พระยาธรรมมิกราช

ต้นตอเป็นอย่างงัยเหรอ
มีดอกมีใบมีกิ่งมีผลมัย

 

ปล่อยวางผู้ปล่อยวาง(ต้นตอ)
ทำได้ทุกครั้งที่มีการปล่อยวาง ย่อมสิ้นทุกข์
เพราะไม่มีอะไรเหลือแล้ว
ไม่เหลือแม้กระทั่งผู้ทุกข์ แล้วทุกข์จะไปเกาะใคร เอ้อ

 

ลุงต้องเข้าใจคำว่าทฤษฎี
กับปฎิบัติ
ค่าความเข้าใกล้
ไม่ถึงเป้าแต่กะไม่มีอะไรหนัก
ถ้ามันสมควรแล้ว

 

ลิมิต0คืออินฟิวลิตี้
ถ้ายังนับได้กะปรับแก้ไป
อย่าไปอย่ายอมรับอย่าไปปฎิเสธ
จนกว่าจะลองจนพอใจ
ว่าสมควรแล้ว
ไม่ต้องกลัวหมดกิเลสหลอกมีเยอะคนเรา

 

Spoiler: หน้า Si Shu

​

ปล่อยวางผู้ปล่อยวาง(ต้นตอ)
ทำได้ทุกครั้งที่มีการปล่อยวาง ย่อมสิ้นทุกข์
เพราะไม่มีอะไรเหลือแล้ว
ไม่เหลือแม้กระทั่งผู้ทุกข์ แล้วทุกข์จะไปเกาะใคร เอ้อ

Spoiler: หน้า Shu Qi

​

เห็นอาการปล่อยวางผู้ปล่อยวาง
ได้แค่ "ขณะ" เดียวที่มีอาการปล่อยวาง ย่อมสิ้นทุกข์
ไม่มีอะไรเหลือแล้ว
ไม่เหลือแม้กระทั่งผู้ทุกข์ แล้วทุกข์จะไปเกาะใคร

 

จริงๆแล้วผมไม่ใช่แนวปาดยางปาดยาอะไร
คือผมไม่แนว55

 

ถ้าเห็นตามจริงจะไม่หา//บุคคลใดแสวงหา//บุคคลนั้นนั้นยิ่งห่างไกลต้นตอ

 

พูดตามตรรคกะมันง่าย//แต่การจะเห็นต้นตอได้//ต้องหยุดแสวงหา

 

ต้นตอคือตัณหา//แสวงหาคือตัณหา

 

หยุดสิหยุด//นั่นละทาง

 

ต้นตอคืออวิชชา
มีตัวตนไปยึดมั่นถือมั่นในความไม่ยึด

 

ตรรคกะห่วยๆป่วยการที่จะอธิบาย

 

ยังไม่ได้ถาม ท่านเก่งเขามีน้ำใจไงช้วยคิดแทนไว้ให้ก่อน
ผมได้ไม่ต้องคิด อิอิ

ใจ/มโนวิญญาณ มีสภาพนึกคิดปรุงแต่งไปตามที่กระทบ
ตัวที่ออกไปกระทบก็ตัววิญญาณ แก้วิญญาณไม่ให้ออกไปกระทบ
โดยไม่มีตัววิญญาณออกไปเชื่อมต่อกับสังขารภายนอกแบบหยาบ
อยู่กับลมนี้ก็หยุดละ

 

เกือบหยุดละ5555555

 

มีสติอยู่กับลมแต่ต้องปล่อยวางลมถึงจะข้ามฝั่งได้//งงมั๊ย

 

ขันธ์ฮาดับนี้ข้ามฝัังยังหลวงพี่

 

อธิบายมาก็ผิดอีก

 

ใครปล่อยวางลม??
มีผู้ปล่อยวางไหม ถ้ามีผู้ปล่อยวางก็อวิชชา
ถ้าอยู่กับรู้ ลม
คือมีผู้รู้ลม แต่ไม่ยึดผู้รู้(ทำลาย)นั้น
จึงจะพ้นการปรุงแต่ง