วิชชาที่จะทำให้อยู่รอดจากยุคสมัยแห่งภัยพิบัติ

ขอกลับมารายงานครับ ลองหั่นเชือกแล้วครับ ประมาณ3ครั้ง และยังลองอยู่เรื่อยๆ เหมือนพลังกับความคมยังไม่พอ ยังหั่นไม่ขาดครับ ผมใช้สติปัฐาน ช่วยหั่นประจำวันด้วย ค่อยๆหั่นได้มั้ยครับหรือต้องหั่นให้ขาดทีเดียว ขั้นตอนที่ผมใช้นะครับ ออกจะขี้เกียจนิดนึง เริ่มแรกผมนอนจับลมเลยครับ จนลมเริ่มบางไม่ทราบว่าขั้นไหนก็ใช้มโนขึ้นไปกราบพระท่าน แล้วก็จับลมไปเรื่อยๆ ก็หลับไปครับ พอได้สติอีกครั้งก็จับภาพพระใสแล้วก็ไล่อรูปไป เสร็จแล้วก็ใช้มโนอีกรอบ แล้วก็ไล่สังโยชน์ทีละข้อ อฐิษฐานขอให้ขาดทีละข้อ เสร็จแล้วก็รวบ3ข้ออีกที ก็กราบพระท่านแล้วก็ออกจากสมาธิครับ พอใช้ได้ไหมครับหรือว่าฝืดเคืองตรงไหนบ้าง ขอให้ช่วยแนะนำด้วยครับ ตอนนั้นผมอฐิษฐานประมาณว่า ขอให้สังโยชน์จงขาดไปจากจิตของกระผมฉับพลันทันใดด้วยเทอญ สาธุ ขอกราบขอบพระคุณล่วงหน้าครับ

 

ต้องทั้ง ตัด ทั้ง ขัด ทั้งเกลาไปทีละน้อย ใจสบายๆ อย่าไปใจร้อนจน ทั้งสามข้อ เป็นปกติเป็นธรรมดา

อารมณ์ใจเป็นลักษณะของการยอมรับนับถือตามความเป็นจริง จนใจเราคลายจากสังโยชน์ทั้งสามข้อนี้ครับ

จุดสำคัญอีกอย่างหนึ่งคือจิตเราจะต้องแนบในอารมณ์พระนิพพานด้วย ปรารถนาให้เข้าถึงซึ่งพระนิพพานจุดเดียว

อธิฐานว่า "ข้าพเจ้า จะรักในพระนิพพาน พอใจในพระนิพพาน มั่นคงในพระนิพพาน ตราบจนถึงซึ่งพระนิพพาน"

จะยิ่งทำให้ตัดสังโยชน์สามได้ง่ายขึ้น

 

กรรม

นั่งอ่านพาวเวอร์พอยท์ของสามี เตรียมแปล
เขารวบเรื่องได้ดีมาก เป็นแง่ที่คนไม่ตามประวัติศาสตร์จะมองไม่เห็น เขามองภาพที่จะเกิดข้างหน้าได้ด้วย โดยใช้ pattern recognition

อ่านแล้วเจ็บหน้าอกในทันที แน่นเหมือนถูกใครทับ
เคยเป็นแบบนี้นานๆหน ไม่ทราบสาเหตุ
แต่คราวนี้รู้สึกว่าเป็นเพราะกรรม
เราไปขอให้เขาพูด ถ้าคนได้ฟังจะกลับกรรมส่วนตัวของผู้ฟังได้บ้าง
ข้าพเจ้าก็เลยโดนกดอยู่ตรงนี้

ขออุทิศบุญให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย พญายมราช และเทพอารักษ์์ชั้นกลางชั้นสูงทุกพระองค์
ขอให้อนุโมทนาบุญและมีความสุขเถิด
ขออโหสิกรรมกับทุกท่าน และถ้ามีติดค้างอย่างไรขอมอบให้เป็นอภัยทานถวายแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าฯ

สัพเพ สัตตา อัพยาปัชฌา อนีฆา สุขีอัตตานัง ปริหะรันตุ

สาธุ

 

มาขอรับคำแนะนำด้วยคนค่ะ เรื่องสมาธิแล้ว รู้สึกหลุดออกไปอวกาศนี่เป็นเหมือนกัน

 

พี่คณานันท์ครับ ผมรอ PM จากพี่เรื่องสร้างพระพุทธรูปสององค์อยู่นะครับพี่ ส่วนเงินที่เหลือจากค่าหนังสือพี่จะแจกแจงอย่างไรแล้วแต่พี่ครับ

