พระยาธรรมมิกราช

สับขาหลอก/ใครเห็นความจริงก็ต๊ะติ๊งโหน่ง555555555

 

คนบ้ายังไง/พอเข้ามาโลดแล่นในเว็บทีไรคนติดตามกันเกรียว/ขึ้นกระทู้ยอดนิยมทุกครั้ง555555555

 

บ้าแบบนีี้ก็็็็็็็มีด้วย555555555

 

เปลี่ยนเป็นพระยาลิ้นไวน่าจะดี5555555

 

หลวงปู่ สรวง ท่าน สอนสมถะกรรมฐาน

เรียกว่า ต้องทำฌานเข้ามาก่อน

หลังจากเข้าฌาน จิตจะอ่อนควรแก่การงาน

ออกจากอัปนาสมาธิมา

จะต้อง ยกจิต ขึ้นสู่ วิปัสนา ด้วย การ น้อม นึก ในอาการ 32

หรือ ยกเอากรรมฐาน 5 มาพิจารณา

จิตที่อ่อน ควรแก่การงาน มันจะเหมือนน้ำ ที่ใส่ภาชนะอะไรมันก็เป็นอย่างนั้น

เวลาน้อมนึก ในอาการ สามสิบสอง เช่น นึกเอาผิวหนัง มันจะง่าย

นึกพิจารณาพร้อมเห็นในความจำ ผิวหนัง จากเด้กมาหนุ่ม มาแก่ มาเหี่ยว จนเน่าเฟะ สลายไปในที่สุด แล้วก็ จากเน่าเฟะ มาเหี่ยว มาแก่ มาหนุ่ม มาเด้ก

พิจารานาแบบด้วยด้วยความตั้งใจ กลับไป กลับมา กลับไปกลับมา

จากที่เห็น ในความจำ ในจิตเรียก อุคหนิมิต

พอชำนาญ มากๆ มันจะขึ้นเห็นเหมือน มองทะลุเปลือกตา แล้ว สามารถ ย่อ ขยาย มันจะแปรไปตามการ นึก ตามการพิจารณา จะเห็นอย่างชัดเจน เรียกว่า ปฏิภาค นิมิต
(จะได้มโนมยิทธิเป็นลาภี)

ขั้นตอนนี้เรียกว่า ยกจิตเข้าสู่การพิจารณา
หากถาม ว่า ตอนนี้เป็นวิปัสนาหรือยัง
ตอบว่า ยัง เรียกว่ากำลังดำเนินลงสู่วิปัสนา

เบื่องต้น มันจะมี เจตนาเข้าไปน้อม พอชำนาญ มันจะเริ่มเป้นไปเองพ้นเจตนา

เรียกว่า จิตเริ่มดำเนินไปเอง พิจารณาไปเอง
ก้เพียงแต่กำหนดจิตรู้อยู่เฉยๆ ในนิมิตนั้น ว่ามันจะแสดงอาการ อย่างไร
ตามการพิจารณา ถ้าเริ่มคล่องเริ่มชำนาญตรงนี้เข้าไปอีก
จิตจะเห็น ยินดี ยินร้ายซ้อนเข้ามา อีกระรอก ในการกำหนดรู้นิมิต
ที่กำลังอบรมจิต

ขั้นตอนนี้ก็ไม่ต้องไปทำอะไรเหมือนเดิม
เพียงแต่กำหนดรู้เฉยๆที่จิต อยู่อย่างนั้น
ความละเอียดของ ยินดี ยินร้าย เฉยๆ มันก็จะปราณีตลงไปเรื่อย

นี่ คือ ลักษณะ ของจิตที่เริ่มดำเนินไปเอง เข้าลักขณูปนิชฌาน ในลำดับต่อไป


ฉะนั้น การ พิจารณา หากเอาความหมายในภาษาไทยมาใช้

คือการ ค้นคิด สร้างกระบวนการคิด
จะตรงกับขั้นแรก คือ การยกจิตเข้าสู่วิปัสนา นี่เรียกว่าอาการ ยกจิต
คือ ยกด้วยเจตนา


ทีนี่ พอเริ่มมีความชำนาญ จิตจะดำเนินไปเอง
ตรงนี้เรียกว่า จิตพิจารณาด้วยตัวมันเอง
ไม่ต้องไป ยกอย่างนั้น ยกอย่างนี้ น้อมไปอย่างนั้นอย่างนี้
หากจิตที่เดินมาถึงขั้นนี้

แล้วไปยก ไปน้อม อย่างนู้น อย่างนี้ ก็จะเป็นการ วนกลับเข้าที่เดิม
จิตจะไม่พัฒนาไปสู่ ขั้น วิปัสนา จะไม่มีทางเข้าไปเห็นไตรลักษณะได้
การเรียกว่า ยกจิตเข้าสู่ การพิจารณาในขั้นนี้
ทำด้วย อาการ กำหนดรู้เฉยๆที่จิต อย่างเดียวเท่านั้น


