..รักแท้ จะปลุกฟื้นความดี...

อย่ามัวแต่นั่งโทษดินและโทษฟ้า
โทษชะตาฟ้าลิขิตให้เกิดผล
โทษเวรกรรม ว่าทำให้ เกิดกับตน
เหตุและผล มีที่เกิด มีที่มา
-----------------------------


เจตนา คือ ตัวกรรม


กระทำด้วยเจตนาดี แต่ผลโดยรวมอาจดูไม่เป็นดังหวัง

เพราะ สรรพสิ่งในโลก ล้วนเป็นอนัตตา คือ ไม่สามารถบังคับดังใจได้


จงอย่าวิตกกังวล .........รักษาจิตเจตนาอันดีไว้ในจิตใจ

ทุกลมหายใจเข้า-ออกนั้นมีค่า ให้จิตใจบันทึกไว้แต่สิ่งดีๆ

 

เกิดมาไม่กี่ปีเดี๋ยวก็ตาย
จะอวดเก่งมากมายไปถึงไหน
ชีวิตนี้เกิดมาเพื่ออะไร
เกิดมาเพื่อสร้างความยิ่งใหญ่
หรือว่าเกิดมาเพื่อใช้กรรมและสั่งสมบุญบารมี

 

"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

 

พระสารีบุตรเทศนาธรรมโปรดโยมมารดาจนบรรลุโสดาปัตติผล

พระสารีบุตรพระอัครสาวกผู้เป็นเลิศในทางปัญญาอาพาธหนักด้วยโรคปักขันทิกาพาท(ถ่ายจนเป็นเลือด- โรคเดียวกับพระพุทธเจ้า) ตอบแทนคุณมารดาด้วยการเดินทางกลับไปแสดงธรรมเทศนาให้โยมมารดาที่บ้านของท่าน ท่านแสดงธรรมโปรดโดยพรรณนาถึงพระพุทธคุณนานาประการ อาทิ พระพุทธเจ้าทรงเป็นพระอรหันต์ห่างไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบด้วยตนเอง โยมมารดาฟังแล้วเลื่อมใสยิ่งนักเมื่อจบฟังธรรมเทศนานางก็ได้บรรลุโสดาปัตติผล

ท่านนิพพานเมื่อวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๑๒ ในห้องที่ท่านเกิด เทวดาและมนุษย์ได้พร้อมใจกันฌาปนกิจศพของท่านอย่างสมเกียรติ พระจุนทะนำผ้าขาวมาห่ออัฐิของท่านแล้วนำไปพร้อมทั้งบาตรและจีวร เพื่อมอบให้พระอานนท์นำไปถวายพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าทรงรับอัฐิของท่านแล้วโปรดให้สร้างสถูปบรรจุไว้ที่ใกล้ประตูเชตวันมหาวิหารเพื่อให้พุทธบริษัทได้สักการะต่อไป



0037 :

 

The Way We Were


***************************************************


Mem'ries,................................................โอ้ว่าความทรงจำทั้งหลาย
Light the corners of my mind.......................หลากแง่มุมส่องประกายในใจฉัน
Misty water-colored memories.....................ภาพสีน้ำอันหม่นเครือเมื่อวานวัน
Of the way we were..................................บนถนนเส้นนั้นที่เคยเป็น


Scattered pictures,....................................ภาพหนหลังยิ้มละไมโปรยปรายผ่าน
Of the smiles we left behind........................เหลือทิ้งไว้ในวันวานนั้นงามเด่น
Smiles we gave to one another....................รอยยิ้มหวานให้แก่กันซ่านกระเซ็น
For the way we were..................................งดงามเป็นพลังใจไว้ต่อกัน


Can it be that it was all so simple then?........เป็นไปได้แสนง่ายดายอย่างไรหนอ
Or has time re-written every line?................หรือเวลาสามารถกรอทอเส้นฝัน
If we had the chance to do it all again..........ถ้าแม้นมีโอกาสใหม่ในคืนนั้น
Tell me, would we? Could we?......................เพียงบอกฉัน หากทำได้ ไขขานที


Mem'ries, may be beautiful and yet..............ความทรงจำมิอาจงามดั่งเช่นหมาย
What's too painful to remember...................เจ็บปวดใจเกินจดจำไว้เต็มที่
We simply choose to forget.........................เราเลือกจะลืมง่ายดายไม่รอรี
So it's the laughter...We will remember.........เสียงหัวเราะสดใสสิที่ควรจำ


Whenever we remember.............................แม้นเมื่อใดหากมีใจระลึกถึง
The way we were......................................สุดตราตรึงถึงวันเก่าเฝ้าดื่มด่ำ
The way we were......................................ณ ถนนที่เราเคยร้อยเรียงคำ
............................................................ฝากใจจำจดไว้ในวันวาน





[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.2835522/[/MUSIC]

 

เพราะ รัก จึง ตัดใจ

......................



..........

