ลุงเทวดาประจำตัว (เทวดามาเตือนครั้งที่ ๑-๓)

วันนี้จะขอเล่าเรื่อง "ลุงเทวดา" ซึ่งท่านเป็นเทวดาประจำตัวอรมาตั้งแต่เกิด ก่อนอื่นขอนำ เรื่องเล่าจากหลวงพ่อจรัญ ที่ท่านเอ่ยถึงเทวดามาให้อ่านกันก่อนนะค่ะ

ลุงเทวดาประจำตัว (เทวดามาเตือนครั้งที่ ๑-๓)​

ตอนที่ท่านได้คุยกับเทวดาที่ว่าสิงที่ต้นพิกุลที่วัดอัมพวัน แล้วเทวดาเมตตามาสอนแม่ชีก้อนทอง สวดมนต์บทเมตตาใหญ่


เทวดาบอกว่า คนเรามีเทวดาประจำวันเกิดทุกคน เทวดาวันเกิดออกไปเมื่อไรนะ เทวดาใหม่ยังไม่มา มักจะตาย เห็นหนอมันบอก


อาตมาจับได้หลายคนแล้ว บางคนเงาหัวไม่มี ตายแน่ ตายทุกราย เพราะว่าเทวดาเราย้ายไป หากเทวดาองค์ใหม่ยังไม่มาประจำให้ระวังนะ ช่วงจังหวะนั้นระวังนะ มีพระ ๑๐๐ องค์คล้องคอก็ต้องตาย


มีเคล็ดลับอันนี้แนะแนวไว้ก่อน มันมีวิธีพิสูจน์ว่า คนนี่มีเทวดารักษาไหม บางท่านไม่ได้คล้องพระเลยปืนยิงไม่ออกนะ ถ้าหากมีคล้องพระไว้โป้งเดียวตายก็มีนะ เทวดาไม่ได้รักษา เทวดาวันเกิดนี่มีทุกคนนะ เห็นหนอบอกได้แต่ยังไม่บอกต้องแนะแนว อันนี้เรื่องจริง


เทวดายังบอกต่อไปว่า

บ้านไหนเครื่องบูชาพระไม่สะอาด แล้วหน้าโต๊ะหมู่พระ คนนอนเกะกะอยู่ เทวดาจะไม่เข้าไปในนั้นแน่นอน



ถ้าบ้านใครนะ มีเครื่องบูชาพระพุทธรูป สวดมนต์ไหว้พระเป็นประจำเทวดาจะไปสิงสถิต


บ้านไหนหมั่นสวดมนต์ เทวดาจะสวดมนต์ให้พรทุกคืน




อรน่ะจำไม่ได้แล้วว่าเริ่มสวดมนต์ บทเมตตาใหญ่ ตอนไหน ก็คงประมาณ ๖ ปีที่แล้วได้ ตอนแรกสวดบทเมตตาใหญ่ทุกวัน แล้วมาลั่นสัจจะขอเฉพาะสวดวันธรรมสวนะถวายเทวดาท่าน ท่องได้คล่องในระดับหนึ่งแล้ว

เทวดาประจำตัวเราเป็นผู้ชาย เราเรียก ท่านว่า ลุงเทวดา

เทวดามาเตือนครั้งที่ ๑

เกิดขึ้นเมื่อประมาณ ๓ ปีก่อน เทวดาท่านมาเตือนภัย อรเพิ่งย้ายมาประจำฟาร์มเพชรบุรี ได้ไม่นาน เนื่องจากเป็นฟาร์มที่สร้างใหม่ รั้วก็ยังไม่มีเลย แต่วางระบบ hatchery เสร็จแล้ว ก็ให้เริ่มการผลิตได้เลย อย่างอื่นเร่งสร้างกันทีหลัง


คืนนั้น เราง่วงนอนมาก น้องรูมเมทบอกว่าจะไปนอนอีกห้อง ด้วยความที่รู้สึกง่วงมาก เพลียจัง ก่อนน้องรูมเมทออกไป เราบอกว่า ปิดไฟให้ด้วยนะ

เราหลับไปตอน ๒ ทุ่มตรง หลับสนิทเลย แต่ในขณะที่หลับ เรากลับเห็น เงาสีดำของผู้ชายคนนึง ผอม ไม่สูงมาก ย่องเข้ามาทางประตูหลังห้อง เรามองไม่เห็นหน้าตาเลย เห้นเพียงสีดำทั้งตัว ผู้ชายคนนั้นเดินตรงมาที่เตียงเรา

เราคิดในใจ เฮ๊ย คนงานเข้ามาในห้องนี่ จะโดนข่มขืนหรือเปล่านี่ ใจเสีย ตื่นซิ เราบอกตัวเอง แต่เราลืมตรไม่ขึ้นเลย หนังตาหนักอึ้ง เราพยายามปลุกตัวเองให้ตื่นขึ้นมาให้ได้

แต่ผู้ชายคนนั้นมาถึงเตียงเราแล้ว เค้านั่งลงบนเตียงข้างขวา เรารู้สึกถึงความยวบลงของฟูกได้ ชายคนนั้นค่อยๆก้มลง หอมแก้มเรา

เราคิดเฮ๊ย ทำแบบนี้ได้ไง ผู้ชายคนนี้จะข่มขืนเราแน่เลย ตายละน้องที่ห้องก็ไม่อยู่ด้วย ตื่นซิอรตื่น มือเราขยับนิดๆ แต่ตายังลืมไม่ขึ้น เราพยายามเอามือขวาปัดไปข้างๆเพื่อให้โดนตัวผู้ชายที่ก้มตัวลงนอนข้างๆเรา แต่มือขยับได้นิดเดียวเท่านั้น


ผู้ชายคนนั้นพุ่งตัวอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนมานอนข้างๆเราที่ด้านซ้ายแล้วหอมแก้มซ้ายเราอีก เรารู้สึกถูกหอมแก้ม จุ๊บๆ เบาๆ

