ผลของการโต้ตอบธรรมที่รุนแรง

อนุโมทนากะคุณผึ้งด้วยน้า

เราเป็นคนไม่มีฌาณ เป็นสมบัติ ต้องอาศัยเกาะคนอื่น โมให้เขา แหะ แหะ

 

คิดถึงน้าจรนะ ไม่มาเสวนากันเลย คิดถึงนะ ตัวเอง อิอิ

 

กล่าวปิดของคุณขวัญนะ

คุณขวัญสำรวจใจดู เวลาเห็นใครทำสมาธิตามรูปแบบ เกิดความไม่ชอบใจ
ผุดขึ้นหรือไม่ หากมีนั้นแหละ รอยกรรมที่ขวางทาง

หากเข้าใจ สภาวะสมาธิ ที่ผึ้งอธิบาย ลองทำแล้วสัมผัสสภาวะธรรมนั้น ตรง
ความไม่ชอบใจการเห็นคนทำสมถะแล้วไม่ชอบใจ จะจางลง ทั้งๆที่ยังเห็น
ในความผิดปรกติ แต่เรารู้ของเราแล้วว่า สัมมาสมาธิ นั้นมี ก็เพราะทำโดย
มี สติ กำกับตลอดนั้นมี สมาธิที่ทำไปสัญญาดับ เวทนาดับ เหลือแต่จิต หาก
ยังมี สติเจตสิก อยู่ จิตดวงเดียวก็ภาวนาต่อได้ โดยดูการเกิดดับของจิตตน

ดังนั้น สมถะสมาธิ ก็เป็นเรื่องที่ปรามาสไม่ได้ แถมเราไม่มีทางรู้ ว่า สติ ของ
เขาเหล่านั้น จะเกิดเองเมื่อใด

ดังนั้น หากจิตใจยังติดข้องอะไรบางอย่าง ต้องทบทวน กุศลที่ยังไม่เกิดต้องทำ
เพิ่ม กุศลที่เกิดแล้วต้องรักษา ฯ (ไปอ่านเพิ่มพระสูตรนี้นะ โอวาทปฏิโมขก์มั้ง )

 

ก็มันเลือกไม่ได้นินา ทำงานที่ต้องใช้คิด ก็ต้องคิดไปก่อน

เขาเรียกว่า ชดใช้กรรมให้โลก

เพราะเอาของโลกมาใช้ แต่อย่าให้คิดมาเป็นเจ้านายเรา จนลืมตัว ลืมรู้

เขาเรียกว่า คิดแบบมีสติ มั้ง คิดแบบโลกๆ ใช้สำหรับงานของโลก

 

อ้าว โพสมาตอนไหนหว่า

เล่นเอาที่เรากล่าวปิด ผิดธรรมเลย

จ๋อยสิเรา

:)

 

ก็คงมีความหลังฝังใจกับสมถะสมาธิ นั่นแหละ

เพราะคงเห็นคนที่หลงสมถะ หลงสมาธิ หลงฌาณ แล้วทำร้ายตัวเอง แบบไม่รู้ตัว

กั้นมรรคผลของตนเอง นะแหละ เลยไม่ชอบ

แต่ตอนนี้เริ่มเห็น หลงปัญญา ก็นำภัยมาหาตัวเหมือนกัน

 

นี่ แจ่ม

กล่าวเป็นธรรมไปหมดนะ

เห็นไหมว่า ไม่ได้อะไรมาสักอย่างเดียว แล้วก็ไม่ได้เสียอะไรไป

แต่จิตใจมีความสุข จิตมีความสุขมันก็จะทำให้หลุดพ้น

ที่เห็นว่า ไม่ได้อะไรมา ไม่เสียอะไรไป เพราะ จิตไม่ใช่เรา กายไม่ใช่เรา

เห็นอย่างนี้มันก็มีความสุขจากการที่เราไม่ได้อะไร เพราะมันเรื่องของเขา

แต่เราก็มีความสุข จากการไม่เอาอะไรเลย

( ของคุณขวัญนะ คนอื่นไม่เกี่ยว )

