ลักษณะ "ว่าง" เป็นหลักธรรมขั้นใดครับ

พี่ที ลองเอาไปพินาดูนะ

งานการบริหารงานบุคคล ตามแบบโลกเขา จัดเรียงตัวเนี่ยะ ให้ดี อย่าเอา
ธรรม ของพระพุทธองค์ไปปน เพราะว่า มันเป็นเรื่องของการ ทำมาหากิน

เป็นเรื่องการดิ้นรน ของนายทุน ลูกจ้าง บางจังหวะมันต้องใช้ มะนาว-x บาง
จังหวะมันต้องใช้ มะนาว-y

การที่เราเอา ธรรม ไปไปเกลือกกลั๊ว ก็เท่ากับ " เอานิพพานไปใส่ถาดทองให้
สุนัขมันฉี่ใส่ " คนจะถุกบังคับให้มี ศีล ในขณะที่ต้อง ดิ้นรน ประกอบอาชีพ

เท่ากับ พระสารีบุตรในครั้งยังไม่บรรลุธรรม เพียรไปบังคับให้คนมี ศีลธรรมจรรยา
เสมอกันหมด .......มันทำให้เขา ลำบาก และ จำใจฝืนศีล ฝืนกฏ

กลายเป็นการทำให้เขา มีจิตวิตก วิจารออกนอกศีล พอกพูลการ ปฏิเสธศีล

อีกทั้ง

หากพี่ที เอา ธรรมะ มาปนกับ วิชาชีพของตัวเอง เวลา โดนกดข่มจากผู้
อื่นให้เสียง รังวัด เสียศักดิ์ศรี พี่ที ก็โดน นายคือ ตัณหา เล่นงานบีบคั้น
จิตใจให้ต้องมาเถียง เพื่อนพรหมจรรย์อื่นๆ

สุดท้ายไป พอกพูล การแก่งแย่งชนกลุ่มอื่น โดนเขา จูงจมูกให้ ทำการแก่ง
แย่ง เทศนาแบบแก่งแย่ง โดยง่าย

 

ก่อนจะหลง มันก็ต้องรู้ก่อนสิว่า หลงมันเป็นยังไง ถ้าไม่รู้จักอาการหลง เวลาหลงมันไม่รู้จริงหรอก แค่รู้ตามเขาว่า เผลอคือหลง ก็เท่านั้นเอง จริง ๆ มีมากกว่านั้น

โอยยย ต้องมานั่งนึกย้อนหลังเอานี่ไม่ง่ายเลย เหนื่อย ๆ

 

พี่ที อ่านข่าว หมอพะละกำลังสูง ที่ลาก คนไปบริจาคทรัพย์ให้กับตน
ด้วยวิธี ลากไปเนียนๆ แล้ว ยิงโป้งกลางกระบาล เพื่อหวังในทรัพย์
หรือเปล่า

อ่านข่าว หมอพะละ นั้นบ้างหรือเปล่า

สังเกตุหรือเปล่าว่า เห็นตู้พระไตรปิฏกเป็นขุมขลัง ขุมทรัพย์ ยกแต่เรื่อง อานิสงค์
ของการบริจาคทาน สลับกับ การบีบคั้นด้วยการตาย พยากรณ์การตาย ยิงหัวโป้ง!!


อ่านข่าว ไว้เผื่อๆ มั้ง ไม่ใช่ เอะอะ ทำเอ๋อ ทำเป็น เล่นงาน อุรุเวลา คนที่ตัวเอง
ไม่เคยเล่นงานมาก่อน

 

ม่ายช่ายๆ

วจีสังขาร เกิดเมื่อไหร่ นั่น หลง โมหะมูลจิตตัวนี้ เหนียวหนึบเลย

หลง ที่เป็น รสอื่น อันนั้นเขาเรียกว่า พวกแยกรูปแยกนามยังไม่ได้

พอเห็นหลงแบบนี้ ไม่ต้อง ย้อนหน้า ย้อนหลังนะ

แล้ว ไม่เหนื่อย

หาก ดูเก่งๆ โกยอ้าวเลย หากยังขี้เกียจอยู่ ไม่มีวันได้โผล่หัวแน่ๆ

 

ก็เห็นว่าว่าง เห็นว่าไม่ว่าง รู้ว่าว่าง รู้ว่าไม่ว่าง

แล้ว จะเห็นอะไร อีกล่ะคะ ที่จริง มันก็ ว่าง ทั้งที่ไม่ว่าง นั่นแหล้่ะค่ะ

แต่จะพากัน เอาจริงๆ ว่า ว่างคือ อะไร ก็คือ ไม่มีอะไร
ไม่ว่าง ก็คือ มีอะไรเกิดขึ้น ไงคะ