เราคิด มันบังอาจมาทำแบบนี้ได้ยังไง เลวมาก ! ด้วยความโมโห อยากจะทุบๆๆ ตืบๆๆ เจ้าคนที่มาหอมแก้มเรามาก (ตอนนั้นอารมณ์โมโหจริงๆ นะค่ะ)


เพราะในหัวยังคิดว่านั่นคือคนงาน หรือคนภายนอก แอบย่องเข้ามาในฟาร์ม เพราะยังไม่มีรั้วล้อมรอบฟาร์มเลย

ด้วยความโมโห และกลัวถูกข่มขืน (แต่โมโหมากกว่ากลัว) เราบอกตัวเองว่า ตื่นซิ ตื่นตาขึ้นซิ แล้วเราก็ลืมตาโพล่งขึ้นมาได้ แต่ยังมีความง่วงอยู่มากๆ เรามองเห็นเงาสีดำนั่น พุ่งลงจากเตียงลอย ฟิ้วววววววววววววววววววววววววว ออกไปทางประตูหน้าห้อง อย่างเงียบกริบ ไม่มีแม้แต่เสียงเปิดปิดประตูเลย



เราไม่ทันคิดอะไรพุ่งตัวลงจากเตียง กระโดดไปตะครุบ เปิดสวิตซ์ไฟที่ติดประตูหน้าและเอาอีกมือเปิดประตูหน้าห้อง เสี้ยววินาทีนั้น มี ๒เหตุการณ์เกิดขึ้น

มีเสียงก้องดังในหัวว่า "ล็อคประตูห้องด้วยนะ" เสียงสดใส มีความสุข น้ำเสียงหยอกล้อนิดๆ

และอีกอัน ที่เกือบจะซ้อนๆ กันเลย คือระหว่าง มือที่เอื้อมไปเปิดประตูนั้น เพื่อดูว่าผู้ชายคนนั้นวิ่งไปทางไหน


เราพบว่า อ้าว...ประตูหน้าห้องเราไม่ได้ล็อคนี้ แล้วทำไมผู้ชายคนที่หนีออกไปเมื่อกี้ มันไม่มีเสียงปิดประตูล่ะ เมื่อกี้คนจริงๆ หรือว่าอะไรกันแน่


เราตั้งสติ ค่อยๆคิด ว่าฝันหรือจริง กลายเป็นว่า ผู้ชายคนนั้นพุ่งทะลุประตูหน้าห้องออกไปเลย ไม่มีผู้ชายที่ไหนแอบเข้ามาในห้องเราเลย


แต่แท้จริงแล้ว นั่นคือ เทวดาประจำตัวเรา ท่านพยายามมาปลุกเราให้ตื่น แต่ด้วยความที่เราเหนื่อยและเพลียมาก เราก็เลยไม่ตื่น ท่านรู้ว่า เราขออธิษฐานไว้ว่า "ลูกกลัวการถูกข่มขืนมากที่สุด ขออย่าให้ลูกถูกข่มขืนเลยไม่ว่าชาตินี้ ชาติไหนๆ "


ด้วยความที่ท่านรู้จุดอ่อนเรา ท่านเลยแกล้งให้ดูเหมือนมีคนพยายามมาหอมแก้มเรา จะข่มขืนให้เราโมโห จะได้ตื่น ซึ่งเราก็ตื่นแทบไม่ไหว แต่ก็โมโหจนตื่นจนได้



ตื่นมาเพื่ออะไร ? เพื่อมาล็อคประตุหน้าห้องที่น้องรูมเมทไม่ได้ล็อค ให้ เพราะคืนนั้น ท่านรู้ว่า จะมีคนย่องเข้ามาจริงๆ ท่านมาช่วยให้เราไม่ถูกข่มขืน น่ะค่ะ


เรามองนาฬิกา ตอนนั้น ๔ ทุ่มแล้ว เราล็อคประตูหน้าห้อง และเดินเช็คประตูด้านหลังห้อง ปรากฏว่า ประตูหลังห้องยังล็อคตามเดิม ชายคนนั้นไม่ได้มีตัวตนจริงๆ


ขอบคุณ คุณลุงเทวดาที่ช่วยให้รอดพ้นในคราวนั้นได้


หมั่นสวดมนต์กันทุกวันนะค่ะ

 

เทวดามาเตือนครั้งที่ ๒




เทวดามาเตือนครั้งที่ ๒

เกิดขึ้นเมื่อ ๕ มีนาคม ๒๕๕๒ ท่านมาเตือนอีกครั้ง แต่ท่านรู้นิสัยเราดี ว่า การเตือนครั้งนี้ เราอาจจะดื้อรั้นแน่ๆ ไม่ยอมฟัง ท่านจึงมีวิธีของท่าน ที่จะทำให้ดึงเราออกจากความดื้อรั้นนั้น โดยไม่มีข้อสงสัยใดๆ ในตัวตนของท่าน




วันที่ ๕ มีนา เราขับรถ จากสระบุรีไปเพชรบุรี เพื่อกลับไปทำงาน เป้าหมาย คือ ล้อรถต้องเหยียบเข้าฟาร์มก่อน บ่าย ๓โมงให้ทัน โดยไม่รู้ว่า บ่ายโมงกว่า คุณลุงเทวดาท่านทำให้มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นไปแล้ว


ในใจเราขณะขับรถนั้น เกิดอาการท้อแท้ ในการทำดี ขึ้นมาแว้บนึง เลยนึกขึ้นมาว่า ไม่อยากจะทำดีอีกต่อไปแล้ว เซ็ง เบื่อ จะขอเลวบ้าง ทำตามที่ใจอยากทำ



