รู้แล้ววาง ยังไม่เป็นปัญญาวิปัสสนาตัวจริง

:: รู้แล้ววาง ยังไม่เป็นปัญญาวิปัสสนาตัวจริง :::

“... นึกว่าว่าง นึกว่าไม่มีอะไร ตอนนี้กูสบาย กูไม่ทุกข์ กูไม่เครียด กูปล่อยไปหมด กูไม่รับทราบอะไร กูรู้แล้วกูก็ปล่อย กูรู้แล้วกูก็ปล่อย กูรู้แล้วกูก็ปล่อย (หลวงพ่อจับขวดน้ำแล้ววางลง) มันมีน้ำ มึงกินก่อนดิ๊ วาง (หลวงพ่อวางขวดน้ำ) แล้วข้างในนี้มึงก็ไม่ได้กินน่ะสิ รู้แล้วปล่อยๆ รู้อะไร? รู้แล้วปล่อยมันรู้อะไร? รู้สึกสุขรู้สึกทุกข์ มึงรู้เหตุมันรึยังว่าเหตุสุขมาจากไหน? เหตุทุกข์มาจากไหน? รู้รึยัง? ไม่รู้ ไม่รู้แล้วมึงปล่อยทำห่าอะไรเล่า รู้ยังไม่ปล่อย รู้เข้าไปอีกว่าอะไรเป็นเหตุทำให้ทุกข์ อะไรเป็นเหตุทำให้สุข เปิดกินไง จะได้รู้ อ้อ มันใส่นี่ไว้ อย่างนี้ลูก ไม่ใช่รู้แล้วปล่อย รู้แล้ววาง รู้แล้วปล่อย มันก็โง่อยู่นั่นไง โง่อยู่นั่นแหละ (หลวงพ่อเอาขวดน้ำปิดฝายกขึ้นวางลงซ้ำๆ) มันเป็นประโยชน์ไหม? มันไม่เป็นประโยชน์อะไรเลย ไอ้ความรู้แล้วปล่อย ความรู้แล้ววางที่คุณๆ ทั้งหลายทำความรู้สึกกันอยู่ แล้วคุณรู้สึกว่ามันดีไง รู้แล้วปล่อยนะ รู้แล้ววางนะ สมมุติโวหาร คำพูดโวหาร แต่ฟังแล้วงงไง โวหารดีไง รู้แล้วปล่อย รู้แล้ววางๆๆๆ สมมุติโวหารไง ฟังดีมั้ย? ... ทำไม่ได้!

... รู้แล้วปล่อยรู้แล้ววาง สบายใจ ... เรื่องหยาบๆ ไง ... พอเจอเรื่องละเอียดเป็นยังไง ปล่อยไม่ได้ นี่ ... คนเอามีดมาจ่อคอ รู้แล้วปล่อยรู้แล้ววาง กำลังปาดคออยู่ รู้แล้วปล่อย รู้แล้ววาง (คนหัวเราะ) มันไม่ใช่แล้วไง มันไม่ใช่รู้แล้วปล่อย รู้แล้ววางจริงๆ ไง มันยังสมมุติกันอยู่ไง มันยังเป็นสังขารอยู่ไง มันยังปรุงแต่งกันอยู่ไง มันยังไม่ใช่ตัวปัญญาวิปัสสนาจริงๆ เนี่ย อันนี้จึงเข้าใจกันผิด รู้อย่าปล่อย รู้อย่าวาง ให้รู้เข้าไปอีก รู้ในรู้เข้าไปอีกว่าอะไรเป็นเหตุให้เกิดสุข อะไรเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ เมื่อรู้แล้วเหตุเกิดทุกข์เหตุเกิดสุขเป็นเช่นไร อะไรที่รู้กับรู้นั้น? รู้นี่รู้แล้วแล้วอะไรที่เข้าไปรู้รู้นั้น? ไอ้ตรงนี้รู้เหตุสุข รู้เหตุทุกข์ ...แล้วอะไรมันรู้ไอ้นี่ว่ามึงรู้แล้ว? ไอ้รู้นี่ก็ไม่ใช่เราอีกนะ ... อ้อ รู้สุข รู้ทุกข์ รู้เหตุสุข รู้เหตุทุกข์ก็ไม่ใช่เรา ปล่อยตัวนี้!!! ไม่ได้ปล่อยทุกข์ปล่อยสุขนั้น ... ทุกข์สุขมันจะปล่อยเอง! ...”

ปล. คำพูดอาจแรง แต่ Admin คิดว่ามีประโยชน์ต่อนักปฏิบัติอย่างมากครับ

ตอนหนึ่งของพระธรรมเทศนา ณ บ้านธรรมยอดไกรศรี 3/1/56
โดย หลวงพ่อครูบาเจ้าเพชร วชิรมโน

-----------------------------------------

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ..สาธุ

 

อนุโมทนาสาธุอย่างยิ่ง ที่ได้อ่านพระธรรมเทศนาจากครูบาอาจารย์ที่ท่านรู้จริง

เคยได้อ่านหนังสือธรรมะ ที่ประพันธ์โดยพระอาจารย์(ยังหนุ่ม)ท่านนึง
ท่านสอนว่า "เพียงแค่รู้" คนอ่าน อ่านแล้วงงเป็นไก่ตาแตก
แล้วไหนล่ะที่ครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่นท่านสอนว่าให้พากันพิจารณาลงไปในกาย รู้จักลงไปในกายให้จริงจัง ไม่ใช่รู้กันเพียงฉาบฉวย
คำสอนของพระอาจารย์ยังหนุ่มดูจะไม่ใคร่เข้าทางลงลึกเหมือนอย่างกะสายพระป่าน่ะ
อ่านแล้วก็เหนื่อยใจ

 

แค่คิดๆเอา ที่แท้ เอา อริยสัจ มาขยาย แต่ ใจความ กลับไม่เห็น สังขารธรรม

หาก รู้แล้วคิด จะหา ส่วน เกิน เท่ากับเกิด สังขารธรรม มันไม่เป็นกลาง

เมื่อไม่เป็นกลาง ก้ฌกิด การสร้างภพ ใหม่ขึ้นมาอีก...

การ ตามรูืต้องรู้ แค่ รู้ สติเกิด แล้วดับ และเกิดใหม่ ต้องดูมันเข้าไป

จะหาทำไม ว่าทุกข์เพราะอะไร ทุกข์มัน แค่เหตุเดียว สมุทัย

พระ นี่มาสอนเกินตำรา หาก ค้นเข้าไปอีก ก็เจอ แต่ สังขารธรรมแค่นั้น

แหม สาธุกัน ใหญ่ อยาก จะ หา เก่งกันทุกคน มันเกิด จาก สัจจะไปแล้ว มันเกิน ความเป็นกลาง จิตเกิด แล้วดับรับรู้ ทีละเรื่อง การค้นหา ว่าอะไรทุกข์ เพราะอะไร เท่ากับ จิตตัวใหม่ ไปคิด เท่ากับสร้างภพ ใหม่ แล้วเมื่อไหร่ จะเจอ มัชฌิมาปฎิปทา...

 

.....ผมว่า มันขึ้นอยู่กับ กาละเทศะ จริงจริง.............การรู้ คุณ(อัสสาทะ) การรู้โทษความไม่เที่ยง(อาทีนพ) และ อุบายนำออก.(นิสรณะ)....ก็ไม่ได้ผิดอะไร....ส่วนการรู้แล้ววาง มรรคเขาชำระเอง ไม่ใช่เราวาง