รวยจากการทำทานหรือจากเทรดดีครับ??

เป็นอรหันต์แต่อยู่ในเพศฆราวาส
มันจะเดือดร้อนคนอื่นๆ
และมันจะรู้สึกรุงรังกับสิ่งที่เคยชิน
เพราะมันถึงที่สุดแห่งความปล่อยวาง
แล้วละมังคับ
ที่สำคัญคือคนรอบข้างที่ไม่รู้ว่าเป็นอรหันต์จะเดือดร้อนหนักบาปหนักไม่รู้ตัว

 

มันเป็นแบบนี้ค่ะ เวลาเรารับอารมณ์สุข ทุกข์ เป็นต้น อายตนะนอกกะในมันจะเชื่อมกัน ถ้าสังเกตุ เราก็จะตามอารมณ์สุขทุกข์ไป

แต่พอเรามารู้เฉยๆ พอมีอารมณ์อะไรมากระทบ อายตนะนอกในจะไม่เชื่อมกัน คือเราไม่ไหลไปตามทุกข์สุข เพราะเรารู้เฉยๆ

แต่อรหันต์ธาตุรู้ท่านมั่นคง อายตนะนอกกับในมันขาดถาวรแล้ว เหมือนเวลาท่านมีเวทนา แต่เวทนาความเจ็บปวดมันไม่ลงมาที่จิตท่าน เป็นต้นค่ะ

 

เค้าคุยกันคนละเรื่องเดียวกันน่ะนะ/คนนึงเอาผลมาคุยอีกคนเอามรรคมาคุย/หรือเรียกว่ายืนอยู่คนละฝั่ง/คุยกันผ่านไปถึงร้อยหน้าก็ไม่รู้เรื่องกันหรอกร่อนเอ๊ย/อย่าโดดเข้าไปร่วมกับเค้าดีกว่านะร่อนนะ

 

จิตดั้งเดิม นะใช่ รู้เฉยๆ สภาพรู้ เรียกอีกอย่าง เชื้อรากเหง้ากิเลสล้วนๆ
โง่ล้วนๆ เพราะ แท้ ดั้งเดิม

หากแต่เพิ่มเติม สติปัญญา มันจึงจะ อุปมา จิตหลุดพ้น เป็นจิตพุทธะ

หรือ ลูกไก่ออกจากไข่ ไม่ได้เรียก ลูกไก่ว่าลูกไข่

หรือ ข้าวเปลือก ที่ผ่านโรงสี จากข้าวเปลือก กลายเป็น ข้าวสาร

หรือ คนแก่จะตายอยู่แล้ว มาเรียก คุณหนู คุณหนู มันใช่ม้าย

 

จะไปกลัวอะไร
โดนก็โดน
…
พอดีช่วงนี้
ผมโดนพระท่านทาบทามให้บวชบ่อย

เลยเข้ามาตอบแทนคุณปลาย่างน่ะ

 

หวีพูดถึงธาตุรู้หรือนิพพานนั่นแหล่ะค่ะ คือจิตที่รู้เฉยๆ วิปัสสนาของพระพุทธเจ้าที่เราฝึกกันนั่นแหล่ะค่ะ

 

คนนึงเห็นตามจริง/อีกคนยังไม่เห็นเพียงทำได้แค่เบื้องต้นพรหมจรรย์/มันก็ค้านกันไปเรื่อยไม่จบสิ้น/สันทิฏฐิโก/สิแน่นอนสุด

 

นิพพานมีธาตุเหรออ่า

เพลงมาอีกแล้ว

 

หนูไม่เชื่อว่าอรหันต์อยู่ในเพศฆราวาสไม่ได้ มันแค่ไม่มีการเปรียบเทียบอะไรในจิต แล้วจิตเป็นปัจจุบันล้วนๆ เท่านั้นเอง ที่บอกว่าจะเดือดร้อนฆราวาส ทำบาป หนูว่าอาจมาจากพระบางท่านพูดหรือป่าว

แต่อันนี้ไม่รวมพระที่ถึงอรหันต์นะคะ หมายถึงฆราวาสที่ถึงนิพพาน

 

ภาษาสมมุติ เรียกธาตุรู้ รู้เฉยๆ อย่างเดียว ไม่กินอารมณ์ และจิตเป็นปัจจุบันอย่างเดียว

 

มิน่าถึงต้องมีหลายชื่อความเขาใจพื้นฐานต่างกันนี้เอง

 

