มีระดับสมาธิแค่ไหน ถึงเพียงพอต่อการบรรลุธรรม สิ้นอาสวะ

pantham phuakph · 3 มกราคม 2010

ขอขอบคุณความเห็นของพี่ๆทุกท่าน

ผมมีข้อธรรมมาให้พิจารณาครับ

<link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CUSER%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="Edit-Time-Data" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CUSER%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_editdata.mso"><style>  </style> (๖๑) อรหันต์ ๒ (ผู้บรรลุอรหัตตผลแล้ว, ท่านผู้สมควรรับทักษิณาและการเคารพบูชาอย่างแท้จริง — an Arahant; arahant; Worthy One)

๑. สุกขวิปัสสก (ผู้เห็นแจ้งอย่างแห้งแล้ว คือ ท่านผู้มิได้ฌาน สำเร็จอรหัตด้วยเจริญแต่วิปัสสนาล้วน ๆ — the dry-visioned; bare-insight worker)

๒. สมถยานิก (ผู้มีสมถะเป็นยาน คือ ท่านผู้เจริญสมถะจนได้ฌานสมาบัติแล้วจึงเจริญวิปัสสนาต่อจนได้สำเร็จอรหัต — one whose vehicle is tranquillity; the quiet-vehicled)

KhA.178,183; Vism.587,666. ขุทฺทก.อ.๒๐๐; วิสุทธิ.๓/๒๐๖,๓๑๒; วิสุทธิ.ฏีกา ๓/๓๙๘; ๕๗๙.

ที่มา พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม - พระธรรมปิฎก (ป_อ_ ปยุตฺโต)
-------------------------------------------------------------------------------------------

(๒๗๘) มรรคมีองค์ ๘ หรือ อัฏฐังคิกมรรค (เรียกเต็มว่า อริยอัฏฐังคิกมรรค แปลว่า ทางมีองค์ ๘ ประการ อันประเสริฐ — the noble Eightfold Path); องค์ ๘ ของมรรค (มัคคังคะ — factors or constituents of the Path) มีดังนี้

๑. สัมมาทิฏฐิ (เห็นชอบ ได้แก่ ความรู้อริยสัจ ๔ หรือ เห็นไตรลักษณ์ หรือ รู้อกุศลและอกุศลมูลกับกุศลและกุศลมูล หรือเห็นปฏิจจสมุปบาท — Right View; Right Understanding)
..........
..........
๗. สัมมาสติ (ระลึกชอบ ได้แก่ สติปัฏฐาน ๔ — Right Mindfulness)

๘. สัมมาสมาธิ (ตั้งจิตมั่นชอบ ได้แก่ ฌาน ๔ — Right Concentration)

D.II.321; M.I.61; M,III.251; Vbh.235. ที.ม.๑๐/๒๙๙/๓๔๘; ม.มู.๑๒/๑๔๙/๑๒๓; ม.อุ.๑๔/๗๐๔/๔๕๓; อภิ.วิ.๓๕/๕๖๙/๓๐๗.
ที่มา พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม - พระธรรมปิฎก (ป_อ_ ปยุตฺโต)
_______________________ _______________________________________

๑. อัชฌาสัยสุกขวิปัสสโก(บางส่วนจากคำสอนของ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

บางคนชอบแบบสุกเอาเผากิน เรื่องความละเอียดเรียบร้อย การรู้เล็กรู้น้อยแสดง
ฤทธิ์ อวดเดชเดชาอะไรนั้น ไม่มีความต้องการ หวังอย่างเดียวคือความบรรลุผล ท่าน
ประเภทนี้พระพุทธเจ้ามีแบบปฏิบัติไว้ให้เรียกว่า สุกขวิปัสสโก คือปฏิบัติแบบสบาย เริ่ม
ด้วยการรักษาศีลให้บริสุทธิ์ เรื่องศีลนี้นักปฏิบัติต้องสนใจเป็นพิเศษ ถ้าหวังผลในการ
ปฏิบัติแล้ว

อย่าให้ศีลบกพร่องเป็นอันขาด แม้แต่ด่างพร้อยก็อย่าให้มี ถ้าท่านเห็นว่าศีล
เป็นของเล็กน้อย ปฏิบัติยังขาด ๆ เกิน ๆ แล้ว ท่านไม่มีหวังในมรรคผลแน่นอน เมื่อมีศีล
ครบถ้วนบริสุทธิ์ผุดผ่องดีแล้ว ท่านก็ให้เจริญสมาธิ ตอนสมาธินี้

ท่านฝ่ายสุกขวิปัสสโก ท่านไม่เอาดีทางฌานสมาบัติ พอมีสมาธิเล็กน้อยก็เจริญ
วิปัสสนาญาณควบกันไปเลย

คุมสมาธิบ้าง เจริญวิปัสสนาบ้าง พอสมาธิที่รวบรวมได้ทีละเล็กละน้อย เมื่อสมาธิเข้าถึง
ปฐมฌาน วิปัสสนาก็มีกำลังตัดกิเลสได้ จะได้มรรคผลก็ตอนที่สมาธิเข้าถึงปฐมฌาน

หากสมาธิยังไม่ถึงปฐมฌานเพียงใด จะได้มรรคผลไม่ได้ นี้เป็นกฎตายตัว
เพราะมรรคผลต้องมีฌานเป็นเครื่องรู้ ฌานนี้จะบังเกิดขึ้นเมื่อจิตเข้าสู่อุปจารสมาธิ คือ
เกือบถึงปฐมฌาน ห่างกันระหว่างปฐมฌานกับอุปจารฌานนั้น เพียงเส้นผมเดียว
เท่านั้น จิตเมื่อตั้งมั่นในอุปจารสมาธิแล้ว

ที่มา ��ѧ�Ե� palungjit.org > ��ѡ�ٵ� ��Է��

.......................................................................

