วิบากกรรม ของน้องอ้อม

ฝ่าเปลวแดด : เรื่อง....ของน้องอ้อม
จากเดลินิวส์ออนไลน์

ใครไม่เคยดูรายการ “คนค้นฅน” ทางช่อง 9 เวลา 4 ทุ่มเศษ ทุกวันอังคาร ถือว่าเชย รายการอะไรไม่รู้ ช่างสรรหาเรื่องราวชีวิตของผู้คนในแผ่นดินมาตีแผ่เสนอได้น่าสนใจ ชวนติดตาม หลากหลายอารมณ์ซะเหลือเกิน

ที่เก่งเอามากก็คือแต่ละชีวิตที่ “คนค้นฅน” เอามาเสนอบนแผ่นฟิล์ม ก็แค่ชีวิตของคนธรรมดา เดินผ่านหน้าไปก็งั้น ๆ เห็นอยู่ทุกวัน แต่เมื่อไรที่ “คนค้นฅน” เอามาทำเป็นสารคดี ก็มักจะตรึงใจคนดูแทบทุกเรื่องราว นี่ละความเก่ง

ล่าสุด ตอน “เรื่อง...ของอ้อม” (ก่อนหน้านั้นก็เรื่องปู่เย็น...เฒ่าทระนง ที่ดังระเบิด)

เรื่องของอ้อมออกอากาศเมื่อวันอังคารที่ 29 มีนาคมที่ผ่านมา ดูแล้วบอกได้คำเดียว วิปโยค น้องอ้อมมีชีวิตอยู่ได้อย่างไรในสภาพทนทุกข์ทรมานปานนั้น ขอสารภาพเลย ไม่สามารถทนดูได้ ต้องเปลี่ยนไปดูช่องอื่นเพื่อผ่อนคลายจิตใจ

แต่เรื่อง...ของอ้อม ยังติดตาติดใจไม่หาย แม้จนบัดนี้ จะช่วยเธอได้ยังไงบ้าง

“เรื่อง...ของอ้อม” หลายคนอาจเคยผ่านตาจากรายการเจาะใจมาบ้าง ดูแล้วก็สงสาร แต่ไม่บีบหัวใจขนาดนี้ ต่อเมื่อ “คนค้นฅน” เอามาถ่ายทอดให้เห็นถึงชีวิตในแต่ละวัน บอกไม่ถูก แต่ไม่อยากดูต่อ มันทรมานใจมาก

นี่หรือชีวิต

ทำไมน้องอ้อมต้องมีชะตากรรมเช่นนี้ เป็นเพราะกรรมเก่าแต่ชาติปางก่อนตามที่ผู้รู้หลากหลาย ๆ

ที่มีอภิญญาได้ให้ความเห็นว่า จากการกระทำปาณาติบาติต่อปลาเล็กปลาน้อยจำนวนมาก

ในอดีตชาติ ของอ้อม ซึ่งได้ประกอบอาชีพค้าปลาเผา ที่มีชื่อเสียง ได้ฆ่าปลาสด ๆ

วันละกว่า 100 ตัว ต่อเนื่องมาเป็น สิบ ๆ ปี จนสร้างฐานะร่ำรวย ทำให้ น้องอ้อมต้อง


ประสพเคราะห์กรรมอันใหญ่หลวงในชาตินี้ ได้ ป่วยเป็นโรคผิวหนังแห้งแข็ง


ทั้งร่างที่แคระแกร็นเต็มไปด้วยแผลพุพอง ไปหมด มีหนองและเลือดซึมออกมาด้วย

นี่หรือชีวิต ชีวิตที่มีลมหายใจ

โชคดีที่น้องอ้อม มี “คุณน้าผู้หญิง” ที่จิตใจงดงามยิ่งกว่านางฟ้าคอยป้อนข้าวป้อนน้ำ


เอาเธอไปแช่น้ำยาทำความสะอาด เช็ดฉี่ เช็ดอึให้อย่างไม่รังเกียจ จะหาได้ที่ไหนในโลกได้อีก


เพราะพ่อแม่ก็ไม่ใช่เป็นแค่น้า



ที่ดูแล้วอึ้งก็คือนางฟ้าของอ้อม ต้องเอาคีมช่วยคีบสะเก็ดหนังที่เปื่อยยุ่ยเป็นหนองออกจาก


ร่างกายของอ้อมบ่อย ๆ ที่เห็นคืนนั้นเป็นสะเก็ดบริเวณหนังศีรษะ คีบไป น้ำตาอ้อมไหลอาบแก้ม


ทำไมเจ็บอย่างนี้ ทนอีกนิด ใกล้จบแล้ว

มันบีบหัวใจ

เสียงน้องอ้อม ที่จริง กังวานใส ผิดกับความทุกข์ทรมานที่เธอเผชิญอยู่สิ้นเชิง และน้องอ้อม