สันทิฏฐิโก/ปัจจัตตัง/เวทิตัพโพ/วิญญูหิ

 

ผมเรียกนิพพานว่ามิ๊บๆจะบาปบ่55
จะไปหาน้องมิ๊บๆ

 

บวชเพราะมีพระทาบทาม
ไม่ได้บวชเพราะต้องการระงับดับกิเลสหรือคับ
ว่าคนอื่นแต่ตัวเองก็ยังเป็นเหมือนเขา
ผมอายแทนคับท่านจอน

 

ถ้า อายตนะ นอกกับในไม่เชื่อมกัน
พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ คง มองไม่เห็น

พากัน หูหนวก ตาบอดกันไปหมดแล้ว

อายตนะเป็นแต่เพียง รูป นาม ขันธ์5
ที่ยัง รับวิบากไปตาม ธรรม จนกว่าจะ

นิพพานสุข
(อนุปาทิเสสนิพพาน (นิพพานไม่มีอุปาทิเหลือ - Nibbana without any substratum of life remaining)


อีกอย่าง จิต อยู่ไหน จิตพระอรหันต์ อยู่ที่ไหน

ใครจะไปรู้ มีแต่ พระพุทธเจ้าพระอรหันต์ด้วยกัน

แม้จะบอกว่า พระพุทธเจ้าอยู่ ตรงนั้น ตรงนี้ ก็เป็นแต่เพียงสมมุติที่เรียก

แต่ในความเป็น จะไปสำคัญในที่ใดๆ ก็เปล่า

 

ก่อนถึงอรหันต์ทุกอย่างต้องดับหมดไม่เหลือเชื้อนะร่อนนะ/พ้นไปอีกชั้นอีกฝั่งถึงเรียกว่า/ผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบาน/มันพ้นสมมุติกันตอนทุกสรรพสิ่งดับหมดสิ้นไม่เหลือเชื้อ/แม้ผู้รู้ก็ไม่เหลือ/นั่นแหละ

 

อันนี้ ยิ่ง ตายฮ่าน

หากจิตที่รู้เฉยๆเป็นนิพพาน
เอานิพพานมาภาวนา

นั่นแสดงว่า นิพพานมันปรากฎ ตั้งนานแล้ว
จะมาภาวนาให้เมื่อยตุ้มหู ทำมายเจ้าขร่ะ

 

เติมมันลงไปอีกเรื่องสิ รู้เฉยๆ นี่ไม่ใช่อะไรขาดจากกัน แค่รู้ว่ามันมีความเป็นไปตามนั้น ปกติผู้ไม่รู้ย่อมให้อาหารรึเรียกว่ากระตุ้นให้มันเป็นไปตามกระบวนการปกติ คือ พอใจ ไม่พอใจ หรือ เฉยๆ ทีนี้คำว่ารู้นี่ คือจิตรู้คือสติรู้ ลองทำดูก็น่าจะรู้ เช่น ได้กลิ่น อือ ได้กลิ่น แล้วไง อะไรประมาณนี้ ถ้าตอบมันนั่นคือเติมเชื้อหรือให้อาหาร มันก็ตอบยากนะแต่ลองดู เผื่อเห็นอะไรๆ อรหันต์ธาตุรู้มั่นคง คงจะหมายความว่า สติ จึงดูเหมือนอายตนะไม่เกี่ยวข้องกับจิต ที่จริงเกี่ยวแบบตรงๆและเต็มละเอียดชัดเจนกว่าคนทั่วไปที่รับรู้แบบเบลอๆ เพียงแต่นั่นแหละ ท่านคงว่า แล้วไง อายตนะก็แปรเปลี่ยนไปตามเวลาเช่นกัน ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ อวัยวะน้อยใหญ่ ที่เป็นสื่อให้เกิดการรับรู้ล้วนเสื่อมตามเวลา แต่ สติ หรือ จิต ที่ประกอบด้วยสติเต็มเปี่ยม พระอรหันต์หรือพระขีณาสพ จะไม่มีวันเสื่อม เน้นว่า จะไม่มีวันเสื่อมไปตามกาลเวลา ลองพิจารณาดูนะครับ

 

จิตปัจจุบันขณะ(ว่างจากการปรุงแต่ง)เป็นธรรมะ จิต(ปรุงแต่งเรื่องอดีต) จิต(ปรุงแต่งเรื่องอนาคต)เป็นธรรมเมา