วัดแจ้ง..เมืองอุทัยเก่า กับพระเจ้าตาก..

กลายเป็นแม่เสือเฝ้าถ้ำซะแล้ว

ว่าแต่โดนหนังสติ๊กใครยิงหรืออย่างไร 55555

 

ว๊าก.กกกก โดนตีท้ายถ้ำอ่ะ...pig_cryy2 แงๆๆๆๆ

 

อาห้า! ได้ข้อมูลเพิ่มแล้ว เหลือ วดป เกิด และสัดส่วน

 

จำได้ว่า...ประมาณกลางเดือน ธค. 55 เพื่อเสือได้รับพระบรมสารีริกธาตุมา
พร้อมกับความคิดเรื่องทอดผ้าป่าฯ เพื่อหาปัจจัยในการจัดสร้าง...พวกเราคน
ช่างยุ ...พี่ปู & ข้อยก็เลยส่งเสียงเชียร์เต็มที่ แต่เพราะใกล้ถึงปีใหม่แล้ว ก็คง
จะทำอะไรได้ไม่มาก ก็เลยต้องบอกปากต่อปาก ในกลุ่มเพื่อนสนิทมิตรสหาย
ก่อน เพราะกว่าจะพิมพ์ซองผ้าป่าเสร็จ...ก็ปาไปเกือบกลางเดือน มค.56 แล้ว
กว่าจะแจกซอง...กว่าจะเก็บซอง...ใช้เวลาจริงๆ ไม่ถึง 2 เดือน แต่ผลที่ออกมา
น่าปลื้มใจมิใช่น้อย...เพราะการทอดผ้าป่าครั้งนี้ ได้ปัจจัยแปดแสนกว่าๆ แถม
ชาวบ้านก็ดีใจมิใช่น้อย...

ก่อนถึงวันงาน...ข้อยออกเดินทางล่วงหน้าเป็นอาทิตย์ เพราะส่วนหนึ่งมีเป้าหมาย
จะไปปฏิบัติธรรม ณ ที่แห่งหนึ่ง เมื่อครบกำหนด จึงกลับมาช่วยงานที่วัดแจ้ง

 

ไม่เห็นเล่าให้ฟังบ้าง เรื่องไปปฎิบัติธรรมที่วัดเขารังหมี (สงสัยไม่เป็นที่ประทับใจ) :'(

 

อะฮ้าๆๆๆ ได้เหยื่อถูกปาก (เสือ) อาจมีข้อมูลให้..เน้อ.ออ เอิ๊กๆๆๆ (deejai)

 

ถูก (ตัดหาง) ปล่อยวัด...วันแรก...ตั้งใจจะไปทำความสะอาด ปัด กวาด เช็ดถู ขี้นกในโบสถ์
ก็มีป้าใจดีคนนึ่ง ช่วยจัดหาอุปกรณ์ให้ พอกำลังจะลงมือ แกก็บอกว่า...ขอตัวไปดูวัวที่เลี้ยง
ไว้ก่อน เราก็ทำความสะอาดไปเรื่อยๆ จนเสร็จ ก็ไม่เห็นแกมาสักที...เลยตัดสินใจนั่งสมาธิ
ในโบสถ์คนเดียว...สักพัก แกก็มาสะกิด บอกว่า...เดียวจะพาไปทำความสะอาดที่ศาลา ซึ่ง
มีองค์หล่อพระเจ้าตากอยู่

บนศาลา...ป้าแกก็ถามว่า...กลัวมั้ย? เราบอกว่า ไม่กลัว...แกถามต่อ...อยู่คนเดียวได้มั้ย..
เราบอกว่า...อยู่ได้...จากนั้นแกก็หายจ้อยไปเลย...จำได้ว่า ตอนนั้นเวลาเย็นแล้ว น่าจะสัก
ประมาณ 5 โมงเย็น กำลังโพล้เพล้ได้ที่เชียว...กวาดไป ขนหัวลุกวูบวาบไป ก็หนุกหนานดี
ไปอีกแบบหนอ

 

โฮ๊ย.ยยยย เรื่องเล่าเยอะแยะ..ที่ประชุมมีมติให้มิกกี้เล่า..อิอิ
เด๋ว..เราจะเล่าที่เกี่ยวกับพระเจ้าตาก..ขนาดไปไกลถึงวัดผารังหมี จ.พิษณุโลก แล้วนะนั่น
ยังหนีไม่พ้นเรื่องพระเจ้าตาก..อีก

