รู้อะไร ให้รู้ตรงๆ

ลงทุนไปมากเท่าไร ก็เจ็บเท่านั้น ยิ่งหัวปักหัวปรำแล้วละก้อ เจ็บหนัก
คนเรา ถ้าทำอะไรไม่สุดโต่ง เวลานึกคิดอะไรก็ต้องเผื่อทางออกให้กับความผิดพลาดของตนบ้าง นั่นแหละจะได้ไม่เจ็บหนัก นี่เจ็บครั้งนี้ถ้ายกมาเป็นบทเรียน มันก็พอจะพลิกอกุศลมาเป็น กุศลได้
ถ้าตราบใดยังไม่ถึงธรรม อย่าไปเผลอพูดคำขาดกับใครเข้า มันจะหงายหมาเอานา

 

อ่านแล้วก็ไม่เข้าใจ ภูมิธรรมไม่มีติดหัว ผมคนโง่

ช่วยอธิบายที่ถามหน่อยสิครับ ^^

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 5 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 2 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>นิวรณ์*, หลงเข้ามา </TD></TR></TBODY></TABLE>

หงะ พอได้จังหวะ ลุงเขาก็ หามุมของไข่ แล้ว จุดไฟแช็คจี้

แล้ว ก็ไปนั่ง หัวเราะชอบใจ

ตามประสา

 

เอ็งถามมาทีละคำถามสิ จะบอกให้ว่า เอ็งยังตั้งคำถามแบบคนที่เข้าใจพอที่จะต่อยอดได้หรือไม่

 

รู้อะไรจึงเรียกรู้สมมุตติ รู้อะไรจึงเรียกรู้ปรมัตถ์

 

รู้อะไร รู้สมมติ อะไรรู้ปรมัต

นี่คำถามนี่เอ็งก็เข้าใจด้วยจินตนาการ เพราะสมมตินี่มีมากมาย ที่เอ็งยังควานหาไปไม่ถึงแก่นของสมมติ
แล้วเอ็งจะเจอปรมัตได้อย่างไร

การจะรู้ปรมัตธรรมก็ไม่ใช่เห็นด้วยทีเดียว จะต้องทำตาธรรมให้แจ้ง ด้วยการทำจิตให้เป็นสมาธิยิ่งๆขึ้นไป เอ็งยังจมอยู่ในสมมติอยู่เลย จะไปเห็นแจ้งปรมัตอะไร

ทีนี้มาถามคำถามแบบนี้ มันก็เลยเป็นคำถามแบบ ก ข ค ง มันไม่ใช่คำถามของคนผ่านงานมา

 

การสังเกตุ การฝึกให้ใจของเรารู้ตรงๆ จึงเป็นการละทิ้งสมมติออกไป

แต่ไม่ใช่เรื่องง่าย

เพราะปรากฎว่า คนที่มักจะสอนเราให้รู้ตรงๆ กลับกลายเป็นว่า เขามักจะไม่รู้ตรงๆตามที่สอนคนอื่น

เนื่องจากเรามีความหลง ความไม่รู้เป็นทุนเดิม


*******************


กรุณา สังเกต ประโยคข้างบนให้ดีๆ

ลุงขันธ์ เมาจัด คือ โปรยเรื่อง การสอนการรู้

แต่พอพูดไปได้ สองประโยคเท่านั้น ความที่ ไฟมันลุกท่วมหัวใจ ก็ผลิก

ผลิกไปในเรื่องอะไร

ผลิกไป ชี้เรื่องคนสอน

ถ้า ลุงเขาไม่เมา เขาก็ต้อง อธิบายไปเรื่อยๆว่า ไอ้ รู้ตรงๆ นี่คืออะไร

แต่ ลุงเขาเมาได้ที่ กรรมมันจะพาไปติดไฟ ไฟมันจะกรอกเข้าปาก ก็เลย
ผลิก ไปคนละเรื่อง แทนที่จะอธิบาย รู้ตรงๆ คืออะไร ก็ไป นู้น ไปโทษ
อะไรก็ไม่รู้ หลุดเนื้อหาเรื่อง รู้ตรงๆ เข้าป่าบ้านตาดไปนู้น !!!

