รวยจากการทำทานหรือจากเทรดดีครับ??

ได้เห็มคำว่าเมาคิดถึงยาดองเลย55

 

ช่างโหดร้ายกะขี้เมาแท้55

 

จิตมันไม่เคยว่างจากการปรุงแต่งหรอกลุง

แม้แต่จิตปัจจุบันขณะ ยังมีสอง รู้อารมณ์ รู้ มีแต่จิตล้วนๆ

ตายตอนนี้จะไปเป็น พรหมลูกฟัก ฟักนานเลยทีนี้

แต่หากจิต มีสติ สัมปยุติ นี่ มีแวว รู้เห็นตัวเอง ลงที่ปัจจุบัน ในขณะจิตนั้น

โบกมือลา ลาก่อนชาติ

 

จิตเดิมแท้(พุทธะ)สว่างจ้าเทียบได้กับดวง
อาทิตย์ แต่ที่มันมัวหม่นเหมือนหมด
แสงสว่างเป็นความมืดมิด
นั่นเนื่องด้วยถูกกิเลส(อวิชชา)บดบัง
ความเจิดจ้าอยู่(ตั้งแต่เกิดมาเลย)
การกำจัดขัดเกลากิเลส(เมฆหมอกที่บดบัง
แสงสว่างภายในใจหรือจิตเดิมแท้)เป็นหน้าที่ของผู้มีปัญญาและต้องการความ
หลุดพ้น(จากวัฏสงสาร)

 

อันนี้หล่อ

 

พอตัดตัณหาเรากะเห็นอุปทานไม่เข้าไปซ่องเสพ
น่าจะพอละนะผมว่า

 

ยังเสียดายธาตุรู้เหรอฮับ

ฟาดธาตุรู้(ผู้รู้ หรือ จิต ) ไปจนไม่มีที่หมาย

แสงอาทิตย์ ส่องตรงไหนก็ยังมีเงา

 

ทำยังงัยครับการฟาดผู้รู้นี้

 

พูดห่าอะไรวะลุงแมว

 

รู้เฉยๆ และจิตเป็นปัจจุบันอย่างเดียว เนี่ยะแหล่ะค่ะ จิตนิพพาน

แต่ของเรายังไม่ใช่ เรายังอยู่ในขั้นตอนการฝึก ...เพราะยังมี3ตะกูล คือโลภ โกรธ หลง ..กิเลส ตัณหา อุปทาน อาสวะ อวิชชา

 

ธรรมทาน/ให้ธรรมเป็นทานชนะการให้ทั้งปวง

 

ภาษาพระป่าท่านจะใช้ทำลายผู้รู้ ฟาดผู้รู้ ถ้าทางภาคกลางจะใช้ จะเห็นผู้รู้อีกตัว ...แต่จริงๆ คือการปล่อยรู้(จิตอวิชชา) ตัวปัญญาเป็นตัวปล่อย คือ ปัญญาจากภาวนา หรือปัญญาจากการฟังก็ได้ อันนี้แล้วแต่คน

 

ธรรมมีอยู่ในโลก/ธรรมเป็นสมบัติของโลก/เมื่อสิ้นใจตายก็คืนธรรมให้กับโลก/แม้ธรรมทั้งมวลก็ไม่ติดอยู่

 

นี่ไงให้ทานลุงแมวแล้ว มันไม่เคยมีเลยร้อยเปอร์เซ็นต์ จะย้อนไปหาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์ใดก็ไม่เคยกล่าวอะไรแบบนั้น อันนี้เลยให้ทาน

 

ทำปิติให้เกิด/ถ้าถนัดการเสพปิติก็เสพปิติบ่อยๆ/เสพนามกายบ่อยๆ/แล้วรวมตัวปิติหรือนามกายให้อยู่ในจุดหนึ่งจุดเดียวเล็กๆ/เล็กเท่าที่จะสามารถทำให้เล็กได้/นั่นแหละทางข้าม

 

555 คนที่เข้าใจเค้ารู้ว่าพูดอะไร??
คนไม่เข้าใจก็ว่าห่านพูด

 

ขอบคุณมาก
ที่อายแทน

ว่าได้ตามสะดวกเลย
ไม่คิดจะเถียงด้วยอยู่แล้ว

เข้ามาหาน้องแมวเฉยๆ
เดี๋ยวสักพักก็คงไป

 

เวลาเราฝึกจะเห็นจิต2ตัว คือผู้รู้ กับสิ่งที่ถูกรู้ แต่เวลาฝึกอย่าไปสนใจผู้รู้ที่มันเห็นจิตที่ถูกรู้ จิตมันจะไปยึดผู้รู้ ให้รู้ผ่านๆ รู้แบบไม่รู้อะไร แบบนั้นจะปลอดภัย..เพราะทุกขณะจิตมันมีการยึดตลอดที่ประชิดเข้ามา

 

ปิตินี่ภาษาอีสานเรียก/หุเหมื่อคีง/นั่นล่ะ

 

เป็น คำสะกิดใจ ให้ รู้จักเอะใจมีความเพียร


หาก กะร่อน จับค้อนตีตะปู ครั้งแรก

พลาด โดนนิ้วเว้ยเห้ย

พอครั้งที่สองเริ่มแม่น แต่วืดอีก

พอครั้งที่สามเอ้า เว้ยเอ้ยตีหัวได้แล้ว

จากนั้น กะร่อนกะทำแบบเดิมยังไงที่ตีหัวตะปูลงไปในเนื้อไม้ได้

ฉะนั้น อาการเดียวกัน ในลักษณะ การทำยังไงก็ได้
ที่ มือจับฆ้อนแล้วลงหัวตะปูได้ ไปจนกว่าตะปูจะมิด

มันคือการทำซ้ำ ของครั้งที่หนึ่ง
มันคือการทำซ้ำของครั้งที่สอง
มันคืดการซ้ำของครั้งที่สาม สี่ ห้า แบบเดิมๆ จนกว่าจะมิด

เหมือนกะร่อน ปลูกมะม่วงเพาะกล้า จนแตกหน่อ จากเมล็ด

หลังจากนั้น ก็ร่อนก็ยังดุแล รดน้ำพรวดดิน ด้วยอาการเดิมๆ

ทุกวันๆ รดน้ำพรวดดิน ถอนวัชพืช ด้วยอาการเดิมๆ

มะม่วงก็โตเองไปทุกวัน
กะร่อนก็รดน้ำพรวนดินไปทุกวันแบบเดิมๆ ซ้ำๆ

มะม่วงก็โตไปเอง แตกกิ้ง ก้านใบ พร้อมออกผลไปเองทุกวัน ตามการทำงานรดน้ำพรวนดินของกะล่อน

เมื่อได้ที่ สมควร มันกะออกผล




ภาพปรากรอบ