พม่า-เกร็ดพม่า-ชเวซิกอง-ชเวดากอง

วันจันทร์--เสือ

 

วันอังคาร---สิงห์

 

วันพุธกลางวัน--ช้างมีงา

 

วันพุธกลางคืน--ช้างไม่มีงา
ที่พิงช้าง อยู่หนึ่งท่อน คือ อ้อย

 

วันพฤหัสฯ---หนูหางยาว--หนูมีสองรูปแบบ

 

วันศุกร์---หนูตะเพา--หนูหางสั้น

 

วันเสาร์---พญานาค

 

สรงน้ำพระและรดน้ำรูปสัตว์ประจำวันเกิด
ผมไปพบที่วัดวังวิเวการามของหลวงพ่ออุตตมะ สังขละบุรี เมืองกาญฯ
ซึ่งเป็นวัดมอญแท้ๆ(ไม่ยอมเปลี่ยนเป็นพม่า)
เพราะฉะนั้นที่ผมเคยโพสต์ว่ารดน้ำรูปสัตว์เป็นความเชื่อของชาวพม่าต้องเพิ่มว่า--สืบต่อมาจากมอญที่เคยเรืองอำนาจในย่านนี้--
รูปสำหรับสรงน้ำประจำวันอาทิตย์ --ครุฑ sample ข้างล่างนี้ครับ

 

ผมไปธุระที่อินเดียซะหลายวัน
มาโพสต์ต่อ
วัด(เจดีย์)ที่พม่าเขาบอกว่าเป็นที่บรรจุเส้นพระเกศา ของพระพุทธเจ้าซึ่งตปุสสะและภัลลิกะ สองพ่อค้าที่ได้รับพระราชทานจากพระพุทธเจ้า( หลังจากเพิ่งตรัสรู้ใหม่ๆ) แล้วเดินทางทางเรือกลับพม่า
พูดง่ายๆคือ พม่า เขาสรุปว่า---ตปุสสะและภัลลิกะ เป็นชาวพม่า นั่นเองครับ
ลองอ่านในพระไตรปิฎกข้างล่างนี้
แล้วต่อจากนี้ค่อยอ่าน--ตามที่พม่าเขาบรรยายไว้
.......................................................................................



<CENTER>พระไตรปิฎก เล่มที่ ๔ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๔
มหาวรรค ภาค ๑</CENTER><TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="90%" background="" align=center><TBODY><TR><TD></TD><TR><TD bgColor=darkblue width="100%" hspace="0" vspace="0"></TD></TR></TBODY></TABLE>