ก็ดูมีกำลังใจเข้มแข็ง แต่สำหรับคนดู ไม่รู้เธอผ่านชีวิตแต่ละวันมาได้ อย่างไรเป็นสิบปี แค่ดู...ยังไม่ไหวแล้ว ทรมาน

จะมีหน่วยงานไหนช่วยเหลือน้องอ้อมอยู่บ้างก็ไม่ทราบ แต่อยากขอร้องให้กระทรวงสาธารณสุข


ของคุณหมอ สุชัย เจริญรัตนกุล ช่วยเข้าไปรับเป็นภาระโอบอุ้มดูแลด้านการรักษาพยาบาลอย่างถาวร

จะให้เข้าโครงการ 30 บาท หรือหาวิธีรับเป็นคนไข้พิเศษยังไง ก็ขอให้ช่วยเถอะ
และหากเป็นไปได้ อยากกราบ แม่ชี ศันสนีย์ เสถียรสุต ให้ช่วยน้องอ้อมอีกแรง ด้วยการพา


น้องอ้อมไปอยู่และให้ฝึกสมาธิภาวนา เผื่อว่าบุญกุศลจากการฝึก “ภาวนาสมาธิ”


จะช่วยผ่อนปรนความเจ็บทางกายของน้องอ้อมไปบ้าง

ถ้าเป็นไปได้ ก็จะเป็นพระคุณกับเธอที่สุด

ถ้าร่างกายเปรียบเหมือนเสื้อผ้าที่เราแค่ยืมมาใส่ตอนมีชีวิตอยู่และถอดทิ้งยามจากไป


เสื้อผ้าที่น้องอ้อมเอามาสวมใส่ ก็ช่างเก่าและเปื่อยยุ่ยจนน่าใจหาย เพราะแทบหาส่วนสมบูรณ์ไม่ได้

โปรดช่วยเมตตาน้องอ้อมด้วยเถอะ....

เวรกรรมมีจริงโปรดระลึกไว้เสมอจะช้าจะเร็ว จะหนักหนาสาหัสสากรรดังเช่นเรื่องราวของน้องอ้อม


และอีกหลากหลายบุคคล ๆ จะยากดีมีจนเศรษฐีหรือยาจก แล้วแต่บุญกรรมหนักหรือ


เบาดังที่ได้กระทำมา ทำให้รู้สึกใจคอไม่ค่อยจะดีและขยาดต่อการกระทำปาณาติปาติต่อ


เพื่อนร่วมโลกถึงแม้จะเป็นสัตว์เดรัจฉานตัวเล็ก ๆ ดังที่ผู้รู้ได้ให้ความเห็นข้างต้น

‘ดาวประกายพรึก

-----------------------------------------
ต่อตอน 2

อาการป่วยของอ้อมจนถึงวันนี้ก็ย่างเข้าสู่ปีที่ 15 แล้วนะครับ ถึงอ้อมจะบอกว่า


โลกของหญิงสาวในวัย 23 ปีของอ้อม จึงแตกต่างกับหญิงสาวในวัยเดียวกันอย่างสิ้นเชิง


ทุกวันอ้อมต้องลืมตาขึ้นมาเผชิญกับความเจ็บปวดจากแผลที่มีอยู่ทั่วตัว แต่อ้อมก็ยังมีชีวิต


อยู่ด้วยใจที่เด็ดเดี่ยว จนชายอกสามศอกแทบจะต้องน้อมคารวะ กำลังใจที่ทำให้อ้อมยืนหยัด


อยู่บนโลกใบนี้ได้ก็คือความรักจาก ตา ยาย และน้องสาว แต่สิ่งที่ทำให้หัวใจอ้อมยังแข็งแกร่ง


และมีลมหายใจอย่างมีความหวังเพื่อวันพรุ่งนี้ ก็คือการรอคอยการกลับมาของแม่ คนค้นคนคืนนี้


ก็คือการพบกันของหัวใจสองดวงที่อยู่ไกลกันในความหมายของระยะทาง แต่อยู่แนบชิดกันในเชิงของความรักก


ความผูกพัน และอาจหมายถึงความหมายที่แท้จริงของการมีชีวิตอยู่ แม้ว่าอ้อมจะแบกรับความทุกข์ไว้เต็มทั้งสองบ่า


แต่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ก็กล้าและแกร่งพอที่จะลุกขึ้นมาเป็นเสมือนแสงดาวส่องสว่างนำทางชีวิตให้กับคนที่


กำลังตกอยู่ในคืนวันอันมืดมิด ถึงแสงดาวนี้อาจไม่ใช่แสงจันทร์ที่ส่องสว่าง แต่ก็มีพลังมากพอที่จะหล่อเลี้ยง