 

ก๊าก.กกกก (deejai)
ดีนะที่รอดมาได้..เอิ๊กๆๆ ศาลาวัดแจ้งเป็นไม้เก่า นานๆ ก็จะมีเสียงดัง เอี๊ยด.อ๊าด คนขวัญอ่อนก็จะต๊กกะใจ..นิ :boo:

 

ถูก (ตัดหาง) ปล่อยวัด...วันที่สอง...กะไปเป็นคนสวนเต็มเหนี่ยว...ในชุดขาว...ก่อดิน
ขุดดิน โดยไม่ใช้สแตนอินช่วย (ใช้มือเพียวๆ) เวลานั่งก็นั่งบนพื้นดินนั่นแหละ...บอกแล้ว
มาทั้งทีต้องจัดเต็ม...ชาวบ้านก็เกรงใจอ่ะนะ เพราะเห็นว่า "เป็นแขกต่างเมือง" แถมมาใน
ชุดขาว..ก็เลยบอกไปว่า...ไม่เป็นไร เสื้อผ้าสกปรก...ซักได้ ไม่มีปัญหา...อีกอย่าง ใน
กระเป๋าเสื้อผ้ามันก็มีแต่สีขาวนิ...วันนั้นเป็นคนสวนทั้งวัน มีแรงเท่าไหร่ จัดเต็มเหนี่ยวทุก
รูปแบบ...

เช้าวันงานปรากฏว่า...ขาเดี้ยงคร้า...เดินเขยกๆ คอยต้อนรับแขก (รับซอง & แกะซองนิ)
แต่ไม่เป็นไร...สู้ตายเฟ้ยยยย

 

พี่ซาบซึ้งใจในน้ำใจของสาวใต้..จริงๆ นับว่าคนใต้คบได้เหมือนดังคำร่ำลือ..นิ
ก็ขอให้บุญบารมีของสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ช่วยอำนวยอวยพรให้มิกกี้ สมหวังดังปรารถนา
ทั้งทางโลก และทางธรรม มีแต่ความเจริญรุ่งเรืองนะจ๊ะ..อนุโมทนาสาธุด้วยจ้ะ..

 

แขกต่างเมือง...บางคนก็เริ่มทะยอยกันมาเรื่อยๆ ในคืนวันที่ 16 กพ. เพราะมีโปรแกรมกันว่า
จะร่วมกันสวดมนต์ แผ่อุทิศส่วนกุศลให้กับเหล่าโอปาปาติกะแถวๆ นั้น...แถมแขกที่มา...บาง
คนก็มาแบบขาเดี้ยง พันผ้าก็อตมาจากระยอง...ขนาดหมอนัดผ่าตัดเล็กนะนั่น แต่ยังดั้นด้นมา
จนได้...ที่น่าปลื้มใจอีกอย่างก็คือ ชาวบ้านแถวๆ นั้น ทั้งเด็ก ทั้งสาวน้อย สาวเหลือน้อย (70
อัพ) ก็มาร่วมกันสวดมนต์ภาวนา...เห็นแล้วน่านับถือจริงๆ เพราะสวดมนต์ และนั่งสมาธิเก่งๆ
กันทั้งนั้น

เช้าวันงาน...แขกก็ยังทะยอยกันมาเรื่อยๆ ชาวบ้านก็หาบข้าวปลาอาหารมาวัด..เสียดายไม่
ได้ถ่ายรูปเก็บเอาไว้...เพราะไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน...ข้อยก็หน้าบาน...มาในฐานะแขก
แต่เผลอตัว นึกว่าเป็นแม่งาน วิ่งตรงโน้นที ตรงนี้ที แล้วแต่ลูกพี่จะเรียกใช้ ทำไปทำมา อ๊าววว
ข้อยลืมกินข้าวนิ...เลยรวบมื้อซะทีเดียว อิอิ

 