ความเห็นของคุณคณานันท์ kananun <script type="text/javascript"> vbmenu_register("postmenu_2781434", true); </script>

หากเป็นวิสัยของสาวกภูมินั้น ต้องพิจารณาว่า เป็นวิสัยของผู้ปฏิบัติใน วิสัยแห่งการบรรลุธรรมเช่นใด

- สุขขะวิปัสโก ไม่รู้ไม่เห็นในความเป็นทิพย์ของจิต มีญาณเครื่องรู้แห่งการตัดอาสวะกิเลสให้เป็นสมุทเฉทประหาร ต้องได้ ฌาน สี่ จากอานาปานสติกรรมฐานเป็นอย่างต่ำ เพื่อให้ จิต สงบ สงัดจากนิวรณ์ห้าประการ ระงับ จิตจากอคติในการ พิจารณาธรรม

เมื่อจิต สงบ จากนิวรณ์ห้าประการจึงใช้ กำลัง และความสงบแห่งฌานสี่ นั้นในการพิจารณาตัดกิเลส จนสิ้นไป

.........................................................................

พี่ๆครับ จาก หัวข้อ อรหันต์ ๒ ในข้อ สุกขวิปัสสก ของท่าน ปยุตโต

เปรียบเทียบกับอัชฌาสัยสุกขวิปัสสโก ลพ.ฤาษีลิงดำ

โดยเฉพาะตัวหนังสือสีแดง จะเห็นว่า

สุกขวิปัสสก ของท่านปยุตโต ไม่ได้ใช้ สัมมาสมาธิ(ไม่ได้ฌาน)

แต่ของ ลพ.ฤาษีลิงดำ ใช้สัมมาสมาธิ เพียงปฐมฌานเท่านั้น

พี่ๆที่เชี่ยวชาญคำสอนของหลวงพ่อ ช่วยอธิบายให้หน่อย

และพี่ๆที่เชี่ยวชาญคำสอนของท่านปยุตโต โดยเฉพาะพุทธธรรม

ขอให้ช่วยอธิบายอีกแรง

ในส่วนของพี่คณานันท์ กรุณาแสดงความเห็นอีกสักครั้งหนึ่ง

ผมตั้งใจรอ ธรรมทาน จากพี่ๆทุกท่าน

ขอขอบพระคุณล่วงหน้า

ooghost · 3 มกราคม 2010

ขออนุโมทนาสาธุ

__________________

ธรรมะก่อให้เกิดปัญญา ปัญญาก่อให้เกิดการรู้แจ้ง รู้แจ้งนำไปสู่นิพพาน

Phanudet · 3 มกราคม 2010

ส่วนตัวผม....ไม่รู้อะไรมาก.....

รู้แต่ว่า นิโรธสมาบัติ ผู้ที่จะทำได้ คือ พระอนาคามี กับพระอรหันต์.....

ถามว่าพระอนาคามีกับพระอรหันต์นี่ ท่านคุณธรรมระดับใหน ท่านทั้งหลายก็ไปคิดเอากันเอง....

Phanudet · 3 มกราคม 2010

pantham phuakph said: ↑

ขอขอบคุณความเห็นของพี่ๆทุกท่าน

ผมมีข้อธรรมมาให้พิจารณาครับ

<LINK href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CUSER%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel=File-List><LINK href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CUSER%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_editdata.mso" rel=Edit-Time-Data><STYLE> v\:* {behavior:url(#default#VML);} o\:* {behavior:url(#default#VML);} w\:* {behavior:url(#default#VML);} .shape {behavior:url(#default#VML);} </STYLE><STYLE>  </STYLE>(๖๑) อรหันต์ ๒ (ผู้บรรลุอรหัตตผลแล้ว, ท่านผู้สมควรรับทักษิณาและการเคารพบูชาอย่างแท้จริง — an Arahant; arahant; Worthy One)

๑. สุกขวิปัสสก (ผู้เห็นแจ้งอย่างแห้งแล้ว คือ ท่านผู้มิได้ฌาน สำเร็จอรหัตด้วยเจริญแต่วิปัสสนาล้วน ๆ — the dry-visioned; bare-insight worker)

๒. สมถยานิก (ผู้มีสมถะเป็นยาน คือ ท่านผู้เจริญสมถะจนได้ฌานสมาบัติแล้วจึงเจริญวิปัสสนาต่อจนได้สำเร็จอรหัต — one whose vehicle is tranquillity; the quiet-vehicled)

KhA.178,183; Vism.587,666. ขุทฺทก.อ.๒๐๐; วิสุทธิ.๓/๒๐๖,๓๑๒; วิสุทธิ.ฏีกา ๓/๓๙๘; ๕๗๙.

ที่มา พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม - พระธรรมปิฎก (ป_อ_ ปยุตฺโต)
-------------------------------------------------------------------------------------------

(๒๗๘) มรรคมีองค์ ๘ หรือ อัฏฐังคิกมรรค (เรียกเต็มว่า อริยอัฏฐังคิกมรรค แปลว่า ทางมีองค์ ๘ ประการ อันประเสริฐ — the noble Eightfold Path); องค์ ๘ ของมรรค (มัคคังคะ — factors or constituents of the Path) มีดังนี้

๑. สัมมาทิฏฐิ (เห็นชอบ ได้แก่ ความรู้อริยสัจ ๔ หรือ เห็นไตรลักษณ์ หรือ รู้อกุศลและอกุศลมูลกับกุศลและกุศลมูล หรือเห็นปฏิจจสมุปบาท — Right View; Right Understanding)
..........
..........
๗. สัมมาสติ (ระลึกชอบ ได้แก่ สติปัฏฐาน ๔ — Right Mindfulness)

๘. สัมมาสมาธิ (ตั้งจิตมั่นชอบ ได้แก่ ฌาน ๔ — Right Concentration)

D.II.321; M.I.61; M,III.251; Vbh.235. ที.ม.๑๐/๒๙๙/๓๔๘; ม.มู.๑๒/๑๔๙/๑๒๓; ม.อุ.๑๔/๗๐๔/๔๕๓; อภิ.วิ.๓๕/๕๖๙/๓๐๗.