กลับมาถึงก็เริ่มงานเลย มีขายกุ้ง ในระหว่างนั่นที่ดูลูกน้องแพ็คถุงกุ้ง เราก็นึกถึงเรื่อง พ่อเฮียที่เสียชีวิตไป พอดีแม่เฮียกำลังจะทำบุญ ครบรอบวันตายของพ่อ แล้วพ่อของจ๊อกกี้ ก็เสียชีวิตแบบเดียวกะพ่อเฮีย คือ กำลังจะ u-turn ข้ามไปอีกเลน รถดับกลางถนน รถที่ขับมาพุ่งชนอย่างแรง

จ๊อกกี้ เป็นน้องที่ทำงานซึ่งตอนที่คุยกัน เธอท้องอยู่ไม่ถึงเดือน ตอนนั้นเธอยังไม่รู้ตัวว่าเธอท้อง กำลังอยู่ในช่วงลุ้นรอตรวจ และก็ได้สมใจ


เราก็ถามจ๊อกกี้ว่า "ทำบุญครบรอบวันตายให้พ่อยัง"
จ๊อกกี้ " ทำทุกปี แต่บางปีถ้าติดงาน ก็ไม่ได้ไป แต่จะตักบาตรที่ฟาร์มแทน "

จ๊อกกี้ พูดต่อ " พี่อร เค้าฝันอะ เมื่อบ่ายนี้เอง ฝันถึงพ่อ เหมือนพ่อมาบอกว่า พ่อตายแล้วนะ พ่อจะไปแล้ว "
(ก่อนหน้านี้วิญญานพ่อยังคงอยู่กับลูก เพราะยังรับไม่ได้ที่มาด่วนตาย)

จ๊อกกี้เล่าต่อว่า

ในฝัน
ภาพคือ ในงานสวดอภิธรรมศพของพ่อจ๊อกกี้ หลังจากพ่อเดินมาสั่งเสียแล้วกับจ๊อกกี้แล้ว มีคนแก่มีคน อายุราวๆ พ่อจ๊อก ใส่ชุดขาว เดินเข้ามาหา


คุณลุงชุดขาว พูดว่า " เดี๋ยวเพื่อนคนที่ชื่อ อร จะเดินเข้ามา เค้าจะใส่ชุดขาวเดินมานะ ถ้าไม่จริงอยากที่ผมบอก คุณไม่ต้องไปเตือนเค้านะ แต่ถ้าเค้าใส่ชุดขาวเข้ามาตามที่ผมบอก ช่วยเตือนเพื่อนคนที่ชื่อ อร ด้วยว่า มีเด็กผู้หญิงคนนึง ตามเค้าอยู่ ให้เค้าหมั่นทำบุญเยอะๆนะ "


จ๊อกกี้เล่าต่อว่า ในฝัน พอคุณลุง พูดจบ เราเดินเข้ามาในงานสวดอภิธรรมของพ่อจ๊อกกี้ เราใส่ชุดขาวแขนกุดซึ่งเป็นชุดที่เราเคยซื้อไว้ แต่ยังไม่ได้ใส่ รูมเมทของจ๊อกกี้ขอซื้อต่อไปก่อน จ๊อกจำชุดนั้นได้ดี จ๊อกตกใจมาก ที่คำพูดของคุณลุงชุดขาวจริง


แถมกลัวสุดๆ เพราะ มีเด็กผู้หญิงน่าตาน่ารัก น่าเอ็นดู ยิ้มแย้มแจ่มใสเดินตามหลังเราเข้ามาในงานศพด้วย ใส่ชุดขาวเหมือนกัน

ไฟในงานศพดับวูบลงทันที จ๊อกกี้ตกใจมาก เลยตื่น


จ๊อกตื่นมา บ่าย ๒ ตามเวลาที่ต้องเริ่มงาน คิดว่า ฝันถึง เมื่อกลางวันคงเพราะคิดถึงว่า พี่อรจะกลับมาทำงานที่ฟาร์มวันนี้


เราเหรอ? ก็อึ้งอะ ขอบคุณคุณลุงที่มาเตือน ซึ้งใจอะ คิดว่า เป็นคุณลุงที่มาพยายามปลุกให้เราไป ล็อคประตูห้อง คืนที่นอนคนเดียว


เค้ามาเตือนเรา เราซาบซึ้ง คุณลุงชุดขาวมาก


รู้เรื่องเด็กคนนี้ไหม ?

ระแคะระคายบ้าง คิดว่าทำกรรมฐานไปเรื่อยๆ ซักวันนึงก็คงถึงเวลาที่วิญญานนี้จะมาทวง หนี้กรรมที่เราต้องชดใช้ แต่เค้าก็ยังไม่มาแสดงตน


แต่เค้าเลือกให้บอกผ่าน คุณลุงเทวดา >คุณลุงบอกจ๊อกกี้>จ๊อกกี้บอกเรา



วิญญานนี้อยู่กับเรา เรารู้ที่การสัมผัส ถ้าวิญญานคนนี้มา ขนจะลุกที่ท้ายทอยด้านขวาเท่านั้น เวลาเราคิดอะไรไม่ดี คิดเลว วิญญานนี้จะมาทันที


เวลาเราสวดมนต์หรือทำกรรมฐาน จะคอยเรียกวิญญานนี้ให้มาอยู่ใกล้ๆ คอยรับกุศล แต่ไม่รู้ว่าเป็น เด็ก หรือผู้ใหญ่ เป็นชาย หรือเป็นหญิง


เราคิดเรื่องเด็กผู้หญิงคนนี้ ตลอด เศร้านะ หดหู่ เด็กคนนี้อาฆาตเราไหม หรือ ต้องการบุญกุศลจากพระกรรมฐาน


แต่เป็นแบบนี้ ให้กำลังใจตัวเองว่า เค้ามาบอกแล้วว่า ต้องทำบุญให้เค้ามากๆ บุญกรรมฐานเป็นบุญหนัก