เปิดใจ..เสือดาว​

เหตุที่ได้บันทึกเล่าเรื่อง..วัดแจ้ง เมืองอุทัยเก่า กับพระเจ้าตาก ..นี้
ไม่ได้ต้องการให้เข้าใจว่า ข้าพเจ้าเป็นบุคคลสำคัญแต่อย่างใด
ทุกทุกคน เป็นบุคคลสำคัญทั้งนั้น เหตุที่เล่าก็เพราะว่า
ต้องการบันทึกเรื่องนี้ไว้เป็นประวัติศาสตร์ ให้คนรุ่นหลัง และผู้ที่สนใจเข้ามาค้นคว้าข้อมูล
เกี่ยวกับพระเจ้าตาก ทางอินเทอร์เน็ต จะได้ทราบว่า จ.อุทัยธานี ก็มีสถานที่ที่เกี่ยวเนื่องกับพระเจ้าตากด้วยเช่นกัน
นอกจากนั้นต้องการเล่าให้ทราบว่า การดำเนินงานในครั้งนี้ ทุกคนทำงานด้วยใจที่เคารพ รัก ศรัทธา พระเจ้าตากจริงๆ
เพื่อสนองเจตนารมณ์ของพระองค์ท่าน ที่มุ่งเน้นเรื่องการสร้างความสามัคคีให้เกิดขึ้นกับคนในชาติ
และการปฏิบัติธรรมกรรมฐาน เพื่อสืบสานพุทธศาสนาให้อยู่ครบถ้วน..๕,๐๐๐ ปี..
การจะทำงานเพื่อก่อสร้างศาลให้สำเร็จในครั้งนี้ เป็นด้วยความสามัคคีโดยแท้..สาธุ
ถ้ามีโอกาสก็ขอเชิญชวนทุกท่านที่ผ่านมา จ.อุทัยธานี ได้แวะสักการะพระเจ้าตากสักนิด
ณ วัดแจ้ง เมืองอุทัยเก่า ดินแดนประวัติศาสตร์อีกแห่งหนึ่งของ จ.อุทัยธานี....เสือดาว

อันตัวพ่อ ชื่อว่า พระยาตาก
ทนทุกข์ยาก กู้ชาติ พระศาสนา
ถวายแผ่นดิน ให้เป็น พุทธบูชา
แด่ศาสนา สมณะ พระพุทธโคดม

ให้ยืนยง คงถ้วน ห้าพันปี
สมณะพราหมณ์ชี ปฏิบัติ ให้พอสม
เจริญสมถะ วิปัสสนา พ่อชื่นชม
ถวายบังคม รอยบาท พระศาสดา

คิดถึงพ่อ พ่ออยู่ คู่กับเจ้า
ชาติของเรา คงอยู่ คู่พระศาสนา
พระพุทธศาสนา อยู่ยง คู่องค์กษัตรา
พระศาสดา ฝากไว้ ให้คู่กัน

 

วันงาน...แม่ชะเอมเตรียมบายศรีปากชาม พร้อมกับของเซ่นไหว้...แต่บายศรี ดันไม่มีกรวย
มาให้...ข้อยก็เลยใช้วิชาที่มีติดตัวมานิดหน่อย จัดกรวยให้ไปสอง...ก็ครบองค์ประชุมแระ

ระหว่างที่กำลังเซ่นไหว้นั้น...แม่ชะเอมอีกแระ...ดันลืมปักธูปในถาดเครื่องเซ่น บังเอิญว่ามี
แขกท่านนึง เรียกใช้บริการข้อย...กวักมือหย็อยๆ บอกว่า...อย่าลืมปักธูปด้วยเน้อ

สักพัก...แขกท่านนั้น ก็กวักมือเรียกใช้บริการอีกรอบ บอกว่า...ตอนลาเครื่องเซ่น ให้ตักอาหาร
ใส่กระทง อย่างละนิดอย่างละหน่อย ใส่กระทง แล้วเอาไปวางไว้ตรงทางสามแพร่งทั้งหมด
เวลาทำพิธีฯ...หลายครั้ง หลายหน ที่เรามักหลงลืม...กลุ่มโอปาปาติกะอีกกลุ่ม...ทำแล้ว เขาก็
จะได้เปิดทางให้ ผู้คนจะได้หลั่งไหลเข้าวัดกันมาเยอะๆ...