ที่มา พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม - พระธรรมปิฎก (ป_อ_ ปยุตฺโต)
_______________________ _______________________________________

๑. อัชฌาสัยสุกขวิปัสสโก(บางส่วนจากคำสอนของ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

บางคนชอบแบบสุกเอาเผากิน เรื่องความละเอียดเรียบร้อย การรู้เล็กรู้น้อยแสดง
ฤทธิ์ อวดเดชเดชาอะไรนั้น ไม่มีความต้องการ หวังอย่างเดียวคือความบรรลุผล ท่าน
ประเภทนี้พระพุทธเจ้ามีแบบปฏิบัติไว้ให้เรียกว่า สุกขวิปัสสโก คือปฏิบัติแบบสบาย เริ่ม
ด้วยการรักษาศีลให้บริสุทธิ์ เรื่องศีลนี้นักปฏิบัติต้องสนใจเป็นพิเศษ ถ้าหวังผลในการ
ปฏิบัติแล้ว

อย่าให้ศีลบกพร่องเป็นอันขาด แม้แต่ด่างพร้อยก็อย่าให้มี ถ้าท่านเห็นว่าศีล
เป็นของเล็กน้อย ปฏิบัติยังขาด ๆ เกิน ๆ แล้ว ท่านไม่มีหวังในมรรคผลแน่นอน เมื่อมีศีล
ครบถ้วนบริสุทธิ์ผุดผ่องดีแล้ว ท่านก็ให้เจริญสมาธิ ตอนสมาธินี้

ท่านฝ่ายสุกขวิปัสสโก ท่านไม่เอาดีทางฌานสมาบัติ พอมีสมาธิเล็กน้อยก็เจริญ
วิปัสสนาญาณควบกันไปเลย

คุมสมาธิบ้าง เจริญวิปัสสนาบ้าง พอสมาธิที่รวบรวมได้ทีละเล็กละน้อย เมื่อสมาธิเข้าถึง
ปฐมฌาน วิปัสสนาก็มีกำลังตัดกิเลสได้ จะได้มรรคผลก็ตอนที่สมาธิเข้าถึงปฐมฌาน

หากสมาธิยังไม่ถึงปฐมฌานเพียงใด จะได้มรรคผลไม่ได้ นี้เป็นกฎตายตัว
เพราะมรรคผลต้องมีฌานเป็นเครื่องรู้ ฌานนี้จะบังเกิดขึ้นเมื่อจิตเข้าสู่อุปจารสมาธิ คือ
เกือบถึงปฐมฌาน ห่างกันระหว่างปฐมฌานกับอุปจารฌานนั้น เพียงเส้นผมเดียว
เท่านั้น จิตเมื่อตั้งมั่นในอุปจารสมาธิแล้ว

ที่มา ��ѧ�Ե� palungjit.org > ��ѡ�ٵ� ��Է��

.......................................................................

ความเห็นของคุณคณานันท์ kananun<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_2781434", true); </SCRIPT>

หากเป็นวิสัยของสาวกภูมินั้น ต้องพิจารณาว่า เป็นวิสัยของผู้ปฏิบัติใน วิสัยแห่งการบรรลุธรรมเช่นใด

- สุขขะวิปัสโก ไม่รู้ไม่เห็นในความเป็นทิพย์ของจิต มีญาณเครื่องรู้แห่งการตัดอาสวะกิเลสให้เป็นสมุทเฉทประหาร ต้องได้ ฌาน สี่ จากอานาปานสติกรรมฐานเป็นอย่างต่ำ เพื่อให้ จิต สงบ สงัดจากนิวรณ์ห้าประการ ระงับ จิตจากอคติในการ พิจารณาธรรม

เมื่อจิต สงบ จากนิวรณ์ห้าประการจึงใช้ กำลัง และความสงบแห่งฌานสี่ นั้นในการพิจารณาตัดกิเลส จนสิ้นไป

.........................................................................

พี่ๆครับ จาก หัวข้อ อรหันต์ ๒ ในข้อ สุกขวิปัสสก ของท่าน ปยุตโต

เปรียบเทียบกับอัชฌาสัยสุกขวิปัสสโก ลพ.ฤาษีลิงดำ

โดยเฉพาะตัวหนังสือสีแดง จะเห็นว่า

สุกขวิปัสสก ของท่านปยุตโต ไม่ได้ใช้ สัมมาสมาธิ(ไม่ได้ฌาน)

แต่ของ ลพ.ฤาษีลิงดำ ใช้สัมมาสมาธิ เพียงปฐมฌานเท่านั้น

พี่ๆที่เชี่ยวชาญคำสอนของหลวงพ่อ ช่วยอธิบายให้หน่อย

และพี่ๆที่เชี่ยวชาญคำสอนของท่านปยุตโต โดยเฉพาะพุทธธรรม

ขอให้ช่วยอธิบายอีกแรง

ในส่วนของพี่คณานันท์ กรุณาแสดงความเห็นอีกสักครั้งหนึ่ง

ผมตั้งใจรอ ธรรมทาน จากพี่ๆทุกท่าน

ขอขอบพระคุณล่วงหน้า

Click to expand...

ก่อนอื่นทั้งหมด...ขอถามก่อนว่า.....เคยได้สมาธิตั่งแต่ ขนิก ถึง ฌาน ๔ หรือยัง.......

Tboon · 3 มกราคม 2010

ฝึกให้รู้เองดีกว่า ที่ยังสงสัยกันอยู่เพราะยังไปไม่ถึง

ถึงแล้วรู้ (ชัด) เองไม่มีสงสัย ถ้ายังสงสัยก็ยังไม่เที่ยง ยังไ่ม่มั่นคง

ปัญญาธรรมยังส่องไปไม่ถึงเพียงไร ความสงสัยย่อมมีเพียงนั้น

เมื่อความสงสัยยังมีอยู่ ความปล่อยวางอย่างแท้จริงย่อมไม่เกิดขึ้น

สรุปว่า วิธีดูง่าย ๆ ก็คือ ดูว่าตัวเองยังสงสัย ยังลังเล ยังไม่แน่ใจ ยังต้องรอให้ใครฟันธงให้อยู่หรือไม่นั่นเอง...

