ศาลาคนเศร้า

ท่านใดมีทุกข์ระทมผิดหวัง ไม่สมหวังดั่งใจ โศกเศร้าเคล้าเสียงหัวเราะ อยากจะพูดอะไรกะใคร ก้อไม่มีใครฟัง หรือไม่รู้จะพูดอะไรกะใคร อยากจะบร้า เชิญทางนี้เลยค่ะ มาระบายความอัดอั้นตันใจ ความขุ่นข้องหมองใจ เผื่อจะสบายใจ โล่งจิตขึ้นมาบ้าง แต่ออกตัวก่อนนะคะ เราไม่ใช่จิตแพทย์ และไม่ใช่ที่ปรึษาที่ดี แต่เราเป็นผู้ฟังที่ดีจ้ะ




How Do I Live
How do I
Get through one night without you
ฉันจะผ่านค่ำคืนนี้ไปได้อย่างไรโดยไร้ซึ่งเงาของเธอ

If I had to live without you. What kind of life would that be?
ฉันดำเนินชีวิตของฉันโดยปราศจากคุณอย่างไร

Oh I need you in my arms. Need you to hold
ฉันอยากให้คุณอยู่ในอ้อมกอดของฉัน แล้วฉันก็จะกอดคุณเอาไว้

Your my world my heart my soul
คุณเปรียบดังโลกของฉัน หัวใจของฉัน และวิญาณของฉัน

If you ever leave Baby you'd take away everything good in my Life.
หากคุณจากฉันไป คุณรู้ไหมว่าเป็นการพรากทุกสิ่งทุกอย่างที่ดีไปจากฉัน

And tell me now. How do I live without you I want to know
เธอบอกกับฉันได้ไหม ว่าฉันจะมีลมหายใจได้อย่างไรโดยปราศจากคุณ

How do I breathe without you If you ever go How do I ever, ever survive?
ฉันจะยังคงหายใจได้อย่างไรถ้าไม่มีคุณ หากถ้าคุณจากไป ฉันจะทำอย่างไรต่อไป จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ไหม?

How do I How do I O how do I live?
ฉันจะอยู่อย่างไร จะอยู่อย่างไร จะมีชีวิตได้อย่างไร

Without you There'd be no sun in my sky
โดยไม่มีคุณ ก็เหมือนท้องฟ้าของฉันไร้ซึ่งแสงที่สาดส่องจากดวงอาทิตย์

There would be no love in my life. There would be no world left for me
คงไม่มีความรักอีกแล้วในชีวิตฉัน เหมือนโลกได้หลงลืมฉันไป

And I Baby I don't know what I would do. I would be lost if I lost you.
และฉันตัวฉันเอง ก็ไม่รู้เลยว่าจะต้องทำอย่างไร ต้องทำอย่างไร ถ้าต้องเสีย... ต้องเสียคุณไปจริง

If you ever leave Baby you would take away everything real in My life.
หากคุณจากไป คุณรู้ไหมว่าเป็นการพรากทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นชีวิตฉัน ไปจากฉัน

And tell me now, How do I live without you I want to know.
โปรดบอกฉันได้ไหม ฉันจะมีชีวิตอยู่อย่างไรถ้าไม่มีคุณ ฉันต้องการจะรู้

How do I breathe without you If you ever go How do I ever ever survive?
ฉันจะมีลมหายใจได้อย่างไรถ้าไม่มีคุณ และถ้าคุณจากไป ฉันจะทำอย่างไรต่อไป จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร?