วันเวลาที่เหมาะสม กระแสธรรม คงนำพา

ร่วมเวลา ร่วมหนทาง สร้างบารมี


วัน เวลา น้ำตา ยามบาดเจ็บ


เก็บไว้เป็น เช่นเชื้อพลัง รั้งดวงจิต

ยามแม้ต้อง ตกที่่ยาก ตรากตรำ ในชีวิต


ขอลิขิต หนทาง ไม่ร้างธรรม



ยามฟ้าเปิด และแรงเรา ได้บรรจบ

ย่อมได้พบ ประสพการณ์ ประสานฝัน

เชื่อในกรรม ที่ดี ที่อดทนทำ

แล้วผลกรรม จะให้ผล ล้น จินตนาการ

 

ชวนเด็กๆชาวบ้านมาทดสอบ เรื่อง...
การแผ่เมตตา


...สังคมบ้านนอก บ้านไร่ บ้านสวน ที่ห่างไกลความเจริญทางวัตถุ

มีหลายที่ ที่พวกเค้ามีใจบริสุทธิ์ ใส ซื่อ

การให้พวกเค้าปฏิบัติจิต ค่อนข้างง่าย

......ลองให้พวกเค้า ทดสอบให้เห็นจะจะ เรื่องพลังเมตตา

แบ่งกระถางพืชผัก หรือ ดอกเป็นสองแปลง

อันหนึ่ง ไม่ต้องใช้ยาฆ่าแมลง แล้วภาวนาสงบใจอย่างที่เคยแนะนำ แล้วนึกแผ่ความรุ้สึกดีๆ ให้กับพืชผักกระถางนั้น รวมทั้งเหล่าสัตว์ เหล่าแมลงที่เบียดเบียนอยู่

ภายในฤดูการเก็บเกี่ยว ก็จะเห็นได้ชัดว่า ผลผลิตมีความต่างกัน

...............


นี่เป็นการทดลองที่ท้าทาย

น่าชักชวนให้เด็กๆ ได้ทำดู


-------------


มีหลายอย่างที่ลองถ่ายทอดให้พวกเค้า เพื่อนำไปปรับใช้ตามวิถีที่พวกเค้า
ดำเนินอยุ่ โดยไม่ไปขัดแย้งกับความเชื่อเดิมๆ แต่ให้พวกเค้าเลือกเองว่า
ทำอะไร แล้วชีวิตพวกเค้าจะดีขึ้น พวกเค้าก็นำไปประยุกต์ใช้เอง

 

วิถีกรรม ที่รุนแรงเกินกว่าจะไปสอดแทรก





แม้หลายเรื่อง เราจะสอนให้เค้าได้รู้ได้ด้วยตนเอง

ไม่ว่าจะเป็นความสุขจากความสงบ

การรู้-เห็นผลกรรมในภพภูมิต่างๆ

แต่ในวาระที่วิบากกรรมเข้าแทรก ให้ผล

จิตใจ ไม่อาจต้านทานกิเลส ราคะ โทสะ ฯลฯ ที่เกิดขึ้นได้

ก็ต้องปล่อยให้ความทุกข์เป็นตัวสอนเค้า

โดยเราอยู่ห่างๆ ดู


...เมื่อโอกาสมาถึง จึงค่อยสอนตอกย้ำเรื่องผลกรรม

บางคน ก็อาจกลับมา ศรัทธามั่นคงยิ่งขึ้นในพระพุทธศาสนา

เกิดหน่อเนื้ออันมั่นคงในพระศาสนาได้

 

<object width="480" height="360"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/t9WL0ibJ5_4?hl=th_TH&amp;version=3&amp;rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="//www.youtube.com/v/t9WL0ibJ5_4?hl=th_TH&amp;version=3&amp;rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="480" height="360" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>

 

http://www.bugaboo.tv/watch/92107

เรื่องจริงผ่านจอ 21 พฤศจิกายน 2556 - เดินเพื่อรักแท้ ของแม่

สำหรับชายตาบอดคนหนึ่งที่เดินทางมาจากจังหวัดนครราชสีมา ต้องเดินทางไปมาทั้งชีวิตด้วยระยะทางกว่า 14 กิโลเมตร เพื่อให้ผู้หญิงคนหนึ่งมีความสุข และนี้คือความรักที่งดงาม






รายการเรื่องจริงผ่านจอ ออกอากาศวันที่ 21 พ.ย. นำเสนอเรื่องราวของ ลุงตาบอด คุณลุงประสิทธิ์ วัย 62 ปี ตาบอดมาตั้งแต่กำเนิด โชคชะตาที่ทำให้เขาตาบอดทำให้เขากลัว และไม่มีสิทธิ์ใดๆในสังคม ภาระทุกอย่างตกเป็นของแม่บัวผัน ที่ต้องดูแลลูกชายคนนี้

แต่เมื่อคุณแม่บัวผัน แก่ชรา ดวงตาฝ้าฟาง จนมองไม่เห็น หมดโอกาสที่จะรักษาดวงตา ต้องขายที่นานำเงินมาประทังชีวิต และทำให้ลูกต้องกลับมาเลี้ยงดูแม่แทน

