มีสัจจะแต่ไม่มีความดีเพียงพอ...ไม่รอดหรอก

ไม่ใช่แค่การตั้งสัจจะเปล่า

สัจจะที่ตั้งนั้นต้องสละตนเพื่อความดีเท่านั้น

จึงจพบกับความจริงและทางรอด


ตามตำราไม่ใช่ทางรอดหรอก

เพราะบางคน เกินตำรา
บางคนกอดตำรา

จึงถอยหลังบ้าง ไม่ไปไหนเลยก็มี

 

เมื่อคุณยึดมั่นสิ่งนั้นถูก

คุณจะดำรงและหยุดความเจริญแค่ตรงนั้น
แต่หากสิ่งที่ยึดมั่นเป็นเพียงทางผ่าน
คุณก็จะติดเพียงเท่านั้น

เพราะคุณจะไม่รู้ความจริง ยังมีอะไรอีก
เพราะการไม่ปล่อยอิสระ
เพราะยึดไปแล้ว...จบอยู่อย่างนั้น

 

การตั้งสัจจะหมายถึง การทำสัญญาอย่างหนึ่ง แต่ต้องเดิมพันด้วย ความดี

ความดี ไม่ได้ทำ

ความดี ไม่เพียงพอ

สัญญาไม่ครบ ความจริงไม่ปรากฎ

นอกจากจะเดิมพัน ด้วยชีวิตตนเอง

คุณจะเดิมพันด้วยอะไร?