How do I How do I O how do I live?...
ฉันจะทำอย่างไร ต้องทำอย่างไร แล้วชีวิตของฉันหล่ะจะอยู่ได้อย่างไร

Need you with me Baby don't you know your everything good in My life
ฉันจึงต้องการให้คุณอยู่กับฉัน คุณคงไม่รู้หรอกว่าคุณคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของฉัน

How do I go on? If you ever leave Well baby you would take away everything
ว่าฉันควรทำอย่างไรต่อไปดี? เพราะถ้าคุณไป ก็เท่ากับว่าคุณได้พรากทุกทุกอย่างจากชีวิตของฉัน

And tell me now
How do I live without you
I want to know
โปรดบอกฉันได้ไหม ฉันจะมีชีวิตอยู่อย่างไรถ้าไม่มีคุณ ฉันต้องการจะรู้

How do I breathe without you
If you ever go
How do I ever ever survive?
ฉันจะมีลมหายใจได้อย่างไรถ้าไม่มีคุณ และถ้าคุณจากไป ฉันจะทำอย่างไรต่อไป จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ไหม?

How do I
How do I
O how do I live?
ฉันจะทำอย่างไร ต้องทำอย่างไร มีชีวิตได้อย่างไร?...

 

ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะเราเองกำลังอยู่ใน feel นี้น่ะ เลยอยากเขียนอยากระบายอะไร ไปตามเรื่องตามราว เมื่อวานความรักของเราเป็นสีชมพูทั้งวัน แต่พอหลังจากที่ "คน" ที่เรารักเขา โทรมาหาเราประมาณเที่ยงคืน โลกของเราก้อเริ่มกลายเป็นสีเทา (อีกแล้ว) เมฆหมอกแห่งความเศร้า ความเซ็ง มันก้อก่อตัวขึ้น ทั้งๆที่เค้าพูดกะเราไม่ถึง 10 คำ เราฟังเค้าอย่างเดียว แล้วก้อ . . . . โอเคค่ะ ไปนอนเหอะ

เค้าคงหลับสบาย แต่ จะรู้ไหมหนอ ว่าคนอีกคน เกิดอาการห่อเหี่ยวสุดชีวิต

ไอ้อาการซึมเศร้า ระหว่างเรากะเค้า มันเกิดขึ้น ทุกบ่อย ทุกบ่อย มันจะอะไรนักหนา
3 วันดี 4 วันเศร้า เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออออ
อยากจะไปให้พ้นๆนะ แต่ จะทำทีไร ก้อแพ้ใจทุกที

อย่างงี้รึปล่าวที่เรียกว่า รักเองช้ำเอง รักมากช้ำมาก แต่จะไม่ให้รักก้อตัดใจไม่ได้

 

ติงก็กำลังมีความทุกข์ค่ะ มากด้วยสิคะ....
แต่ก็ต้องอยู่กับมันให้ได้
เวลาทุกข์มากก็ร้องไห้บ้าง แล้วก็สู้ต่อไปค่ะ
ต้องขอบคุณความทุกข์
ที่ทำให้เราเห็นว่าโลกนี้ไม่น่าอภิรมย์

​

 

อืม อย่างนี้รึปล่าวที่เรียกว่า ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรม

 

คุ้นๆ กับชีวิตเจ๊ จังเลย เอ๊ะ หรือบ้านเราอยู่ใกล้กัน

​

 

อยากระบายก็ระบายออกมาได้ตามสบายครับ ผมยินดีรับฟัง

 

ใช่ค่ะ ไม่รู้ทุกข์ฤาจะสุขได้

​

 

ขอบคุณมากนะคะ
คนเราก็เป็นเช่นนี้ ผงเข้าตาคนอื่น เราช่วยได้
พอถึงตาเราบ้าง ก็ต้องการใครสักคน ...
รับฟังเราบ้าง...สักนิดก็ยังดี...

​

 

ไม่ทุกข์ค่ะแต่...เบื่อกับเซ็งรวมกันแล้วก็ไม่รู้ว่ามัน

เป็นทุกข์หรืออย่างไร...เรียบเรียงเป็นคำพูดก็อธิบายไม่ถูก

ไม่มีอะไรให้ทุกข์แต่มองทางใหนเบื่อไปหมด

(สงสัยท่าจะบ้า555)

 

น้อง . . น่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

สิงห์ซุ่มนะ 5 5 5 5 5 5

 

ขอซบไหล่ด้วย . . ได้ป่ะ 5 5 5 + + + 5 5 5

 

เซ็ง โค้ด เป็ดเลยอ่ะ



อืม อารมณ์เดียวกัน ไม่อยากฟัง ไม่อยากพูด ภาษาคน แต่อยากเขียน อยากอ่าน หุหุหุ

อ้อ ไม่อยากเจอหน้าคนด้วย

 

เข้ากระทู้นี้แ้ล้ว ไม่มีความสุขเลย อัดอั้น เบื่ออออเซ็งโว้ยๆๆๆๆๆๆ...(แล้วจะเข้ามาทำไม? งงจริงๆ)

 

เข้ามาเหอะ มาบ่อยๆนะคะ ดีใจจัง มีเพื่อน เซ็งว้อยยยยยยยยยยย

 

มาปลอบใจให้ละนะ

มาปลอบใจให้ละนะ คงจะเข้ากับเนื้อเรื่อง
Dry Your Tears With Love : ซับนําตาให้แห้งด้วยรัก


เพียงแค่เสียงรบกวนต่าง ๆ ก็ทำให้ใจฉันรู้สึกเจ็บ
แม้แต่เสียงลมหายใจที่ออกมาจากใจก็ไม่ได้ยิน
ฉันเที่ยวเตร็ดเตร่เพื่อแสวงหาวันเวลาที่หลงลืมไป
ความประทับใจที่มีมากมายก็ถูกทำให้เปียกปอน

หลีกหนีจากความเป็นจริงที่ฉันเคยร่ำไห้ในความฝัน
วันเวลาอันเยือกเย็นทำให้ฉันสั่นสะท้าน
ภาพความทรงจำที่เคยบิดเบี้ยวนั้นซ้อนทับกัน
จนไม่สามารถมองเห็นได้ จนหระทั่งความเศร้าสลดใจจะหมดสิ้นไป

เธอพูดอะไรก็ได้
แม้แต่ถ้อยคำที่ทำให้กันและกันต้องเจ็บปวด
พูดอะไรก็ได้ กับใจที่ยังคงตัดเธอไม่ขาด

เธอพูดอะไรก็ได้
บอกฉันถึงทั้งหมดจะเป็นแค่ คำหลอกลวงอันแสนหวาน
พูดอะไรก็ได้ กับใจที่มิอาจหยุดรักเธอ

หากฉันสามารถย้อนกลับไปที่ ๆ ฉันเคยเป็นได้
แต่มันก็เป็นการมีชีวิตอยู่เพียงแค่ในความฝันเท่านั้น
ฉันต้องเปียกปอนจากสายฝนที่ไม่มีสิ้นสุด
ฉันฝันว่าน้ำตารินไหลทั้ง ๆ ที่ตื่นอยู่

เธอพูดอะไรก็ได้ อะไรก็ได้ที่เธออยากจะพูดกับฉัน
พูดอะไรก็ได้ ยามที่เธอลาลับจากสายตาฉันไป
เธอพูดอะไรก็ได้ เพราะทั้งหมดที่ฉันได้ยิน ก็คือเสียงจากความฝัน
พูดอะไรก็ได้ ที่เธอจะสามารถซับน้ำตาทุกหยดของฉันให้เหือดแห้ง

ฉันจ้องมองแสงไฟที่หายลับไปบนเวทีเพียงลำพัง
อ้อมกอดที่เคยมี ทุก ๆ วันที่ผ่านไป ทุกๆสิ่งที่ถูกทำให้แตกสลายไป
รวมทั้งความรักที่ถูกปรุงแต่งด้วย
ตราบจนเม็ดทรายแห่งกาลเวลาจะหมดลง

หลับตาของเธอลงซะ และฉันจะฆ่าเธอกลางสายฝน
ฆ่าอย่างงดงามและเหมาะสม
เช่นดอกกุหลาบที่สร้างขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล
ความทรงจำที่ผ่านพ้นนั้นจะเป็นดั่งน้ำตาของนักกวี