คุณลุงประสิทธิ์ ลุงตาบอด ที่เดินทางมาจากจังหวัดนครราชสีมา ต้องเดินทางไปมาทั้งชีวิตด้วยระยะทางกว่า 7 กิโลเมตร เพื่อให้แม่คนหนึ่งมีความสุข และนี้คือความรักที่งดงาม ก้าวแรกคือก้าวที่ยากที่สุด เพราะคุณลุงไม่เคยออกไปไหน แต่สุดท้ายก็รวบรวมความกล้าเดินทางออกไปไกลกว่า 7 กิโลเมตร รวมไปกลับ 14 กิโลเมตร เพื่อขอเศษสตางค์จากคนใจบุญ เพื่อเตรียมข้าวปลาให้แม่กิน ทำเช่นนี้ทุกวัน โดยไม่คิดว่าจะไปทำงานที่อื่น เพราะจะต้องอยู่ดูแลแม่

ชีวิตที่ไม่มีทางเลือก ไม่มีแสงสว่าง และถูกลืมจากสังคม ทำให้คุณลุงตาบอดเคยคิดสั้น แต่ยังมาคิดได้ว่า แม่ยังอยู่กับลูก แม่ไม่เคยทอดทิ้งลูก จึงได้แต่คิดว่า จะต้องอยู่ดูแลแม่ตลอดชีวิต เงินทองหามาได้ ไม่ได้ต้องการเพื่อความร่ำรวย เพียงแค่เพื่อให้แม่ได้กินอิ่ม นอนหลับ ได้อยู่อย่างสบายในบั้นปลายชีวิต เท่านั้นเอง

บางคนเชื่อว่าความรักคือการทุ่มเท และการให้กำลังใจ แต่สำหรับชายรายนี้เชื่อว่าการเดินจะต่อลมหายใจให้กับแม่ เพื่อที่จะอยู่กับเขาได้นานที่สุด

 

.....เห็นถึงใจที่งดงาม ภายใน....

“ต่อให้ร่างกายและใบหน้าเขาจะเปลี่ยนไปขนาดไหน แต่ถ้าเขายังเป็นมาร์ตินคนเดิม ผู้ที่ทำให้ฉันตกหลุมรักเขา…. ฉันก็ไม่มีวันที่จะหมดรักเขาไปได้ และไม่มีวันที่จะทิ้งเขาไปไหนโดยเด็ดขาด”






















งานแต่งงานแห่งปี ของคู่รักแท้ ระหว่าง นายทหารหนุ่มชาวอังกฤษ ผู้พิการและเสียโฉมจากสงครามนามว่า Martyn และ คุณครูสาวสวยนามว่า Michelle….ผู้มอบรักแท้ให้โลกได้ตะลึง



มาร์ตินเป็นทหารหนุ่มที่ออกรบที่ประเทศอัฟริกานิสถาน ก่อนจะได้รับบาดเจ็บสาหัสกลับมา ทั้งพิการและเสียโฉม แต่ทว่า สาวมิเชล คนรักของเขากลับไม่รังเกียจอะไรเลย แถมยังคอยดูแลป้อนข้าวป้อนน้ำ รวมทั้งเป็นกำลังใจมอบรักแท้ให้แก่เขา จนเข้าพิธิวิวาห์กันไปเมื่อสองปีก่อน และใครๆ ต่างก็ยกให้เป็น งานแต่งงานที่สวยงามที่สุดแห่ง




จากวันนั้นจนถึงวันนี้ คู่รักคู่นี้ก็ผ่านความสุข ความทุกข์มาด้วยกันพอสมควร เหตุการณ์เศร้าๆ ที่เกิดกับคนทั้งสองเมื่อปีกลายก็คือ เขาทั้งคู่ต้องสูญเสียลูกแฝด จากการคลอดก่อนกำหนดเมื่อท้องแรกของมิเชลไป



สำหรับคู่รักคู่นี้ ใครๆ ก็รู้ดีว่า ทั้งสองผ่านโชคชะตาอันโหดร้ายมาแล้ว แต่ทั้งคู่ก็ไม่เคยยอมแพ้แก่โชคชะตา พวกเขาฝ่าฟันกันมา ด้วยพลังแห่งรักแท้ที่มีให้กันและกัน



มิเชล ซึ่งตอนนี้เข้าวัย สามสิบปีแล้ว กล่าวว่า…. เมื่อตอนท้องแรก เธอดีใจมากที่รู้ข่าวว่า เธอท้องลูกแฝดชายหญิง เพราะนั่นจะทำให้พวกเขาได้เติมเต็มชีวิตครอบครัวให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น



แต่ทว่า มรสุมชีวิตก็พัดพาเอาความสูญเสียมาให้พวกเขา…..