ในช่วงเวลานั้น เราจะมีโอกาสทำได้เกือบทุกวัน เพราะรูมเมทลาคลอด ๓ เดือน เราอยู่คนเดียว จะใช้โอกาสนี้ทำกรรมฐานให้ได้ ๑ ชม. ทุกวัน หรือเท่าที่สามารถทำได้ เพื่อเด็กผู้หญิงคนนี้



ลุงเทวดารู้ว่า ถ้าท่านบอกเอง เราคงไม่เชื่อ ไม่ฟัง ดื้อรั้น คงไม่แคล้วตัดสินใจทำเลวตามที่คิดแน่ ท่านจึงเลือกที่จะบอกผ่านคนอื่นมา ซึ่งคล้ายกับเราเคยฟังหลวงพ่อจรัญเล่าไว้ ถึง หลวงปู่โตที่ท่านมาอยู่วัดอัมพวัน ไว้ดังนี้


ที่วัดอัมพวัน มีวิหารอยู่ทางทิศใต้ของโรงอุโบสถ ภายในวิหารเป็นที่ประดิษฐาน สมเด็จพุฒาจารย์ (โต) พรหมรังสี ปางอุ้มบาตรพรมน้ำพระพุทธมนต์ ผู้สร้างถวายคือ คุณเส็ง คุณผ่องศรี ใจบุญ ได้นำมาถวายวัดอัมพวันเมื่อ พ.ศ. ๒๕๐๐ พร้อมกับ หลวงปู่แสง เมื่อนำมาถวายยังไม่มีวิหาร ได้อัญเชิญท่านเจ้าคุณสมเด็จฯ ไว้ในโรงอุโบสถ และหลวงปู่แสงประดิษฐานอยู่ที่ศาลาปฏิบัติกรรมฐาน



อยู่ต่อมาประมาณ ๑ เดือน มีคนข้างวัดมาบอกว่า สมเด็จฯโต ท่านอยากมาอยู่ข้างนอก อาตมาก็รับทราบไว้ ต่อมามีคนจากนครราชสีมาถามหาสมภารวัดอัมพวัน มาถึงก็มากราบ ถามว่า “ท่านเป็นสมภารใช่ไหม? สมเด็จฯโตให้มาบอกว่าท่านไม่อยากอยู่ในโบสถ์ ข้ามหัวไปข้ามหัวมา จุ้นจ้านกันมากเหลือเกิน ช่วยสร้างวิหารให้ที”



อาตมาก็ยังไม่ยอมเชื่อ ต่อมาอาจารย์วิทยาลัยครูนครสวรรค์ ฝันมาบอกว่า “ท่านสมเด็จฯ โตให้มาบอกสมภารว่าช่วยสร้างวิหารให้ที”

ในฝันอาจารย์คนนั้นก็ถามว่า “ท่านเจ้าคุณสมเด็จฯ ทำไมไม่ไปบอกท่านเอง”

ท่านบอก”ไม่ขลัง ต้องให้คนอื่นบอกถึงจะขลัง เพราะสมภารองค์นี้ทิฐิสูง”

อาตมาก็มานึก มาบอกเราสามปากแล้ว อาตมาก็ไปยกมือไหว้ จุดธูปเทียนบอก เหมือนท่านจะยิ้มบอกเรา ปรากฏว่าสร้างเดือนเดียวกันเสร็จ พอยกท่านไปเก็บไว้ เงินไหลนองทองไหนมาใหญ่เลย >>> ย่อๆ เท่าที่ก่อนนะค่ะ


พอเราโดนเตือนขนาดนี้ เราเลยสำนึกเลย ใจที่ร้อนรนกลับเปลี่ยนมานิ่งสงบ ละอายใจที่คิดเลว บุญยังมี ที่คุณลุงเทวดา รีบมาเตือน ตั้งแต่รู้ความคิดของเรา ลูกขอยกมือท่วมหัว ขอบพระคุณคุณลุงเทวดาในครั้งนี้ด้วยนะเจ้าค่ะ


เรายอมรับผลกรรมที่ทำนะ ทั้งที่ระลึกได้และระลึกไม่ได้ ใครทำร้ายเรา เราไม่โกรธ เราอโหสิกรรมให้ เราไม่อยากต่อกรรมกับใครอีกแล้ว บทเรียนที่ได้จากการเตือนของคุณลุงเทวดา มันปักลงในสามัญสำนึกเราไปแล้ว ไม่กล้าแม้แต่จะคิดอะไรไม่ดีอีกเลย

 

เทวดามาเตือนครั้งที่ ๓

เทวดามาเตือนครั้งที่ ๓


ช่วงที่รูมเมทเราลาคลอด เราจะได้ทำกรรมฐานบ่อยแทบทุกวัน มี[SIZE=-1]เช้าวันนึง เราทำกรรมฐานประมาณ ๑๐ โมงเช้า ลั่นสัจจะว่า ขอเดิน ๓๕ นาที นั่ง ๓๕ นาที [/SIZE]


[SIZE=-1]

[SIZE=-1]ระหว่างช่วงที่นั่งสมาธิอยู่ จิตก็กำหนด พอง ยุบ ที่ท้อง ได้แล้ว [/SIZE]
[SIZE=-1]รู้สึกสบายจังเลย ในความมืด กลับมาสว่างอีกแล้ว เราเห็น พรรณ กะ จ๊อกกี้ [/SIZE]
[SIZE=-1]ยืนอยู่หน้าห้อง เรามองหน้าเพื่อนทั้ง ๒ คน แล้วก็มีเสียงที่ไม่บ่งบอกว่าหญิง [/SIZE]
[SIZE=-1]หรือ ชาย ดังขึ้น ว่า[/SIZE]


"เดี๋ยวเย็นนี้ ๒ คนนี้จะชวนออกไปข้างนอก อย่าไปนะ! จะมีอันตราย"