โชคดี ๆ

Phanudet · 4 มกราคม 2010

pantham phuakph said: ↑

ขอขอบคุณความเห็นของพี่ๆทุกท่าน

ผมมีข้อธรรมมาให้พิจารณาครับ

<LINK href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CUSER%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel=File-List><LINK href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CUSER%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_editdata.mso" rel=Edit-Time-Data><STYLE> v\:* {behavior:url(#default#VML);} o\:* {behavior:url(#default#VML);} w\:* {behavior:url(#default#VML);} .shape {behavior:url(#default#VML);} </STYLE><STYLE>  </STYLE>(๖๑) อรหันต์ ๒ (ผู้บรรลุอรหัตตผลแล้ว, ท่านผู้สมควรรับทักษิณาและการเคารพบูชาอย่างแท้จริง — an Arahant; arahant; Worthy One)

๑. สุกขวิปัสสก (ผู้เห็นแจ้งอย่างแห้งแล้ว คือ ท่านผู้มิได้ฌาน สำเร็จอรหัตด้วยเจริญแต่วิปัสสนาล้วน ๆ — the dry-visioned; bare-insight worker)

๒. สมถยานิก (ผู้มีสมถะเป็นยาน คือ ท่านผู้เจริญสมถะจนได้ฌานสมาบัติแล้วจึงเจริญวิปัสสนาต่อจนได้สำเร็จอรหัต — one whose vehicle is tranquillity; the quiet-vehicled)

KhA.178,183; Vism.587,666. ขุทฺทก.อ.๒๐๐; วิสุทธิ.๓/๒๐๖,๓๑๒; วิสุทธิ.ฏีกา ๓/๓๙๘; ๕๗๙.

ที่มา พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม - พระธรรมปิฎก (ป_อ_ ปยุตฺโต)
-------------------------------------------------------------------------------------------

(๒๗๘) มรรคมีองค์ ๘ หรือ อัฏฐังคิกมรรค (เรียกเต็มว่า อริยอัฏฐังคิกมรรค แปลว่า ทางมีองค์ ๘ ประการ อันประเสริฐ — the noble Eightfold Path); องค์ ๘ ของมรรค (มัคคังคะ — factors or constituents of the Path) มีดังนี้

๑. สัมมาทิฏฐิ (เห็นชอบ ได้แก่ ความรู้อริยสัจ ๔ หรือ เห็นไตรลักษณ์ หรือ รู้อกุศลและอกุศลมูลกับกุศลและกุศลมูล หรือเห็นปฏิจจสมุปบาท — Right View; Right Understanding)
..........
..........
๗. สัมมาสติ (ระลึกชอบ ได้แก่ สติปัฏฐาน ๔ — Right Mindfulness)

๘. สัมมาสมาธิ (ตั้งจิตมั่นชอบ ได้แก่ ฌาน ๔ — Right Concentration)

D.II.321; M.I.61; M,III.251; Vbh.235. ที.ม.๑๐/๒๙๙/๓๔๘; ม.มู.๑๒/๑๔๙/๑๒๓; ม.อุ.๑๔/๗๐๔/๔๕๓; อภิ.วิ.๓๕/๕๖๙/๓๐๗.

ที่มา พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม - พระธรรมปิฎก (ป_อ_ ปยุตฺโต)
_______________________ _______________________________________

๑. อัชฌาสัยสุกขวิปัสสโก(บางส่วนจากคำสอนของ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

บางคนชอบแบบสุกเอาเผากิน เรื่องความละเอียดเรียบร้อย การรู้เล็กรู้น้อยแสดง
ฤทธิ์ อวดเดชเดชาอะไรนั้น ไม่มีความต้องการ หวังอย่างเดียวคือความบรรลุผล ท่าน
ประเภทนี้พระพุทธเจ้ามีแบบปฏิบัติไว้ให้เรียกว่า สุกขวิปัสสโก คือปฏิบัติแบบสบาย เริ่ม
ด้วยการรักษาศีลให้บริสุทธิ์ เรื่องศีลนี้นักปฏิบัติต้องสนใจเป็นพิเศษ ถ้าหวังผลในการ
ปฏิบัติแล้ว

อย่าให้ศีลบกพร่องเป็นอันขาด แม้แต่ด่างพร้อยก็อย่าให้มี ถ้าท่านเห็นว่าศีล
เป็นของเล็กน้อย ปฏิบัติยังขาด ๆ เกิน ๆ แล้ว ท่านไม่มีหวังในมรรคผลแน่นอน เมื่อมีศีล
ครบถ้วนบริสุทธิ์ผุดผ่องดีแล้ว ท่านก็ให้เจริญสมาธิ ตอนสมาธินี้

ท่านฝ่ายสุกขวิปัสสโก ท่านไม่เอาดีทางฌานสมาบัติ พอมีสมาธิเล็กน้อยก็เจริญ
วิปัสสนาญาณควบกันไปเลย

คุมสมาธิบ้าง เจริญวิปัสสนาบ้าง พอสมาธิที่รวบรวมได้ทีละเล็กละน้อย เมื่อสมาธิเข้าถึง
ปฐมฌาน วิปัสสนาก็มีกำลังตัดกิเลสได้ จะได้มรรคผลก็ตอนที่สมาธิเข้าถึงปฐมฌาน

หากสมาธิยังไม่ถึงปฐมฌานเพียงใด จะได้มรรคผลไม่ได้ นี้เป็นกฎตายตัว
เพราะมรรคผลต้องมีฌานเป็นเครื่องรู้ ฌานนี้จะบังเกิดขึ้นเมื่อจิตเข้าสู่อุปจารสมาธิ คือ
เกือบถึงปฐมฌาน ห่างกันระหว่างปฐมฌานกับอุปจารฌานนั้น เพียงเส้นผมเดียว
เท่านั้น จิตเมื่อตั้งมั่นในอุปจารสมาธิแล้ว

ที่มา ��ѧ�Ե� palungjit.org > ��ѡ�ٵ� ��Է��

.......................................................................