ในวันหยุดสุดสัปดาห์ ก่อนวันครบรอบแต่งงานปีแรก เพียงไม่กี่วัน…. มิเชลซึ่งตั้งท้องได้หกเดือนแล้ว รู้สึกปวดหลังและปวดท้องมาก จนต้องพาส่งโรงพยาบาล และเธอก็คลอดก่อนกำหนด ทำให้ทารกเพศชายหญิงทั้งสอง ต้องเสียชีวิตไป



มิเชลเล่าว่า หมอบอกเธอว่า Harry คนพี่ยังมีชีวิตอยู่แต่ต้องเข้าตู้อบ ส่วน Freda ลูกสาว ซึ่งเป็นคนน้องอ่อนแอมาก และแพทย์ก็ไม่สามารถช่วยอะไรไว้ได้เลย พวกเขาจับ Freda แต่งตัวและใส่หมวก แล้วส่งให้มิเชลอุ้มไว้ ก่อนลมหายใจสุดท้ายของหนูน้อยจะหมดลง



Freda นั้นตัวเล็กกว่าตุ๊กตาเสียอีก…มิเชลโอบกอดลูกสาวตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนด้วยหัวใจที่แตกสลาย และเธอก็จากไป หลังจากมีชีวิตได้เพียงแค่ 44 นาทีเท่านั้น



แต่พวกเขาก็ยังมีความหวังกับ Harry ลูกชายคนโตที่ต้องอยู่ในตู้อบ มิเชลไปเยี่ยมลูกชาย และหนูน้อยก็ได้กำนิ้วคุณแม่ พร้อมแผดร้องเสียงดัง ซึ่งมิเชลบอกว่า เธอจะไม่มีวันลืม วินาทีนั้นเลย เพราะจากนั้นอีกไม่นาน Harry ก็ต้องจากเธอไปอีกคน ด้วยเหตุผลที่ว่า อ๊อกซิเจนในเลือดของหนูน้อยไม่เพียงพอที่จะต่อลมหายใจของหนูน้อยได้ มิเชลเห็นลูกต้องทรมานต่อไปอีกไม่ได้ จึงตัดสินใจปล่อยเขาจากไป….



วันต่อมา ซึ่งเป็นวันครบรอบแต่งงานของเขาทั้งคู่ จึงเป็นวันที่หดหู่ และโศรกเศร้าไปกับความสูญเสียครั้งนี้เป็นยิ่งนัก พวกเขาได้แต่ถามตัวเองว่า ทำไมต้องเป็นพวกเขาที่โชคชะตาอันโหดร้าย คอยตามกระหน่ำซ้ำเติมอย่างไม่หยุดหย่อน



มิเชลและมาร์ตินฝังศพลูกน้อยทั้งสองในสัปดาห์ต่อมา และมิเชลก็ตกอยู่ในอาการหัวใจสลาย อยู่หลายเดือน เธอไม่ยอมให้มาร์ตินเปิดห้องนอนที่เตรียมไว้ให้ลูกน้อยทั้งสองเป็นเดือนๆ เพราะมันสะเทือนใจคนเป็นแม่เป็นยิ่งนัก



แต่ในที่สุด….พวกเขาก็ลุกขึ้นสู้ เพื่อให้โชคชะตาได้รู้ว่า ไม่มีวันที่พวกเขาจะยอมแพ้แก่ความโชคร้าย ทั้งคู่ต่างเป็นกำลังใจให้กันและกัน จนผ่านวันเวลาอันปวดร้าวมาได้อีกครั้งหนึ่ง





และวันนี้ มีข่าวดีที่ได้รับการยืนยันเป็นที่แน่นอนแล้วว่า ท้องที่สองของมิเชลนั้น…. เด็กน้อยแข็งแรงและปลอดภัย และอีกราวๆ หนึ่งเดือนนับจากวันนี้ ทั้งคู่จะได้พบหน้ากับทายาทน้อย พยานแห่งความรักแท้ของเขาทั้งสอง และ ครั้งนี้พวกเขาก็ได้ระมัดระวังดูแลเด็กในครรถ์อย่างดีที่สุด



ครั้งนี้มิเชลคอยไปตรวจครรถ์อยู่เสมอ และโชคดีมากที่ในช่วงสัปดาห์ก่อนหน้านี้ คุณหมอพบว่า ปากมดลูกเธอเปิดก่อนกำหนดคลอด ซึ่งเกิดจากปัญหาความผิดปกติของมดลูกเธอ และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอต้องเสียลูกน้อยทั้งสองไปในคราวก่อน



แต่ครั้งนี้ คุณหมอทำการเย็บปากมดลูกให้เธอและดูแลให้เด็กสมบูรณ์ไม่คลอดก่อนกำหนดได้แล้ว อันนี้เราก็ต้องคอยเป็นกำลังใจให้เธอได้เจอลูกน้อยที่รอคอยกันในเดือนหน้า ขอให้หนูน้อยและคุณแม่ปลอดภัยทั้งคู่เลยแล้ว


ตอนนี้ในบ้านสี่ห้องนอนของทั้งคู่ ซึ่งอยู่ในเขต East Sussex อบอวลไปด้วยบรรยากาศอันแสนอบอุ่น ที่พร้อมจะต้อนรับหนูน้อย สมาชิกคนใหม่ของครอบครัวแล้ว…..








ความรักเรื่องเยี่ยมเรื่องหนึ่ง จากผลงานการติดตามข่าวและงานแปล
ดงฝรั่ง » Blog Archive รักแท้ที่ไม่ยอมแพ้...แม้โชคร้าย » ดงฝรั่ง

 

วันนี้ ...คุณพาคนที่เค้ารักคุณที่สุด
และ คนที่คุณควรรักเค้าที่สุด ไปทำบุญหรือยัง???

 

วันนี้ ...คุณพาคนที่เค้ารักคุณที่สุด
และ คนที่คุณควรรักเค้าที่สุด ไปทำบุญหรือยัง???

 

<EMBED height=480 type=application/x-shockwave-flash width=640 src=http://www.youtube.com/v/5UVuP_GItM4?version=3&autoplay=&hl=th_TH&rel=0 allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always">

 

วิถีกรรม ที่รุนแรงเกินกว่าจะไปสอดแทรก




แม้หลายเรื่อง เราจะสอนให้เค้าได้รู้ได้ด้วยตนเอง

ไม่ว่าจะเป็นความสุขจากความสงบ

การรู้-เห็นผลกรรมในภพภูมิต่างๆ

แต่ในวาระที่วิบากกรรมเข้าแทรก ให้ผล

จิตใจ ไม่อาจต้านทานกิเลส ราคะ โทสะ ฯลฯ ที่เกิดขึ้นได้

ก็ต้องปล่อยให้ความทุกข์เป็นตัวสอนเค้า

โดยเราอยู่ห่างๆ ดู


...เมื่อโอกาสมาถึง จึงค่อยสอนตอกย้ำเรื่องผลกรรม

บางคน ก็อาจกลับมา ศรัทธามั่นคงยิ่งขึ้นในพระพุทธศาสนา

เกิดหน่อเนื้ออันมั่นคงในพระศาสนาได้

 

วันนี้....พบกับความทุกข์อีกแล้ว
....เหมาะทีเดียว....จะได้สร้างบารมี

ทุกข์ท้นในสงสารนี้
จะมีมากมายสักปานใด
สักวันหนึ่งเราต้องสร้างบารมีไว้
ให้เหนือกว่าทุกข์นั้นให้ได้

ชีวิตเป็นของน้อย ไม่พอแก่การส้องเสพ
มาอุทิศชีวิต อันไร้แก่นสารนี้
ให้เป็นประโยชน์ แก่เพื่อนทุกข์ทั้งหลายกันเถิด
เบียดเบียนซึ่งกันและกัน
อย่ากระนั้นเลย
แต่ชาติ ชรา มรณะ เบียดเบียด ก็มากพออยู่แล้ว
มาเป็นความอบอุ่นซึ่งกันและกัน
ในดินแดนอันลำเค็ญ แห่งนี้เถิด

เมื่อปณิธานไม่คล้อยเคลื่อน
สรรพสิ่ง....ก็ได้แต่เคลื่อนคล้อยตามปณิธาน

ใดใดก็สมมุติ ถึงที่สุดอนัตตา
สมมุติอีกสักครา ให้รู้ยิ่งจะเป็นไร
เพื่อหวังจะช่วยโลก พ้นทุกข์โศกโอฆาลัย
ตัวเราทุกข์เช่นไร สมมุติไปอย่างนั้นเอง
ไม่นำพาทุกข์สุข ทุกข์ก็ไม่รานข่มเหง
ช้านานใยต้องเกรง เป็นเพียงเพลงสมมุติธรรม

บำเพ็ญเพื่มอีกได้ หนึ่งวัน
สรรพสัตว์หลายหมื่นพัน สุขด้วย
ช้าบ้างอย่าเหหัน ใจที่ เคยเอื้อ
หมู่สัตว์สะอื่นให้ช่วย สุดช้ำ กำสรวล

แม้นโพธิมีมากเกิน จำเป็น
ไยสัตว์จึงลำเค็ญ เช่นนี้
สุญญกัปป์ไยทุกข์เข็ญ เวียนซ้ำ กันเล่า
ฉไนไม่ช่วยชี้ ร่วมสร้าง ทางเกษม

ละสุขวิปัสโก
มุ่งจตุสัมภิทา
ละจตุสัมภิทา
มุ่งปัจเจกพุทธ
มุ่งสัมมาสัมพุทธ
ที่ไม่มีอื่นใดยิ่งกว่า
เพื่อให้ถึงสุดยอด
แห่งการยังประโยชน์ของตนเองและผู้อื่น

สมัครใจ เลือกเอา วิถีทาง
เยื้องย่าง สู่ป่า ประดู่ลาย
จำพระองค์ ไว้ทุก ความรู้สึก
ตรึกอยู่ ไม่รู้ เบื่อหน่าย
พอใจ รู้ทั่ว มิ่งไม้
ร่ำไห้ รักใน พระองค์
ปรุงแต่ง รู้ทุก อณูธาตุ
จรณะ สมมาตร ดังประสงค์
รู้ถ้วน ทางโค้ง ทางตรง
รู้สิ้น ความหลง ทุกกรณี
บรรจงเก็บ ใบไม้ ไปฝาก
เพื่อนสัตว์ ผู้ยาก ทุกที่
หลั่งไหล มหา ไมตรี
ลถิตศรี วงส- รณคมณ์

ทุกข์ให้เป็นทุกข์แล้วเห็นความก้าวหน้า
เอาทุกข์มาฝึกฝนจนจิตรู้เห็น
บารมีจะเพิ่มพูนพ้นลำเค็ญ
ทุกข์ให้เข็ญไม่จำเป็นต้องทุกข์เลย

เป็นความอบอุ่นอะไรอย่างนั้น
เมื่อนึกไปว่า...
ทุกหนทุกแห่งบนโลกนี้
ไม่มีที่ใดที่พระโพธิสัตว์ไม่เคยเสียสละชีวิต
เพื่อความสุขของสัตว์ทั้งหลาย

ฉันเลือกเวียนว่าย
อยู่ในความหลงที่น่าดูแคลนต่อภูมิธรรม
เพียงเพื่อให้ถึงสุดยอดแห่งการยังประโยชน์
และ ประโยชน์นั้น
ก็หาควรที่จะสำคัญมั่นหมายไม่

เมื่อรู้ถึงสภาวธรรมของที่ยึด
ก็สามารถใช้ที่ยึดให้เป็นประโยชน์
เมื่อรู้ถึงความไม่จริงของสิ่งที่สมมุติ
ก็สามารถใช้ความไม่จริงของสิ่งที่สมมุติให้เป็นประโยชน์
เพื่อมหาปณิธาน

ปีเดือนไม่เนิ่นนาน
สำหรับผู้ตกอยู่ในห้วงรัก
อสงไขย ไม่เนิ่นนาน
สำหรับผู้บำเพ็ญบารมี

..........................คัดมาจาก บางส่วนของ หนังสือ รักแท้แห่งพุทธภูมิ โดย ท่านอันติมะ............................

เมื่อท่านได้อ่านจบแล้ว ผมปรารถนาแต่เพียงว่า
ท่านผู้ใดที่คิดจะปรารถนาพุทธภูมิแต่ยังไม่ได้ตัดสินใจแน่นอน ได้โปรดปรารถนาโดยเร็วพลัน
ท่านผู้ใดเคยปรารถนาพุทธภูมิ แต่ลาแล้ว ได้โปรดเปลี่ยนใจกลับมา ปรารถนาต่อไปด้วยเถิด
สุดท้าย ขอให้ท่านผู้ปรารถนาพุทธภูมิทุกท่านได้สำเร็จสมความปรารถนาเทอญ

 

<object width="853" height="480"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/AaLoV6JJtbs?hl=en_US&amp;version=3&amp;rel=0&amp;controls=0&amp;showinfo=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="//www.youtube.com/v/AaLoV6JJtbs?hl=en_US&amp;version=3&autoplay=&amp;rel=0&amp;controls=0&amp;showinfo=0" type="application/x-shockwave-flash" width="853" height="480" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>










ผู้จัดการออนไลน์ - หลายคนที่ไปชมเดชนางพญางูขาวภาคใหม่คงจะได้อะไรออกมาจากโรงภาพยนตร์ไม่เหมือนกัน... บ้างก็ว่าไม่เหมือนของเก่า บ้างก็ว่าสร้างสรรค์ แต่อย่างไรก็ตาม นางพญางูขาวภาคนี้ก็มีเสน่ห์ที่แตกต่างไปจากภาคก่อน ๆ อยู่มิใช่น้อย

เมื่อวันชาติจีน (1ต.ค.) “งูขาว” ฉบับปี 2011ซึ่งทุ่มทุนสร้างกว่า 750 ล้านบาท ได้ฤกษ์เปิดตัวกระหึ่มเข้าฉายวันแรกบนแดนมังกร ฟันรายได้ไปถึง 80 ล้านบาท (15 ล้านหยวน) โดยภาคนี้ถือเป็นการกลับสู่โลกภาพยนตร์แฟนตาซีของเจ็ท ลี ในรอบ 20 ปี นับแต่เดชคัมภีร์เทวดา 2 ส่วนนางเอกสาวมากความสามารถ “หวงเซิ่งอี” ที่เคยเล่นประกบคู่กับโจวซิงฉือในคนเล็กหมัดเทวดาได้รับบทเป็น “ไป๋ซู่เจิน” งูขาวตบะ 1,000 ปี และพระเอกหนุ่มหลินฟง รับบทเป็น “สี่ว์เซียน”

มโนทัศน์หลักของตำนานงูขาว เป็นการปะทะระหว่างชุดกฎเกณฑ์บางประการกับความรักของปิศาจงูขาวไป๋ซู่เจิน กับบัณฑิตหมอหนุ่มสี่ว์เซียน ทว่าความรักของคนกับปิศาจถูกขัดขวางด้วยหลวงจีนตบะแก่กล้า “ฝาไห่” ผู้ที่เชื่อว่ากฎเกณฑ์มิอาจละเมิด ปีศาจต้องชั่วช้ามิอาจอยู่ร่วมกับมนุษย์ได้ ส่วนตัวละครที่เข้ามาเพิ่มสีสันให้กับเรื่อง ก็ได้แก่ นางงูเขียวนาม เสี่ยวชิง ตบะ 500 ปี และศิษย์เอกของฝาไห่ (ซึ่งตัวละครเสริมนี้แต่ละภาคจะมีบุคลิกเนื้อหาต่างกันขึ้นอยู่กับการดัดแปลงของผู้สร้าง)

