มาเตรียมเป้ฉุกเฉิน กันไหม ^^

มีเพื่อนๆ ถามเรื่องรองเท้า รูปภาพตามคู่นี้นะค่ะ ^^ ของ crocs

Crocs Thailand

 

อุทาหรณ์ของคนรุ่นเก่า......

 

น่าใช้.. แต่ไม่น่าใช้ครับ..!!!

ใช่ครับ.. มันเบา กระชับเท้า ใส่ลุยน้ำก็แห้งได้ง่าย...... แต่
มันเหมาะกับการเป็นรองเท้าสำรองมากว่านะครับ !!!

พื้นรองเท้า ใช้ไปได้สักพัก... มันจะสึกเร็วมากๆ
ที่นี้.. พอลายดอกพื้นรองเท้ามันมีน้อย มันก้จะลื่นเอามากๆในทุกสภาพพื้นผิว

พื้นรองเท้า มันไม่ได้ทนต่อการทิ่งแทงของแง่ไม้..ต่อไม้เล็กเอาเสียเลย
แน่นอนครับ.. Crocs ที่ผมใส่แค่เดินสำรวจพื้นที่ไร่ธรรมดาๆ ยังเจอตอไม้เล็กๆที่เกิดจากการฟันถางโพรงไม้ ทิ่มได้เลือดนองเท้ามาแล้วครับ...

หัวรองเท้าที่เปิด มันหมายถึง เวลาที่เราเดินลุยพื้นที่ พวกเศษไม้ตามพื้น
มันก็สามารถที่จะทิ่มสวนเข้ามาได้สบายๆเลย
แน่นอนอีกเช่นกันครับ.. Crocs ที่ผมใส่ก็โดนเศษไม้สวนเข้ามาระหว่างเดิน
แต่ดีที่ไม่ได้เลือดอะไร ???

ที่จริงแล้ว.. ผมว่ามันเหมาะกับเดินเล่นในเมืองมากกว่านะครับ

ถ้าจะเอาไว้ใช้ยามนั้นจริงๆ.. ขอเป้นพวกพื้นยางแท้ๆ จะทนและเกาะพื้นผิวได้ดีกว่านะครับ... พวกรองเท้าหุ้มส้นนันยาง ธรรมดาๆยังดูจะดีกว่าเลยะครับ

แต่จริงๆแล้ว.. พวกรองเท้าที่เขาออกแบบมาให้ใช้ใส่เพื่อเดินป่า เดินเขา ก็มีอยู่หลายยี่ห้อ ไม่ลองเลือกดูแบบที่ชอบๆ น้ำหนักๆไม่มาก ก็มีให้เลือกอยู่เพียบเลยนะครับ

ไอ้รองเท้า Crocs นี้.. ถ้าอยากจะใช้มันจริงๆ ก็เอาเป็นแค่รองเท้าไว้เปลี่ยนสำรองใช้ก็พอนะครับ.. ถ้าเอามาใช้งานเป้นงานหลักจริงๆ ผมว่ามันก้ดีกว่าเดินเท้าป่าวๆครับ...???

เพื่อเป็นข้อมูล... แล้วแต่จะพิจารณาดูครับ !!!

 

ส่วนใหญ่เราอยูในกทม ก้อใช้คู่นี่ละ อเนกประสงค์ดี
ใส่ไปตลาด เดินห้าง ใส่ไปวัด ใส่ไปเที่ยวเขาใหญ่ ใส่ไปไหนต่อไหน ๆๆ

ท่าจะเอาแบบเดินป่าจริงๆ จังๆ เดินป่าบ่อยๆ มันก้อไม่เหมาะหรอกค่ะ หารองเท้าเดินป่าแบบลุย ๆ จะดีกว่า

พอดีเราใส่เป็นคู่เก่ง คู่ประจำ ก้อเอา crocs นี้ละ ใส่แล้วคุ้มดี คู่เดียวใส่ไปร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ^^

คู่นี้ก้อใส่มาเป็นปีแล้วนะค่ะ ลายดอกพื้นรองเท้าก้อปกติดี
อาจเป็นเพราะไม่ค่อยเดินไปให้ แง่ไม้ทิ่งแทงเท่าไหร่

ใส่อยู่แถวบ้าน นานๆจะไปเที่ยวเขาใหญ่สักทีนึง ก้อยังไม่เคยเจอตอไม้เล็กๆ ทิ่มนะ

สาวๆก้องี้ ตรงไหนดูแล้วรกๆ แง่ไม้มันจะทิ่มขา ทิ่มเท้าเอาได้ ก้อไม่เดินไปแถวนั้น
อืม... หัวรองเท้ามันปิดนะค่ะ มีรูกลมๆ นิดหน่อยกำลังสวย น่ารัก ^^