ความเห็นของคุณคณานันท์ kananun<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_2781434", true); </SCRIPT>

หากเป็นวิสัยของสาวกภูมินั้น ต้องพิจารณาว่า เป็นวิสัยของผู้ปฏิบัติใน วิสัยแห่งการบรรลุธรรมเช่นใด

- สุขขะวิปัสโก ไม่รู้ไม่เห็นในความเป็นทิพย์ของจิต มีญาณเครื่องรู้แห่งการตัดอาสวะกิเลสให้เป็นสมุทเฉทประหาร ต้องได้ ฌาน สี่ จากอานาปานสติกรรมฐานเป็นอย่างต่ำ เพื่อให้ จิต สงบ สงัดจากนิวรณ์ห้าประการ ระงับ จิตจากอคติในการ พิจารณาธรรม

เมื่อจิต สงบ จากนิวรณ์ห้าประการจึงใช้ กำลัง และความสงบแห่งฌานสี่ นั้นในการพิจารณาตัดกิเลส จนสิ้นไป

.........................................................................

พี่ๆครับ จาก หัวข้อ อรหันต์ ๒ ในข้อ สุกขวิปัสสก ของท่าน ปยุตโต

เปรียบเทียบกับอัชฌาสัยสุกขวิปัสสโก ลพ.ฤาษีลิงดำ

โดยเฉพาะตัวหนังสือสีแดง จะเห็นว่า

สุกขวิปัสสก ของท่านปยุตโต ไม่ได้ใช้ สัมมาสมาธิ(ไม่ได้ฌาน)

แต่ของ ลพ.ฤาษีลิงดำ ใช้สัมมาสมาธิ เพียงปฐมฌานเท่านั้น

พี่ๆที่เชี่ยวชาญคำสอนของหลวงพ่อ ช่วยอธิบายให้หน่อย

และพี่ๆที่เชี่ยวชาญคำสอนของท่านปยุตโต โดยเฉพาะพุทธธรรม

ขอให้ช่วยอธิบายอีกแรง

ในส่วนของพี่คณานันท์ กรุณาแสดงความเห็นอีกสักครั้งหนึ่ง

ผมตั้งใจรอ ธรรมทาน จากพี่ๆทุกท่าน

ขอขอบพระคุณล่วงหน้า

Click to expand...

ความจริงผมอยากจะบอกว่าตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นบทความนี้ที่ได้ถามขึ้น...ผมถือว่าเป็นคำถามที่ดี...และคิดว่าคงจะยากที่จะหาคนตอบ...แบบฟันธง...โดยที่มีหลักฐานอ้างอิง แหล่งที่มาของตน......

Phanudet · 4 มกราคม 2010

ความจริงผมอยากจะบอกว่าตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นบทความนี้ที่ได้ถามขึ้น...ผมถือว่าเป็นคำถามที่ดี...และคิดว่าคงจะยากที่จะหาคนตอบ...แบบฟันธง...โดยที่มีหลักฐานอ้างอิง แหล่งที่มาของตน......

คำถามเรื่องนี้ไม่ได้ถามขึ้นเป็นครั้งแรก....เคยมีคำถามนี้เคยถูกถามขึ้นแล้ว...ในกระทู้ที่ผมเคยตั้งคือ

http://palungjit.org/threads/ฌาน-ความสุขในพระพุทธศาสนา.191575/

Phanudet · 4 มกราคม 2010

(เป็นกระทู้ที่ตั้งขึ้นที่มีจุดประสงค์แสดงพุทธพจน์ให้เป็นที่ประจักษ์ ซึ่งในสมัยนั้นมีผู้เข้าใจผิดตามพุทธพจน์เป็นจำนวนมามาก...ซึ่งในกระทู้นี้มีผู้ทรงความรู้ด้านพระไตรเมตตาตอบอย่างดีมาก...ทั้งปัจจุบันก็มี ท่านตรงประเด็น และท่าน เสขบุคคล...ได้แสดงทรรศนะไว้อย่างดี....ต้องขอยกย่องไว้ ณ ที่นี้...)....คำถามที่กล่าวไป.....ก็ไม่ได้รับคำตอบ...อย่างมีหลักฐานประกอบครับ.....

ผมหาคำว่า สุขวิปัสก หรือ สุขวิปัสสโก ไม่มีเลยในฐานข้อมูล ทั้งเวบ ๘๔๐๐๐ และ ฐานข้อมูล พระไตรปิฏก ฉบับธรรมทาน....

ทั้งนี้ก็ได้ไปหาเพิ่มเติมในส่วนของวิสุทธิมรรคแล้ว...มีแบ่งไว้หลายอย่างมาก(แบ่งเพื่อเรียก)...ก็ไม่เจอคำนี้....จึงไม่แน่ใจว่าในพระไตรหรืออรรถกถาจะใช้คำอื่นแทนหรือไม่....

แต่ในพจนานุกรมของท่านประยุต และหลวงพ่อกล่าวไว้อย่างชัดเจน...ฉนั้นจึงคิดว่าต้องมีที่มาอย่างแน่นอน...

อย่างไรอาจเป็นหน้าที่ของเราก็ได้ที่จะหาคำตอบนี้โดยมีหลักฐานประกอบ....เพื่อประโยชน์ต่อไป......