 

สหายจร หายไปไหนหว่า

สงสัยเพราะเราไปบอกเรื่อง อิอิ

ไม่รู้ว่าจะไปทำร้ายตัวเอง เพิ่มอีกขนาดไหนนะนี่

ดูดิ เพราะปัญญา ไม่มีหูรูดมั้ง ปล่อยหมด

 

ว่าจาคมเลยคุณ3 แล้วเคยเสียแล้วได้ แต่ได้กลับเสียไหม

 

ถามหน่อยสิ ว่า

วิถีของจิต ที่เคยทำอย่างไร ก็มักแตกออกไปในทางนั้น เช่น ขจร ชอบพูด อิอิ หรือ เกาตรงนั้นตรงนี้ แบบนี้เหมือนลิง ที่ว่าผมว่าลิงขันธ์ แล้วจะทำอย่างไรให้หาย
บางคน มีวิถีจิตที่ พูดไปเรื่อยเปื่อย พออ่านปั๊บ จิตแตกออกไปในทางพูดเรื่อยเปื่อย ไป
บางคน มีวิถีจิตที่ มีมานะ พออ่านปั๊บมานะ แตกออก ตัวเองดีกว่าคนอื่นเสมอ

แบบนี้ ควรจะแก้หรือไม่ อย่างไร

 

สงสานกิเลสจังโดนฟันแล้วกิเลสคงเจ๊บแย่เลย ขันธ์ห้าเป็นทางผ่านแห่งปัญญา เช่นนั้นกิเลสก็ไม่มีมีแต่ปัญญา ถ้ายังคิดว่ากิเลสไม่เป็นประโยชน์ก็จะไปเข้าใจกิเลสได้อย่างไร

 

ทีนี้ เวลาที่มีนิวรณ์ ออกเป็นประจำ เช่น กามฉันทะ พยาบาท วิจิกิจฉา อุธัจจะ ถีนะมิทธะ

นี่ แสดงว่า ใครชำนาญด้านไหน จิตมันก็แตกออกด้านนั้นเสมอ เช่นว่า ใครชอบของสวยงาม เห็นปั๊บ จิตไปชมทันที ชอบใจทันที นี่เรียกว่า มีอาหารให้ นิวรร์ตัวกามฉันทะ
ใคร พยาบาท เจออะไรก็ไม่ถูกใจทันที ใครพูดอะไร เห็นอะไร ก็ไม่ถูกใจทันที ก็เรียกว่า มีอาหารให้นิวรณ์ ตัว พยาบาท
ใคร มีจิตที่ เจออะไรสงสัยทันที ถามนั่นถามนี่ สงสัยเรื่อยเปื่อย แบบนี้ ก็เป็นอาหารให้ วิจิกิจฉา
อุทธัจจะ ก็มีจิตที่คอยคิดไปเรื่อยๆ ก็เป็นอาหารให้ อุทธัจจะ
ถีนะมิทธะ จะทำอะไรก็เบื่อ ขี้เกียจ แบบนี้ก็จะเป็นอาหารให้ ถีนะมิทธะ

หลวงพ่อชา จึงกล่าวยาวๆ ว่า จงระวังความคิดของเธอเพราะมันจะกลายเป็นนิสัยของเธอ อะไรประมาณนี้ เพราะจิตมีความเป็นอัตโนมัติ

ก็ ใครแตกออกอย่างไร ก็สำรวจตนเองด้วย

 

จร เธอจงระวัง ปากของเธอ เพราะมันจะกลายเป็น นิสัยของเธอ
จร เธอจงระวัง นิสัยของเธอ เพราะมันจะกลายเป็น สันดานของเธอ
จร เธอจงระวัง สันดานของเธอ เพราะมันจะกลายเป็น ชะตาชีวิตของเธอ

เอาคร่าวๆ นะ

 

มัวแต่พูด มันจะเท่าทัน รูปนาม เหรอ ไม่ค่อยเห็นนักปฏิบัติ พร่ำ ๆ นะ ^-^

 