ปล. ความชอบแต่ละคนไม่เหมือนกันเนอะ ต่างจิต ต่างใจ ^^

เผื่อฉุกเฉิน ภัยพิบัติมาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว เหลือรองเท้าให้ได้ใส่ติดตัวมาหนึ่งคู่
ขอแบบไม่กัดเท้า ไม่เกเร ไม่ขาดง่าย ทนทาน เป็นคู่หูคู่ซี้กัน ใส่แล้วนุ่มๆ เดินสบายๆ ก้อพอใจแล้วค่ะ ^^

 

เรื่องรองเท้า นี่สำคัญากเลยนะคะ ควรเตรียมไว้ในรถหรือผูกติดกับเป้ฉุกเฉินของเราไว้เลย และต้องเป็นรองเท้าที่เหมาะสมด้วย
สำหรับดิฉันเอง เตรียมไว้ 2 คู่
1. รองเท้าวิ่งหรือรองเท้าเล่นกีฬา 1 คู่ สำหรับเดินลุยทุกสถานการณ์ ยกเว้นเดินลุยน้ำ (ขอแนะนำยี่ห้อ asics น้ำหนักเบา ทนทาน ยืดหยุ่น รองรับเท้าได้ดี )
2. รองเท้ายาง ไว้เดินลุยน้ำ (ดิฉันใช้ Crocs นุ่ม ยึดเกาะดี แห้งเร็ว)
ลองนึกดูนะ เกิดสภาวะการณ์ที่เราต้องเดิน แล้วรองเท้าของเราไม่เหมาะสม มันจะทำให้เราไปไม่ถึงไหน เดินทางได้ช้า หากเท้าเราได้รับบาดเจ็บ ทีนี้ก้อเป็นเรื่องเลย นึกภาพไม่ออก หากมีเวลาลองดูหนังเรื่อง The Road นะคะ ได้เห็นถึงบรรยากาศการหนีภัยจริงๆค่ะ :boo: และอีกอย่างที่ควรเตรียมคือ แผนที่ แผนที่กระดาษนะคะ ยามเกิดเหตุ เทคโนโลยีต่างๆใช้ไม่ได้ ต้องอ่านแผนที่เอาเอง และที่สำคัญที่สุดคือ หัดอ่านแผนที่ให้เป็นนะคะ สมัยนี้ใช้เทคโนโลยีจนเคยตัว อ่านแผนที่ไม่เป็น
ฝากเอาไว้ หารองเท้าที่เหมาะสมกับเท้าของท่าน และหัดอ่านแผนที่ด้วยนะคะ

 

ไม่ได้เข้า board นี้นาน(เพราะภาระหน้าที่ กับการท่องเที่ยว) เพื่อนๆยังคงเตรียมพร้อมกันอยู่ดีใจครับที่ไม่ประมาทกัน ผมขอไปลื้อเป้แล้วทบทวนใหม่อีกครั้งดีกว่า^^

 

เราก็ชอบโรซ่าค่ะ ทานง่ายสำหรับเด็กๆ ก็เอ็มแอนด์เอ็ม ครึ่งโหล
แต่ต้องไม่บอกให้รู้ รอบที่แล้วลูกแกะออกมากินเล่นกันหมดเลย
เตรียมไว้ไม่เสียหายค่ะ ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน

 

ไม้ขีด ไฟแช๊ค หากโดนน้ำอาจจะลำบากในการใช้
ยังไงก็ลอง ๆ หาแท่งแมกนีเซี่ยมจุดไฟ สำรองไว้ น่าจะเป็นตัวเลือกที่ดี

 

เห็นที จะต้อง กักตุน m&m เพราะกระทู้นี้แหละคับ

 

เรื่องขนมเนี่ยผมขอแสดงความเห็นหน่อยนะครับ ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าผมเองก็ชอบขนมหวานรวมไปถึงช็อคโกเลต แต่คิดว่ามันควรจะเป็นตัวพิจารณาหลังๆในการเลือกบรรจุในเป้ฉุกเฉินถ้าเราเพียงแค่ต้องการสนองความอยากความเคยชินของตัวเอง เพราะเราควรจะสงวนพื้นที่อันมีจำกัดให้กับอาหารแห้งอย่างอื่นที่จะให้ประโยชน์ต่อการยังชีพดีกว่า อีกอย่างเมื่อมันหมดไปแล้วความอยากของเราก็ใช่ว่าจะหมดตามไปด้วย

ทางที่ดีผมว่าเราน่าจะฝึกตัวเองให้กินน้อย กินง่าย ไม่ติดในรสอร่อยให้เป็น เพราะจะทำให้เราปรับตัวได้ดีขึ้นในสถานการณ์ภัยพิบัติ ทำให้ความทุกข์ทรมานจากการติดในรสชาติและความปรุงแต่งของอาหารบรรเทาเบาบางลงได้ทำให้กินอาหารเท่าที่หาได้เพื่อประทัวชีวิตได้ง่ายขึ้น