กาลเวลาอาจเปลี่ยนแปลงชีวิตฉัน
แต่ทว่าหัวใจฉันยังคงเป็นเหมือนเดิมเพื่อเธอ
กาลเวลาอาจเปลี่ยนแปลงหัวใจของเธอ
แต่ความรักที่ฉันมีต่อเธอนั้นไม่เคยเปลี่ยนแปลง
เธอพูดอะไรก็ได้ แม้แต่ถ้อยคำที่ทำให้กันและกันต้องเจ็บปวด
พูดอะไรก็ได้ กับใจที่ยังคงตัดเธอไม่ขาด

เธอพูดอะไรก็ได้ พูดอะไรก็ได้
ขณะนี้เธอจากไปเสียแล้ว จากที่ตรงนี้
ฉันสามารถไปแห่งใดได้บ้าง
พูดอะไรก็ได้ พูดอะไรก็ได้

ฉันเชื่อว่าเมื่อเวลาผ่านไป
ทุก ๆ สิ่งจะกลับคืนสู่ความงดงาม
เมื่อสายฝนหยุด
น้ำตาจะลบเลือน รอยแผลของความทรงจำออกไป
ทุกๆสิ่งจะเริ่มเข้าสู่สีสันที่สดใส
ทุกๆสิ่งจะเริ่มต้นบรรเลงท่วงทำนองที่จริงใจ
ความอิจฉาริษยาจะได้รับการตกแต่งให้สวยงาม ในหน้าของบทกวี
ความปรารถนาจะถูกรวมเข้าไปในความฝัน
แต่ทว่า..จิตวิญญาณของฉันยังคงสับสนวุ่นวาย และ ....

 

ขอบพระคุณท่าน <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->๛อาภากร๛<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4065221", true); </SCRIPT> มากนะคะที่ Dry my tears with LOVE
แต่เราว่าอ่านแล้วลูกตามันจะไม่ dry นะเจ้าคะ
บทความมัน จุดประกาย tears มากฝ่าอ่ะ

 

ขอแค่เวลาที่เหลือของเรามีความสุขดีก็พอ....​

สิ่งที่อยู่รอบๆตัวเรามันคืออะไรกันแน่...จริงแท้หรือเป็นเพียงการหลอกลวง....
หรือว่าไม่มีอะไรอยู่เลยต่างหาก...มีเพียงแค่เราคนเดียว....แค่คนเดียวเท่านั้น...
ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นมาจากการที่ต้องอยู่ตัวคนเดียว...มันเกิดขึ้นมานาน
เราเองก็ได้แต่หลอกตัวเองตลอดว่าไม่เป็นไร...ไม่ได้อยู่คนเดียวซักหน่อย...ดูสิมีเพื่อนตั้งเยอะ....
แต่สุดท้าย...ความรูสึกนั้นก็ไม่หายไปซักที...มีแต่สั่งสมขึ้นเรื่อยๆ....
ความเหงาที่มีมานั้นรุนแรงจนกระทั่งนานเข้ามันก็เป็นแค่ความเฉยชา...
เฉยจนไม่ต้องการใคร...ไม่ไว้ใจใคร...ไม่รักใคร...ไม่ต้องการให้ใครเห็นความรู้สึกเจ็บปวดของตัวเอง...
แสดงออกไปให้ทุกคนเห็นว่าร่าเริง...มีความสุขดี...
แต่นั่นมันก็แค่หน้ากากที่ต้องสวมตลอดเวลา...เพื่อปิดกั้นตัวเอง...
เคยลองเปิดใจ...ยอมรับคนๆหนึ่งเข้ามา...แต่แล้ว...ทุกอย่างก็จบลง...
สิ่งที่เหลือก็คือคำว่า... “ปล่อยเราไปเถอะ...ถ้ายังรักเราอยู่ก็ปล่อยเราไป”....
ตอนนั้น...จิตใจมันบอบช้ำสับสนทั้งคำว่า...รัก...เกลียด...แค้น...
สับสนซะจนคิดจะจบทุกอย่างลงด้วยการตาย....
แต่แล้ว...ก็มีเสียงดังขึ้นมาว่า...ถ้าตายแล้ว...พ่อกับแม่ล่ะ...เค้าจะเสียใจแค่ไหน...
เพราะประโยคนั้นเลยทำให้มีชีวิตจนถึงตอนนี้...
ความเจ็บปวด...ความเหงา...เวลาก็ได้เข้ามาเยียวยาจนคลายลง...แต่มันก็ยังไม่หมดไป...
ซักวัน...ความรู้สึกเหล่านั้นอาจจะกลับมาก็ได้... ​