 

ใครบอกว่า ไม่ประทับใจจ๊ะ...วีรกรรมเพียบเลยอ่ะ คิคิ :boo:

 

เอิ๊กๆๆๆๆๆ คนอุทัยเก่าทึ่งมิกกี้มากเลยนะนั่น..
เค้าก็ดู แล้วรู้สึกว่า แขกต่างบ้านต่างเมือง จากใต้คนนี้ทุ่มเทแรงกาย แรงใจ สุดๆๆ
ทำให้เค้าได้ย้อนกลับมองดูตัวเอง..ว่า แล้วเค้าหล่ะชาวอุทัยเก่าทำอะไรบ้าง
ทำให้การทำงานในระยะต่อมาสะดวกราบรื่นขึ้น เพราะมีตัวอย่างยกให้เห็น..จ้ะ

 

วันนี้เฝ้าถ้ำมาทั้งวัน..แระ ไปก่อนนะจ๊ะ..ขอให้สบายกาย สบายใจ ทุกทุกคน..จ้ะ ..เสือดาว
;aa41

 

ด้วยเพราะพลขับ กะคนนั่งชูคอข้างๆ ไม่เคยไปวัดผารังหมีมาก่อน พวกเราเลย
ต้องพึ่งน้องจี (GPRS) ช่วยเป็นไกด์นำทาง...น้องจีก็สุดแสนจะน่ารัก (ซะไม่มี)
พาพวกเราเข้าเส้นทางลัดซะ....ลัดจนเห็นแต่สวนมะม่วง ตลอดแนวทาง กับถนน
ลูกกรัง แต่ก็ยังดีนะ ที่ไม่ใช่ช่วงฤดูฝน ไม่งั้น...เละ...

พอถึงประตูวัด ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย...แต่วัดก็นะ...เงี๊ยบม๊ากกกก ได้ข่าวว่า
ท่านเจ้าอาวาสไม่อยู่ ติดกิจที่ไหนสักแห่งนี่แหละ พวกเราก็ค่อยๆ กระดึ๊บๆ เข้า
เขตที่อยู่ของแม่ชี (ที่นี่จะแยกเขตวัด กับเขตแม่ชีเป็นสัดส่วนค่ะ)

 

อาจเพราะโชคช่วย...วันที่พวกเราไปถึง คือช่วงที่ผู้ปฏิบัติธรรมคนอื่นๆ กลับกันหมดแล้ว
ในช่วงเช้าของวันนั้น (พวกเราไปถึงเย็นแล้ว เพราะแวะหลายที่) และได้มีโอกาสเจอแม่ชี
รุ่งนภาด้วย แต่เพราะท่านเพิ่งออกจากนิโรธ ร่างกายจึงยังไม่ค่อยแข็งแรงนัก จึงได้สนทนา
กันนิดหน่อยในเย็นนั้น...เท่ากับว่า...ที่นั่นมีพวกเราแค่สองคน ซึ่งเป็นแขก

พวกเราได้ที่พักหลังแรก ติดกับห้องน้ำ...คืนแรกผ่านพ้นไปด้วยดี ไม่มีอะไรมากมาย แต่
หลับไม่ค่อยสนิทนัก เพราะนอนเสื่อ โดนพื้นไม้ทิ่มกระดูกเป็นระยะ พอให้รู้สึกตัวเล่น อิอิ

จากนั้น...คืนที่สอง พวกเราก็ย้ายกันไปปฏิบัติธรรมและนอนพักในถ้ำ ร่วมกับแม่ชีอีกสองท่าน

 

คืนที่สอง...ผ่านพ้นไปด้วยดี ไม่มีแขกมาเยี่ยมยามวิกาล..หลังจากสวดมนต์ ทำวัตรเช้าเสร็จ
ก็มานั่งจิบกาแฟ...ปากเจ้ากรรมก็บ่นว่า...ว้า...ไม่มีอะไรตื่นเต้นเลยอ่ะ หลับสบาย ไม่มีสิ่ง
มากวนใจ...จากนั้นก็แยกย้ายกันไปกวาดใบไม้ และช่วยงานสถานปฏิบัติธรรมตามถนัด

แล้วก็เจอดีเข้าให้...ได้เรื่องตื่นเต้นสมใจนิ...กวาดใบไม้อยู่ดีๆ ก็โดนต่อ หรือแตนนี่แหละ
ฝังเหล็กไนเข้าเต็มรัก...นิ้วนางข้างซ้าย พอดีเด๊ะ...เจ็บแปล๊บ...สะบัดมือหนี จนไปโดน
ขอบโต๊ะเข้าให้อีกเด้ง...ตื่นเต้นดีมั้ยอ่ะทีนี้

ตกเย็น...พวกเราก็ทำวัตรเย็นกันในถ้ำ และนอนพักที่นั่นอีกคืน...