 

นั่นแหละ รู้ไม่ตรงหละ เล่าปัง เพราะไปเข้าใจมายาอันอยู่พ้นออกไปจากเนื้อธรรม
คนเราเลือกที่จะรู้ได้ ในความจริงก็เป็นเช่นนั้นเสมอ แต่เราเลือกรู้ในทิศทาง สมมติ ใช่ไหม

 

มันก็เลยไม่แปลก ที อาหลง เข้ามาถามว่า เอ้า ตกลง "รู้ตรงๆ" คืออะไร

แกก็เลยไม่รู้จะตอบยังไง เพราะ สิ่งที่แอบแฝงการสอนเรื่อง "รู้ตรงๆ" มัน
คนละเรื่อง

ถามแล้วได้ คำตอบ ก็แปลกหละงานนี้

สู้หามุมของไข่ จุดไฟแช็คลน แล้วไปนั่งหัวเราะ ไม่ได้

คำสอนหลังจากนั้น เลยเป็นการปลิ้น หามุมของไข่ เพื่อจุดไฟเผา
เช่น "ไอ้ควาย" หรือ "อวดตัว" หรือ "ทุกข์สัมผัสไม่ตรง"(ไม่ตรง
ก็ไหม้หมดมือแล้วคร้าบ มีที่ไหน ทุกข์สัมผัสแล้ว ไม่ตรง หรือไม่โดน เนี่ยะ)

 

ลองอธิบายหน่อยสิ ^^

 

ไปดีก่า

คำตอบ ไม่ได้

ได้แต่ มุมของไข่ ที่ ไหม้ ให้แกได้หัวเราะ ชอบใจ ไปเรื่อยๆ

 

หลง เวลาของผู้อื่นมีค่า หากจะถามก็รวบรวมคำถามที่มีสาระหน่อย
จะได้เกิดประโยชน์กับตนเองและผู้อื่น คนฉลาดเขาไม่ได้ดูที่คนตอบ แต่เขาดูที่คนถาม เพราะหากเอ็งตั้งคำถามถูก ชีวิตเอ็งจะมีสาระมากกว่านี้

 

งั้นถามใหม่ รู้ตรงๆที่ท่านบรรยายมานั้น ทำไม่ท่านถึงคิดว่า ขณะนั้นเป็นการละทิ้งสมมุตติ

เอาอะไรเป็นเครื่องสังเกตุ

 

เอ็งไปสนใจคนทำไม ว่าเขาจะมองว่าทิ้งสมมติหรือไม่
เอ็งมองไปที่เนื้อธรรมสิว่าเอ็งเห็นธรรม หรือความจริงอะไรในนั้นบ้าง
ปรากฎการแบบใดที่เกิดกับเอ็งแล้วมันเป็นแบบนั้นบ้างมีไหม ให้เอ็งดูความจริงตรงนั้น

 

ถ้าเอ็งอ่าน แล้วเข้าใจ แล้วทบทวนว่า ในชีวิตของเอ็งเจอแบบนั้นไหม ถ้ามันเป็นเช่นนั้นจริง นั่นก็คือธรรม
ที่เอ็งควรจะตักตวงความจริงนี้เข้าสู่ใจ

ทีนี้ หากเราเข้าใจธรรมแล้ว เอ็งจะเห็นเองว่า ทำไมจึงเป็นการทิ้งสมมติได้ ก็เพราะว่า ข้อความนั้นมันเปิดสิ่งที่ปิดอยู่ให้เอ็งได้เห็นความจริงมากขึ้น นั่นก็เป็นการละอวชาไปทีละเปราะแล้ว

 

งั้นถามใหม่

ตาเห็นอะไรในความจริง ^^

 

..............การเห็นนั้น..........เพื่อให้เห็นความไม่เที่ยง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป(อนิจจัง).....แต่ถ้าหลง ประเด็น ก็ พยายาม เอาแต่การเห็นมากเกินไป โดยลืมสิ่งที่สำคัญนะครับ...อันนี้ผมไม่ได้หมายถึงการเห็นอย่างไร ถูก อย่างไรไม่ถูกนะครับ...แต่ผลของการเห็นการรู้คือ ไตรลักษณ์ ถึงจะเบื่อหน่าย(นิพพิทา)คลายกำหนัดได้...

 

ตาเห็นอะไรในความจริง คำถามแบบนี้ มันแสดงว่าคนถาม มีสติที่ยังไม่แจ้ง เพราะแม้คำถามของตนเองก็ยังคลุมเครือ เอ็งต้องขยายความในรายละเอียดให้ตัวเอ็งเอง ให้เป็นเสียก่อน เอ็งจึงจะถามได้เคลียรกว่านี้

 

ไหนว่ารู้สมมติร้อยแปด แต่ทำไมตั้งคำถามเกี่ยวกับสมมติไม่แจ้งเลยเล่า
ตั้งคำถามเป็นคนไม่รู้สมมติเสียมากกว่า

 

เอาไอ้บัญญัติในอภิธรรมที่เอ็งไปสนอกสนใจยกมาก็ได้หลง
ธรรมที่ให้ไปนั้น มีญาณทั้ง 16 และอริยมรรครวมอยู่ในนั้น เอ็งขุดหาเจอหรือเปล่า