เราได้ยินเท่านี้ แต่ความหมายที่ในใจรับรู้ คือ

จะเกิดอุบัติเหตุ กับ เราและเพื่อน



เรารีบกำหนดเห็นหนอ เห็นหนอ ให้รู้เท่าทันอารมณ์ แล้วคิดว่า
จะบอกเพื่อนเลยดีไหม หรือ จะรอบอกเพื่อน ๒ คนนี้ ถ้าตอนเย็นเค้ามาชวนเราออกไปข้างนอกจริงๆ คิดแค่นี้ก็ กลับมากำหนด พอง ยุบ แบบเดิมไปเรื่อยๆ จนครบเวลา เราก็แผ่เมตตาออกไปตามปกติ



มองเวลาก็ จะเที่ยงแล้ว เดินไปที่ห้องพรรณ กะ จ๊อกกี้ (สองคนนี้เป็นรูมเมทกัน) เห็น ๒ คนยืนซื้อขนมอยู่ นึกขึ้นมาได้ทันที

ใจคิดไม่ได้ล่ะ ต้องรีบบอกเลยดีกว่า ไม่ว่าเพื่อนจะชวนออกไปหรือไม่ชวนออกไปข้างนอก


เรา "พรรณ กะ จ๊อกกี้ วันนี้ตอนเย็น จะออกไปข้างนอกไหม"


จ๊อกกี้ "ไม่ไปหรอก เวียนหัวอะ" (เธอแพ้ท้องอยู่)


เราเล่าให้เพื่อนทั้ง ๒ คนฟัง ว่าเราเห็นอะไรในกรรมฐาน



บ่าย ๓ โมงครึ่ง เวลาขายกุ้งของฟาร์ม ตามปกติ
ทุกคนต้องมาช่วยงานขายร่วมกัน เราเดินมาถึง ที่ลานแพ็คลูกกุ้ง จ๊อกกี้
ทำหน้ากังวลเล็กน้อย


จ๊อกกี้ "พี่อร เค้าต้องออกไปทำธุระข้างนอกเย็นนี้น่ะ มันฉุกเฉิน "


เรา " เลื่อนไปทำพรุ่งนี้ได้ไหมล่ะ เดี๋ยวขับรถพาออกไปตอนเช้าเลย"


เรา หันมาถามพรรณว่า " ตอนเที่ยงยังบอกว่า ไม่ได้แพลนว่าจะไปไหนนี่นา"


พรรณ "ก็เพิ่งเจอกันเนี้ยล่ะ ไม่รู้เหมือนกัน"


เรา " จ๊อกกี้ งั้นอย่าไปเลยนะ ไปกันพรุ่งนี้ดีกว่าเนอะ"


จ๊อกกี้ "อืม "


เราคิดนะ บางคนอาจจะคิดว่า ไร้สาระ
แต่เราคิดเสมอว่า ป้องกันไว้ดีกว่าแก้ เพราะ เรากะ เพื่อนอีก ๒ คนก็ไม่สบายใจน่ะ


ไปพรุ่งนี้น่าจะสบายใจกว่า เทวดาท่านอุตส่าห์มาช่วยเตือน


หนีไป สวดมนต์ ทำกรรมฐาน ซัก ๑ ชม ๑๐ นาที นะ
เดี๋ยวกลับมา ฟิ้ววววววววววววววววววววววว
[/SIZE]

 

อนุุโมทนาครับ กรรมคือทั้งสามคนต้องได้รับอุบัติเหตุ แบบนี้กรรมยังจะตามอยู่ใหม
หรือจะเปลี่ยนรูปแบบเป็นอย่างอื่น หรือยิ่งนานยิ่งเบาบางลงตาม ผลบุญที่สะสมมากขึ้น

ขอถามอีกนิดครับคุณอร การสวดเมตตาใหญ่นี่ต้องสวดภาษาบาลีที่กล่าวถึงที่มาและ
อานิสงค์ของการสวดด้วยหรือปล่าวครับ ก่อนจะถึงคำว่า สัพเพ สัตตา

 

สวดจ้า สวดบาลีทั้งหมดค่ะ เริ่มจาก นโม สามจบ แล้วก็
เอวัมเม สุตัง เอกัง สะมะยัง ............ จนจบ ที่ เมตตา พรหม มะวิหาระ ภาวะนา นิฏฐิตา เลยค่ะ

ส่วนตรง ที่เอ่ยถึงพระอริยเจ้า ให้ เปลี่ยนจากสัพเพ เป็นสัพพา ทั้งหมวดของพระอริยเจ้า นะค่ะ เช่น

สัพพา ปุรัตถิมายะทิสายะ อิตถิโย อะเวรา อัพยาปัชฌา อานีฆา สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุฯ

^_^

 

ขอขอบพระคุณทุกคน ที่สละเวลามาอ่านมากๆเลยค่ะ

 

ขอ อนุโมทนา คับ


ผมก็เคยมีประสบการณ์ คล้ายๆแบบ นี้ เหมือนกันคับ คือ ไม่รู้ว่าคนที่มาหาผมนั่นเป็นใคร
ขอเริ่มเล่าแบบ คร่าวๆ นะคับ

