สงสัยว่าการ เข้าฌานกับนอนหลับ อันไหนจะได้รับการพักผ่อนมากกว่ากัน?

คือ ผมสงสัยว่าเวลาที่คนนั่งสมาธิเข้าฌาน บางคนนั่งเข้าทั้งคืน ไม่ได้นอนเลย แล้วพอเช้าเขาไม่เพลียหรือครับ ผมสงสัยว่าเวลาเข้าฌานนี่คลื่นสมองจะละเอียดกว่าคลื่นสมองเวลานอนหลับหรือเปล่า ถ้าเรานั่งสมาธิในตอนกลางคืนแทนการนอนหลับเลยทุกวันจะได้ไหม จะทำให้เกิดผลเสียหายต่อสุขภาพหรือไม่อย่างไร????

 

อาศัยเครื่องอยู่ต่างกันครับ

....ก็ควรจะมีทั้งสองแบบแหละครับ .. ผมเคยเห็นนะ พวกทำสมาธิทั้งคืนแล้วไม่ค่อยได้นอนเลย ..แล้วก็อยู่ได้ กำลังเขาแกร่งจริงๆ .. ผมรู้แค่นี้แหละครับ

 

เอางี้สิ
เราก้อเข้าฌานแล้วหลับเลย มันสบายต่างกันนี่ สบายทมางกายกะทางใจ

 

หลวงพ่อฤาษีฯท่านแนะนำให้ทำสมาธิจนจิตเข้าฌาน แล้วร่างกายจะตัดหลับไปเลย ได้ประโยชน์ทั้งกับร่างกายและจิตครับ

 

จิตจะพักผ่อนโดยอัตโนมัติ น่ะ

เพราะองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ใช้สมาธิเป็นการพักผ่อนอิริยาบทไปด้วย

เราเคยลองแล้วได้ผลจริง นั่งสมาธิเอาแค่ขณิก 2 ชั่วโมง สบายเหมือนนอน 6 ชั่วโมง ทั้งคืน พอออกมาก็รู้สึกดีและสดชื่น

การเข้าสมาธิและทรงฌาน จะทำให้สุขภาพดีและอายุยืนอีกด้วย

 

ช่ายคัฟ ภาวนาพุทโธ จนหลับนี่ตื่นมามันสดชื่น ผ่องใสมากๆๆเวลาทำงทานค่ายหรือกีฬาสีหนักๆๆ จะเข้าสมาธิหลับคัฟเพราะเวลาตอนมันจะพักทั้งกายและจิตใจ

 

ถ้าตอบแบบส่วนตัวของผมนะครับ

การเข้าญาน เวลาเข้าญานจริงๆๆ จิตมันจะชุ่มชื่น
คือมีแต่ความสว่างไสว ไปหมด ไม่มีความรู้สึกว่า
มีกาย ไม่มีเรา ไม่มีเขา ในตอนนั้นรู้แต่ว่า มีแต่ดวงจิต
ที่สว่างไสว มีความสุข อยากจะอยู่แต่ในช่วงอารมณ์แบบนี้นานๆๆ
บางทีผม นั้งแบบนี้ในช่วง ตี1 ไปได้นาน แต่พอมีอารมณ์ห่วงงาน
ที่จะทำในตอนเช้า ที่จะต้องตื่นเช้า อารมณ์จิต ที่ทำให้เรารู้สึกว่า มีกาย
มีตัว มันก็กลับมาใหม่ คือเริ่ม ปวดหลัง เริ่มเมื่อย แบบนั้นแบบนี้บ้าง
(ส่วนมากอยู่ในเมือง ที่ยังมีภาระอยู่ จะทำได้ค่อนข้างยาก)
ก็จำเป็น ต้องนอน ไม่งันเดียวกายไม่ไหว แต่ตอนนอน ก็มีวิธีอีกคือ
ทรงอารมณ์ เช่นภาวนา ก็ภาวนา สบายๆๆ จนหลับไป พอตื่นเช้ามา
สิ่งที่ภาวนา มันยังติดที่ปาก ที่ใจเราอยู่เลย ก็แสดงว่า จิตมัน ทรงอารมณ์
ภาวนาทั้งคืน มีอะไรจะถามสอบถามได้นะครับ