<CENTER></CENTER><CENTER>ราชายตนกถา</CENTER><CENTER>เรื่องตปุสสะภัลลิกะ ๒ พ่อค้า</CENTER>[๖] ครั้นล่วง ๗ วัน พระผู้มีพระภาคทรงออกจากสมาธินั้น แล้วเสด็จจากควงไม้มุจจลินท์ เข้าไปยังต้นไม้ราชายตนะ แล้วประทับนั่งด้วยบัลลังก์เดียว เสวยวิมุตติสุข ณควงไม้ราชายตนะ ตลอด ๗ วัน. ก็สมัยนั้น พ่อค้าชื่อตปุสสะ ๑ ภัลลิกะ ๑ เดินทางไกลจากอุกกลชนบท ถึงตำบลนั้น.ครั้งนั้น เป็นเทพยดาผู้เป็นญาติสาโลหิตของตปุสสะ ภัลลิกะ ๒ พ่อค้า ได้กล่าวคำนี้กะ ๒ พ่อค้านั้นว่า ดูกรท่านผู้นิรทุกข์ พระผู้มีพระภาคพระองค์นี้แรกตรัสรู้ ประทับอยู่ ณ ควงไม้ราชายตนะ ท่านทั้งสองจงไปบูชาพระผู้มีพระภาคนั้น ด้วยสัตตุผง และ สัตตุก้อน การบูชาของท่านทั้งสองนั้นจักเป็นไปเพื่อประโยชน์และความสุขแก่ท่านทั้งหลายตลอดกาลนาน. ครั้งนั้น พ่อค้าชื่อตปุสสะ และภัลลิกะ ถือสัตตุผงและสัตตุก้อนเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคแล้วถวายบังคม ได้ยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง. สองพ่อค้านั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ครั้นแล้วได้ทูลคำนี้แด่พระผู้มีพระภาคว่า พระพุทธเจ้าข้า ขอพระผู้มีพระภาคจงทรงรับสัตตุผงสัตตุก้อนของข้าพระพุทธเจ้าทั้งสอง ซึ่งจะเป็นไปเพื่อประโยชน์เพื่อความสุขแก่ข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลายตลอดกาลนาน. ขณะนั้น พระผู้มีพระภาคได้ทรงปริวิตกว่า พระตถาคตทั้งหลาย ไม่รับวัตถุด้วยมือ เราจะพึงรับสัตตุผง และสัตตุก้อนด้วยอะไรหนอ ลำดับนั้น ท้าวมหาราชทั้ง ๔ องค์ทรงทราบพระปริวิตกแห่งจิตของพระผู้มีพระภาค ด้วยใจของตนแล้ว เสด็จมาจาก ๔ ทิศ ทรงนำบาตรที่สำเร็จด้วยศิลา ๔ ใบเข้าไปถวายพระผู้มี พระภาคกราบทูลว่า ขอพระผู้มีพระภาคจงทรงรับสัตตุผงและสัตตุก้อนด้วยบาตรนี้ พระพุทธเจ้าข้า. พระผู้มีพระภาคทรงใช้บาตรสำเร็จด้วยศิลาอันใหม่เอี่ยม รับสัตตุผงและสัตตุก้อนแล้วเสวย. ครั้งนั้น พ่อค้าตปุสสะและภัลลิกะ ได้ทูลคำนี้แด่พระผู้มีพระภาคว่า พระพุทธเจ้าข้าข้าพระพุทธเจ้าทั้งสองนี้ ขอถึงพระผู้มีพระภาคและพระธรรมว่า เป็นสรณะ ขอพระผู้มีพระภาคจงทรงจำข้าพระพุทธเจ้าทั้งสองว่าเป็นอุบาสกผู้มอบชีวิตถึงสรณะ จำเดิมแต่วันนี้เป็นต้นไป. ก็นายพาณิชสองคนนั้น ได้เป็นอุบาสกกล่าวอ้าง ๒ รัตนะ เป็นชุดแรกในโลก.<CENTER>ราชายตนกถา จบ</CENTER><CENTER class=l>-----------------------------------------------------</CENTER>

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๔ บรรทัดที่ ๑๖๐ - ๑๘๖. หน้าที่ ๘.http://www.84000.org/tipitaka/read/v.php?B=4&A=160&Z=186&pagebreak=0​

</PRE>

 

ข้างล่างนี้เป็นเอกสารนำเที่ยวของพม่า--ผมไม่ได้ย่อขนาดรูปจนเล็กมากเพราะกลัวอ่านไม่ออก
ผมแปลสั้นๆว่า ตปุสสะ(Tapussa)และภัลลิกะ(Bhallika)ชาวอุกกละ(Okkla)ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นย่างกุ้ง--พม่า
นำเกวียน ๕๐๐ ไปค้าขายใกล้ คยา (Gaya)(ใกล้ที่ตรัสรู้)
ในวันที่ ๔๙ หลังตรัสรู้(พระไตรปิฎก บอกว่า ๗ วัน) พระพุทธเจ้าประทับใต้ต้น-ราชายตนะ(ratayatana)สองพ่อค้าถวายรวงผึ้ง(Honey cakes)
พระพุทธเจ้าทรงทราบว่าพระพุทธศาสนาจะเจริญรุ่งเรืองในพม่า
จึงพระราชทานพระเกศา ๘ เส้น แก่สองพ่อค้า
เรือได้พาสองพ่อค้าและพระเกศา ๘ เส้นมาขึ้นที่ฝั่ง Botataung (ก็ตรงวัดนี้แหละ)ฝั่งแม่น้ำ ย่างกุ้ง
พระเจ้า Okkalapa ....................มีต่อหน้าถัดไปครับ