 

ขอบคุณพี่มากๆครับ ขอเป็นกำลังใจกับทุกๆคนด้วยครับ โมทนาครับ

 

*** กระทำ ตาม ธรรม...ปฏิบัติสัจจะ ตาม สัจจะธรรม ****

วิญญาณ มาเกิด... สังขาร (ร่างกาย) + นิสัย (ติดตัวมา) = ตัวเรา
เติบโตมา + การกระทำ (ด้วยนิสัย) = กรรม
ชีวิตทุกวัน = ผลการกระทำตอบแทน + การกระทำใหม่

ปรารถนาพ้นทุกข์ => ส่งผล พบโลกุตตระธรรม + สัจจะปฏิบัติ
พบ หลักสัจจะธรรม = The action never dies
การกระทำไม่ตาย ไม่เคยสูญหาย = Nothing ever gets lost

เชื่อ----> ศรัทธา---> พิจารณานิสัยตนเอง----> ตั้งใจทำ (สัญญาทำ) ทำได้จริง (สัจจะ)----> ตัวกระทำ (บารมี) ----> หักเหเบี่ยงเบนกรรม (ให้รอดพ้น) ---> นิสัยลดลง (ใกล้นิพพาน) ----> หมดนิสัย (เข้าถึงนิพพาน) ----> ละสังขาร (ตาย) ----> ไม่เกิดใหม่ (หลุดพ้น)

สรุปหนทางง่ายๆ
นิสัย - สัจจะ = หลุดพ้นทุกข์

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ไม่เปนไรครับ ผมได้รับคำแนะนำจากรุ่นพี่ผมบอกว่า ลองหาอะไรมาเพ่งแล้วจับ
ทำสมาธิครับ เช่นพระพุทธรูป ก็ได้ แต่ผมจำได้แค่ตรงว่า ถ้าเราจับภาพพระท่านในสมาธิให้ใสเหมือนแก้วระยิบระยับได้ นั่นคือฌาณ 4 หรือป่าวไม่แน่ใจ
ส่วนฌาณ อื่นๆ ก็อย่างเช่น การย่อ ขยาย พระพุทธรูปได้ดังใจนึกครับ
รอพี่ คณานัน มาอธิบายละกันแหะๆ ผมรู้ งูๆ ปลาๆ แต่อยากบอก อิอิ

หลักการที่จะฝึกในคล่องคือสามารถนึกภาพในทุกที่ ทุกขณะจิต ให้เป็น
ปกติได้ นั่นละเยี่ยมเลย ส่วนอุปจารสมาธิ แค่เราอ่านหนังสือมันก็เกิดได้
แล้วครับ แต่อย่างว่าพี่ของเก่าเยอะ และน่าจะถึงเวลาแล้วที่จะต้องฝึก
เอามาใช้ให้เกิดประโยชน์ ของผมยังอีกหลายปี เพราะขี้เกียจ อะ แหะๆ

 

*** เปิดดูโลก...สมัยพุทธกาล ****

พระ กับ ฆราวาส...ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์ เหมือนกัน
คือ...สัจจะ ปฏิบัติเป็นประจำ

กำหนด "สัจจะ" ไม่ทำตามนิสัยไม่ดีของตนเอง ทุกวันๆ

พระ ต่างจาก ฆราวาส...
คือ ตัดพันธะผูกพันทางสังคม...พร้อมปฏิบัติตนหลุดพ้นสู่นิพพานในชาติปัจจุบัน

พระ และ ฆราวาส ....ในสมัยพุทธกาล
จึงถือสิ่งเดียวกัน ... คือ "สัจจะ"

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ขออนุญาตตอบคุณ
chdhorn<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_856055", true); </SCRIPT> ครับ

1. อาหารเรปฏิกูลสัญญานั้น อารมณ์ใจที่เราต้องการในการปฏิบัติคือการรู้เท่าทันสภาวะของอาหารที่เรากินเข้าไป เข้าใจว่าสวย หอม อเร็จอร่อย แต่ที่จริงกินแล้วก็กลายเป็นสิ่งปฏิกูล เพื่อให้จิตคลายตัวจากการยึดติดในอาหารครับ

อารมณ์ที่เกิดการรังเกียจนั้เป็นจิตเศร้าหมอง อารมณ์ใจที่ต้องการในการพิจารณาก็คือจิตเกิดอุเบกขาเห็นเท่าทันสภาวะ ไม่ลุ่มหลงยินดี และไม่รังเกียจครับ

