วัดลีเชียง กตัญญูแห่งพระเจ้าผายู

ไรชาล
พ.ศ.1888 พระเจ้าผายู หรือ พญาผายู กษัตริย์องค์ที่ 7 ในราชวงศ์มังรายทรงโปรดให้สร้างวัดขึ้นบริเวณ 'กาดลีเชียง' หรือ 'ตลาดลีเชียง' พร้อมกับสร้างพระเจดีย์สูง 24 วา เพื่อบรรจุพระอัฐิของ พญาคำฟู ผู้เป็นพระราชบิดา วัดนี้เรียกว่า วัดลีเชียง หรือ วัดพระสิงห์วรมหาวิหาร ในปัจจุบัน
ในปี พ.ศ.1983 สมัย พระเจ้าแสนเมืองมา กษัตริย์องค์ที่ 9 ผู้ครองนครเชียงใหม่ เจ้ามหาพรหม ได้อัญเชิญพระพุทธสิหิงค์มาจากเมืองกำแพงเพชร เพื่อถวายแด่พระเจ้าแสนเมืองมา โดยจะอัญเชิญไปประดิษฐานที่วัดบุปฝาราม เมื่อรถที่อัญเชิญมาถึงหน้าวัดลีเชียงเกิดติดขัดไม่สามารถชักลากไปได้ จึงให้ประดิษฐานพระพุทธสิหิงค์ไว้ที่วัดนี้ ต่อมาจึงเรียกชื่อว่า 'วัดลีเชียงพระ' และเรียกเป็น 'วัดพระสิงห์' ในเวลาต่อมา นอกจากนี้ภายในวัดยังมีพระพุทธรูปสำคัญอีกองค์หนึ่งคือ 'พระเจ้าทองทิพย์' เป็นศิลปะและฝีมือตามแบบเชียงแสนในสมัยต้น สร้างขึ้นในปี พ.ศ.2020 ด้วยทองแดง นาก และทองคำ เจ้ากาวิละ ได้ทำการปฏิสังขรณ์วัดพระสิงห์ในปี พ.ศ.2315
หอไตรสร้างเสร็จพร้อมกับพระอุโบสถในปี พ.ศ.2355 เป็นครึ่งตึกครึ่งไม้ ผนังด้านนอกประดับด้วยทวยเทพปูนปั้นแต่งองค์ทรงเครื่องสวยงาม ฝีมือช่างสมัยพระเมืองแก้ว ประมาณปี พ.ศ.2467 ในสมัย เจ้าแก้วนวรัฐ ได้มีการซ่อมแซมขึ้นใหม่โดยที่ฐานหอไตรปั้นเป็นลายลูกฟักลดบัวภายในประดับด้วยรูปสัตว์หิมพานต์และประจำยาม ลักษณะคล้ายลวดลายสมัยราชวงศ์เหม็งของจีน และใน พ.ศ.2483 ได้รับพระราชทานยกฐานะเป็นพระอารามหลวงชั้นเอก ชนิดวรมหาวิหาร
วัดพระสิงห์วรมหาวิหาร ขึ้นทะเบียนโบราณสถานเมื่อปี พ.ศ.2478 ปัจจุบันในเทศกาลวันสงกรานต์ของทุกปีจะมีพิธีอัญเชิญพระพุทธสิหิงค์ เคลื่อนขบวนผ่านไปตามถนนสายต่างๆ ให้ประชาชนได้สักการะและสรงน้ำพระตามประเพณีของชาวเหนือ เพื่อความเป็นสิริมงคล