 

นอนหลับถ้าฝัน ก็ตื่นมาก็เหนือย เพราะพักแต่กาย จิตไม่ได้พักอย่างแท้จริงเมื่อตื่นมาจะรู้สึกเหนื่อย

การเข้าสมาธิ โดยไม่ต้องนอนนั้น จติจะได้รับการพักผ่อน หรือผ่อนคลาย อย่างเต็มที่ แม้นนอนเพียง 1 ชั่วโมงก่อนตื่นหลังจากนั่งสมาธิ จะเหนชัดได้ว่า มันกระปรี้กระเป่าอย่างมหัศจรรย์มากๆ มีกำลัง และรู้สึกได้ว่านอนได้เต็มอิ่ม เช่นกัน

เจอมาแบบนี้ ท่านก็ลองทำเปรียบเที่ยบกันนะครับ

 

สังขารมันมีสองอย่าง

และมันเหนื่อยได้ทั้งคู่

กายสังขาร แน่นอน การกิน หลับ ขยับสบายๆ ล้วนเป็นการผ่อนกาย

มโนสังขาร แน่นอน การได้สงบจิต สงบใจ หยุดคิด หยุดแส่ส่ายเสียบ้าง ย่อมเป็นการผ่อนจิต

กายสังขารเหนื่อย จึงนอน

มโนสังขารเหนื่อย ก็ต้องสมถะ

* * * * *

เรื่องสมาบัตินั้น ก็คือ สมถะ ถ้ายังไม่แก่กล้าแล้ว ตะบี้ตะบัน ก็ไม่เหมาะสม
จึงต้องออกมาทานอาหาร นอนหลับ เดินเหินพักผ่อนบ้าง

แต่ถ้าสมาธิแก่กล้า ขันติ และ ตบะ ควรแก่การงาน การนั่งสมาธิได้ยาวนาน
ก็เป็นเรื่องไม่พ้นวิสัยที่ทำได้ ธาตุที่ต้องแลกเปลี่ยนนั้นจะมีกระบวนการที่เป็น
ญาณทัศนะซึ่งจะกล่าวไปก็คงไม่เหมาะ คงต้องลองดูเอง

* * * * * *

แต่ จขกท มาถึงขั้นคิดจะเลิกหลับนอน และเลิกทานอาหารนี้
กำลังใจเข้มแข็งมาก ขออนุโมทนาในศีล และ สมาธิที่มีมาก
และกำลังขอเติม ศรัทธา ขอให้น้อมไปก่อน ส่วนศรัทธาตัวแท้
จะเกิดหรือไม่ อย่าลืมทำ วิปัสสนา

ตอนเราเป็นอย่างนี้เราก็กินมื้อเดียว และนอนแค่ 2 ชั่วโมง 3 สัปดาห์ได้
ก็ปรากฏว่าไม่ได้อะไรมากไปกว่า ตัวเบา โลกราบเรียบ เพราะสมถะมันข่มไว้หมด

แล้วถอนออกหมดตอนไปเจริญเมตตากรรมฐาน ไปแผ่เมตตาใส่มาตุคาม
( มีชายเหล่สาวอย่างไม่ปรกติ เราก็เลยแผ่เมตตาใส่ทั้งคู่ )
เลยย่ำแย่ ซึ่งก็ตรงตามตำราที่ทักไว้ แต่เราปรามาสศีล

* * * * * อาจเป็นเพราะวาระจิตไปรับมา จับผิดข้างเพราะไม่รู้ * * * * *

* ถ้า จขกท เป็นฆารวาสเต็มขั้น ต้องดูการงานในปัจจุบันด้วย
หากได้ทำงานที่ใจชอบอยู่ อิทธิบาท 4 จะเจริญอัตโนมัติ
ถ้าไม่ใช่ ควรหาเวลาว่างๆ ไม่งั้น ปวดใจ ได้ ไม่ควรสุ่มเสี่ยง

 

ใช่แล้วครับ การทรงฌาณได้เป็นการดี แต่ถ้ายังทรงได้ไม่คล่องหรือไม่ถึงฌาณสี่จริงๆ จะมีปัญหา คือ ช่วงระหว่าง ฌาณ 1-3 จะยังคงความสัมพันธ์กับร่างกายอยู่ ถ้าไปบังคับให้ทรงฌาณตลอดเลย โดยไม่ได้ให้ร่างกายพักผ่อนจะมีปัญหาเรื่อง "ฌาณค้าง" ครับ และมีโอกาสเสียสติสูง เพราะตามธรรมชาติของจิตจะไม่อยู่นิ่งๆ ดังนั้นควรทำแต่พอดีครับ เน้นแค่ทำแล้วสบายใจ สบายกาย ซึ่งหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านก็จะเน้นให้ทรงฌาณตามกำลังใจ โดยเอาความสบายของใจเป็นหลัก ส่วนตัวผมเองก็เคยลองแล้ว ทรงอยู่เป็นเดือน ไม่ต้องนอนเลย แทบเป็นบ้าน่ะครับ ไม่ใช่ว่าง่วงขาดสตินะ แต่จิตมันเครียดเกินไป เพราะไปขัดธรรมชาติของจิตมัน จนสุดท้ายฌาณหลุด กำหนดจิตเข้าไม่ได้อีกหลายเดือนเลย แต่ถ้าอยากรู้แนะนำให้ลองดูครับ จะเข้าใจกว่ามาก

 

เคยไม่นอนสองวัน แต่นั่งสมาธิเอา ก็ไม่รู้สึกเพลีย ไม่รู้สึกง่วงเลย เหมือนปกติน่ะ แถมยังเห็นอนาคตในสมาธิอีก เอ๊ะ หรือว่าเราฝันไป หุ หุ หุ
และเป็นที่น่าสังเกตุว่าเมื่อทำความเพียรมาก มันจะนอนน้อยเองโดยอัตโมมัติจ๊ะ หุ หุ หุ

 

เพราะเวลาทำอะไรที่ตัดชีวิต...ตัดร่างกายไป

มันเป็นสัจจะบารมีกำลังปรมัตถบารมีไง... นิยมกันมากในหมู่พระธุดงค์

 

ไม่จำเป็นต้องเป็น พระ และก็ไม่ต้องไปอยู่ป่า

เป็นฆารวาส ก็ต้องรู้จักใช้ปัญญาที่อยู่กับโลก

ปรับสภาวะธรรม ให้เหมาะสมกันไป

 

....จิตปล่อยจากการเกาะร่างกายในเรื่องการรับรู้จากเสียงเป็นอันดับแรก จึงหลับ.....จากนั้นขึ้นอยู่กับว่าหลับลึกแค่ไหน...และจะเริ่มตื่นหรือเริ่มมารับรู้ทางกายตามเวลาเคยชิน.....เป็นการเข้าฌานที่ขาดการควบคุม จิตอาจท่องเที่ยวไปหลายทิศทาง....

...การทำสมาธิ คือความตั้งใจควบคุมใจ เมื่อเข้าถึง ปฐมฌาน จิตเริ่มไม่เกาะกาย ไม่รำคาญในเสียง ร่างกายหลับ จิตถูกควบคุมตามกำลัง....เมื่อตื่นหรือ สมาธิเริ่มคลายกำลัง....จิตจะมีกำลัง...(หากสานต่อ..เพื่อจัดการกิเลสตอนเช้า..ตามกำลัง จึงดี)

 

ทำไมเวลานอนหลับปกติแล้วฝันบางทีถึงตื่นมาแล้วยังง่วงนอนเหมือนไม่ได้นอน แต่เวลานอนแล้วไม่ฝันหรือเข้าฌาน ตื่นแล้วจะไม่ง่วง

 

