ยอดอกตัญญู:องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น

"...แยกอาการแห่ง ๓๒ พุทธเจ้าเป็นผู้ที่แยกให้เราพิจารณาไม่ให้ไปติดไปยึด สิ่งต่างในร่างกายเป็นของปฏิกูลเน่าเหม็น...หลวงปู่ขาวเพิ่นแสดงธรรมว่ายอดอกตัญญู ให้หลวงปู่จันทา ถาวโร ได้ฟังเพราะไม่รู้ว่า ยอดอกตัญญู คืออะไร ขอโอกาสพ่อแม่ครูที่เคารพสูงยอดอกตัญญู คืออะไรหนอ ที่พ่อแม่ครูได้แสดงธรรมเรื่องยอดอกตัญญู หลวงปู่ขาวไม่พูด หลวงปู่ขาวเพียงพูดว่ายอดอกตัญญู เธอต้องรู้เองเห็นเองพิจารณาเองเธอก็จะแจ้งเองก็จะสว่างเอง ว่ายอดอกตัญญูนั้นมันเป็นอะไร

ไอ้เจ้าตัวนี้ไม่รู้บุญไม่รู้คุณ เราจะดูแลรักษาปรนนิบัติขนาดไหนก็ตามมันก็จะเป็นยอดอกตัญญูกับเราตลอดๆ หลวงปู่จันทาก็เลยไปภาวนาเดินจงกรมนั่งภาวนาพิจารณา อาการแห่ง ๓๒ มีผม,ขน,เล็บ,ฟัน,หนัง,เนื้อ,เอ็นกระดูก,ตับ,ไต,ไส้พุง,ผังผืด,ลำไส้ใหญ่ลำไส้เล็ก ไล่ไปทั้งเป็นอนุโลมและปฏิโลม ไล่ลงไปถอยกลับมา หมุนลงไปถอยกลับมา อาการตัวนี้หลวงปู่ช่ำชองตั้งแต่เป็นผ้าขาวที่วัดป่าบ้านเหล่านาดีช่ำชองมาก

ช่ำชองเสียจนมองเห็นคนมีแต่ตับไตไส้พุง เมื่อเพ่งมากๆ เพ่งเข้าไปเหลือแต่กระดูก พอเห็นหนุ่มสาวเดินมา ด้วยความรวดเร็วแห่งจิตกระชากออกไปหมดบางทีเห็นแต่กระดูก หรือบางทีก็เห็นแต่ลำไส้ใหญ่ลำไส้เล็กตับม้ามผังผืด ดึงไส้นั้นไปก็เห็นแต่กระดูก บางทีก็เป็นห้อยโตงเตงมาเหมือนกับผีกระสือ นี่ในสมัยที่หลวงปูเป็นผ้าขาวอยู่ ทำไมจึงเป็นอย่างนั้น

ก็พิจารณาเรื่องกามราคะที่มันเด่น เมื่อกามราคะมันเด่นก็ต้องอาศัย อสุภะ เป็นตัวจัดการกับมัน "อสุภะ" คือสิ่งที่ไม่สวยไม่งาม "สุภะ" คือสิ่งที่สวยงาม พิจารณาควบคู่กันระหว่างความสวยงามและสิ่งที่ไม่สวยไม่งาม ตั้งแต่เป็นผ้าขาวอยู่ของพวกนี้มันขึ้นอยู่ที่อุปนิสัยวาสนาบารมีของใครของมัน หลวงปู่จะแยกแยะเรื่องธาตุเรื่องขันธ์ เรื่องแขนขาขาดไปคนละชิ้นละอัน นี่กองกระดูก นี่กองตับไตไส้พุง นี่กองหนังพิจารณาอยู่อย่างนั้น ไฟเผาเข้าไปเหลือแต่กองขี้เถ้าจมลงไปในแผ่นดินในอากาศที่เรียกว่าธาตุทั้ง๔ เราจะอยู่อย่างนี้ตั้งแต่เป็นผ้าขาวอยู่ จิตไม่ได้ฝักใฝ่ในด้านอื่น ฝักใฝ่ทางด้านมรรคทางด้านผลทางด้านพระนิพพานโดยฝ่ายเดียว

