วิธีฝึกฌานที่1ถึง4ครับ

มันก็อาจมีหลายคำที่หลวงพ่อเอ่ย โยคาวจรบ้างอะไรบ้าง แต่ถ้าเขาได้จากคำสอนนั้นแล้วสร้างสรรค์
ให้หลุดพ้นหรือบรรเทาทุกข์ก็ดีแล้ว แต่ถ้าหากใช้เพื่อความสวยงามของชีวิตคงไม่ว่าแต่กรรมนั้นคงตกแต่เขา คนจะเชื่อก็แค่กรรมที่มัส่วนต่างน้อยเพราะวันนึงเขาก็รู้แต่คนที่สร้างเพียงเพราะรูปคงมช้เวลานานมากกว่าจะรู้ว่ามันไม่สมควร

 

ฌานปฐม คือ จิตใจสื่อตรงต่อสิ่งที่รู้เห็นได้และรับรู้อย่างต่อเนื่องจากในวงกว้างไปหาจุดเล็กๆ เช่น รับรู้ได้จากเสียง กาย สัมผัส ร้อนเย็น เจ็บปวด รับรู้ได้อย่างต่อเนื่อง จนเข้าใจหรือนัยคือชินชา จนรับรู้ว่าโดนจนเบื่อแล้วเจ็บจนเบื่อแล้วง่วงจนเบื่อแล้วหรืออะไรต่างๆนานาจนเบื่อแล้ว ครบองค์ประชุม มีวิตก วิจารณ์ ปิติ สุข เอกัตคัตตา แต่ถ้าไม่ชินอย่าไปฝันทุติยภูิหรืออย่าละเมอไปจน จตตุตถฌาน

 

จำไว้อย่างเดียวพอคือจิตที่เป็นสมาธิไม่ใช่จิตที่เป็นปัญญา โดนเขาสับขาหลอกจนหลงไม่รู้ว่าจิตที่เป็นสมาธิมันมีปัญญไม่ได้แต่จิตที่มีสมาธิจะเป็นที่พึ่งเพราะการเดินปัญญาไม่ได้ใช้สมาธิแต่ใช้สติเป็นหลักกล่าวแบบตรงๆคือการสร้างจินตนาการแต่คือจินตนาการที่ถูกควบคุม ไม่ใช่คิดไปลอยๆ ถ้าหลุดจิตที่มีสมาธิเป็นฐานจะประคองจิตไว้ให้คืนสติได้เร็วกว่าจิตที่ไม่เคยมีสมาธิ จึงมีคำถามว่า สติ ถ้าไม่มีสมาธิ จะมีได้ไหม คำตอบคือมี แต่ไม่ทันในอณูของความเคลื่อนไหวจริงถ้าไม่ฝึกสมาธิ ในสมมุติการเคลื่อนไหวของอณูนั้นเร็วมาก จิตเร็วกว่า เป็นล้านเท่า

 

ความจริงมันก็ง่ายสำหรับบางคนแต่ก็ยากสำหรับบางคน ศรัทธาคือควาสื่อตรงต่อสิ่งที่รู้ สื่อตรงพอไหม หรือแค่หลอกตัวเองไปวันๆ ทำบุญด้วยเลือดด้วยเนื้อด้วยศรี(ศพแล้วจะ/ด้อะไรถ้าเรื่องแบบนี้ไม่รู้ หวังจะไปไหน จาตุมหาราชเกาดุสิตตายามาหรือจบที่ปรนิม ศรัทธาให้มากกว่านี้อีกนะถึงจะพบสิ่งที่อยากพบ