ว่างคือ ไม่ว่าง

ไม่ว่างคือ ไม่ว่าง ไงคะ :cool:

 

จริง ๆ คุณเข้าใจผมผิดมากอยู่ เรื่องอบรมอะไรนั่น เคยได้ยินเรื่อง วิทยาศาสตร์กระบวนทัศน์ใหม่ ไหม กิจกรรมหลักว่าด้วยการ ล้อมวงสนทนากัน หรือเรียกว่า Dialogue คุยกันดี ๆ หลักการคุยกันดี ๆ คือ หัดเป็นผู้ฟังที่ดี ไม่พูดแทรก ขณะฟังเขาให้ฟังเสียงภายในใจตนเองไปด้วย และฝึกไม่พิพากษากัน ตั้งโจทย์ให้ทุกคนได้มีโอกาสพูดในสิ่งที่เขาอยากจะพูด อยากจะบอกอะไรกับเพื่อน กับหัวหน้างาน กับผู้บริหารบ้าง ทุกคนได้มีโอกาสแบ่งปันประสบการณ์ เคยสุขเคยทุกข์กันมายังไงให้เพื่อนฟัง สิ่งหนึ่งที่ทำให้่เกิดคุณค่าขึ้นมาคือ "เออวะ เราไม่เคยเห็นนายในด้านนี้เลย ไม่คิดว่าจะมีแบบนี้ด้วย" เรียกว่า ต่างเข้าอกเข้าใจซึ่งกันและกันมากขึ้น คนที่เคยทะเลาะกันก็กลับมาเข้าใจกันมากขึ้น ถ้าธรรมะจะเข้าไปใช้ก็คือแค่ฝึก อย่าอิน! ผมจะแนะนำว่า อย่าอิน ถ้าคุยกันแล้วบ่อน้ำตาแตกร้องไห้แสดงว่า สอบตก ประมาณนั้น ก็เอาแค่นั้นแหละ

ความจริงแนวคิดผมกับเพื่อนมีว่า (ยังไม่ได้ใช้เลย) คนหนึ่งมีมุมมองทางด้านจิตวิทยา นักจิตวิทยาคิดยังไงกับเรื่องนี้ อีกคนหนึ่งมีมุมมองแบบนักบริหารศาสตร์ตะวันตก คิดยังไง แล้วอีกมุมหนึ่งคือ พุทธศาสตร์มองเรื่องนี้อย่างไร เราให้แ่ง่มุมเขา ปูพื้นฐานทางด้านจิตใจไป ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรเลย

ผมตัดสินใจเดินในแบบนี้ ลึก ๆ จริง ๆ นี่อยากสร้างกุศล เป็นการมุ่งพัฒนาจิตใจคน ให้มีหลักการดำเนินชีิวิตที่ดีขึ้น เช่น การดำเนินชีวิตที่ดีควรมี 2 อย่างควบคู่กันไปคือ ต้องมีความสุข และพร้อมกันนั้น สิ่งที่ทำต้องมีความหมาย มีสาระประโยชน์ด้วย ไม่ใช่เมามายอย่างมีความสุข อันนั้นไม่ได้ อะไรประมาณนี้ นี่เป็นหลักการพื้น ๆ ง่าย ๆ หลัก ๆ แก้ปัญหาความขัดแย้งของคนในองค์กรเป็นหลัก ชวนเจ้าของกิจการทำบุญทางด้านการให้ปัญญา ความตระหนัก ความสุขแก่คนในองค์กร ไม่ใช่เอาแต่ใช้ ๆ ๆ แล้วก็ทุบ ๆ ๆ จ่ายเงิน ๆ ๆ ไม่พอใจ ไล่ออก ก็ทำนองนี้นะ แม้แต่เจ้าของกิจการ กรรมการผู้จัดการก็ยังมาเข้าอบรมเลย..