คือ เมื่อ ช่วงปีที่แล้ว มี ช่วงหนึ่งผมตกงานอยู่ 3 เดือน ไปสมัครที่ไหน ก็ไม่ได้ สักที่ ผมเองเห็นว่า ตัวเองว่างๆ อยู่ช่วงนั่น ก็เลยสวดมนต์ตอนแรก กะจะคิดว่า เอ้า ไหนๆก็ไม่มีอะไรทำแล้ว ลองสวดมนต์แล้ว อธิฐานจิตดู เผื่อรวยกับเขามั้ง ตอนนั้นที่สวดก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คืออยากลองดูนะคับ
ตามที่เคยอ่านหนังสือมา เขาเคยเล่าว่าเขา สวด คาถาชินบัญชร แล้วอธิฐาน จิตไว้ว่า ถ้า ครบ 1เดือน โดยไม่ขาดขอให้ได้เงิน 10 ล้าน ประมาณ นี้ นะคับ เพราะเรื่องนี้ ผม อ่านมา นานแล้วก็เลยจะลองดู บ้างช่วงที่สวด ผมอธิญานไปว่าขอให้ตัวเอง ถูกลอตเตอรี่ รางวัลที่ 1 แต่พอครบ 3 เดือน ผมก้ไม่ได้ไปซื้อ ลอตเตอรี่ เพราะไม่ รู้จะซื้อยังไงดี คือเคยเดินไปดูแผงลอตเตอรี่เขาขาย ตัวเลขมันเยอะเกิน หลายใบด้วยจนเลือกไม่ถูกนะคับ - -'' ผมก็เลยหยุดสวดมนต์ แค่ นั่นแหละคับ
ทุกครั้งที่ผม นอนกลางวันที่บ้าน (คือหลังจากที่สวดมาแล้ว 3 เดือนนะคับ) เหมือนจะมีบางสิ่งบางอย่างมา อำ!! ผม ไม่รู้ผมใช้คำ ถูก รึปล่าว เพราะจากที่เคยฟังคนที่ ถูกผีอำมา ทุกอย่างจะมืดไปหมด หายใจไม่ออก แต่ของผมมันตรงกันข้าม คือ เห็นทุกอย่างหมด เพียงแต่ กระดิกตัวไป ไหนมาไหนไม่ได้ ตอนนั้น ในใจคิดว่า เอาแล้วไง ผีอำกลางวันแสกๆ เลยรึเนี้ย ผมก็เลยสวดคาถาชินบัญชร สวดไปอยู่ นานสอง นาน เขาก็ไม่ไปสักที ผมก็เริ่ม ดิ้นพล่านๆ นะ ซิคับ พยายามจะจับอะไรเคาะให้มีเสียงดัง ให้ข้างบ้านมา ช่วย แต่ เหมือนตัวมัน หนักอึ้งไป หมด แต่เห็นทุกอย่างรอบข้างสว่างเหมือนตื่นนอนปกตินะคับ จนในที่สุด เขาก็ไป พอตื่นขึ้นมาแค่นั้นแหละคับ ผมก็ยังนอนอยู่ท่าเดิม ปกติ(คือปกติผมชอบนอนตะแคงนะคับ)ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก สงสัยนอนทับเส้นตัวเองมั้ง

 

ต่อ นะคับ

แล้วหลังจากตื่นมา ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากคิดว่าสงสัยเราคงนอนทับเส้นตัวเอง หลังจากนั้นผมก็ ทำตัวปกติทุกอย่าง เพียงแต่ไม่ได้สวดมนต์แค่ นั่นเองคับ ถัด มาประมาณอีก 2-3 วัน หลังจากเกิดเรื่องนั่น ผมก็กลับไปนอนกลางวันที่บ้านอีก (ลิมบอกไปคับว่าปกติผมจะไม่ค่อยชอบนอนกลางวัน นอกจากวันไหนง่วงจิงๆนะคับ)คราว นี้ เอาอีกแล้ว แบบ เดิมเลยคับเพียงแต่ตอนนี้ผมจะไม่ดิ้นจะนอน เยียดตัวตรงแล้วประนมมือสวดมนต์แค่นั่น พอสวดไปได้สักพัก ผมก็เห็นชายแก่ๆเดินมาจากทางที่ศาลเจ้าตั้ง(คือบ้านที่ผมอยู่ เอ่อเรียกว่าอะไรดีละคับ มันไม่ใช่บ้านหรอกคับมันคือแคมป์คนงานก่อสร้างนั่นเอง เขาจะกั้นแค่เป็นห้องๆไปเท่านั่น ผมอยู่ที่ ภูเก็ต แต่บ้านจิงๆอยู่ที่อิสานคับ คือมาทำงาน กับพ่อและแม่ที่นี่ได้นานแล้วคับ ห้องที่ผม อยู่จะอยู่ใกล้กับศาลเจ้านั่นนะคับ) กลับเข้าเรื่องนะคับ มีชายแก่ๆเดินมาจากทางศาลเจ้า ในชุดสีขาว แล้วเขาก็เดินมาหาผม ซึ่งนอนเหมือนถูกผีอำอยู่ แล้วเขาก็ยิ้มแล้วก็จากไป ผมก็ตื่นขึ้นทันที ที่นี้มา นั่งคิดแล้วละคับว่านี้คืออะไรกันแน่ มีใครพยายามจะบอกอะไรเรารึปล่าว แล้วมันยังไง ผมก็นั่ง งงๆอยู่กับตัวเองสักพัก ไม่รู้จะหัดหน้าไปปรึกษาใคร เพราะญาติๆเขาก็อยู่ที่อิสานกันหมด จะไปวัดไหนไปปรึกษาพระที่ท่านมีกรรมฐานก็ไม่รู้อีก ในใจก็เลยคิดกลับมาสวดมนต์อีกครั้ง หนึ่งหลังจากที่ไม่ได้สวดมาประมาณ 2 อาทิตย์ได้

 

