สอยธรรม มาเผื่อแผ่

สรุปว่า คุณจร พูดแบบนี้ เพราะความเป็นเพื่อนหรอเนี่ย

เพื่อนเขาพูด กะเพื่อนแบบนี้หรอเนี่ย

ถ้าพ่อคุณโดด มาอ่านเจอ คงคิดว่าคุณเป็นเพื่อนแท้ของลูกเขามากเลยนะเนี่ย

 

ถ้าคุณคิด ว่าเพื่อนยังมีเกียรติ ก็สมควรให้เกียรติเพื่อน

แต่ถ้าคิดว่าเพื่อนไม่มีเกียรติ จะพูดจะกล่าว วาจาโดยปราศจากการสำรวมได้

คิดว่าอย่างไรเพื่อนก้อยังอภัยได้ มันก็จริง เรื่องอภัยเขาอภัยกันได้

แต่ระดับน้ำมิตร มันเพิ่มระดับ ลดระดับได้ ก้อแล้วแต่เพื่อน

 

ก็บอกแล้วว่า พิจารณา ที่ เจตสิก ที่สัมปยุตในจิต ก่อออกมาเป็นกรรม

ไม่ใช่ลำพัง ดู หรือ หยั่ง ตามสัญญา ( ตัวหนังสือ ) แบบนั้นมันไม่เที่ยง
มันหลอก หรือ อำพรางได้

ถามว่า แล้วผ่านเน็ท จะเห็นได้อย่างไรว่า เจตสิกเป็นอย่างไร

ง่ายนิดเดียว

อาศัยเวลา ถ้าเราคบกับใครได้นานๆ เป็นเพื่อนๆกันจริงๆ จะมีการสื่อสาร
ทั้งต่อหน้า และลับหลัง ( PM ) ซึ่งทำให้เห็น กิจวัตร หรือ อาสวะ ที่นอน
เนื่องเป็นอนุสัยได้

เมื่อเราเข้าใจ อาสวะ หรือ อนุสัย หรือ สันดาน ก็เรียกของแต่ละคนแล้ว ก็
เอามาพิจารณา คำพูด ที่เขียน ว่าตรงกันหรือไม่ ถ้าตรงกัน เขาก็แสดงสัจจะ
อยู่ แม้เป็นสิ่งไม่ดี แต่ไม่ได้ตลบแตลง ตอแหล เพราะตรงกับ สันดาน หรือ
อนุสัย ทำให้ คำพูดที่ไม่ดี ก็รับฟังได้ เพราะสื่อออกมาตรง และจริง

 

ผม ขอบอกอย่างเดียวว่า ถ้าเป็น ศาลตัดสิน ก็ไม่มีลดหย่อนโทษ เพราะไม่มีความสำนึก

ขจร ทำความผิด ขนาดนี้ พูดจาทเรสขนาดนี้ มีพยานรุ้เห็นการกระทำขนาดนี้
ยกเหตุผลมาขนาดนี้ ขจรยังเลี่ยงบาลีไป ขจรยังไม่เคยกล่าวสำนึกว่า ได้กระทำความผิดลงไป

ขจรอ้างนั้นอ้างนี่

นี่แหละ กิเลสหนาเป็นกอง เพราะปกป้องอัตตา และความชั่วตนเอง นี่ยังไม่เห็นอีก

ผมว่า คนที่เขาไม่มีธรรมะ แต่เขายอมรับ แต่โดยดี เขายังมีคุณธรรมมากกว่าคุณอีก ขจร

นี่แหละครับ ผมให้ทุกท่านเห็นว่า กิเลส ในใจคนมันร้ายกาจขนาดไหน แม้ว่าตนผิดด้วยประการทั้งปวง มันก็ยังจะเลี่ยง เพื่อให้ตนพ้นผิดไปให้ได้

 