หากมาถึงขั้นนี้ มันจะไม่มีสมมุติภาษาจะเรียก
มีแต่เกิด มีแต่ดับ
มีแต่เกิด มีแต่ดับ
การอัดแน่น ที่ตรงนี้ เมื่อมันพร้อม สมควรแก่ธรรม
มันจะตัดสินผล ของ วิปัสนา เรียกว่า ตัดสินผล ในความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา โดยไม่ออกปากพูด นิ่งเป็นใบ้
หรือ ไม่มีสมมุติบัญญัติ จะเรียก


แต่หากยังออกปากพูด ปาวๆ อูยย เห็นไตรลักษณ์ วันนึง เป็น สิบๆรอบ
นี่เรียกว่า ยังภาวนา ไม่ถึงขั้นปรมัตถ์ เป็นแต่เพียงเพิ่งเริ่ม กรรมฐาน



กระบวนการที่ข้างต้นนี้ หากเกิดการบรรลุ เรียกว่า
บรรลุด้วยความเพียร จะประเสริฐกว่า บรรลุด้วยการฟัง

หากเป็นปฏิสัมภิทาญาณ 4

ก้เรียกว่า ปฏิสัมภิทาญาน ที่บรรลุด้วยความเพียร
ย่อมประเสริฐกว่า ปฏิสัมภิทาญาณ ที่บรรลุด้วยการฟัง

หากมี ครูบาอาจารย์สอน ก้เรียกว่า

บรรลุปฏิสัมภิทาญาณ 4 ที่ีมีครู ย่อมประเสริฐกว่า
บรรลุปฏิสัมภิทาญาณ 4 ที่ไม่มีครู

 

แล้วของ ลพ.พุธหล่ะค่ะ ท่านพูดไว้ตอนไหนบ้าง เอาที่เป็นพวกเพ่งเข้าฌาน สมถะนำนะคะ แล้วมาต่อวิปัสสนาทีหลัง

 

ขอคลองได้มัยจะได้ใหญ่กว่าคู55

 

หลวงปู่พุธ ก้เหมือนกันครับ ท่านสอนสมถะกรรมฐาน คล้ายๆกัน

แต่ ท่านจะเพิ่ม ความแตกแขนง อธิบาย ภาษาได้ หลายแขนง

อาจเพราะท่านได้มหาเปรียญมาก่อน ตั้งแต่เป็นสามเณร


ติต่างผมอนุมานเอา ทั้ง สองท่าน
ถ้าพูดเรื่อง ฌานสมาบัติของการเพ่ง หลวงปู่สรวง จะคล่อง กว่า
แต่ในเรื่อง อธิบาย ขยายอรรถ ของลักขณู หลวงปู่พุธ จะคล่องกว่า
อันนี้ แค่ความเห็นส่วนตัว

 

แก่งคอย/เต่างอย/พี่คอยน้องอยู่ที่แก่ง/ขอได้เห็นเต่านาที่มีงอย/พี่คงเลิกคอยน้องอยู่ที่แก่ง////สองเพลงรวบควบยำ5555555555

 

ข่าวขยะกะโหลกกะลา ของ
พะยาทำกะโหลกกะ
ลาไม่น่าเอามาป่วนในห้องนี้
เพราะมันมีห้องเฉพาะของข่าวพวก
นี้อยู่แล้ว ลองพินาดูฮับ

 

ยังมีพอใจไม่พอใจเกิดขึ้นกับใจตนเองอยู่มาก55555555

 

ผัสสะที่กระทบทำให้เกิดวิญญาณ//กลายเป็นธัมมารมณ์ไปซะแล้ว///ไม่ระวังรักษาใจตน//มัวแต่กลืนกินอารมณ์ไม่หยุดหย่อน555555555

 

แค่โลกียธรรมง่ายๆ
ต้องเคารพกติกาที่วางไว้เพื่อความสงบเรียบร้อยของสังคม
ถ้ายังทำสิ่งง่ายๆ ไม่ได้ก็ยากที่จะไปถึงโลกุตระธรรมฮับ

 

เวลาคุยกลับคุยเรื่องจิตเดิมแท้คุยเรื่องต้นธาตุต้นธรรมคุยเรื่องวิมุติ///แต่ความเป็นจริงยังกลืนกินอารมณ์อยู่เป็นนิจ//ยังปรุงแต่งอยู่เป็นนิจ//หาความว่างจากการปรุงแต่งจิตไม่มีเลย55555555

 

ข่าวมันก็เป็นแค่ข่าว//คนระวังรักษาใจตน//มีอะไรมากระทบอายตนะเขาก็แค่//รู้แล้ววาง//ทำใจเป็นกลาง/ปล่อยให้มันผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

5555555555ก๊ากกั๊กๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

สับขาหลอก/ใครเห็นความจริงก็ต๊ะติ๊งโหน่ง555555555