พระวัชรสัตว์ สำริด ศิลปะเขมรที่พบในประเทศไทย สมัยบายน ครึ่งแรกพุทธศตวรรษที่ 18

พระวัชรสัตว์ สำริด ศิลปะเขมรที่พบในประเทศไทย สมัยบายน ครึ่งแรกพุทธศตวรรษที่ 18



<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=1 width="20%" align=left border=0><TBODY><TR bgColor=#400040><TD>
</TD></TR></TBODY></TABLE>พระวัชรสัตว์ ประทับอยู่ส่วนยอดแท่นสำริด ที่ฐานมีชั้นครุฑแบกรองรับ เบื้องหลังมีประภามณฑล เหนือเศียร มีพระพุทธรูปนาคปรกประทับอยู่ ด้านข้างมีเทวสตรีฟ้อนรำ น่าจะหมายถึงพระอาทิพุทธเจ้า พระวัชรสัตว์ เป็นรูปเคารพในศาสนาพุทธ มหายาน นิกายวัชรยาน อาจถือเป็นภาคหนึ่ง

ของพระวัชราธรหรือพระอาทิพุทธเจ้า หรืออาจเป็นพระธยานิพุทธ ที่เป็นประธานของพระธยานิพุทธทั้ง 6 องค์ มักทรงเครื่องอย่างกษัตริย์ สวมศิราภรณ์ และพระหัตถ์ขวาถือวัชระ ส่วนพระหัตถ์ซ้ายถือกระดิ่ง ทั้งรูปแบบและคติการสร้างจัดอยู่ในศิลปะสมัยบายน ซึ่งศาสนาพุทธหมายานนิกายมหายานรุ่งเรืองอย่างมาก
˹ѧ