้ถึง 5โมงเย็นก็กลับบ้าน ตรงต่อเวลาจริงๆ

ฮาไม่บันยะบันยังเลย

 

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:UseFELayout/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Batang; panose-1:2 3 6 0 0 1 1 1 1 1; mso-font-alt:바탕; mso-font-charset:129; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1342176593 1775729915 48 0 524447 0;} @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} @font-face {font-family:"\@Batang"; panose-1:2 3 6 0 0 1 1 1 1 1; mso-font-charset:129; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1342176593 1775729915 48 0 524447 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:Batang; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> [FONT=&quot]หลวงปู่มั่นท่านเคยว่า ผู้มีนิมิตเป็นผู้มีวาสนาครับ<o:p></o:p>[/FONT]

 

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:UseFELayout/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Batang; panose-1:2 3 6 0 0 1 1 1 1 1; mso-font-alt:바탕; mso-font-charset:129; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1342176593 1775729915 48 0 524447 0;} @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} @font-face {font-family:"\@Batang"; panose-1:2 3 6 0 0 1 1 1 1 1; mso-font-charset:129; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1342176593 1775729915 48 0 524447 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:Batang; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->

เห็นด้วยครับ

 

เรื่อยๆ นะครับ คุณลีลาวดี ยังมีมากกว่านี้

แต่ก็มีผลทำให้ ราคะ มันน้อยลง ตอนผมเห็นศพ ผมก็เอาไปเล่น

ไปลองกับกามราคะ มันก็งั้นๆ ถึงเวลาสู้กิเลสไม่ได้หรอก มันไม่
ตัดจริง

หลวงพ่อว่า นิมิต ทุกตัว เป็นเรื่องของการส่งจิตออกนอก มันจึง
มีผลแค่การบังคับกายบังคับใจ

สู้ออกมาเผชิญกิเลสแบบ การเจริญสติ ดูกาย ดูจิต ไม่ได้

การดูกายนี้ หลายคนไปสับสนว่า คือ ดูอสุภะ แต่จริงๆเป็น
เรื่องของการดูรูป แค่รูปจริงๆ รูปเป็นอย่างไรก็นึกภาพถ่าย
เอา รูปพอง ยุบ ก็คือ รูปถ่ายท้องพองยุบ ดูอย่างนั้น ระลึก
อย่างนั้น จนจิตจดจำรูปได้ นามมันจะแตกออก ตัวตนหาย
ทันที ซึ่งคนละแบบ คนละความรู้กับ อสุภะกรรมฐาน

 

อสุภะ บ่อยๆ ระวัง หลงรักศพ พาลเสพกะศพ เสียได้
มีจริงๆนะ จะบอกให้

พอดีๆ อย่าลืมล่ะ
ใช้เสียมเมื่อต้องใช้เสียม ใช้จอบเมื่อต้องใช้จอบ

 

ส่วนตัวผมดูจิตไปนานมันเบื่อ
ก็มาดูกายบ้างดูจิตบ้างสลับกันไปครับ

 

ตัว ปัญญา ที่ตัดสักกายทิฎฐิ นั้นจะเป็นตัว ทำให้ ราคะ และ โทสะ เบาบาง คือ ไม่หลงไปว่า ราคะ และ โืืทสะ เป็นเรา ก็เอาจิตออกจากกองราคะ และ โทสะนั้นได้

ดังนั้น ราคะและโทสะ ให้ฝืน ให้ระงับ นิวรณ์ไปก่อน ยังไม่ต้องไปเล่นกับมัน
เพราะ เป็นสังโยชน์ ระดับกลาง หากใครยังมี อินทรีย์ และ ปัญญา ยังไม่มากพอ ก็ไม่อาจจะต้านทานได้

 

ของแก้กันมีอยู่
ฝืนอย่างเดียวกิเลสลากหางขาด

อย่างนี้เรียกประเภทขาดปัญญา พลิกแพลงไม่เป็น
หรือเรียกว่า ประเภท หัวชนฝา
มีแต่หัวแตกอย่างเดียว

 

ขอเปลี่ยนเป็น

เรารู้สึก... เรารู้สึก... เรารู้สึก...

ดีกว่าน้า เขากับเรา จะได้รู้ตัว ทั้งคู่ไง

สนุกก็ไปด้วยกัน มีกันและกัน ไปไหนไปด้วย ช่วยกันคนละบาท

จริงๆน้า คุณแม่ขอร้อง