ประกายพลอย · 5 มกราคม 2010

ผู้เห็นภัย said: ↑

ผมว่านะ กังวลกันมากเกินไป คิดกันมากเกินไป ขอไห้มันได้จริง เสียก่อนเถอะ นะครับ จริงๆแล้ว อารมณ์อรูปฌาณ หรือสมาบัติแปดนี้นะ มีความสำคัญ มีความดี ถ้ารู้จักไช้

รู้จักทำ พันปีที่หนึ่ง หรือสมัยที่พระพุทธเจ้า ยังทรงพระชนอยู่ พระพุทธองค์ ทรงตรัสไว้ว่า พระอรหันต์จะมากไปด้วย

ปฏิสัมภิทาญาณ อย่างอื่นก็มีแต่น้อย คนสมัยนั้น กำลังด้านดีสูงมาก จิตใจเข้มแข็ง ในด้านดีมาก สมาบัติแปดมีกันเป็นปกติ อย่างพวกชฎิน ที่บูชาไฟ อิทิฤทธิ์ มีฤทธ์วิธีกันทั้งนั้น

ห้าร้อยท่าน หกร้อยท่านอยู่ป่า ทรงสมาบัติแปด เป็นพวกโยคี บูชาไฟ พอรับคำสอนของพระองค์ท่าน

ก็บรรลุเป็นพระอรหันต์พร้อมปฏิสัมภิทาญาณ นี่ก็สมาบัติแปด มีฤทธิ์ทุกองค์

อารมณ์สมาบัติแปด จริงๆแล้ว ใกล้ๆ คล้ายๆ พระอรหันต์ เข้าไปแล้ว เพียงแต่ท่าน ยังไม่ตัดเท่านั้นเอง

รูปฌาณ 4 อรูป 4 เท่ากับสมาบัติแปด บอกไห้ว่าไม่หมู และก็ไม่ไช่ของกล้วยๆ

ไม่ง่าย เอาแค่ อรูปฌาณข้อที่1 อากาสานัญจายตนะ นึกถึงอากาศ ความว่างเป็นอารมณ์

โลกนี้ มีแต่ความว่างเปล่า ว่าง แล้วทรงอยู่อย่างนั้น เป็นไงท่าน คล้าย อนัตตาไหม

ครั้งหนึ่ง องค์สมเด็จพนะชินสีห์บรมศาสดา สัมมาสัมพุทธเจ้า ได้บรรลุธรรม ตรัสรู้ชอบโดยพระองค์เอง

ณใต้ต้นศรีมหาโพธ์ ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา พระองค์ทรงคิดถึง

ธรรมที่พระได้บรรลุนี้ บุคคลใดหนอที่เหมาะ

จะสามารถรับรู้ และเข้าใจธรรมะ อันลึกซึ้งและก็ปราณีตเช่นนี้ได้

ก็ได้ระลึกนึกถึง อาจาย์สองท่าน ว่าสามารถที่เข้าใจธรรมะ ที่พระองค์ได้ทรงตรัสรูชอบได้

ด้วยพระองค์เอง ถ้าพระองค์ทรงเอาธรรมไปสอนะสอน หรือบอกแก่ อาจารย์ทั้งสอง ก็คือ ท่านอาฬารดาบถ และ ท่านอุทกดาบถ

ผลก็คือ จะทำไห้อาจารย์ทั้งสอง บรรลุความเป็นพระอรหันต์ ใช้เวลา แค่เคี้ยวชานหมาก (พุทธพจน นะครับ)

แหลก ก็จะบรรลุ พระอรหันต์ พร้อมด้วยปฎิสัมภิทาญาณ เพราะอาศัยที่อาจารย์

ทั้งสอง ทรงฌาณสมาบัติแปดเป็นอารมณ์อยู่แล้ว (แต่ไห้เผอิญว่า อาจารย์ทั้งสองตายแล้ว พระพุทธองค์ ทรงทราบด้วยพระญาณของพระองค์เอง จึงเปล่งวาจาอุทานว่า! ฉิบหายแล้วอาจาย์ ของเราทั้งสอง ความหมายก็คือ ท่านทั้งสองเข้าอรูปฌาณตาย ตายไปแล้ว ก็ไปเกิดที่พหรมโลก ที่ไม่มีอานยตนะ รับรู้ได้ เพราะท่านปฏิเสธรูป ก็ไปเป็นอรูปพหรม และถ้าหมดบุญ มาเกิดไหม่ ก็วนเวียนไม่จบ ไม่สิ้น ถ้าพลาด ก็ลงนรกได้ มาเกิดแล้วจะเจอศาสนาพุทธหรือเปล่า โอกาสเข้านิพพานลิบหรี่เต็มทน สาเหตุเป็นดังนี้ พระพุทธเจ้า จึงได้ เปล่งอุทานว่า อาจารย์ของเราฉิบหายจากความดีแล้วหนอ ความดีในที่นี้ก็คือขั้นนิพพาน ไม่ไช่ขั้นพหรม ที่พระองค์ได้ทรงค้นพบ) พระอรหันต์ที่ ทรงปฏิสัมภิทาญาณนี้

นะครับ คลุม หรือเหนือกว่า พระอรหันต์ด้วยกันทั้งหมด ทั้งสี่เหล่า ผมหมายถึง คุณธรรมพิเศษ

นะครับ ไม่ไช่กิเลส ถ้าการตัดกิเลส พระอรหันต์ทั้งสี่เหล่า เสมอกันครับ ก็คือกิเลสไม่เหลือซาก

บอกแล้วไงว่า สมาบัติแปดน่ะ มันไม่ไช่ของ่ายเลย พูดถึงท่านที่ทำได้จริงๆ ไม่ไช่ตำรา

คิดเอาเอง หรือ เชื่อว่าจะต้องเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ ขอไห้มันได้จริงๆเถอะ อย่าไปกลัว ไปกังวลกันเลย อย่ากลัว เสียยังไม่ได้ อะไรเลย

ใครก็ก็ตามที่ทรงสมาบัติแปดได้จริงๆ พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ชัด

ถ้าท่านพวกนั้น หันมาจับอริยสัจสี่พิจรณา ในด้านวิปัสสนา แค่เคี้ยวหมากแหลก

ท่านเหล่านั้น ก็จะบรรลุพระอรหันต์ พร้อมทั้งปฏิสัมภิทาญาณ เป็นไงครับ กำลังของฌาณสมาบัติ

กำลังของฌาณสมาบัติ มันเหยียบกิเลสจนโงหัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว

และท่านที่จะบรรลุธรรม ที่จะได้เป็นพระอรหันต์ พร้อมปฏิสัมภิทาญาณ จะต้องมาจากท่าน

ที่ได้ฌาณโลกีย์ สมาบัติแปด มาก่อนเท่านั้น อย่างอื่นหมดสิทธิ์ ไปค้นหาเอาในพระไตรปิฏก

คุณธรรมพิเศษ โดยย่อ ของท่านที่ไดเปฏิสัมภิทาญาณ ก็คือ จะทรงพระไตรปิฏก

โดยอัตโนมัติ พระธรรมคำสอนที่ยาว สามารถที่จะตัดไห้สั้น และกระฉับ และสามารถอธิบาย

ไห้หมู่ชนเข้าใจได้โดยง่าย พระธรรมคำสอนที่สั้น ก็สามารถขายาความ ไห้ยาวออกไป

อธิบาย ได้ละเอียด แจกแจงได้อย่างลึกซึ้ง คุณสมบัตินี้โดยย่อนะครับ มีอีกหลายข้อ ต้องไปศึกษาหาเอาเอง

คนสมัยนี้ เข้าถึง หรือว่าทรง สมาบัติแปดได้ บอกได้คำเดียวว่ายาก

เสียยิ่งกว่ายาก ถ้าอ่านหนังสือเอาและก็มีเยอะ รู้จากหนังสือและก็มีเยอะเช่นกัน และก็มาคุย มาพูดกัน

ของจริงหายาก แล้วสมัยนี้

แล้วอย่างงี้ รูปฌาณ 4 อรูปฌาณ 4 หรือสมาบัติแปด มันไช่ หรือไม่ไช่

หรืคุณจะเถียงพระพุทธเจ้า อย่างอดีต ลองไปหาอ่านดู อยู่ในหมวดพุทธประวัติ มีอยู่จมเลย เยอะมาก พอพระพุทธเจ้าเทศคำสอนจบ
ต่านคน ต่างบรรลุธรรมขั้น ขั้นนี้ ไปตามๆกัน บรรลุกันง่ายมาก บารมีเต็มเปี่ยมอยู่แล้ว แค่พระพุทธเจ้า มาสกิดนิดเดียว ก็บรรลุกันเป็นแถว สมัยก่อนสำนักอาจารย์ ฤษี ดาบท นักพรต นักบวช มีการเปิดสำนักสอน วิชาทางจิต หรือจิตศาตร์ กันเป็นแถว สมัยก่อนคนสนใจเรื่องสมาธิจิต
มีกันเต็มเป็นหมด คนสมัยนั้น เรื่องฌาณสมัติแปด เป็นเรื่องธรรมดา ครั้งหนึ่ง พระพุทธองค์ได้ทรงตรัสว่า ต่อไปในภายภาคหน้า คนจะมีจิตทรามลง (ทรามในที่นี้ พระองค์หมายถึง โง่นะครับ) และถ้าคิดตามพุทธพจน คนสมัยก่อน ทรงฌาณสามบัติแปดกันเยอะมาก ก็ต้องเป็นเรื่องของคนฉลาดไช่ไหมครับ และก็ถามว่า สมาบัติแปด เป็นเรื่องของคนโง่ หรือคนฉลาด เพราะสมัยเรา คงหายากยิ่งกว่า อะไรเสียอีก
คนที่จะได้ฌาณสมาบัติแปดจริงๆ
คนที่เขาได้สมาบัติแปด การเห็น นรก สวรรค์ เป็นเรื่องๆเล็กๆ และคนที่เห็นได้ขนาดนั้น ใครจะอยากทำชั่ว ถ้ากฏของกรรม ไม่แรงจริง
มันดันใจสิงใจ ไห้เห็นผิดเป็นชอบ ดูท่านเทวทัต ตอนแรก ก็ได้อภิญญาสมาบัติ เหาะได้ ตอนหลังจิตคิดประทุษร้าย ฌาณก็เสื่อมสลาย ไม่เหลืออะไรก็เป็นปุถุชนเดินดิน เพราะเป็นฌาณโลกีย์ เทวทัตระยะต้น ก็เป็นสัมมาทิฐิ ตอนหลังก็เป็นมิฉาทิฐิ ฌาณโลกีย์ มีขึ้น มีลง ไม่ไช่ฌาณโลกุตระ

เพียงแต่ว่า อย่าไปติด อย่าไปยึด อย่างท่านที่ทรงฌาณโลกีย์สมาบัติแปด ความสนใจของท่านเหล่านั้น ก็คืออารมณ์ฌาณสมาบัติ สนใจก็เรื่องฌาณสมาบัติ

แต่พระอริยเจ้า ที่ทรงฌาณสมาบัติแปดเช่นกัน แต่เป็นโลกุตระฌาณแล้ว ไม่เสื่อมแล้ว ฌาณไม่มีวันเสื่อม ความสนใจของท่านก็คือ อริยสัจสี่

ต่างกันตรงนี้ แต่ถ้าเมื่อใด ท่านที่ทรงฌาณโลกีย์สมาบัติแปด หันมาสนใจ อริยสัจสี่ แค่ไช้เวลา เคี้ยวหมากแหลก ก็จะบรรลุธรรม

ขั้นสูงสุด ในบวรพระศาสนา ก็คือเป็นพระอรหันต์นั่นเอง(ที่กล่าวมานี้ อยู่ในหมวดพุทธประวัติ มีอยู่ในหลักสูตร นักธรรมโทนะครับ หาอ่านเอาเองนะครับ) เป็นอย่างไงล่ะท่าน กำลังสมาธิ กำลังใจ ของท่านเหล่านั้น ที่ทรงฌาณสมาบัติแปด เข้มแข็ง และเด็ดขาด เด็ดเดี่ยวสักเพียงใด ในการบรรลุธรรม คิดดูกันเอาเองและกัน

และก็มาดูสิ ผมๆ คุณๆ เราๆ ท่านๆ จะต้องใช้เวลากัน สักกี่มากน้อย ในการบรรลุธรรม ยี่สิบปีจะน้อยไปหรือเปล่า
Click to expand...