คนบางคนฝันแต่ไม่ใช่ใจอย่างเดียวที่ขยับ

กายบางคนก็พยายามขยับ แต่ก็ลำบากลำบน

ทั้งๆที่ขยับไม่ได้มาก ไม่เหมือนวิ่ง แต่เหงื่อไหล่มากกว่าเสียอีก

บางคนถึงกับไม่แน่ใจว่าฝันหรือตื่น ทั้งๆที่เดินลงจากเตียงแล้ว

ก็ยังเดินไป จนตกระเบียง ตกตึก ตกบันได ก็มี

* * * * *

การไม่ฝันจึงเป็นสิ่งดี ที่จิตรับรู้ได้

เคยบ้างไหมสักครั้งวันนี้ อธิษฐาน

ขออย่าฝันใดๆ ....ทำไมหนอ

ทุกข์จริงหนอ....

 

ถ้าง่วง นอนธรรมดาดีกว่าครับ

บางคนเล่นมโนมยิทธิคล่องๆ ไม่ยอมหลับยอมนอน
เวลามันเกินร่างกายจะทานไหว
จะกลายเป็นหลอนไปนะครับ

ส่วนภาวนาจับลมหายใจเข้าออกเฉยๆ
ไม่ได้ออกไปเที่ยวไหน ส่วนใหญ่พอมันอิ่มแล้วมันจะตัดหลับเอง

แต่ถ้าออกไปตะลอนทัวร์ ตามที่ต่างๆ
อันนั้นไม่ได้หลับนะครับ ตื่นอยู่เต็มๆ
หลายๆคืนเข้า จะหลอนนะครับ
วิ้ง..เลยหละ

นอนม่ายหลับ นอนม่ายหลับ กระสับกระส่าย
นอนม่ายหลับ นอนม่ายหลับ กระสับกระส่าย

 

อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ก็เพราะว่าตอนฝันสมองยังทำงานอยู่น่ะซิ....ครับ
เปรียบเสมือนเป็นรถยนต์ที่จอดอยู่ แต่ไม่ได้ดับเครืองจึงกินน้ำมันเหมือนกัน
แตกต่างกันตรงที่ล้อไม่ได้หมุน เหมือนกับที่ร่างกายไม่ได้ขยับเขยื้อนเท่าไหร่

แต่ถ้าหลับสนิท (Deep Sleep) ร่างกายก็เหมือนรถที่จอดแล้วดับเครื่อง เปิดฝากระโปรงระบายความร้อนในเครื่อง อันนี้ได้พักผ่อนเต็มที่...งัย

 

ไร้กฏเกณฑ์

ก็นอนธรรมดานี่แหละ

คนเรามักลืมที่จะคลายอารมณ์ต่างๆที่เก็บเกี่ยวมาตลอดวัน
ก็คลายออกไป กับลม ..พอวางได้ระดับ...มันถึงจุดจะเคลิ้ม


ตรงจุดนี้...ถ้าง่วงมาก ก็ปล่อยตกภวังค์ไปเลย เหมือนถอดปลั๊ก


ถ้า...พอจะไหว จับองค์กรรมฐานที่ถนัด หรือ ลมต่อเลย

มันจะเป็นหนึ่ง ไม่สว่างไม่เป็นไร สว่างก็ดี ตามกำลัง..

มันจะอิ่ม นิมิตรฝันปรุงเลอะเทอะไม่ค่อยมี แป๊บเดียวก็ตื่นตามเวลา


OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO


วันไหน ไม่ได้ปล่อยวาง หรือ คลายอารมณ์ที่ติดยึดมาทั้งวัน

ก่อนนอน มันจะไม่ได้อย่างข้างบน


หลับก็ฝันให้เหนือยอีก......ถึงเข้าสมาธิแบบสมถะได้

มันก็ปรุงนิมิตรต่อ ฟุ้งแบบ หรูหน่อย ...แต่ค่าเท่ากัน คือ ใจเหนื่อย.

 

ฌาณ เป็น ครุกรรมฝ่ายกุศล

ขออนุโมทนาในมหากุศลของท่านที่เข้าฌาณได้ ครับ
สาาาาา...ธุ
สาาาาา...ธุ
สาาาาา...ธุ
ให้ดังไปถึงพระนิพพาน