แต่ก็ช่างมัน...ขอแค่เวลาที่เหลือของเรามีความสุขดีก็พอ.

... ​

​

อ่านต่อ : T�T ������������������ �ͧ��ҹ�ѹ�� - Dek-D.com > Board​

​

 

ดอกไม้กับผีเสื้อ​

...จะมีประโยชน์ใด...​

หากเธอรักผีเสื้อ...แต่เกลียดตัวหนอน​

หากเธออยากเห็นผีเสื้อ...แต่ไม่ปลูกดอกไม้

หากเธอปลูกดอกไม้...แต่ไม่พรวนดินเอาใจใส่

หากเธอเอาใจใส่...แต่เพียงในจินตนาการ

เมื่อเป็นเช่นนั้น...​

ผีเสื้อที่เธอรัก...ก็จะโบยบินแต่ในความฝัน

และต่อให้เธอเอื้อมมือไขว่คว้า

ก็ไม่อาจได้มาเชยชม...

 

เซ็ง เศร้า เบื่อ อยากไปเกิดใหม่(ตาย)
เชื่อว่าอารมณ์นี้มีกันทุกคน แต่ว่าชีวิตเรา
มันต้องดำเนินต่อไป เราจะต้องทำไงถึงจะ
ผ่านวันคืนที่โหดร้ายนี้ไปให้ได้ ทุกชีวิตมีปัญหา
บางคนอาจเห็นเราโพสเรื่องราวบ้าๆๆบอๆๆขำๆๆ
จนบางคนคิดว่าอ้ายนี่ถ้าจะต๊องส์ จริงๆๆรู้ไหมข้างใน
นี่มันเศร้าสุดๆๆ ไหนจะต้องนำพาธุระกิจของตัวเอง
ฝ่าดงแข้งในภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ ไหนจะต้องฟาดฟัน
กับคนที่เป็นอดีตที่ตอนนี้กลายเป็นคนบกพร่องทางจิต
ตามราวีกันไม่เลิกราเลย เหมือนเราทะเลาะอยู่กับคนป่วยโรคจิต
การเถียงกันทางโทรก็ไม่เป็นไร นี่แกเล่นบุกมาอาละวาดถึงร้าน
ขนาดอยู่คนละจังหวัดยังสามารถ นี่เห็นที่อยู่เดิมเขาไล่ร่ำๆๆจะ
มาอยู่ในพื้นที่ที่เราอยู่ พอได้ข่าวเหมือนมัจจุราชมายืนตรงหน้าเลย
มันทำให้ท้อและโอ๊ยจะบ้าตายอะไรกันหนาวะเนี่ยชีวิตตู...
เกิดอารมณ์เซ็งและเบื่อโลกจริงๆๆเลย อยากไปเกิดใหม่ให้มันรู้ดำรู้แดง
ไปเลยเผื่อจะสวยกว่าเก่า 5555
อารมณ์นี้เกิดเมื่อ2-3วันก่อน แล้วบังเอิญได้ดูรายการโหรพลิกชีวิต
ช่อง OK ทางเคเบิ้ลทีวี รายการนี้ดูดวงฟรีนะโทรถามดูได้ 2ทุ่ม-4ทุ่ม.จันทร์-ศุกร์
กับอ.นะโมโหรDNA และอ.ได้กฤษ์ บังเอิญเมื่อวานซืนได้ดูเขานำชีวิต
ของน้องจิ๊บ เหยื่อยสาวรายเดียวของซานติก้าพับที่รอดชีวิตหนึ่งเดียวและ
