พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๗ ๘. วรุณวรรค

Kob · 22 ตุลาคม 2010

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๗ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๙
ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๑

<CENTER>๘. วรุณวรรค

</CENTER><CENTER>๑. วรุณชาดก</CENTER><CENTER>ว่าด้วยการทำไม่ถูกขั้นตอน

</CENTER>[๗๑] ผู้ใดปรารถนาจะทำกิจที่ควรทำก่อน ในภายหลัง ผู้นั้นย่อมเดือดร้อน
ในภายหลัง เหมือนมาณพหักไม้กุ่ม ฉะนั้น.

<CENTER>จบ วรุณชาดกที่ ๑.</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER><CENTER>๒. สีลวนาคชาดก

</CENTER><CENTER>คนอกตัญญูมองคนในแง่ร้าย
</CENTER>[๗๒] ถ้าใครๆ จะพึงให้สมบัติในแผ่นดินทั้งหมดแก่คนอกตัญญู ผู้มีปกติมอง
หาโทษอยู่เป็นนิตย์ ก็ให้เขาพอใจไม่ได้.

<CENTER>จบ สีลวนาคชาดกที่ ๒</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER><CENTER>๓. สัจจังกิรชาดก

</CENTER><CENTER>ไม้ลอยน้ำดีกว่าคนอกตัญญู
</CENTER>[๗๓] ได้ยินว่า นรชนบางพวกในโลกนี้ ได้กล่าวความจริงไว้อย่างนี้ว่า การ
เก็บไม้ที่ลอยน้ำขึ้นมายังดีกว่า ช่วยคนอกตัญญูบางคนขึ้นจากน้ำ ฯ

<CENTER>จบ สัจจังกิรชาดกที่ ๓.
</CENTER>

<CENTER>๔. รุกขธรรมชาดก

</CENTER><CENTER>ต้นไม้โดดเดี่ยวย่อมแพ้ลม
</CENTER>[๗๔] มีญาติมากเป็นความดี อนึ่ง ต้นไม้ที่เกิดขึ้นในป่าหลายต้นเป็นการดี
ต้นไม้ที่ขึ้นอยู่โดดเดี่ยว ถึงจะเป็นต้นไม้งอกงามใหญ่โตสักเท่าใด ลมก็
ย่อมพัดให้ล้มลงได้.

<CENTER>จบ รุกขธรรมชาดกที่ ๔.

</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER><CENTER>๕. มัจฉชาดก

</CENTER><CENTER>ว่าด้วยปลาขอฝน
</CENTER>[๗๕] ข้าแต่ฝน ขอท่านจงตกลงมาเถิด ขอจงทำลายขุมทรัพย์ของกาเสีย
จงทำกาให้เศร้าโศก จงช่วยเปลื้องเราและพวกญาติๆ ให้พ้นจากความ
เศร้าโศกด้วยเถิด.

<CENTER>จบ มัจฉชาดกที่ ๕.
</CENTER>

</CENTER><CENTER><CENTER>๖. อสังกิยชาดก

</CENTER><CENTER>เมตตากรุณาทำให้ปลอดภัย
</CENTER>[๗๖] เราไม่มีความระแวงในบ้าน ไม่มีภัยในป่า เราได้ขึ้นเดินทางตรงด้วย
เมตตา และกรุณาแล้ว.

<CENTER>จบ อสังกิยชาดกที่ ๖.</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER><CENTER>๗. มหาสุบินชาดก

</CENTER><CENTER>ว่าด้วยมหาสุบิน</CENTER>[๗๗] หม่อมฉันได้ฝันเห็นโคอุสุภราช ๑ ต้นไม้ ๑ แม่โค ๑ โคสามัญ ๑ ม้า ๑
ถาดทองคำ ๑ สุนัขจิ้งจอก ๑ หม้อน้ำ ๑ สระโบกขรณี ๑ ข้าวสารที่หุง
ไม่สุก ๑ แก่นจันทน์ ๑ น้ำเต้าจมน้ำ ๑ หินลอยน้ำ ๑ นางเขียดกลืนกิน
งูเห่า ๑ หงส์ทองแวดล้อมกา ๑ เสือกลัวแพะ ๑ ดังนี้ ปริยายอันผิดจะ
เป็นไปในยุคนี้ ยังไม่สำเร็จ.

<CENTER>จบ มหาสุบินชาดกที่ ๗.

</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER><CENTER>๘. อิลลีสชาดก

</CENTER><CENTER>ว่าด้วยคนมีรูปร่างเหมือนกัน
</CENTER>[๗๘] คนทั้ง ๒ คน เป็นคนกระจอก, คนค่อม ตาเหล่ เกิดต่อมที่ศีรษะ
ข้าพระบาทไม่รู้ว่าคนไหนเป็นอิลลีสเศรษฐี?

<CENTER>จบ อิลลีสชาดกที่ ๘</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER><CENTER>๙. ขรัสสรชาดก

</CENTER><CENTER>ว่าด้วยบุตรที่มารดาละทิ้ง
</CENTER>[๗๙] เมื่อใดพวกโจรปล้น และฆ่าวัวกิน เผาบ้าน และจับคนไปเป็นเชลย
เมื่อนั้น บุตรที่มารดาละทิ้งแล้ว จึงมาตีกลองเสียงดัง.

<CENTER>จบ ขรัสสรชาดกที่ ๙.

</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER><CENTER>๑๐. ภีมเสนชาดก

</CENTER><CENTER>ว่าด้วยคำแรกกับคำหลังไม่สมกัน
</CENTER>[๘๐] เมื่อก่อนนี้ ท่านพูดอวดเรา แต่ภายหลังเหตุไรท่านจึงถ่ายอุจจาระออกเล่า
ดูกรภีมเสน คำทั้ง ๒ ย่อมไม่สมกัน คือ คำที่พูดถึงการรบและบัดนี้
ท่านเดือดร้อนใจอยู่.

<CENTER>จบ ภีมเสนชาดกที่ ๑๐.

</CENTER><CENTER>จบ วรุณวรรคที่ ๘.

</CENTER><CENTER class=l>-----------------------------------------------------

</CENTER><CENTER>รวมชาดกที่มีวรรคนี้ คือ
</CENTER>๑. วรุณชาดก ๒. สีลวนาคชาดก
๓. สัจจังกิรชาดก ๔. รุกขธรรมชาดก
๕. มัจฉชาดก ๖. อสังกิยชาดก
๗. มหาสุบินชาดก ๘. อิลลีสชาดก

๙. ขรัสสรชาดก ๑๐. ภีมเสนชาดก.</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER>ที่มา

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1191284/[/MUSIC]</CENTER></CENTER></CENTER></CENTER></CENTER></CENTER></CENTER>