 

พระเจ้า Okkalapa ใช้ทหารพันคนมารับพระธาตุเกศาทั้ง ๘ เส้น จาก ตปุสสะและภัลลิกะ
แล้วทรงตั้งให้ประชาชนสักการะ ๖ เดือน ในบริเวณวัดนี้
เพื่อเป็นรางวัลแก่พ่อค้าทั้งสอง พระเจ้า Okkalapa พระราชทาน เส้นพระเกศา ให้พ่อค้า คนละหนึ่งเส้น
ซึ่งตปุสสะได้สร้างพระเจดีย์ประดิษฐานพระธาตุเกศา ณ ที่พระธาตุเกศาเคยตั้งอยู่ ๖ เดือนแรกนั้น
พระธาตุเกศาอีก ๖ เส้น ถูกนำไปที่เนินเขา theinkothara ซึ่งก็คือที่ตั้งของมหาเจดีย์ ชเวดากองในปัจจุบัน
ต่อมามีการนำพระธาตุมาประดิษฐานเพิ่มที่วัด Botataung นี้อีก รวมเป็น เส้นพระเกศา ๓ เส้น พระบรมสารีริกธาตุอีก ๒ องค์

ใน ๘ พฤศจิกายน ๑๙๔๓ กองทัพอากาศอังกฤษ มาทิ้งระเบิด จนวัด Botataung เหลือแต่ทราก
หลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ ได้มีการขุดทรากและพบ โดมครอบพระธาตุพร้อม ผะอบกระบอกทอง(Gold cylinder)ที่บรรจุพระธาตุทุกองค์
สร้างวัดขึ้นใหม่ใน ค.ศ. ๑๙๔๘--๑๙๕๓
โดมครอบของเดิม พม่านำมาตั้งไว้เหนือหัวผู้ทำบุญหยอดตู้เงิน(เดี๋ยวมีรูป)
ส่วนผะอบ ๔ ผะอบ ก็เล็กมาก ผมก็ถ่ายรูปเท่าที่จะหามุมได้ครับ แต่ภายในนั้น เราไม่เห็นอยู่แล้ว

 

ต่อจากนี้ก็เป็นคำบรรยายทั่วไปครับ
ที่แน่ๆ ตามความเชื่อของชาวพม่าคือ
มีพระเกศา ตั้งแต่สมัยพระพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์ชีพ ประดิษฐานในพม่า

 

อันนี้เป็นหน้าปกของ Brochure ครับ

 

เดินเล่นภายนอกพระเจดีย์
อย่าลืมว่ากำลังถอดรองเท้าไม่มีถุงเท้า เดินบนพื้นปูนตอนบ่าย แดดเปรี้ยงๆ
ร้อนดีครับ
เดี๋ยวเดินเข้าภายใน ตรงอาคารทางขวาที่เชื่อมต่อกับเจดีย์

 

เดินเข้าภายในพระเจดีย์
ประดับด้วยแผ่นโลหะสีทองบ้าง ทาสีทองบ้าง

 

ผนังก็สีทอง

 

เพดานทอง

 

โดม(สามเหลี่ยมสีเข้มๆ)ครอบพระธาตุที่ค้นพบหลังสงครามโลกครั้งที่ ๒
วางอยู่ในกล่องกระจก เหนือตู้บริจาค

 

โดมที่ใส่ไว้ในกล่องกระจก

 

แผ่นรองรับโดม มีหมุดดำๆอันนึง ที่อยู่ตำแหน่งตรงกับกลางโดม ซึ่งเคยเป็นที่เก็บพระธาตุ