ตอบแบบมวยวัดนะจารย์

อยู่ที่วิจารณญาณส่วนตน ว่าเห็นแล้วจะกอดไว้ หรือจะถอดถอนมัน

คนที่ยังไม่พ้นน้ำโสโครก อย่างดิฉันนี่ ถ้าเห็นแล้วว่าไม่ควรเลี้ยงไว้

ก็จะถอดถอนมันออก ทำไปเรื่อยๆ ถ้ารู้ตัวแล้วนะ ถ้าไม่รู้ตัว ก็คงไม่รู้เหมือนเดิม

มันก็แตกหน่อ งอกงามไปเรื่อยๆ ถ้ายังไม่หลุดพ้นจากอวิชชานะ

ทีนี้มีอีกแบบหนึ่ง คือคนที่พ้นจากอวิชชาครอบงำแล้ว จิตบริสุทธิ์ไม่มีอะไรมาจับติด

ท่านเหล่านี้ ไม่มีอวิชชาจะงอกงามได้อีกแล้ว ดังตาลยอดด้วน

ทีนี้มันมีอนุสัยบางอย่างยังไม่ถอน มันก็ค้าง ก็ไม่แตกหน่อ ก็ไม่เป็นภัย

ท่านก็ทิ้งมันไว้อย่างนั้น ก็จะแสดงกิริยาจิตนั้นๆออกมาเป็นดังอนุสัยที่ยังไม่ถอน

ดังนั้นปุถุชน ที่คิดว่าตัวเอง หันแล้วเนี่ย ก็จะไม่ระวังตัว ตกอยู่ในความประมาท

เมื่อปล่อยให้อนุสัยมันทำงานอย่างสนุกสนาน ไม่ใช่แบบ กะดึ๊บ กะดึ๊บ

มันก็เลยงอกงามอย่างรวดเร็ว และพันคอตัวเองตายในที่สุด

ถ้าภาษาพระ ใช้คำละ ละสังโยชน์คือถอดถอนก็น่าจะใช่นะ ไม่รู้จะถูกป่าวไม่แน่ใจเหมือนกัน

 

ใช้ คิด ตอบ
หรือใช้ รู้ ตอบ

แล้วรู้จักยัง รู้ กะ คิด มันต่างกันยังไง

 

ท่านผู้ชมคะ จิตคุณจร กะลังสอนคุณจร อยู่มั้งคะ

 

TVJ พูดบ้างก็ได้นะ ไม่มีใครเค้าว่าหรอก

 

ยังอุส่า มาเฉลยอีกแระ

ว่าทำมาตั้งแต่ตนจนจบเนี่ย

ใช้แต่ คิด

ไม่เคย รู้ ซักกะติ๊ด ตะลิ๊ด ติ๊ดชึ่ง มันเลยแห้วกินตลอด

 

เรื่องดาบเป็นสนิมหรือไม่เป็น คมหรือไม่คม ตัดกิเลสผมผู้ทักน้าจรไหม อันนั้นไม่รู้

รู้แต่ว่า หาก น้าจร ใช้รูปแทนตัวนี้ เพื่อบอกใครต่อใครว่า ฉันจริงใจ

ผมก็ได้แต่ยิ้ม ที่เห็นน้าจรใช้รูปนี้แสดงอยู่

เพราะมั่นใจได้ว่า หากเมื่อใดน้า จรบอกเบอร์โทร หรือ ขอเบอร์โทร
หรือ ขอดูรูปหน้าคร่าตา

ผู้ที่สื่สารกับน้า จรจะอนุมานได้ทันทีว่า จะเอาไปทำอะไร

นี่ งานที่ผมคอยตามดูน้าจรบอกเบอร์โทร ขอเบอร์โทร ก็ลด

สบายใจได้เปาะหนึ่ง น้าจรก็สบายใจได้เปาะหนึ่ง

เพราะผมจะไม่ตามไปดู ในทุกๆย่างก้าวของการดูกระทู้