ต่ออีกนะคับ

ช่วงที่กลับมาสวดมนต์ พอแผ่เมตตาให้ทวดา เจ้ากรรมนายเวร ขนจะลุกทั้งตัวเลยคับ ผมแปลกใจมาก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร จน มาถึง วันที่พ่อผม เปลี่ยนหิ้งพระให้หันหน้าไปอีกทางหนึ่ง คือสมมุติ ว่าหิ้งพระเดิมหันหน้าไปทางทิศตะวันออกนะคับ พ่อก็เปลี่ยนไปทิศตรงข้ามประมาณนั่นนะคับ ผมนอนอยู่ในห้อง ดูทีวีอยู่ ปิดทีวี สักพักก็เคลิ้มหลับไป แต่ยังพอรู้สึกตัวเองอยู่ คือยังไม่ได้หลับสนิทอะไรมากนะคับ มา อีกแล้วครับ คือช่วงที่เขาจะมานี้ผมจะรู้เลยแต่ไม่รู้จะอธิบายยังไงดีนะคับ คือความรู้สึกมันจะบอกเองเลยว่าเขาจะมา ตัวมันจะนิ่งๆ จิตจะนิ่งๆไม่คิดอะไร แต่มาคราวนี้ จะเห็นเปน ผู้หญิงในชุดเขียวๆเดินมาจากทางประตูห้อง ผมเห็นไม่ค่อยชัดเท่าไร แต่พอเขาเดินมาตรงที่ผมนอนอยู่ แล้วเขาก็จับมือผมให้ลุกขึ้นนั่ง แล้วผู้หญิงชุดเขียวก็เดินไปทางหิ้งพระเก่าที่พ่อเพิ่งย้ายให้หันหน้าไปอีกด้านหนึ่ง แล้วเขาก็หายไปกลับมาอีกทีคราวนี้เป็นผู้ชายชุดเขียวๆ มานั่งข้างๆผม แต่เห็นไม่ชัดนะคับว่าเป็นผู้ชายเดินออกมา ผมมาเห็นตอนเขานั่งใกล้ๆผมแล้วผมสังเกตเห็นมีหนวดมีเคราแต่ไม่ยาวมากนะคับ สั้นๆ ผมก็ถามเขาไปว่า ทำไมมีหนวด เขาก็ตอบว่า มีคนให้มา
- -'' งง คับ ไม่รู้เขาตอบคำถามผมหรือพูดขึ้นมาเองลอยๆกันแน่ แล้วผู้ชายชุดเขียวก็หายไปคับ ตัวผมก็ล้มลงนอน สักพักที่นอนลง ตัวผมก็หมุน ติ้วๆๆ เลยคับ จนมาหยุดยอยู่ในท่า นั่งสมาธิ ประนมมือ สักพักก็มีเสียงบอกว่า สวดมนต์สิ ผมก็สวดเลยคับ สวดไปได้สักพัก เขาก็จับผมนอนลงแล้วก็หายไป ผมลืมตาโพลงขึ้นมา นึกในใจอะไรอีกละเนี้ย สวดมนต์เราก็กลับมาสวดทุกวันอยู่แล้ว เว้นวันไหนไม่ว่างจริงๆ

 

ต่ออีกนะคับ

แล้วผมก็ไม่รู้จะหัดหน้าไปถามใครดีได้แต่ สวดมนต์เรื่อยมา จนครั้งหลังนี้ ที่ ผมนอนอยู่ วันนั้น รู้สึก ว่า พ่อไม่ได้ไปทำ งาน แต่ไปหาเพื่อนที่อยู่ ห้องอีกฟาก แล้วเปิดเพลงไว้ ผม กลับมาจาก ข้างนอก แล้วมานอน ในห้อง คราว นี้ แค่หลับตาลงเขาก็มา เลยคือผมจะชอบนอนตะแคงนะคับ ช่วงที่เขามานั่นเขามานอนเกาะอยู่ข้างหลังผม ผมรู้ว่าเขามาแล้วผมก็พลิกตัวทับเขาแล้วสวดมนต์ ช่วงที่ผมพลิกตัวไปทับเด็กนั่น ผมจะเห็นขาเขาชี้ ออกมาข้างหนึ่ง ช่วงแรกที่เห็นจะเห็นขาเขาครึ่งหนึ่งเป็นสีแดง อีกครึ่งเป็นสีดำ แล้วก็มีลาย คล้ายๆลายไทยเต็มเท้าเขาไปหมด แล้วพอเพ่งดูดีๆกลับเห็นเป็นโครงกระดูก แต่ตัวผมเองยังคงสวดมนต์อยู่นะคับ สักพักก่อนที่เขาจะไป ผมได้พูดออกไป ว่า ไหน ขอดูหน้าหน่อย เขาบอก ว่า ไม่ให้ดู พอผมหันไปปุ๊บ กลายเป็นว่า หน้าเขาสีขาวๆ เหมือน รูปที่เด็กวาด คล้ายๆการ์ตูน นะคับ ผมก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง

 

เหลือ ครั้งสุดท้าย เด่วผมกลับมาเล่าต่อนะคับ


ป.ล. อยากไปฝึกสมาธิ เจริญกรรมฐานจังเลย คับ แต่ไม่รู้จะไปที่ไหนในภูเก็ต

 

ขอบคุณที่แชร์กันนะค่ะตอนนี้ยังสวดมนต์ทุกวันไหมค่ะ อยากให้สวดมนต์ทุกวันเลยค่ะ เรื่องผีอำ นี้ อรโดนมาตั้งแต่เด็กจนโต แต่ทุกครั้งที่มา เค้าจะทำให้เรากลัว ในรูปแบบ มีใครมาดึง หรือ ฉุดกระชากลากเราไป พอร้อง ช่วยด้วย แต่ไม่มีเสียงรอดออกมา อรก้จะรู้เลยว่า ผีอำ ตั้งแต่ ทำกรรมฐาน ไม่โดนผีอำอีกเลย มีครั้งครั้งเดียว ที่ทิ้งกรรมฐานไปหลายเดือน ก็โดนไปค่ะ อรมีวิธีสู้ผีอำ น่ะค่ะ คือ อรจะตื่นในฝัน ฝึกมาแต่เด็ก ต้องรู้ให้ได้ว่ามันคือความฝัน จะได้สู้ได้ น่ะค่ะ แต่เรื่องนี้ ไม่ได้เป็นแบบผีอำน่ะค่ะ เดี๋ยวจะเล่าเรื่องประมาณ ผีอำ ให้ฟังวันนี้นะค่ะ ไหนๆก็ถามแล้ว ^_^คุณพระรักษา เทวดาคุ้มครอง นะค่ะ