คุณสันโดษนั้น แม้รูปภาพใดๆ ถ้าจะปรากฏว่าไม่เหมาะสม

แต่เมื่อพิจารณาไปถึง กิจ น้อยใหญ่ ที่เธอได้ทำไป ก็ถือว่า
มีประโยชน์มาก ทำให้ ลูกเด็กเล็กแดง คนหนุ่มไฟแรง ยัง
ต้องคอยฟัง หรือ รับคำจากเธอก่อน นี้แบบนี้เขาเรียกว่าทาง
ของกัลยาณมิตร

แล้วตอนนี้คุณสันโดษก็ลงทุนลงเสียงแผ่ธรรมในพระไตรปิฏกด้วยตนเอง
นี่ก็กุศลอันเลิศอันจะสืบต่อไปอีกนานแค่ไหนก็ไม่สามารถประมาณได้ เรียก
ว่า จะมีบารมีอีกมาก

ต่างจากคนบางคน เข้าไปทีไหน ก็ไปแสดงอัตตาของตนที่นั้น

เพื่อนกลุ่มนั้นรู้จักตนไหม ก็ไม่ได้สนใจ เที่ยวไปวาดรูป มีด ไปเขียนวา ข้าฯพ้นแล้ว

อันนี้ ตลกดี

 

คุณอย่าเลี่ยง ท่านอื่นๆ อย่าให้ ขจรเลี่ยงบาลี จี้ย้ำลงไป
ถามว่า ท่านได้พูดจา ไม่เหมาะสมหรือไม่ ประเด็นเดียว จร

ตอบคำถามมา

 

เอ้า ก็รู้ตัวนะนั่น ว่า สร้างให้เขาไม่ได้

แล้ว ไปทำลาย ของๆ เขาทำไมละ

แปลกคนอีกละ

 

คุณขวัญครับ ผมว่าคุณเข้าใจเรื่องเกียรติ ผิดถนัดครับ
เพราะเกียรติ หรือความภาคภูมิใจนั้น...ยกให้กันไม่ได้ สร้างให้กันไม่ได้ครับ
<!-- / message -->----------------------------

ก็ได้แต่พูดให้ฟัง ไม่ได้หวังว่าคุณจะเข้าใจ

 

เข้ามาดู ...

 

เดี๋ยวเปียก..... เดี๋ยวเปียก...แฮ่....แฮ่

 

กรุณา ตอบคำถาม ด้วยจร คุณ ได้พูดวาจา ก้าวล่วง สตรีในสถานที่ กาลเวลา และ บทบาทหน้าที่ ที่่ไม่เหมาะสมใช่หรือไม่ ขจร

 

ถ้าคุณปิดใจไว้ มีแต่เสียงความคิดในตน

แม้ได้มีโอกาสได้เจอคำสอนพระพุทธองค์ ก็คงมิได้สนใจที่จะฟัง

ก็ไม่ได้หวังว่าคุณจะเข้าใจเหมือนเดิม แหละ

คุณก็คงคิดในแบบของคุณ อยู่นั้นเอง

 

ไฟไหม้ฟาง ตื่นตาคนดูได้แค่ครู่

ธรรมที่สั่งสม ฟักตน ตอนนี้ไปไหน น้าจร

ปล่อยใจไหล ทอดอารมณ์ หาประโยชน์ธรรมไม่มี

นับวันตกผลึก ลึกเป็นตะกอนเกินแก้

แม้ลมหายใจ ยังหายทิ้งไปวันๆ

 

ต่างกันตรงผล

เริ่มจากตำราครู แต่ละปฎิบัติ

คำพูดดีมีธรรม แต่ตัวทำยาก

ถึงคราวลำบาก ก็จะมีหรือปัญญา

 

คุณ จร ยิ่งแสดงธรรม ผมก็ยิ่งมั่นใจว่า อีกคนจะถอยห่างจากคุณได้

วันนี้ เธอ คนนั้น ซึ่งเป็นผู้หญิง ยังคอยติดตามห่วงใยคุณอยู่ เข้ากระทู้
มาก็เปิดกระทู้ตามหา ทัก ฮันแน่ อยู่นี่เอง พี่.....