ร่างกายก็เช่นเดียวกัน รู้เท่าทันสภาวะจนจิตปล่อยวางไม่ยินดีและไม่รังเกียจ รวมทั้งไม่อยากเกิดอีกเพราะรู้เท่าทันความเป็นไปในขันธ์ห้าทั้งปวงแล้ว

2.ฌานในตำราและการปฏิบัติมีความแตกต่างกัน เราไปเข้าใจว่ามันเป็นขั้นๆแบบบันได แต่ที่จริงมันเรียบเนียน ผ่านไปของมัน ท่านที่ทำได้ส่วนใหญ่ท่านก็ผ่านเข้าไปฌานสี่กันเลยไม่ต้องมานั่งไล่ 1 2 3 4 กันให้เสียเวลา นอกเสียจากท่านจะฝึกเพื่อความชำนาญของท่าน

จากฌานสี่ ไปอรูปฌานนั้น ต้องใช้พื้นจาก การได้ฌานสี่ก่อนแล้วจึงปรากฏเป็นการพิจารณาในอรูปฌานที่หนึ่ง เห็นอากาศว่างเวิ้งว้างว่างเปล่าสุดสายตา ไม่มีขอบเขต และจิตเราพิจารณาว่า ทุกสรรพสิ่งล้วนมีความเสื่อมสลายกลายเป็นความว่างให้ที่สุดหาสาระไม่ได้ จนจิตปล่อยวางจากวัตถุธาตุทั้งปวง

ลองศึกษาดูจากที่เคยโพสต์ในกระทู้นี้ครับ

 

3.จิตเริ่มจับลมหายใจ จนลมหายใจเบาละเอียดก็เริ่มเป็นอุปจารสมาธิแล้วครับ ไล่ไปจนลมหายใจละเอียดเหลือนิดเดียวเป็นฌานสาม ลมหายใจหายไปหมดเป็นฌานสี่

4.ไล่ฌาณยังไงดีค่ะ ถึงจะมาต่ออรูปฌาณได้

เพราะถ้าจะทำได้คล่องมันต้องนั่งไล่จาก ฌาณ 1 มาฌาณ 4 แล้วถอยกลับสลับไปสลับมา (ตามที่ตำราบอกไว้) ไม่ใช่หรือค่ะ

แต่นี่แค่นึกมันก็เห็นความว่างของจักรวาลแล้ว (มันคืออรูปฌาณที่เท่าไหร่คะ)... แล้วมันจะต้องต่อกันที่ตรงไหนค่ะ ต่อกันอย่างไรดี...


พอได้ลมหายใจหายไปเป็นฌานสี่ ก็เริ่มมาจับภาพความเวิ้งว้างว่างเปล่าในอรูปฌานต่อไปเลยครับ มาต่อกันตรงนี้ครับ

หากมีโอกาสมาฝึกด้วยกันจะทำได้ง่ายกว่าครับ

5.สำหรับคำอธิษฐานตอนนี้... เท่าที่อธิษฐานอยู่เสมอๆ คือ
- ขอเกิดชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายแล้วค่ะ กลัวการเกิดเหลือเกิน
- จะขอเป็นหนึ่งในผู้ที่จะค้ำจุนพระพุทธศาสนาให้อยู่ครบ 5,000 ปี ตามพุทธพยากรณ์ ให้ได้ค่ะ แม้จะทำได้เพียงน้อยนิดก็ตามที
- จะขอช่วยชีวิตอื่นๆ ให้ได้มากที่สุดเท่าที่กำลังความสามารถ ณ ขณะนั้นจะทำได้

ตั้งจิตเอาไว้ดีแล้วครับ ขอโมทนาบุญด้วย สาธุ

6.ขอถามเพิ่มเติมอีกหน่อยค่ะ...

คือ เห็นบอกว่ามีการเปิดจักระให้... การเปิดจักระมีผลอย่างไรต่อการปฏิบัติกรรมฐานบ้างคะ

และ ก่อนที่จะรู้จักเว็บนี้ มีอาจารย์ท่านหนึ่งสอนให้รับพลังจากพระ จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์...