ข้อความนี้ดี น่าสนใจ ผมเคยอ่านพุทธประวัติ

คนสมัยนั้น บรรลุธรรมกันง่าย บุญบารมี กุศล ผลบุญเต็มเปี่ยม มีศีล มีธรรม

จริงอย่าง ท่านผูโพสว่า กุศลจะแปลว่าฉลาดก็ได้นะ อกุศล จะแปลว่า

ความโง่ ก็ไม่ผิดนัก ถ้าไม่โง่ ก็คงไม่ลงนรกนะคับ หรือทำความชั่วกัน

คนสมัยเรา หรือสมัยนี้ ศีลห้าไม่ค่อยจะสมบูรณ์กัน ปัญญาทึบลงจริงๆ

สรุป กระผม หมอกฤช เห้นด้วย คอนเฟริ์มครับ..

pantham phuakph · 6 มกราคม 2010

กราบขออภัยสมาชิกทุกท่าน หากคำถามและความเห็นของผม
ล่วงเกินท่านในทุกกรณี ผมเคารพในความเห็นของทุกท่าน
และขอรับไปปฏิบัติ

<link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CUSER%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><style>  </style>
[FONT=&quot]โยโทโส โมหะจิตเต นะพุทธัสมิง
ปาปะกะโต มะยา ขะมะถะเม กะตัง โทสัง สัพพะปาปัง วินัสสันตุ[/FONT][FONT=&quot]
โยโทโส โมหะจิตเต นะธัมมัสมิง
ปาปะกะโต มะยา ขะมะถะเม กะตัง โทสัง สัพพะปาปัง วินัสสันตุ[/FONT][FONT=&quot]
โยโทโส โมหะจิตเต นะสังฆัสมิง
ปาปะกะโต มะยา ขะมะถะเม กะตัง โทสัง สัพพะปาปัง วินัสสันตุ[/FONT]

หากข้าพเจ้าได้กล่าวปรามาสคำสอนของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ
และคำสอนของพระพรหมคุณาภรณ์(ป.อ.ปยุตโต)
ข้าพเจ้าขอกราบขอขมาท่านทั้งสอง มา ณ ที่นี้

ธรรมะสวนัง · 8 มกราคม 2010

ประโยคนี้ฝากมาให้คุณ pantham ค่ะ
กาเลน ธมฺมสากจฺฉา เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ
การสนทนาธรรมตามกาล นี้เป็นมงคลอันสูงสุดข้อหนึ่ง

ความจริงข้อธรรมที่สงสัย แล้วนำมาถามด้วยเจตนาสุจริต เพราะอยากรู้จริงๆนั้น
ก็ไม่น่าจะเป็นการล่วงเกิน หรือปรามาสใดๆ

ตามที่คุณภาณุเดช ว่ามานั่นแหละ
คำว่า สุกขวิปัสสโก ไม่ใช่พระพุทธวจนะ เป็นคำที่บัญญัติขึ้นในชั้นหลัง
มีการใช้คำนี้กันมากมาย ในยุคหลังๆ และมีคนสงสัยใคร่รู้ในความหมายกันไม่น้อย

นับเป็นความเมตตาของหลวงพ่อฤาษีท่าน
ที่อธิบายขยายความเพื่อให้คนรุ่นหลังได้เข้าใจความหมายอันเป็นนัยในการปฏิบัติ

พูดถึงการอรรถาธิบายธรรมปฏิบัตินั้น
อยากจะบอกว่า หลวงพ่อท่านมีอรรถาธิบายไว้ น่าจะเรียกได้ว่ามากที่สุด
จากประสบการณ์การปฏิบัติของท่าน อันตรงต่อพระบรมศาสดา

เพราะธรรมะของพระพุทธองค์เป็นเรื่องการปฏิบัติทางจิต
พระไตรปิฎก เปรียบเหมือนแผนที่บอกทาง
ครูบาอาจารย์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เป็นผู้ชี้ทางให้เดินถูกตรงตามแผนที่

ที่เหลือ อยู่ที่เราจะทำหรือไม่ทำแล้วแหละ
เพราะธรรมใดก็ไร้ค่า ถ้าไม่ทำ(ปฏิบัติ)

(smile)
<link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CUSER%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} @font-face {font-family:"Cordia New"; panose-1:2 11 3 4 2 2 2 2 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:14.0pt; font-family:"Cordia New"; mso-fareast-font-family:"Cordia New"; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {p</style>

weera2548 · 9 มกราคม 2010

จะไปนิพพาน

เมื่อท่านอยากไปนิพพาน ต้องร้ด้วยตนเองว่า ธรรมเหล่าไหนเป็นกุศล ธรรมเหล่าไหนไม่มีโทษ ธรรมเหล่านี้ท่านผู้ร้สรรเสริญ ธรรมเหล่านี้ใครสมาทานให้บริบูรณ์แล้ว เป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข เมื่อนั้น ท่านทั้งหลายควรเข้าถึงะรรมเหล่านั้นอยู่

ผู้มีสติ1 · 11 มกราคม 2010

แวะเข้ามาดู น่าสนใจดี

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

มีระดับสมาธิแค่ไหน ถึงเพียงพอต่อการบรรลุธรรม สิ้นอาสวะ

pantham phuakph เป็นที่รู้จักกันดี

ooghost เป็นที่รู้จักกันดี

Phanudet เป็นที่รู้จักกันดี

Phanudet เป็นที่รู้จักกันดี

Tboon เป็นที่รู้จักกันดี

Phanudet เป็นที่รู้จักกันดี

Phanudet เป็นที่รู้จักกันดี

Phanudet เป็นที่รู้จักกันดี

ประกายพลอย เป็นที่รู้จักกันดี

pantham phuakph เป็นที่รู้จักกันดี

ธรรมะสวนัง เป็นที่รู้จักกันดี

weera2548 Active Member

ผู้มีสติ1 เป็นที่รู้จักกันดี

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

มีระดับสมาธิแค่ไหน ถึงเพียงพอต่อการบรรลุธรรม สิ้นอาสวะ

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา