ทุกวันนี้...มีการโถมกรรมเข้ามามาก...
ขอให้ทุกท่านกระทำการขอขมากรรมกันและกันเสีย...อย่าได้จองเวรซึ่งกันและกันอีกเลย...
เพื่อเป็นการเปิดทางเดินสู่นิพพาน...จะได้ไม่มีอุปสรรคฉุดรั้งเราไว้อีก...
อธิษฐานหน้าพระพุทธรูป เทวรูป หรือ สวดก่อนนอนก็ได้
(นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ 3 จบ)
พุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา ปฏิ ปฏิบูชายะ
อิตติ อิตติ โพธิสัตว์ ธรรมมัง อารณัง ชินะปัญชะระ (ส่วนตัวไม่สวดก็ได้)
สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะเม ภันเต อุกาสะ ทะวารัตตะเยนะ กะตัง
สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะเม ภันเต อุกาสะ ขะมามิ ภันเต
หากข้าพเจ้า จงใจหรือประมาทพลาดพลั้ง
ปรามาสและล่วงเกิน
พระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระอรหันต์เจ้า
พระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี
และพระสงฆ์เจ้า คุณบิดา คุณมารดา
ญาติมิตรสหาย พี่น้อง เพื่อนศาลาสัตว์น้อยใหญ่
ตลอดจนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย
อันได้แก่ พระศิวะ พระแม่อุมา พระนารายณ์ พระแม่ลักษมี
พระพรหม พระสรัสวตี พระพิฆเณศ พระขันธกุมาร
พระมหาเทพ พระมหาเทวี น้อยใหญ่ทุกๆ พระองค์
พระกุมารา พระกุมารี น้อยใหญ่ทุกๆ พระองค์
เทพบุตร เทพธิดา ทุกชั้นฟ้านภาสวรรค์
พ่อปู่ ฤาษี ชีไพร ทั้ง 108 ตน
เจ้ากรุงพาลี แม่พระธรณี แม่พระคงคา
แม่พระเพลิง แม่พระพาย แม่พระโพสพ
พระภูมิเจ้าที่ พระพิรุณ พระยม พระกาฬ
อีกทั้งนางเมขลามหาสมุทร
พระวีรกษัตริยา พระวีรกษัตรี
พระมหากษัตริย์ทุกพระองค์ในแผ่นดินสยาม
พระสยามเทวาธิราช เจ้าพ่อหลักเมืองทุกหนแห่ง
พระเสื้อเมือง พระทรงเมือง ทุกพระองค์
พระยายมราช และนายนิริยบาล
ทั้งท้าวจตุโลกบาลทั้ง 4
ศิริพุทธิอำมาตย์ ชั้นจาตุมหาราชิกา
เบื้องบนทุกชั้นฟ้า จนถึงที่สุดชั้นพรหม
เบื้องต่ำ ตั้งแต่อเวจีมหานรก ขึ้นมา
จนถึงมนุษย์โลก โดยรอบสุดขอบจักรวาล
อนันตจักรวาลคุณพระศรีรัตนตรัย
และเทพยดาทั้งหลาย ตลอดจน
อินทร์ พรหม ยม ยักษ์ คนธรรพ์ นาคา
รวมถึงท่านผู้มีพระคุณ และท่านเจ้ากรรมนายเวร
จะด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี
ขอขอได้โปรดอโหสิกรรมแก่ข้าพเจ้าด้วย
ในชีวิตนี้ข้าพเจ้าขอครองพรหมจรรย์
เพื่อตัดกิเลส ตัดห่วงมาร ดำรงค์ขันธ์ให้เข้าถึงพระนิพาน
"กรณีต้องการมีคู่ครอง"
หากข้าพเจ้ามีเจ้าของในตัวติดตามมา ขออนุญาตมีคู่
มีครอบครัวได้เหมือนคนปกติทั่วไป ขอถอนคำอธิษฐาน
คำสาบานที่จะติดตามคู่มาในอดีต ขอให้ต่างฝ่ายต่างเป็นอิสระซึ่งกันและกัน
ข้าพเจ้าจะประพฤติตนในทางที่ถูก ที่ชอบ ที่ควร
ขอบุญญาบารมีในอดีตกาลที่ผ่านมา
จวบจนถึงปัจจุบัน และที่กำลังจะบำเพ็ญในอนาคต
อันได้แก่ มโนมยิทธิ วิธิ-อิทธิฤทธิ์ ทิพยโสตญาณ
