พ่อแม่ (สามี )ที่ไม่กลัวกรรม และกลัวตัวเองจะสร้างกรรมหนัก ( เรื่องยาวนิดนึงค่ะ )

- ขอเล่าย่อ ๆ ค่ะ เราแต่งงานกับสามีมา 7 ปีแล้ว เรากับสามีถึงวันนี้ก็รักกันมาก เหมือนเดิม และมีครอบครัว + ลูก ที่น่ารัก อบอุ่น

แต่ กว่าจะมีวันนี้ มันมีปัญหามากมาย ซึ่งเรื่องราวทุกอย่างเป็นเรื่องจริงล้วน ๆ ค่ะ ซึ่งหลายท่านอาจจะคิดว่าไม่น่าใช่ ไม่เคยเจอ แต่เวลาได้เป็นเครื่องพิสูจน์ความจริงทำให้ ผู้ใหญ่หลาย ๆ ท่านที่รู้จักเรา จากที่ไม่เชื่อ ตอนนี้เชื่อและเข้าใจเราแล้ว

- ก่อนแต่ง สามีเคยเตือนว่า พ่อแม่เขาไม่เหมือนคนอื่น แต่เราแต่งกับเขาและคิดว่า พ่อแม่คงนิสัยไม่ต่างกัน แต่ต่างมากที่สุด

1. หลังแต่ง ตอนเราท้อง แล้วไปบอกพ่อสามี พ่อสามี ตะโกนด่าเรา และ แม่สามีไม่ยินดี ในการท้องของเรา และตลอดระยะเวลาการตั้งท้อง ทำร้ายจิตใจเรา และ พยายามแนะนำกลาย ๆ ว่า อยากให้เราไปทำแท้ง โดยเฉพาะพ่อสามี
และใช้งานหนักมาก จน หมออยากให้เรานอนโรงพยาบาล กลัวเด็กหลุด แต่เราพักไม่ได้ เพราะ หากไม่ทำงานก็จะไม่ได้เงิน

2. หลัง ๆ มา เริ่มด่าพ่อแม่เรา โดยที่ท่าน 2 คนไม่เคยมายุ่งด้วยเลย ** เราไม่เคยแม้แต่เถียง หรือ ชักสีหน้าใส่ เลยแม้แต่ครั้งเดียว ด่าสามีด้วยซ้ำ หากสามีเถียงท่านแทนเรา **
มีแต่ร้องไห้ เกือบทุกวัน เขาทำร้ายจิตใจเรา เอาแบบไม่ใช่มนุษย์คนนึงเลยค่ะ
เช่น เราหิวมาก ลูกในท้องก็หิว เลยแอบเห็น หมูปิ้ง อยู่ 2ไม้ ก็คิดว่า สามีซื้อมาให้มั๊ง เลยเอามานั่งกิน พ่อสามีมาเห็น แล้ว หัวเราะใส่หน้าเราว่า เราแย่งหมากิน เพราะ เขาซื้อให้หมา หนักกว่านี้มีอีกเยอะค่ะ

3.พอเห็นเราเงียบมาก ๆ เข้า เริ่มบีบเรื่อง เงินค่ะ ไม่ยอมให้เงินเดือนเรา เริ่มให้ช้า วันนั้น เรามีเงิน 40 บาท ไม่พอที่จะกินข้าวได้แม้แต่มื้อเดียว ในห้างสุดหรู
เราทำงานในนั้นค่ะ เขาก็แกล้งไม่ให้เงินแม้แต่บาทเดียว สามีไม่ได้ทำงานด้วยกันค่ะ เขาบีบไม่ให้เจอกันเลย เจอแค่ตอนเช้าตื่นมา และ ดึก ตอนนอน เราไม่กล้าพูด กลัว สามีทะเลาะกับพ่อแม่อีก แต่ลูกน้องดีมาก เขายื่นเงินให้เรา 5 พัน บอกว่า พี่เอาไปเถอะ หนูดูหนูก็รู้ พวกคนงานเขาก็บอกว่า พี่เจออะไร
พี่ได้เงินเดือนแล้วค่อยเอามาให้หนู