 

ก็ให้นึกเรื่องเก่า ที่เคยหลง ว่า เอาทั้งเหตุและผล หรือ เอาเหตุ หรือเอาผล ตามที่คุณ ตอบมาสิคะ แล้ว ก็ มารู้ว่า ไม่เอาเลย ก็เลิกหลง

ทีนี้ มาถามคุณว่า ก่อนที่จะหลง คราวนั้น หลงได้ เพราะ อะไรคะ

ไม่ได้ถาม ปัจจุบันนะคะ นึกสิคะ :cool:

 

เห็นมั้ยคะ ที่ยกมานี้ คือ รู้ว่า ตนกำลังหลง เป็นเช่นใด รู้ว่า เลิกหลง เป็นเช่นใด ทีนี้ ฉันเลยถามว่า เหตุอะไร ที่ทำให้คุณหลง เข้าเข้าไปยึด เอามาหลงได้ ในเรื่องนี้ นี่ค่ะ

 

ลบไปแล้วเหมือนกัลลลล์ แต่ สงสัย จขว พึ่งได้ดูหนัง ATM เออรักเออเร่อ

 

อกตัญญู นี่ ตกนรกมั้ยคะ ท่าน 3 คะ

แล้วถ้า ไม่ อกตัญญู แต่ อยู่เฉยๆ แบบ กตัญญู ก็ ไม่ทำ แบบ อยู่เฉยๆ ในปัจจุบันของเรา

แบบไม่ต้อง ไปคิดถึง นายเก่า บุญคุณเก่า ของใครเลย แบบนี้ ได้เปล่าค่ะ ท่าน 3 คะ

นิ่งๆ ตัวเอง ล้วนๆ เน้นๆ แบบนี้ ได้มั้ยคะ

 

ลบไปแล้วนะ........................

 

นี่วิญญาณ ใครเข้าสิง หรือคะ ท่าน 3 คะ ปกติ ไม่เป็นแบบนี้นี่คะ

เหมือน ท่านประธานกำลัง อภิปราย เลยค่ะ :cool: ปกติ ท่าน 3 จะไม่เอา ความคิดเห็น ส่วนตัวเอง มาแสดงไม่ไช่หรือคะ วันนี้ ทำไม อดใจไม่ไหวหรือคะ(แอนตี้ การยกตัวเอง มาโดยตลอด แต่ไหง วันนี้ ท่าน กล้ายกตัวเอง ล่ะคะ)

อ่านแล้ว น้ำตาแทบกระเด็น เลยนะคะ เนี่ย ซึ้งอ่ะ :'(

 

ตอบเร็วเกิน จนงง ว่า ใคร โพสต์ ดิ่ อิอิ:cool:

 

นึกว่า ท่าน 3 จะพูดเป็นแต่ประโยค ยอดฮิต เสียอีก นะคะ

ที่ว่า มีแต่ทุกข์เท่านั้น ที่เกิด มีแต่ทุกข์เท่านั้น ที่ดับไป ซะอีก

ทำไม วันนี้ ท่าน 3 กล้า พูดว่า ต้องมีความสุข และ ประโยชน์ ละคะ (มันจะเกิดได้ด้วยหรือคะ) มันไม่ไช่ทุกข์ นะคะ เนี่ย :'(

ปลื้มใจจัง ค่ะ

 

ทำเอา บุคคลไปทั่ว 5 อ่านแทบไม่ทันเลย นะคะ เนี่ย :cool:

 

ทะไม กลายมาเป็น ว่าง ๆ ว๊าง ว่าง กัน ทุกคนเลยล่ะคะ


คุยกันได้ทุกเรื่อง บนความว่าง น่ะค่ะ หยุดทำไมคะ หยุดนี่ คือ ไม่รู้ว่าว่างนะคะ

รู้ว่าว่างก็ต่อเมื่อ ไม่ว่าง สิคะ จะรู้ว่า ไม่ทำงานเป็นอย่างไร ก็ต้องเอา เวลาที่กำลังทำงาน มาเปรียบเทียบสิคะ


คุยกัน ไม่ว่างต่อ หน่อยได้มั้ยคะ แบบว่า ไม่ว่างบนความว่าง น่ะค่ะ

รู้ว่าเหนื่อย อยู่กับเหนื่อย กำลังเหนื่อย เป็นยังไง ก่อน จะได้รู้ว่า ตอนไม่เหนื่อย มัน สบายแค่ไหน น่ะค่ะ

 

ท่านยังเป็นฉันอยู่เลยขอรับแล้วว่างอย่างไร

 

ว๊า รู้ตัวกันหมดละ หมดสนุกเลย :cool:

 

แสดงว่า รู้ตัวหมดแล้ว ทั้งเธอและฉัน และท่านอีกคน ว่า บนความว่างเนี่ย

มันสามารถรองรับ ได้ทุกคนเลย นะคะ :cool:

 

ตกลง มันมีการ โพส อะไรที่ ผมไม่ได้อ่านเหรอ

ไอ้เราก็คิดว่า มีการ ลบข้อความยกตนขึ้นเป็นผู้อกตัญญู ซะอีก