อยากทราบว่าพลังที่ว่านี้ เหมือนหรือต่างจากพลังสมาธิที่เราปฏิบัติเอง หรือ เหมือนหรือต่างจากการที่เราขอให้พระและสิ่งศักดิ์สิทธิ์สงเคราะห์เราอย่างไรคะ

และถ้าเรารับพลังนี้ไปเรื่อยๆ จะมีผลกับการปฏิบัติกรรมฐานอย่างไรคะ (จริงๆ อาจารย์ท่านสอนให้รับพลังจากเทพต่างๆ แต่ตัวเองขอรับจากทั้งพระรัตนตรัย ครูบาอาจารย์ทั้งหลาย และพรหมเทพเทวาทั้งมวลค่ะ)... และจะสามารถดึงพลังนี้มาใช้งานได้อย่างไรคะ เพราะอาจารย์ท่านบอกว่าเรารับพลังได้เร็วมาก... ภายในไม่กี่อาทิตย์เท่านั้นพลังขึ้นจาก 200 หน่อยๆ เก้าท์ ขึ้นไปอยู่ที่ แสนสี่กว่า... แต่ตัวเองไม่เข้าใจว่า พลังที่ว่านี้จะดึงมาใช้ได้อย่างไรน่ะค่ะ เห็นอาจารย์บอกว่าจะดึงพลังจากจักรวาลก็ได้... แต่ในความรู้สึกแล้วไม่มีพลังอะไรสูงส่งไปกว่าพลังของพระรัตนตรัยแล้ว... เชื่อว่าเมือขอรับพลังจากพระรัตนตรัยแล้วพลังจากจักรวาลก็คงมาเองอยู่ดี... เข้าใจถูกไหมคะ


การเปิดจักรเป็นการกระตุ้นการเชื่อมต่อกายกับจิตแบบหนึ่งครับ

การรับพลังต่างๆนั้น เราควรอธิฐานเลือกรับพลังเฉพาะพลังที่เป็นสัมมาทิษฐิเท่านั้น (คงไม่ถามว่าทำไม)

ส่วนพลังต่างๆนั้นเป็นไปตามคุณสมบัติของแต่ละชนิดครับ ดังนั้นการอธิฐานขอบารมีพระอาจไม่ได้ดึงพลังจักรวาลลงมาด้วยก็ได้ แต่เราสามารถขอบารมีพระท่านให้ดึงพลังที่เราต้องการมาด้วยได้ครับ

เช่น
-พลังปราณ
-พลังจักรวาล
เพื่อช่วยเรื่องสุขภาพของเราเองและเพื่อการเยียวยารักษาผู้อื่นครับ

มีอะไรถามมาอีกได้ครับ

 

ช่วงนี้มีท่านที่สนใจเรื่องอรูปฌานค่อนข้างมาก ซึ่งเรื่องนี้หลวงพ่อฤาษีลิงดำท่านสอนและอธิบายได้ง่ายและชัดเจนที่สุดแล้วครับ ผมเองก็ปฏิบัติตามแนวทางของท่านครับ ความยากง่ายขึ้นกับบุญเก่าครับ กว่าจะอธิบายได้บางคนยากเย็นแทบแย่ บางคนวันเดียวได้เลยก็มี

แต่อย่าลืมว่าเราใช้กำลังของอรูปฌานเพื่อการตัดกิเลสเข้าสู้โลกุตรธรรม ซึ่งหากพิจารณาดูให้ดี อรูปฌานก็อยู่ใกล้วิปัสนาญาณเต็มทีแล้วขยับอีกนิดก็เป็นอารมณ์พระนิพพาน อุปมานุสติกรรมฐานได้ไม่ยากเท่าไร

 

เท่าที่สแกนดูตอนนี้เริ่มมีหลายๆท่านที่ เริ่มปรากฏ "เจโตปริยญาณ"แล้วจะค่อยๆทะยอยอธิบายให้ฟังไปทีละน้อยๆ ครับ เพราะได้วาระเริ่มใช้กันแล้ว

 

สาธุ

 