...หลวงปู่ขาวจึงพูดกับหลวงปู่จันทาว่า ยอดอกตัญญูคืออะไร หลวงปู่จันทาไปพิจารณาธรรมเดินจงกรมนั่งภาวนาสว่างโร่เลย อ๋อ..ไอ้ตัว.ยอดอกตัญญู ก็คือกายนี่เอง กายก็รวมไปหมด ผมขนเล็บฟันหนังเนื้อเอ็นกระดูกตับไตไส้พุงลำไส้เล็กลำไส้ใหญ่มัามปอด ไล่กันไปๆ โน้น อ๋อ..ยอดอกตัญญู ยอดอกตัญญูก็คือกายนี่เองสว่างเลย หลวงปู่จันทา ถาวโร

อ๋อ..เราจะปรนเปรอขนาดไหนก็ตามให้มันอยู่ให้มันกินอย่างดีเช็ดขัดถูมันอย่างดี หาที่พักที่อาศัยอย่างดีก็ตามมันก็ อกตัญญู ต่อเรา อวัยวะทุกส่วนจะรักษาดีขนาดไหนก็ตาม มันก็ อกตัญญู ต่อเรา มันไม่อยู่กับเรามันไม่คงทนอยู่อย่างนั้น มันไปตามกาลเวลาของมัน มันอกตัญญูเรา เราอยากให้มันอยู่ ปรนเปรอมันทุกสิ่งอย่างมันก็ไม่อยู่กับเรา อ๋อ..สว่างเลยหลวงปู่จันทา ถาวโร

อ๋อ..ไอ้เจ้านี่เองคือตัวยอดอกตัญญู มันอกตัญญูต่อเรามันไม่มีความกตัญญูรู้คุณต่อเราเลย ยอดอกตัญญู ก็คือกายนี่แลเพิ่นยังพูดถึงอนิจจังทุกขังอนัตตาหาความเที่ยงไม่ได้ ถ้าไปยึดไปถือก็เป็นทุกข์ เพราะไม่ใช่เราไม่อยากให้มันไปมันก็ไป ไม่อยากให้ผมร่วงมันก็ร่วง ไม่อยากให้หนังเหี่ยวมันก็เหี่ยว ไม่อยากให้ฟันหักมันก็หักร่วงไป ไปตามกาลเวลาของมัน จะใช้ของวิเศษวิโสทางโลกให้มันอยู่มันก็ไม่อยู่กับเรา

ที่พระพุทธเจ้าและสงฆ์สาวกทิ้งมัน ก็เพราะมันเป็น ยอดอกตัญญู มันไม่รู้คุณเรา เราจะส่งเสริมปรนเปรอขนาดไหนก็ตาม มันก็ไม่อยู่กับเรา กายถ้าใครมีสติกำลังปัญญาก็จะสามารถทิ้งไอ้ยอดอกตัญญูนี้ได้ ถ้าคิดว่าอะไรเป็นสิ่งที่ยึดที่ถือแล้วไม่ล่วงไม่หล่นไม่หาย สิ่งนั้นเป็นยอดกตัญญู อะไรคือยอดกตัญญูผู้ที่รู้คุณเราก็คือ พุทโธธัมโมสังโฆ เมื่อระลึกถึง พุทโธธัมโมสังโฆ มีแต่สว่างไสวมีแต่ชุ่มเย็น ยิ่งได้ยิ่งเทิดทูน ยิ่งสว่างไสว พุทโธธัมโมสังโฆจึงเป็น "ยอดกตัญญู"

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
๒๓ กันยายน ๒๕๕๗
วัดป่าห้วยริน.