4.แล้วบีบให้เราและสามี อยู่ไม่ได้ โดยทวงสินสอดคืน เงินเดือนไม่พอแม้แต่จะกินข้าวได้ทั้งเดือน ( สามีหลงผิด ไปเล่นหุ้นหมดตัวเอาเงินสินสอดไปเล่นค่ะ) กลุ้มใจมาก สามีไม่มีเงินแม้แต่จะพาเมียไปคลอดลูกที่โรงพยาบาลเลยค่ะ
และ สามียืมแม่สามี เขาไม่ให้ สามีไม่โกรธ หรือ โทษใคร โทษตัวเองคนเดียว

5. ก่อนคลอด 1 เดือน เราหยุดไปทำงาน เพราะ ร้องไห้ทุกวัน เหนื่อย แล้ว สุขภาพจิตแย่มาก เพราะโดนด่าทุกวัน ในเรื่องไม่เป็นเรื่อง จนหมอสูติฯ เป็นห่วง แล้วเลยหยุดเลย ไปบ้านอยู่พ่อแม่เราในกรุงเทพ ( ตัวพ่อแม่เราอยู่ต่างจังหวัดค่ะ ) โดยฝากให้สามีบอกพ่อแม่เขาให้ด้วย แค่นั้นล่ะค่ะ โดนด่าว่า สำออย ด่าจน สามีบอกว่า อย่ารู้เลย

6. ตอนคลอดกะทันหัน พ่อแม่สามี ไม่ให้สามีเฝ้าเราค่ะ บังคับให้ไปทำงาน ทำให้หมอ ต้องให้เราเซ็นว่า จำเป็นต้องผ่าคลอด เนื่องจาก ตกเลือด เพราะสามีไม่อยู่ตอนนั้น เราโดนบล็อกหลังและวางยาแล้ว และมาดูหลานแบบเสียมิได้ ลืมบอกว่า พ่อแม่สามี ตอนมาเยี่ยมหลาน พูดกับสามีว่า ให้เลิกกับเมีย ทิ้งลูกไว้กับเมีย แล้ว พ่อสามีจะหาเมียใหม่ให้ แล้วห้ามมีลูก


7. พ่อเราระเบิดลง ตอนมาดูหลาน (พ่อเรานาน ๆ มากรุงเทพที แต่บางครั้งไม่เจอกัน) เพราะ เราสภาพแย่มาก เหมือนซากศพ บังคับให้สามีพูดความจริงว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะเราไม่ยอมเล่าให้เขาฟังมากนัก
พ่อเราตกใจมาก พูดไม่ออก แม่เรา นั่งร้องไห้เลย ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็น แม่กับพ่อเป็นอย่างนี้มาก่อน แม่พูดว่า ตั้งแต่แม่เกิดมาเป็น คน แม่ไม่เคยเห็นใคร ทำแบบนี้เลย มันเป็นคนหรือเป็นสัตว์ พ่อกับแม่พูดว่า เขาเสียใจที่ให้ลูกแต่งงาน แล้วมาเจอเรื่องแบบนี้ ทำไมลูกต้องทน ทำไมไม่บอกพ่อกับแม่

เดี๋ยวต่อค่ะ

 

8. พ่อโกรธมากเลย ให้สามีเลือกว่า จะเอายังไง ระหว่าง พ่อแม่ กับ เมียลูก แต่เราแปลกใจที่ สามีเลือกเรา เพราะเขาให้เหตุผลว่า พ่อแม่เขาก็รัก แต่ว่า เขารู้ว่าพ่อแม่เขาผิด แต่เราและลูกไม่ผิด และที่สำคัญ ตัวเขาเอง ไม่เคยมีความสุขแม้แต่วันเดียว ไม่ว่าจะแต่งกับเราหรือไม่ ( สามีโดนไล่ออกจากบ้านด้วยค่ะ โดนบ่อยเหมือนกัน เพราะปกป้องเรา)

9.ออกมาแต่ตัวจริง ๆค่ะ ไม่มีเงินซักบาท พ่อเราช่วยสนับสนุน และ ส่งเสริมให้ทำมาหากิน
โดยให้ทุนมาไม่มากนัก แต่ให้ไปต่อยอดเอาเอง โดยให้ทำอาชีพเดียวกับพ่อสามีเลย เนื่องจากว่า พ่อสามีเคยดูถูกอย่างนักหนาว่า น้ำหน้าอย่างเรา คงไม่มีปัญญาทำได้แน่นอนในอาชีพนี้ อีกอย่าง สามีถนัดทางนี้ด้วย

10. สามีตั้งใจไปไหว้พระกับเรา และสารภาพว่า พ่อแม่เขา ตัดออกจากนามสกุล พ่อเราเลยให้ไปขอพระราชทานนามสกุลจากสมเด็จพระสังฆราชใหม่ ตั้งสกุลใหม่ไป