ทิพยจักษุญาณ บุพเพนิวาสานุสสติญาณจุตูปปาตญาณ
เจโตปริยญาณ อตีตังสญาณ ปัจจุปปันนังสญาณ
อนาคตังสญาณ ยถากัมมุตาญาณ อาสวักขยญาณ
ธัมมปฏิสัมภิทาญาณ อัตถปฏิสัมภิทาญาณ
นิรุตติปฏิสัมภิทาญาณ ปฏิภาณปฏิสัมภิทาญาณ
ญาณใดเคยมีมาขอจงเร่งกลับคืนมาสู่ข้าพเจ้าในเร็ววัน
ญาณใดกำลังจะมาขอจงเร่งมาสู่ข้าพเจ้าในเร็ววัน
และขอจงส่งผลให้ข้าพเจ้าและครอบครัว
ตลอดจนบริวารที่เกี่ยวข้อง จงเจริญด้วย
อายุ วรรณะ สุขะ พละ ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ
สติปัญญา ปฏิภาณไหวพริบ ธนสารสมบัติ
อุปสรรคใด ๆ โรคภัยใด ๆ ขอให้มลายสิ้นไป
ขอให้ข้าพเจ้ามีความสว่างทั้งทางโลก ทางธรรม
ตั้งแต่บัดนี้ ตราบเข้าสู่พระนิพพานเทอญ
ขอขมากรรมแล้ว...ก็อย่าสร้างกรรมใหม่อีก...ให้หมั่นบำเพ็ญดูแลจิต...
มาทำการขอขมากรรม...กันเถอะ...
ในห้อง 'ภัยพิบัติและการเตรียมการ' ตั้งกระทู้โดย amm., 18 มีนาคม 2008.
-
<TABLE class=tborder id=post1047433 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead id=currentPost style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><!-- status icon and date --> วันนี้, 09:34 AM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #1 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>คนมีกิเลส<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1047433", true); </SCRIPT>
สมาชิก
เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 09:56 AM
วันที่สมัคร: Oct 2006
สถานที่: ก.ท.ม.
ข้อความ: 2,466 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 645 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 17,456 ครั้ง ใน 2,232 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 1844
</TD><TD class=alt1 id=td_post_1047433 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- icon and title -->ผลวิจัยการให้อภัยเป็นคุณแก่สุขภาพ, ผู้ชายผูกอาฆาต นานกว่าผู้หญิง
<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message --><TABLE height=34 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD style="PADDING-LEFT: 30px">มนุษย์ไม่อภัยให้กันและกันง่ายๆ ผู้ชายยิ่งผูกอาฆาต นานกว่าผู้หญิง [18 มี.ค. 51 - 00:18]
</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE class=text cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD align=middle><TABLE class=text cellSpacing=0 cellPadding=0 width="85%" border=0><TBODY><TR><TD>นักจิตวิทยาสหรัฐฯศึกษาพบว่า ทั้งผู้ชายและผู้หญิงตามธรรมชาติด้วยกันแล้ว จะไม่ยอมให้อภัยใครง่ายๆ ยิ่งบุรุษเพศด้วยแล้ว ยิ่งยากใหญ่</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