คลิกอ่านตำนานนางพญางูขาว

อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ยังติดภาพเก่า ๆ จากภาคที่แล้วของอมตะรักงูขาว คงจะได้เห็นอะไรที่แตกต่างไปในเวอร์ชั่น 2011 นี้ ทั้งการวางโครงเรื่อง ตัวละคร และบทบาทของฝาไห่ (ที่พอเจ็ทลีมารับบทปุ๊บ ฝาไห่ในภาคนี้ก็กลายเป็นคนดีขึ้นมาทันที)

ฝาไห่ในเรื่องนี้ช่างต่างกับในตำนาน เพราะเป็นคนดียึดถือคุณธรรม ค่อนข้างจะมีเมตตาธรรมสูงส่งกว่าภาคก่อน ๆ ซึ่งฝาไห่ในภาคที่แล้วค่อนข้างจะชั่วช้า คือ เป็นคนหยาบกระด้างคิดแต่เพียงปราบมาร ไร้เมตตาธรรม แถมบางภาค ยังนำเสนอไปในทางที่ว่า ฝาไห่ยึดติดกามคุณหลงใหลงูขาว จึงคิดจะกักขังนางไว้ชื่นชม จึงขัดขวางความรักของงูขาวกับสี่ว์เซียนมิให้สมหวัง

ตกลงว่า ฝาไห่ เป็นพระดีหรือพระชั่วยังมิอาจสรุป ถ้าว่ากันตามตำนานแล้วคงไม่เหลือดี เพราะท้ายที่สุดฝาไห่ถูกพระยู่หลายศากยมุนีลงโทษหลายครั้ง ทว่า.. บทที่ถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ก็มักจะดัดแปลงเนื้อเรื่องออกไป เช่นอาจจะจบเรื่องด้วยการบรรลุธรรมของฝาไห่ หรือพยายามทำให้เรื่องจบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้งอะไรทำนองนั้น (เพื่อความสุขของผู้ชม)

อย่างไรก็ต้องขอชื่นชมเทคนิคการถ่ายทำและความอลังการทั้งปวง ที่สหมงคลฟิล์มได้หยิบยื่นให้ผู้เขียนได้มีโอกาสชมภาพยนตร์เรื่องนี้ การหยิบเฉพาะส่วนสำคัญและการเสริมแต่งบางส่วนขึ้นมาใหม่ ทำให้โครงเรื่องและตัวละครไม่เปลี่ยนแปลงไปมาก แต่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงคืออารมณ์ ยิ่งพากไทยด้วยพันธมิตรแล้วก็คงทราบกันว่า “ฮาเกินของเดิม”

“กฎเกณฑ์กับความรัก”

ในที่นี้ขอหลีกเลี่ยงคำว่า “คุณธรรม” เพราะกฎเกณฑ์มิอาจชี้ชัดได้ว่าอะไรคือความดีหรือความชั่ว กฎเกณฑ์ที่เป็นหลักในเรื่องก็คือ การแบ่งแยกชัดเจนระหว่างโลกมนุษย์กับโลกมาร ซึ่งนำมาสวมเข้ากับเนื้อเรื่องได้ว่า งูขาวมิอาจแต่งงานอยู่ร่วมกับมนุษย์ที่ตนเองรักได้ จึงได้เกิดเรื่องราวการต่อสู้ช่วงชิงขึ้นมาภายใต้ปมขัดแย้งหลักนี้

วัยรุ่นคงเคยได้ยิน “ความรักชนะทุกอย่าง” ก็ยังคงพอใช้ได้กับเรื่องนี้ ความรักชนะกฎเกณฑ์ที่คร่ำครึ ชนะกฎเกณฑ์ที่ปิดกั้นทั้งปวง ในภาพยนตร์นางพญางูขาวภาคเก่ามีภาษิตหนึ่งที่กินใจคือ “อิจฉาคู่รัก ไม่อิจฉาเซียน” หมายถึง ขอแค่มีความรักก็น่าอิจฉามากกว่าบรรลุเป็นเทพเซียนเสียอีก เรื่องนางพญางูขาวนี้ ความรักช่างยิ่งใหญ่ไร้ที่เปรียบเสียจริง ๆ

เทียบกับประเทศจีนปัจจุบันที่ปกครองด้วยพรรคคอมมิวนิสต์ หรือที่นักวิชาการด้านจีนหลายคนบอกว่าจีนเป็น“ทุนนิยมโดยรัฐ” จึงยังมีการปิดกั้นอะไรต่อมิอะไรที่รัฐคิดว่าเป็นภัยคุกคามอยู่มาก ทั้งอินเทอร์เน็ต จับนักเคลื่อนไหวไปกักขัง ปิดบังข้อมูลข่าวสารฯ แต่ถ้าเทียบเคียงกับชุดมโนทัศน์ในภาพยนตร์เรื่องนี้ ท้ายที่สุดแล้วกฎเกณฑ์มิอาจถูกต้องเสมอไป และต้องพ่ายให้กับความคิดที่เปิดกว้างเสียด้วย อาจถือว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นการฉีกความคิดหัวโบราณหรืออนุรักษ์นิยมให้ขาดกระจุย เหมือนกับตัวละครฝาไห่ ที่ท้ายสุดต้องถูกลงโทษ หรือบางภาคฝาไห่ต้องยอมรับความเปลี่ยนแปลงนี้ ต้องยอมวางจิตเข้าใจสภาวะแล้วจึงบรรลุธรรม