11. เริ่มตั้งตัว ด้วยความรัก ความเข้าใจ อดทน ขยัน ทำทุกอย่าง ถึงแม้โดนเหน็บแนมจากผู้ใหญ่ที่รู้จักเรา ( พ่อสามีใส่ไฟเยอะ ) วันนี้ลูกเรา จะ 6 ขวบแล้ว เขายังไม่เคยแม้แต่จะมาดูหน้าหลานเลยค่ะ เราก็ไม่พาไป ในเมื่อเขาไม่ยอมรับ และปฏิเสธ ไม่ให้ใช้สกุลแล้ว


12. จนฟ้ามีตา เราขอพระไว้ว่า ขอให้มีวันของเราบ้าง ขอให้มีวันที่มีความสุขบ้าง
ภายในระยะเวลา 3 ปี จากไม่มีอะไร เรามีทุกอย่างแล้ว ทั้งบ้าน รถ ลูกที่น่ารัก ความสุข ถึงแม้มีหนี้สินบ้าง แต่ไม่ได้ทำให้เดือดร้อนอะไร

** นี่คือเรื่องจริงค่ะ พ่อแม่สามี เป็นคน โอ้อวด ยกตนข่มท่าน ข่มเหงคนอื่น ใครจนไม่มอง พูดคำหยาบคาย มีเมียน้อย พูดเกินจริง มากถึงมากที่สุด ปากว่าตาขยิบ คุยกับใครเสร็จ ด่าคนนั้นทันที ไม่ว่าคนนั้นเป็นใครก็ตาม ใจดำ ใส่ร้ายเก่งมาก และเป็นถึง น้องชายสามีด้วย แต่สามีคนเดียวที่ไม่เป็น ซึ่งแปลกมาก เคยโดนใส่ร้ายหนักสุด หาว่าเราเล่นของใส่สามี ทำให้สามีหลง มีอีกหลายเรื่องที่โดนหนักมาก ๆ จนคิดว่า คน ๆหนึ่ง จะทนได้มากสุดแค่ไหน พ่อเราเกลียดแม่สามีมาก บอกว่า ธรรมชาติ ของ สัตว์เนี่ย ตัวเมียหากมีลูกแล้ว
มันยอมที่จะตายแทนลูกได้เลย แต่นี่ ไม่ใช่ พร้อมที่จะผลักลูกออกไป เพื่อให้ตัวเองรอด
ส่วนพ่อสามีเนี่ย ยังดีที่ แสดงออกมาเลยว่าเกลียด ไม่ใช่ แม่สามีที่ ปากปราศัย น้ำใจเชือดคอ

ตอนนี้เราคิดว่า กรรมคงตามทันเขาแล้วค่ะ เพราะว่า ได้ข่าวมาเหมือนกัน ว่า จาก 100% เหลือแค่ 20% หลายเรื่องค่ะ

จนทำให้พ่อสามีเริ่มมาเหมือนจะง้อ สามีว่า ให้กลับไปใช้สกุลเดิม และ ให้กลับไปทำงานด้วย ( สามีเคยพูดว่า ให้ความรักและเคารพ พ่อเรามากกว่า พ่อตัวเอง เนื่องจากพ่อเราก็เอ็นดูสามีเราเหมือนลูกจริง ๆ ไม่ใช่เครื่องจักรหาเงิน และ สิ่งตอบแทน เหมือนพ่อเขา )

**** เราออกมาจากบ้านหลังนั้น 6 ปีแล้ว แต่ว่า ความโกรธและความแค้น กำลังจะเกิด ตอนที่พ่อสามีมาง้อสามีเรานี่แหละ ถึงแม้สามีไม่โกรธ แต่เรา เกือบช็อคเลยค่ะ เพราะ ภาพที่เขาทำกับเรา มันหลั่งไหล ผ่านสายตา เราทะลักทะลาย จนทำใจไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่มันก็จะลืมไปแล้ว เมื่ออาทิตย์ก่อน งานศพ อาม่า ( แม่ของพ่อสามี ) เราไม่ไปแม้แต่วันเดียวเลยค่ะ เราทำใจไม่ได้จริง ๆ เพราะ เราเจอหน้า คน2คน นั้นไม่ได้ เราทำใจไม่ได้