 

อยากช่วยจังค่ะ แต่อรก็ไม่รู้เหมือนกัน มีใครพอแนะนำ สถานที่ปฏิบัติธรรม ให้คุณ คนหลงทางไหมอะค่ะ

เดี๋ยวอรจะพยายาม search หาช่วยอีกแรงนะค่ะ

 

โห..... ของแท้ แน่ๆค่ะ งานนี้

 

ประสบการณ์ตรง ที่ทำให้ต้องสวดมนต์ทุกวันเลยนะค่ะนี้
เจอกับตัวคุณ คนหลงทางเอง และทำให้ได้รู้ได้เฉพาะตน อย่างชัดเจนเลย เขียนเผยแพร่ซิค่ะ อรว่า เป้นเรื่องน่าสนใจมากเลยค่ะ ^_^

 

ตรงที่เล่าถึงเด็กที่มีลายไทยเต็มขา อรขนลุกส์เลยค่ะ เพราะ เมื่อ ๑๒ มกรา อรเข้าป่า เขต อ.หนองหญ้าปล้อง อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน เพชรบุรี เป็นจิตอาสา สร้างฝายชะลอน้ำ ทีมเรา สามารถสร้างได้ถึง ๓ ฝายเลย เช้ามาต้องสร้างบ้านดิน(ด้วยสองมือเราเองจริงๆ )เป็นกุฏิสงฆ์ ให้พระท่านที่วัดที่อาศัยนอนคืนนั้นด้วย ตอนเย็นพระท่านมานำทำวัตรเย็นค่ะ หลวงพี่ พาจิตอาสาที่ขึ้นมาทำวัตรเย็น ร่วมกันนั่งสมาธิ

ซึ่งก็เป็นแบบคนละสายกะที่อรเรียนมา แต่ท่านก็คงรู้ ท่านเลยบอกว่า ใครที่ทำสายอื่นมาก็ นั่งสมาธิตามสายที่ตนเรียนมาได้

ซึ่ง ระหว่างสมาธิ อรดันไปเห็น เด็กน้อย ประมาณ ขวบนึง อยู่ที่หน้าองค์พระประธาน เด็กคนนี้กระโดด ตะครุบหลวงพี่ที่นำสวดมนต์ แล้วหันหน้ามาหาอร สายตาอาฆาตแค้น แบบดุร้ายเลย ผิวของเด็กเป็นสีเงินทั้งตัว มีลายลงยันต์ ทั่วตัวเลย ลายนั้นเป็นสีทองแดง ที่หน้าผากมีลายยันต์ อยู่หนึ่งลาย แล้วภาพเด็กน้อยก็หายไป แต่ครบเวลาที่หลวงพี่กำหนด อรก็แผ่เมตตาให้เค้าค่ะ

 

แนะนำสถานที่ปฏิบัติธรรม จ.ภูเก็ตค่ะ ^^


ศูนย์ปฏิบัติธรรมปฏินิสสัคโค
บ้านกะรน ต.กะรน อ.เมือง จ.ภูเก็ต 83000
โทรศัพท์ 076-398-036-7

ศูนย์ปฏิบัติธรรมปฏินิสสัคโค ปฏิบัติตามแนวของคุณแม่สิริ กรินชัย

ทางเข้าของศูนย์ปฏิบัติธรรมปฏินิสสัคโค อยู่ใกล้โรงแรมโอเชี่ยนรีสอร์ท ภูเก็ตโกลเด็นแซนด์
สถานที่พักของศูนย์ฯ เหมือนโรงแรม สะดวก สบาย สามารถมาปฏิบัติธรรมเป็นกลุ่ม เป็นหมู่คณะได้


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

วัดลัฎฐิวนาราม (วัดใต้)
หมู่ 8 ต.ฉลอง อ.เมือง จ.ภูเก็ต 83000
โทรศัพท์ 076-381-195

พระครูเมตตาภิรม (วิรัตน์)
เจ้าอาวาสวัดลัฎฐิวนาราม และเจ้าคณะอำเภอเมืองภูเก็ต

วัดลัฎฐิวนาราม (วัดใต้) ปฏิบัติตามแนวของคุณแม่สิริ กรินชัย

วัดตั้งอยู่ใกล้วัดฉลอง (วัดไชยธาราราม)

วัดลัฎฐิวนาราม เป็นวัดหนึ่งที่เข้าร่วมโครงการปฏิบัติธรรม เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ของรัฐ ตามแนวนโยบายของสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ

ขอตารางปฏิบัติธรรมได้ที่ 081 7192903<!-- google_ad_section_end -->

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ขออนุโมทนาบุญกับคุณ-[คนหลงทาง]- ค่ะ ^^

 

ขอบคุณคับ

เด็กที่มาหาผมนั่น ตอนที่ผมพลิกตัวไปสวดมนต์นั่นเด็กหัวเราะคิกคักชอบใจใหญ่เลยนะคับ เด็กไม่เด็กมากประมาณ 7-8 ขวบเห็นจะได้คับ อ่อลืมบอกไปคับก่อนเด็กจะมามีงูเขียว(ไม่รู้ว่าเป็นงูหรืออะไรนะคับ สังเกตุจากที่เห็นตัวขนาดนิ้วหัวแม่โป้งได้มาแยกเขี้ยวอยู่ข้างๆผม สักพักกลายเป็นตัวใสๆมองไม่เห็นนะคับแล้วเลื้อยเข้ามาในหูผมแล้วเด็กก็มาแล้วเด็กก็กระซิบอะไรไม่รู้คับที่หูผมฟังไม่ทันแล้วก็ไม่รู้เรื่องด้วยว่าเขาพูดว่าอะไร)