สวัสดีค่ะคุณคนานันท์ และเพื่อนๆ
ขอขอบคุณ คุณคนานันท์ที่แนะนำสั่งสอนการปฎิบัติ จับลมสบายครั้งแรกรู้สึกเก็ง และเจ็บซี่โครง เพราะไม่ค่อยใด้กลั้นลมหายใจยาวๆ นึกถึงพุทธโธ ธัมโม สังโฆ จับจุดนิ่งในใจ แต่ก็หายเก็งและเจ็บ และจับลมสบาย รู้สึกเย็นสบายใจบอกไม่ถูก แผ่เมตตาทั้งสามภพภูมิ พยายามทำตลอดเวลาที่นึกได้ ควบคู่กับจับภาพองค์พระรู้สึกพระวิสุทธิเทพจะจำได้มากเป็นแสงสว่างประกายเย็น พร้อมกับท่องคาถาเงินล้านของหลวงพ่อ คาถาเงินล้านนี้ท่องเป็นปกติ น้อมบูชาพระรัตนตรัย พระคุณคูรบาาอาจารย์ รู้สึกดีมากมีความคล่องตัวทุกๆอย่าง และตอนนี้ได้สวดมนต์บทพระมหาจักรพรรดิอยู่ด้วยค่ะ ตอนก่อนนอนพยายามนั่งสมาธิแข่ง กับเสียงกรนของสามีค่ะจนเป็นปกติ แต่จะหลับในสมาธิบ่อยมาก คุณคนานันท์ช่วยแนะนำด้วยค่ะ ตอนนี้กำลังอ่านทบทวนบารมี 10 หนังสือหลวงพ่ออยู่ค่ะ มีทานบารมี ได้แก่การให้ทาน ศีลบารมี คือการทรงศีลให้บริสุทธิ์ เนกขัมมบารมี คือการถือบวช ปัญญาบารมี คือทรงปัญญารู้เท่าทันสภาวะตามความเป็นจริง ,,อริยสัจ 4,,วิริยบารมี มีความเพียรไม่ถ้อถอย ขันติบารมี มีความอดทน สัจจบารมี มีความจริงใจ อธิษฐานบารมี คือความตั้งใจ เมตตาบารมี พรหมวิหารสี่ และอุเบขาบารมีค่ะ ขอคุณคนานันท์ได้โปรดแนะนำ บอกด้วยกล่าวด้วยค่ะ

 

แป่ว ผมไม่ตั้งใจขนาดนั้นหรอกครับ ทุกวันนี้ยังพยายามนั่งสมาธิให้ได้ทุกวัน
อยู่เลย แหะๆ ชื่อผมเรียกแบบนั้นแหละครับแต่สะกดแบบนี้ นัฒธเดช
ยินดีที่ได้รู้จักครับผม

 

จะเปิดอบรม อีเอ็มดีอาร์ภาคสนาม short course ให้แก่ผู้สนใจ ใช้ปฏิบัติได้จริงถ้าภัยมา ณ สัมมนาภัยพิบัติและการเตรียมการ อาทิตย์ ๑๖ ธค. ๕๐ เวลา ๑๑.๔๕ น. สนใจลงชื่อได้ที่กระทู้สัมมนาหรือหน้างาน รับ ๒๐ คน ไม่เสียค่าใช้จ่ายค่ะ

sutatip_b <script type="text/javascript"> vbmenu_register("postmenu_855018", true); </script>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 08:09 AM
วันที่สมัคร: Aug 2007
ข้อความ: 513 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 6,602 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 8,910 ครั้ง ใน 521 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 942


<!-- icon and title --> อีเอ็มดีอาร์ แก้ความบ้า post traumatic stress โดยไม่ต้องกินยา
<hr style="color: rgb(255, 255, 255);" size="1"> <!-- / icon and title --> <!-- message --> ช่วงสึนามิมา หมออังกฤษ อิสราเอล ฮ่องกง เอาวิชามาสอนไว้ให้ มาจากคำว่า
Eye Movement Desensitized Response มั้งเพราะไม่เคยจำชื่อเต็ม
คนต้นคิดเป็นด็อกเตอร์อยู่อเมริกา เดิมต้องใช้การจ้อง เดี๋ยวนี้ใช้การกระตุ้นซ้าย-ขวาแทนได้ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนไทย

การฝึกจริงต้องเป็นหมอ พยาบาล นักจิตวิทยา หรือนักสังคมสงเคราะห์ ต้องเข้าคอร์ส ฝึกกับคนไข้จริงที่อาสาเป็นตัวอย่าง แต่ อ. ไก่เป็นล่ามเดินตามหมออยู่สองอาทิตย์ ไปๆมาๆเลยลักวิชาเขามา แล้วไปเข้าคอร์สอีก ได้เป็น counselor แล้ว ช่วงสึนามิชั่วโมงบินเราสูงสุด มกราคม-ตุลา ๔๘ ทำงานอยู่เดือนละ ๓ วันเป็นเวลาสิบเดือน

ที่จะสอนนี้เป็น short course ยามภัยมาทิ้งเวลาให้คนสักเดือนครึ่งดูๆไปก่อน ถ้ารอดแต่ยังเอ๋อๆนอนไม่ได้ผวากลัวก็ลงมือเลย เพราะทิ้งไว้คนรอบๆจะบ้าไปด้วย
<!-- / message --><!-- sig -->