มันเหมือนจะเป็นโรคประสาท คือ จะร้องไห้ คร่ำครวญ ประมาณ ฆ่าเราเถอะหากให้เราไปเจอเขา เคยไปนั่งร้องไห้ ในห้องน้ำโรงแรม 5 ดาวแห่งหนึ่ง เพราะประสาทจะกิน พ่อแม่เขานัดกินข้าว แล้วสามีไม่มีเพื่อน เลยบังคับให้เราไป เพราะกลัวโดนรุม

มันอยากจะไม่ให้สามี ไป หา พ่อแม่เขาเลยค่ะ รู้ว่า บาปและผิด พยายามห้ามตัวเองอย่างมาก มันเหมือนจะเกิดความแค้น จนตัวสั่น จนมาหาสาเหตุได้ว่า

หากเขาร้ายมาเนี่ย เราก็ชินแล้ว เริ่มจะไม่รู้สึกอะไร แต่ทำไม พอเขามาง้อ เราถึงเกิดความรู้สึกอย่างนี้ อยากจะล้างแค้น อยากจะทำอะไรหลาย ๆ อย่าง ที่ได้แต่คิดออกไป โดยไม่กล้าพูด จะทำยังไงดีคะ กลัวตัวเองมากเลย พิมพ์ไปก็สั่นไป

 

ปัญหาของต้นตอทั้งหมดคือ
พ่อแม่สามีไม่ต้องการเด็กค่ะ

แล้วเป็นเรื่องน่าแปลกอย่างมากที่สุด ตอนนั้นไปบ้านพ่อแม่สามีเพราะต้องไปเอาของ ลูกชายเรา อายุ 3 เดือน ไม่ยอมแม้แต่ให้เขาอุ้ม ร้องไห้แบบ เหมือนโดนหยิก ไม่หยุด แต่พอออกมาแล้ว เงียบกริบ ถึงวันนี้ ก็หากบังเอิญเจอในห้าง ลูกชายจะวิ่งหนีค่ะ

ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ ยังสั่นอยู่เลยค่ะ มันโกรธแบบจุกอก ยังไงบอกไม่ถูกเลยค่ะ ทำยังไงดี คะ สามีก็พยายามเลี่ยงไม่ให้เราเจอเหมือนกัน เขาสงสารเราค่ะ

 

forgive, forget and move on

 

อโหสิกรรมกันเถอะ จะได้ไม่ผูกพยาบาทกันต่อไปในภายภาคหน้า

 

อนุโมทนาสาธุครับ คิดเสียว่าเราเกิดมาชดใช้กรรม แต่อย่าไปสร้างกรรมเพิ่ม อย่าไปคิดเคียดแค้น อโหสิกรรมให้เขาเถิดครับ คนแบบนี้เดี๋ยวเขาก็ได้รับเวรกรรมที่เขาได้ก่อไว้ ขออย่างเดียวเราอย่าไปแช่ง ไปซ้ำเติมเค้า เพราะจะทำให้เป็นกรรมใหม่แก่เราขึ้นอีก

 

ตัวผมเข้าใจดี เรื่องความคับแค้นใจ ที่เกิดจากการโดนกลั่นแกล้ง ทั้งด้าน กาย วาจา ใจ
อย่าก่อเวร ก่อกรรม เลย อโหสิกรรมให้เขา เขาอายุมากแล้ว อีกไม่นานก็จาก็โลกนี้ไปเองด้วยอายุใข
ปล่อยใจ ไม่คิด ไม่ยึดติดเกี่ยวกับเรื่องอดีต ทำวันนี้ให้ดี ให้มีความสุข อุปสรรคและปัญหาเป็นบ่อเกิดแห่งปัญญา ทำให้เราได้รับรู้ ความลำบาก ว่าเป็นเช่นไร ความสุข ที่ได้มาเป็น เช่นไร ทำให้เรามีความอุตสาห พยายาม ในการดิ้นรน ส่งผลให้วันนี้ชีวิตคุณดีขึ้นแล้ว จงรักษาความดีนี้ไว้ อย่าให้ความชั่วมาฉุดดึงจิตใจ ถ้าหากความชั่วเกาะใจ คุณอาจจะแก้แค้นเขา เมื่อเขาเป็นอะไรไป ก็จะเป็นปาบติดตัวคุณไปตลอด ถึงแม้ เขาจะตายไปแล้ว จิตใจคุณก็จะวนเวียนกับเรื่องนั้นไม่หยุด เรียกว่า นรกในใจ ส่งแต่ผลเสีย ทั้งตนเอง และครอบครัว คิดถึงลูกให้มากๆนะครับ