อาการสาหัสมาก เรียกได้ว่าจากหญิงสาวสวยมากๆๆ กลายเป็นสภาพเป็นเหมือนเด็กดักแด้อ่ะ แถมพิการช่วยตัวเองก็ไม่ได้ ขนาดลูกสาวน้องจิ๊บเห็นแม่เขาแรกๆๆยังรับแม่เขาไม่ได้เลยคิดดูว่าสภาพเขาเป็นไง น้องจิ๊บเขาตอนแรกก็รับสภาพของตัวเองไม่ได้นะ เขาพยายามหลายครั้งที่จะฆ่าตัวตาย แต่ตอนนี้เขาไม่ทำเช่นนั้นแล้ว เขาคิดได้และยอมรับสภาพของเขาเพราะอะไรรู้ไหม เพราะเขาเห็นความรักของแม่เขาที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจดูแลเขาจนน้องเขาเริ่มดีขึ้น ปกติแม่น้องเขาจะเป็นคนขี้บ่น แต่ตั้งแต่น้องเขาเกิดอุบัติเหตุ แม่เขาไม่เคยบ่นว่าหรือซ้ำเติมลูกเลยมีแต่ให้กำลังใจ
คอยอยู่เคียงข้างลูกเสมอมา จากที่แม่ต้องขายของก็ต้องหยุดขายเอาเวลามาทุ่มเทดูแลน้องจิ๊บ แล้วหลานอีกคน รายได้ก็ไม่มี ค่ายาผ้าพันแผลน้องจิ๊บเดือนหนึ่ง 6พันยังไม่รวมค่ากินอีก แต่ทำไมน้องเขาถึงยังสามารถยืนยันอยู่บนโลกที่โหดร้ายแบบนี้ได้ ตั้งแต่ป่วยมาน้องเขาเพิ่งทำใจและยอมมาออกทีวีนี่แหละ ได้เห็นน้องเขามาในสภาพนี้ใครเห็นแล้วต้องคิดอย่างเราแน่ ถ้าเป็นเราตายดีกว่า แต่มาวันนี้น้องเขากำลังใจดีมากเขาพร้อมจะอยู่เพื่อแม่และลูกของเขา เห็นน้องเขาแล้วย้อนมองดูตัวเอง นั่นเขาพิการนะนั่นกำลังใจเขายังพร้อมอยู่สู้โลก แล้วเราล่ะอาการครบ 32
แถมมีสติปัญญาดีจนล้นด้วยซ้ำ ทำไมเราจะมาท้อวะ ดูน้องเขาดิ แย่กว่า
เรากี่พันเท่าอยู่ในสภาพเหมือนตายทั้งเป็น ไปทางไหนก็เจอสายตาคนมองแบบรังเกียจกึ่งสมเพท ทำไมเขาถึงยังอยู่ได้ คิดได้ดังนั้นโหยเรื่องของตูนี่จิ๊บๆๆ ดังนั้นจึงต้องสู้โว้ย......
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าจงมองคนที่แย่กว่าเรา
แล้วเราจะมีพลังลุกขึ้นสู้กับอุปสรรคทั้งปวง เอวังก็มีด้วยประการะฉะนี้

เศรษฐีเรือทอง...เงินไหลกองทองไหลมา
นะชาลีติ นะชาลีติ นะชาลีติ...รวยเสียให้เข็ด

 

เศรษฐีเรือทอง...เงินไหลกองทองไหลมา
ระวังไถลถล่มทับถม จนเป็นก้อน เป็นตะกอนนะเคอะ