ประวัติศาสตร์แดนมังกรนี้ยาวนานนัก จีนแต่อดีตยึดว่าตัวเองเป็นใหญ่ใจกลางของโลก สมดังคำเรียกชื่อ “จงกั๋ว” แต่และแล้ววันหนึ่งจีนก็ต้องยอมเปิดกว้างและลืมตาดูโลกภายนอก เพราะมิอาจใช้ความ “เก่า” เพียงอย่างเดียวในการดำรงอยู่ในสภาวะโลกที่ “ใหม่” แต่จีนทุกวันนี้จะขยับไปในทิศทางใด จะเป็นฝาไห่ที่บรรลุธรรมเข้าใจในสรรพสิ่ง หรือจะเป็นฝาไห่ที่ไม่ยอมลดละ ต้องการก้าวขึ้นเป็นจ้าวเพื่อรักษากฎเกณฑ์ของตนไว้หรือไม่นั้น คงต้องติดตามข่าวมุมจีนกันเป็นประจำต่อไป

ขอคารวะแด่รักแท้

 

<object width="853" height="480"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/okHY6Jzrj5Q?version=3&amp;hl=en_US&amp;rel=0&amp;controls=0&amp;showinfo=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="//www.youtube.com/v/okHY6Jzrj5Q?version=3&autoplay=1&amp;hl=en_US&amp;rel=0&amp;controls=0&amp;showinfo=0" type="application/x-shockwave-flash" width="853" height="480" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>




Published on Aug 26, 2013
Song : "相思引 (บทรำพึง)"
Artist : "董贞 (ตงเจิ่น)"

เมิ่ง สุย ฟง ว่าน หลี่ จี่ ตู้ หง เฉิน ไหล ชวี้
เหริน เมี่ยน ถาว ฮวา จ่าง เซียง อี้
โย่ว ซื่อ อี้ เหนียน ชุน หัว เฉิง ชิว ปี้
หม้อ ทั่น หมิง เยวี่ย เสี้ยว ตัว ฉิง

อ้าย จ๋าว อี่ หนัน จิ้น หนี่ เตอ เอี่ยน โหมว หรู ซิง
หุย โส่ว ซื่อ เซียว เซียว มู่ หวี่
เทียน หยา จิ้น โถว คั่น หลิว กวง เฟย ชวี่
ปู๋ เวิ้น เหอ ชู่ ซื่อ กุย ชี

จิน ซื่อ ฉิง หยวน ปู๋ ฟู่ เซียง ซือ อิ่น
เติ่ง ไต้ ฝาน หวา เหนิง ไค หมั่น เทียน จี้
จื่อ ย้วน กง หนี่ อี้ เซิง ปู๋ หวั้ง จี้
หม้อ หุย โส่ว เสี้ยว ตุ้ย ว่าน เชียน เฟิง จิ่ง

เมิ่ง สุย ฟง ว่าน หลี่ จี่ ตู้ หง เฉิน ไหล ชวี้
เหริน เมี่ยน ถาว ฮวา จ่าง เซียง อี้
โย่ว ซื่อ อี้ เหนียน ชุน หัว เฉิง ชิว ปี้
หม้อ ทั่น หมิง เยวี่ย เสี้ยว ตัว ฉิง

อ้าย จ๋าว อี่ หนัน จิ้น หนี่ เตอ เอี่ยน โหมว หรู ซิง
หุย โส่ว ซื่อ เซียว เซียว มู่ หวี่
เทียน หยา จิ้น โถว คั่น หลิว กวง เฟย ชวี่
ปู๋ เวิ้น เหอ ชู่ ซื่อ กุย ชี

จิน ซื่อ ฉิง หยวน ปู๋ ฟู่ เซียง ซือ อิ่น
เติ่ง ไต้ ฝาน หวา เหนิง ไค หมั่น เทียน จี้
จื่อ ย้วน กง หนี่ อี้ เซิง ปู๋ หวั้ง จี้
หม้อ หุย โส่ว เสี้ยว ตุ้ย ว่าน เชียน เฟิง จิ่ง

จิน ซื่อ ฉิง หยวน ปู๋ ฟู่ เซียง ซือ อิ่น
เติ่ง ไต้ ฝาน หวา เหนิง ไค หมั่น เทียน จี้
จื่อ ย้วน กง หนี่ อี้ เซิง ปู๋ หวั้ง จี้
หม้อ หุย โส่ว เสี้ยว ตุ้ย ว่าน เชียน เฟิง จิ่ง
Category
Music
License
Standard YouTube License