 

อนุโมทนาครับ

ปล่อยว่าง อโหสิกรรมให้ท่าน เพราะผมก็โดนเหมือนกัน

 

อนุโมทนาในสิ่งที่ดี ๆ ที่คุณพยายามทำ และขอให้ทำสำเร็จด้วยนะคะ ในชีวิตก็เคยเจอเรื่องราวที่เลวร้ายมาก ๆ จนเคยคิดอยากจะจบชีวิตตัวเองมาแล้วค่ะ วันนี้หวนกลับไปคิดถึงสิ่งที่ผ่านมารู้สึกว่า ตัวเองแย่มาก ๆ ขาดสิ่งยึดเหนี่ยวที่ดีที่จะนำทาง ณ เวลานี้ไม่มีแล้วค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้คุณ jupjip นะคะ คิดว่า อุปสรรคที่เกิดขึ้นกับเรานั้น คือ สิ่งที่ทำให้เรามีความเพียรที่จะฝ่าฟัน แต่มิใช่การเอาชนะด้วยอารมณ์และกิเลสค่ะ (เมื่อไหร่ที่ท้อก็จะพยายามนึกอย่างนี้ค่ะ และพยายามข่มใจนึกถึงคำสอนของพระอริยเจ้าทุก ๆ องค์ด้วยค่ะ)

อ้อ อย่าลืมหมั่นไหว้พระสวดมนต์ ทำบุญในทุกครั้งที่มีโอกาสด้วยนะคะ สาธุค่ะ


ขอนอบน้อมต่อพระรัตนตรัย เป็นที่พึ่ง เป็นที่ยึดเหนี่ยว
เพื่อให้ได้พบพุทธศาสน์ทุกชาติไป

 

คล้ายๆกันล่ะค่ะ ตอนท้องลูกแม่สามีด่าว่า "อีเวรนี่!" ตอนปวดท้องจะคลอด ลูกไม่กลับหัวหมอต้องผ่าคลอดด่วน แม่สามี โทรไปบอกหมอว่าให้เราคลอดเอง หมอบอกว่าไม่ได้
แม่สามีเลยบอกว่า งั้นหมอช่วยทำหมันเลยทีเดียวได้ไหม หมอบอกทำไม่ได้เพราะเราต้องยินยอมเองเราไม่ยอมทำได้ยังไงผิดกฏหมาย (อันนี้เราไม่รู้เลยนะ หมอมาคุยกับเราทีหลังว่าที่บ้านมีอะไรหรือเปล่าเพราะแม่สามีโทรมาหาหมอแล้วพูดแบบนี้แล้วเล่าให้เราฟัง เราก็ร้องไห้อย่างเดียวเลย แม่สามีใจร้ายมาก) พอคลอดลูกแม่สามีบอกกับญาติๆว่า"เมื่อคืนฝันว่ามีคนบอกว่านรกเปิดแล้ว" เจ็บใจค่ะ ตอนนั้น

 

ขอให้มีสติในการคิดและแก้ปัญหานะครับ

 

เขาว่ากันว่านิยายก็เอามาจากชีวิตจริง ดูละครแม่ผัวลูกสะใภ้
ยังสู้แม่ผัวคุณไม่ได้เลยค่ะ เขาคงเป็นเจ้ากรรมนายเวรของคุณ
การให้อภัยเป็นเรื่องไม่ยาก แต่การให้ลืมความแค้นที่เขาทำกับเรา
มันยากที่จะลบออกจากใจเพราะมันฝังแน่นเข้าไปจนกลายเป็นความแค้น
คงต้องใช้เวลา ทำใจให้อภัยเขาเถอะค่ะ ยังไงเขาก็เป็นบุพการีสามีคุณ
มันขึ้นอยู่กับตัวคุณแล้วล่ะ เพราะการชนะใจตัวเองเหนือการชนะทั้งปวงค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ ทำวันนี้และพรุ่งนี้ให้ดีและถูกต้องอดีตผ่านมา
แล้วเราแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว แต่เราเริ่มทำในสิ่งที่ไม่เบียดเบียนใครได้ค่ะ
ขอให้โชคดีก้าวข้ามมันให้ได้นะคะ

บาปไม่มีกรรมไม่มีแก่ผู้ไม่เจตนา