หัวใจของใครบางคนที่ความหวังกำลังเหือดแห้ง เรื่องราวของอ้อมคงทำให้ใครหลายคนเห็นคุณค่าของชีวิต


และย้อนกลับมาดูความหมายของการมีชีวิตอยู่ ว่าบางครั้งการมีชีวิตอยู่ ก็ม่ใช่การมีชีวิตอยู่เพื่อความสุขของตนเอง


หากแต่หมายถึงการมีชีวิตอยู่เพื่อแบ่งเบาทุกข์และปันสุขให้กับคนที่เรารัก จากความเห็นของท่านผู้รู้ หลาย ๆ ท่าน


ที่ได้อภิญญาญาณสมาบัติ หรือปุพเพนิวาสานุสสติญาณ (ปรีชาหยั่งรู้อันทำให้ระลึกภพที่เคยอยู่ในหนหลังได้ )


ได้บอกกล่าวว่าเป็นกรรมเวร เก่า ที่น้องอ้อมได้เคยกระทำปาณาติบาตต่อ สัตว์น้ำน้อยใหญ่มาเป็นแรมปี ๆ



ในอดีตชาติ สร้างความมั่งคั่ง ร่ำรวย จากการเป็นแม่ค้าขายปลาสดเผา ที่มีชื่อเสียง แต่ปางก่อน
ความน่าสะพรึงกลัวใน กรรม เวร ได้ส่งผลต่อน้องอ้อม ในชาติปัจจุบัน อย่างน่าเวทนา ทุกข์ยากแสนสาหัส
ตราบใดที่ ยังไม่ก้าวพ้นผ่าน วฎสงสาร ชีวิตที่ยัง ต้องเวียนว่ายตาย เกิด ไม่ควรประมาทในอกุศลกรรม


ลด ละจาก บาปกรรมชั่ว มั่นคงในศีล หมั่นสร้างแต่กุศล กรรม มีทาน ศีล ภาวนาอย่างสม่ำเสมอ

ข้อมูล จาก หนังสือ กฎแห่งกรรม

 

การฆ่า การเบียดเบียน ผลจากการผิดศีลข้อแรก ช่างน่ากลัวจริงๆ ...
น้องอ้อมเธอช่างเด็ดเดี่ยวยิ่งนัก พวกเราบางคนมีอะไรไม่สมหวังในชีวิตหรือมีเรื่องเสียใจ ในบางครั้ง ยังอยากคิดฆ่าตัวตาย มาได้เห็น(ในรูป)และฟังเรื่องราวของน้องอ้อมแล้ว ทำให้เกิดความละอายใจ น้องโดนขนาดนี้ยังยืนหยัดมาได้หลายปี ...
ขอให้น้องอ้อมรับและหมดกรรมนี้ไวๆ ขอให้มีและพบความสุขในภายภาคหน้าเถิด ... สาธุ ..

 

ขอบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้กระทำมาจากการทอดกฐิน ในวันนี้จงไปให้ยังท่านที่ประสบทุกข์อยู่นี้ จงพ้นจากความทุกข์ในเร็ววันนี้ด้วยเทอญ

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนาค่ะ ... วันนี้ได้สองงานเลยแฮะ

 

ขอเป็นกำลังใจให้แก่น้องอ้อมและทุก ๆคนที่กำลังประสบทุกข์อยู่ก็ตาม ประสบสุขอยู่ก็ตาม ขอให้มีกำลังใจในการที่จะดำเนินชีวิตไปบนเส้นทางแห่งความถูกต้องตลอดไป

 

น้องเค้าพ้นทุกข์ไปแล้ว รู้สึกจะเสียชีวิตประมาณปี 2552 ถ้าจำไม่ผิด ช่วงนั้นได้ดูรายการคน ค้น คน คลิปนี้ รู้สึกสะเทือนใจและชื่นชมในความอดทน และกำลังใจของน้องที่เข้มแข็งมากๆ ช่วงนั้นมีแต่คนชื่นชมและให้กำลังใจน้องเค้า

โรคที่น้องเป็นชื่อ "อิปิเดอร์ม โบโลสิส บูลูซาร์ (EB)" มีลักษณะผิวหนังลอก คล้ายดักแด้ เป็นแผลพุพองตามร่างกาย มีเลือดไหลตลอดเวลา เป็นโรคชนิดหนึ่งที่เกิดจากพันธุกรรมหรือยีนที่ผิดปกติ

 

อ่านกระทู้นี้แล้วก็คิดถึงน้องอ้อม เคยได้อ่านเรื่องราวของเธอ และดูทางโทรทัศน์ ชื่นชมความอดทนของเธอมากค่ะ