วันหน้า ผมเชื่อว่า เธอจะถึงที่สุดแห่งกรุณา เมื่อผลิกเป็นโกรธไปแล้ว
ต่อไปก็จะชัดว่า กรุณาเป็นภัย ทำให้เดินต่อสู่ มุทิตาจิต อัตโนมัติ และ
เมื่อเดินไปแล้ว ก็ยังอาจติดตามอยู่อีก แต่พ้นจาก มุทิตาจิต แล้วก็จะ
กลายเป็น อุเบกขา ในที่สุด

ทั้งหมด ไม่ใช่เพราะผมกระทำอะไร

แต่เป็นเพราะ คุณ จร นั้นแหละ เป็นผู้แสดงธรรม

กรรม ไม่ปรากฏหรือ ไม่หรอก กรรมมันปรากฏ แต่ปรากฏในภาพที่คุณไม่ชอบใจ
คุณก็เลยไม่ได้มองมันว่ามันเกิด เลยเข้าใจไปว่า ไม่มีกรรม ทั้งๆที่ปรากฏเห็นๆ

 

ที่นิ่ง ไม่ใช่ อะไร เพราะ ไม่มีอะไร ในจิตที่จะ เเสดงออกมา เป็น คำพูด

เพราะ มัน วางอุเบกขา เสียแล้ว กัลญาณมิตร .............

 

คุณจรของผมก็ช่างขยัน หลายครั้งตั้งกระทู้ขึ้นมาเพื่อเป็นปริศนา แล้วชักชวน
คนอื่นมาแสดงธรรม แทนที่ตนจะแสดงธรรมบรรยายเสียเอง เพราะบรรลุแล้ว
เป็นผู้พ้นกรรมแล้ว จริงๆ ก็ต้องแสดงธรรมได้

แต่นี้ไม่กล้า เลยต้องวางแค่ปริศนา เพื่อให้คนอื่นแสดงธรรม แล้วตนค่อยแย้ง

ถ้าแย้งผิดพลาด หรือ พลั้งเผล จะได้อาศัยโอกาสนั้น ประกาศตนว่า เป็นผู้พ้นกรรม
ไม่เดือดร้อน ไม่ต่อต้าน ไม่ทุรนทุราย ไม่ได้เอามาเป็นตน อุบายตื้นๆในการวาง
หมากเพื่อให้ทุกคนรับรู้ ยอมรับกับคำว่า

ผมพ้นแล้ว

 

เมื่อทำอย่างนี้บ่อยๆ ก็จะมั่นใจ ว่า จิตตนเอง ไม่ได้เดือดร้อน ไม่ได้เอาคำผรุสวาท
คนอื่นมาเสพ เมื่อผ่านวันก็เริ่มใหม่ ทำให้คุณจร ยิ่ง มั่นใจว่า ตนพ้นกรรมแล้ว

แต่จริงๆ กลับไม่ได้พ้นด้วยตัวเอง ยังต้องหาโอกาส มาปรุงกระทู้ กระทบผู้คน
เพื่อสร้างสถานการณ์ สำหรับวีรบุรุษ

 

อืม ...

 

ไม่ต้องขอโทษ หรอกท่าน เพราะ คำพูด มันเป็น เพียง ลมปาก

ที่ ทำร้าย จิตใจ เราไม่ได้ ที่เขา เป็น ห่วง คือ จิตใจ ของ พ่อเรา

หากเรา ทำอะไร ที่ทำให้ เสื่อมเสีย คน เสื่อมเสีย คือ พ่อเรา ไม่ใช่ ตัวเรา

เพราะ เรา ไม่เคย คิดอะไร

คุณ ขวัญพูดถูก เรา ไม่ได้ เจ็บ แต่ จิตเรา สงสาร พ่อเรา

แต่ จิต ของท่าน คง ไม่เข้าใจ เพราะ จิตท่าน คงไม่ มี ลูกสาว ใน จิตสำนึก