วิญญาณกลับบ้านได้จิงหรือ...???, มีใครบ้างเคยเห็นหรือเคยฝันเห็นวิญญาณเหล่านี้

วิญญาณจะมีเวลา3ชั่วโมงในการเยี่ยมบ้านถ้าเกิน3ชั่วโมงไม่รีบกลับมาวิญญาณจะแตกสลาย และพอมีญาติเราตายถ้าอยากให้เขามาเยี่ยมบ้านให้เอาของขลังหน้าบ้านและในบ้านออกรวมทั้งสิงคาบดาบด้วย

 

เคยฝันว่าไปหาญาติคนหนึ่งท่านชรามากแล้วพอวันต่อมาญาติที่ไปเยี่ยมท่านโทรมาหาเราแล้วบอกว่าญาติผู้ใหญ่ได้เห็นเราไปเยี่ยมหา

 

เคยครับ

ยายผมเคยฝันเห็นพระพุทธเจ้าครับ

อ่านได้จากลิงค์นี้ครับ
http://palungjit.org/showthread.php?t=152459

 

เรื่องฝันเห็นผีสำหรับผมเป็นเรื่องธรรมดาครับ

 

จิงค่ะ วิญญานคนตายแล้วสามารถกลับมาบ้านได้ เพราะคุณย่าของดิฉันท่านกลับมาหาที่บ้านมาอยู่ที่ที่ท่านเคยนอน ตอนนั้นเป็นคืนสวดศพวันที่ 3 คนแถวบ้านเล่าให้ฟังว่ามี ขโมยเข้าบ้าน แต่พอมันเข้าไปได้สักพักมันก็ต้องวิ่งออกมา น่าตาตื่น จนคนแถวนั้นช่วยกันจับมัน พอจับได้ก็ไปส่งที่ตำรวจ มันสารภาพว่า กำลังจะไปขโมยของในบ้านเห็นว่าประตูล๊อคไม่มีคนอยู่ แต่พอมันจะเข้าไปในบ้านมันเห็นคนแก่นั่งหันอยู่ แล้วมันก็เรียกคนแก่คนนั้น พอท่านหันหน้ามาแค่นั้นแหละมันเลยวิ่งหนีกันออกมาเพราะตอนที่หันหน้ามาท่านหันมาแต่คอ แต่ตัวไม่หัน

 

สงสัยคงจะไปสบายเลยไม่กลับมา+++

 

มีวิญญาณแม่ของเราเองตอนนั้นเราอายุ15ได้กลับจากโรงเรียนไม่เห็นแม่พ่อเลิกงานมาเลยถามว่าแม่ไปไหนพ่อก็ไม่รู้พอดึกๆไม่รู้กี่โมงแต่เกือบเที่ยงคืนได้ที่เรานอนจะมีม่านอยู่เรายังไม่หลับนะแต่รู้สึกว่าแม่กลับมาและเปิดม่านนั้นแต่ทำไมเราถึงรู้สึกกลัวมากๆแม่เหมือนจะเอื้อมมือมาจับแต่เหมือนท่านจะรู้สึกได้ว่าเรากลัวท่านจึงหยุดและเดินกลับไปที่ห้องนอนเรายังมุดอยู่ในผ้าห่มอยู่จนสักพักใหญ่ๆนานเท่าไรไม่รู้พ่อเปิดประตูเข้ามาถามว่าแม่กลับมายังเราบอกในห้องนอนไม่มีเหรอพ่อบอกไม่มีวันถัดมาเลยรู้ว่าแม่ประสบอุบัติเหตุทางรถนอนอยู่โรงบาลเป็นตายเท่ากันจากนั้นสองสามวันแม่ก็จากไปเราคิดว่าแม่คงจากไปตั้งแต่วันแรกแล้วเพราะมีเครื่องช่วยหายใจเลยทำให้ร่างกายท่านยังอยู่แต่วิญญาณได้จากร่างไปแล้วหลังจากนั้นท่านก็เข้าฝันเหมือนว่าทุกอย่างยังคงปกติแต่ท่านมาในฝันทำให้เราไม่กลัวมากตรงข้ามกลับรู้สึกอบอุ่น ตอนนี้ผ่านมาก็หลายปีแล้วแต่บางครั้งยังฝันถึงท่านอยู่คงเพราะช่วงนี้ไม่ค่อยได้ทำบุญให้ท่าน อีกเรื่องไม่ใช่เรื่องผีแต่เป็นเรื่องบังเอิญวันที่แม่เสียนั้นท่านเสียน่าจะตอนเย็นแต่วันนั้นเราใจสั่นไม่อยู่กับเนื้อกับตัวรู้สึกแปลกๆไม่สุขใจอยู่ๆก็นึกแปลกๆโทรไปหาท่านที่บ้านนั้นครั้งหนึ่ง อีกครั้งคือเพื่อนที่รู้จักกันนานแล้วอยู่ๆก็โทรมาให้มาหาที่โรงบาลเขาบอกว่าไม่มีเพื่อนคนไหนว่างมาหาเลยตอนนั้นเราไม่มีรถเพราะคนที่บ้านขับไปทำงาน เพื่อนที่จะไปส่งก็ไม่มีเลยเป็นเพื่อนคุยทางโทรศัพท์เสียงเพื่อนดูกังวลใจมากเราเลยพูดปลอบใจนานเหมือนกันสักพักเขาก็รู้สึกดีขึ้นเราบอกลากันทางโทรศัพท์แต่ไม่นึกเลยว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกับเพื่อนคนนั้น เพราะวันต่อมาก็ได้ข่าวว่าเพื่อนคนนั้นเสียแล้วเป็นโรคเลือด เรายังเสียใจจนทุกวันนี้บางครั้งยังนึกในใจว่าทำไมต้องเป็นเราด้วยที่ได้พูดคุยกับที่ที่เรารู้จักคนที่เรารักเป็นคนสุดท้ายจนบางครั้งเหมือนว่าดวงเราทำให้พวกเขาเป็นแบบนั้นหรือป่าวนะ เป็นคนเกิดวันเสาร์ค่ะ