เมื่อสักประมาณ2-3อาทิตย์ก่อน ผมพึ่งไปเข้าคอร์สสุขภาพมา ในช่วงสามวันแรกต้องอดอาหารดื่มได้แต่น้ำเปล่าและน้ำผลไม้(มีน้ำข้าวกล้องบ้าง) ผมแปลกใจอยู่เหมือนกันที่พบว่าตัวเองกับภรรยาอยู่ได้สบายๆ ไม่มีอาการอ่อนเพลียเลย และก็ไม่หิวอะไรมากอย่างที่คิดไว้ก่อน ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นในชีวิตประจำวันตามปกติแค่ทานอาหารเที่ยงช้าก็รู้สึกจะเป็นจะตายให้ได้ในบางครั้ง

ผมจึงได้มานั่งทบทวนและได้ข้อสรุปกับตัวเองที่ได้จากประสบการณ์การอดครั้งนี้ว่า ประการแรก ร่างกายคนเรามีความสามารถในการอดมากกว่าที่เราคิด ประการที่สอง ใจหรือความมุ่งมั่นของตัวเราเองมีผลอย่างยิ่งต่อการกำหนดสภาวะของร่างกาย ถ้าเราเตรียมใจพร้อมรับสถานการณ์บอกตัวเองให้อดอาหาร ร่างกายมันก็จะไม่แผลงฤทธิ์กับเรามากเกินจำเป็น ในทางกลับกันถ้าเราไม่เตรียมใจปล่อยตัวตามความเคยชินตามความอยาก ร่างกายมันก็จะเรียกร้องสร้างความทุกข์ให้มากกว่าทีควรจะเป็น

ตอนนี้ผมก็ยังฝึกไม่บริโภคอาหารเกินควรอยู่เรื่อยๆ และตั้งใจว่าอย่างน้อยในหนึ่งเดือนจะอดอาหารสักหนึ่งวันเพื่อสุขภาพตามวิถีของแพทย์ทางเลือก ทั้งนี้ผมเชื่อว่าเมื่อฝึกการพอประมาณในการกินได้เช่นนี้ให้เป็นนิสัยจะช่วยได้มากในการเผชิญกับความยากลำบากที่อาจเกิดขึ้นได้ในอนาคตยามเกิดภัยพิบัติ

 

คิดถึงกระทู้นี้จังเลยค่ะ ไม่ได้มาโพสเพิ่มนานแล้ว

 

วันนี้ไปรื้อกระเป๋า จะไปเที่ยวตจว มียาบางตัวใกล้หมดอายุ ก้อเอาออกมาจัดใหม่
มีขนมก้อรื้อออกมากินบ้าง


เอ.. มีอะไรอีก อ้อแผนที่หาย ลืมไว้ในรถนี่นา ตอนเอาออกมาดูไม่ยอมเก็บใส่เป้ซะงั้น

 

เราเคยทำไปแล้วรอบนึง
เราเคยทำไปแล้วรอบนึง
เราเคยทำไปแล้วรอบนึง

ตอนนี้คงรอบที่6ได้ยังอ่ะ 55555555555555555555

 

รอบนี้ รอบที่สิบ ยี่สิบแล้วมั้ง ^^ อยู่ที่นี่มาหลายปีละ

รอบนี้ต้องทำเผื่อคนอื่นด้วย เวลาบอกให้เตรียมไม่ยอม

พอรู้ว่าเราเตรียมพร้อม เวลาไม่สบายก้อมาขอยาจากเรา

นี่ละน้าาา ...ว่าจะเตรียมใบเดียว สงสัยต้องสักสองสามใบ เผื่อคนอื่นขอด้วย ^^

 

คนสมัยนี้แปลก เวลาบอกให้เตรียมพร้อม ก้อไม่ยอมนะ

แต่เวลาไฟดับ ฝนตก น้ำท่วม ไม่สบาย ก้อมาขอจากคนที่เค้าเตรียมนี่ละ

มะก่อนว่าเค้านะ ว่าเตรียมทำไม แต่พอตัวเองเดือนร้อนละ ทำตาปริบๆ ขอเค้าอย่างเดียว

 

จริง เห็นด้วย ตอนไฟดับภาคใต้ เราเลยไม่ค่อยเดือดร้อนเพราะเตรียมพร้อมทั้งไฟฉาย เทียน แถมแบตเตอรีรถ ( ก่อนนั้นถูกหาว่า บ้าภัยพิบัติ 555555..)

 

ดีแล้วแหละท่านเตรียมไว้ได้ใช้ ได้ช่วยเหลือผู้อื่น ได้เป็นทาน ดีกว่าไปเป็นภาระผู้อื่นเขา ว่ามั๋ย