นักจิตวิทยาจูลี จูโอลา เอกซไลน์ มหาวิทยาลัยเคส เวสเติร์น รีเซิร์ฟ ที่นครโอไฮโอ ได้ศึกษากับกลุ่มนักศึกษาไม่ต่ำกว่า 1,400 คน อธิบายว่า การให้อภัยไม่ได้หมายความว่า ให้ลืมเสียเถิด ยกโทษให้หรือให้อภัยให้ไปหมด ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม หากแต่เป็นการยอมรับ แล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไป โดยไม่มีความโกรธและขัดเคืองอันใดยังคงหลงเหลืออยู่
หนังสือพิมพ์ 'วิทยาศาสตร์รายวัน' รายงานต่อไปว่า เคยมีการศึกษาเมื่อก่อน พบว่าการให้อภัยเป็นคุณแก่สุขภาพ และการอาฆาตมาดร้ายจะมีผลกระทบกระเทือน กับระบบหลอดเลือดหัวใจและประสาทได้
นักจิตวิทยาได้พบจากการศึกษาที่ทำมาตั้งแต่ พ.ศ. 2541 จนถึงป’จจุบันว่า ผู้ชายจะให้อภัยยากกว่าผู้หญิง แต่พวกผู้หญิงจะรู้สึกค่อยคลายลง และผู้ชายก็ชักใจอ่อน หากว่าเกิดความรู้สึกเห็นอกเห็นใจฝ่ายตรงกันข้ามขึ้น
หัวหน้าคณะศึกษากล่าวว่า การศึกษาที่ทำกันมาเมื่อก่อนหน้าส่อว่า ผู้ชายจะมีความอาฆาต มาดร้ายรุนแรงกว่าผู้หญิง ทั้งนี้เพราะสตรีเพศมักจะได้รับการสั่งสอน มาตั้งแต่เล็กให้รู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเรา และทั้งสองเพศจะให้อภัยง่ายขึ้น เมื่อคิดได้ว่าตนเองก็อาจจะทำความผิดเช่นนั้นได้เหมือนกัน.
http://www.thairath.co.th/news.php?s...&content=82775
<!-- / message --><!-- sig -->
</TD></TR></TBODY></TABLE> -
จากหนังสือ วิธีสร้างบุญบารมี พระนิพนธ์ของ สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก พิมพ์ครั้งที่ 6 กันยายน 2549
หน้า ๑๔ ข้อ ๑๕. การให้ธรรมทาน แม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้ง ก็ยังได้บุญน้อยกว่า
การให้ "อภัยทาน" แม้จะให้แต่เพียงครั้งเดียวก็ตาม การให้อภัยทานก็คือการไม่ผูกโกรธ
ไม่อาฆาตจองเวร ไม่พยาบาทคิดร้ายผู้อื่น แม้แต่ศัตรู ซึ่งได้บุญกุศลแรงและสูงมากในฝ่ายทาน
เพราะการให้อภัยทาน เป็นการบำเพ็ญเพียรเพื่อละ "โทสกิเลส" และเป็นการเจริญ
"เมตตาพรหมวิหารธรรม" อันเป็นพรหมวิหารข้อหนึ่งในพรหมวิหาร ๔ ให้เกิดขึ้น
อันพรหมวิหาร ๔ นั้น เป็นคุณธรรมที่เป็นองค์ธรรมของโยคีบุคคล ที่บำเพ็ญฌาณ
ซึ่งเมื่อเมตตาพรหมวิหารธรรมได้เกิดขึ้นแล้วเมื่อใด ก็ย่อมละเสียซึ่ง "พยาบาท"
ผู้นั้นจึงจะสามารถให้อภัยทานได้ การให้อภัยทาน จึงเป็นเรื่องละเอียดอ่อนและ
ยากเย็น จึงจัดเป็นทานที่สูงกว่าการให้ทานทั้งปวง -
พระอาจารย์ท่านถามเราว่าการให้สิ่งใดยิ่งใหญ่ที่สุด...เราตอบว่าให้พระพุทธเจ้า...พระอาจารย์กลับบอกว่า...เปล่าเลย...
การให้ที่ใหญ่ที่สุดคือการให้อภัย...เพราะเราได้รับผลทันทีต่อจิตใจของเรา...คือมีความรู้สึกเบาสบาย...สดชื่น...ปลดปล่อยเหมือนได้ขึ้นสวรรค์...
และอานิสงค์จะมากที่สุดเพราะได้มีการปลดปล่อยทั้งตัวเองและผู้อื่นในครั้งเดียว...ผลจึงทวีคูณ...