สัจจะตัวเดียวมีทั้งอภินิหารทาน ศีล ภาวนา ...หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม...

สัจจะตัวเดียวมีทั้งอภินิหารทาน ศีล ภาวนา
...หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม...



สัจจะตัวเดียวนี้มีอภินิหารทั้งทาน ศีล ภาวนา
สัจจะตัวเดียวมีอภินิหารมาก
อภินิหารแผลงฤทธิ์ได้ด้วย
อยู่ยงคงกระพันเสียด้วย
แล้วสามารถจะทำงานสำเร็จทั้งคดีโลกคดีธรรม
ตัวอย่างว่าญาติโยมมีสัจจะไหม
มีความจริงในชีวิตไหม
ถ้าไม่มีขอให้สร้างเสียแต่บัดนี้
ไม่ใช่มานั่งหลับหูหลับตาเลย
ข้าพเจ้าจะเดินจงกรม
ข้าพเจ้าจะนั่งภาวนา ๑ ชั่วโมง
ไม่ถึง ๑ ชั่วโมงข้าพเจ้าจะไม่เลิก
วันนี้ข้าพเจ้าตั้งใจจะตักน้ำซัก ๒ หาบ
ต้องตักให้เต็ม ๒ หาบ ถึงจะมีสัจจะ

คนชาวพุทธส่วนมากทำอะไรไม่ได้ผล
เพราะเสียสัจจะ
สัจจะตัวเดียวเท่านั้น
ไม่ต้องไปเอาตักบาตร
ทำบุญให้ทานมากมายหรอก

อาตมาเคยเห็นมาหลายคนแล้ว
ตั้งใจว่าข้าพเจ้าจะเดินจงกรม ๑ ชั่วโมง
นั่งภาวนา ๑ ชั่วโมง พอนั่งไปได้สัก ๔๐ นาที
ก็ว่าสายหน่อยค่อยนั่งต่อไป
หลายคนบางทีนั่งไปก็ว่านอนก่อนเถอะ
หรือให้เด็กมันหลับก่อนค่อยปฏิบัติต่อเถอะ
อย่างนี้ไม่ได้อะไรเลยนะ ไม่ได้จริงๆ ด้วย
เพราะเสียสัจจะ สัจจะลบหมดเลย
ไม่ต้องไปสร้างที่ไหนแล้ว
แล้วไม่ต้องสร้างบารมีต่อไป
ทานก็ไม่มี ศีลก็ไม่เกิด นี่ธรรมะก็ไม่เกิดด้วย
ปัญญาบารมีจะเกิดได้อย่างไร เพราะขาดสัจจะ
เดี๋ยวนี้ขาดตัวนี้ไม่ต้องไปเอาอะไรอย่างอื่นหรอก
สัจจะไม่มีเลย
คนที่มีสัจจะนี่ ปืนยิงไม่ออก ระเบิดก็ไม่ระเบิดเสียด้วย
นี่ ตัวสัจจะ สำคัญมาก

ญาติโยมโปรดทราบเถิดว่า
หัวใจของเราคือสัจจะ มรรคสัจจะ
สัจจะในองค์มรรค
ถ้าเราไม่มีสัจจะ มรรคไม่เกิด ไม่เกิดแน่
จะนั่งวิปัสสนา มรรคไม่เกิดแน่

อาตมาเคยเดินธุดงค์กับหลวงพ่อดำในป่า
ก็ต้องใช้สัจจะอีก หลวงพ่อดำอายุกี่ร้อยปีนะ
อาตมาก็เคยเดินธุดงค์ไปกับท่านในป่า
อาตมายังไม่เชื่อ ก็ต้องเชื่อแล้ว
ท่านบอกว่าคุณเป็นคนจริงหรือเปล่า
เราก็ยังไม่รู้ความหมาย ก็ตอบท่านว่าไม่ทราบ
ท่านจึงบอก จำไว้ถ้ามีสัจจะ เป็นคนจริง
ถ้าไม่มีสัจจะ จะใช้อะไรไม่ได้เลย
ทุกอย่างเสียหมดแล้ว
ไม่ต้องอธิษฐานอะไร ไม่ขึ้นจริงๆ ท่านว่าอย่างนี้
นี่โยมคงเคยได้ยินชื่อหลวงพ่อดำ
ท่านไม่ได้ชื่อดำหรอกนะ ไม่ทราบว่าท่านชื่ออะไร
แต่อาตมาเรียกท่านอย่างนั้นเอง
ไม่ทราบว่าอายุกี่ร้อยปี แล้วยังอยู่ด้วยนะ
มีสัจจะก็จะเห็นนะ ไม่มีสัจจะก็จะไปไม่ถึง
องค์นี้หรือ อาตมาจะไม่ขอกล่าวต่อไป

คนไหนไม่มีสัจจะจะเกิดมรรคไม่ได้ มรรคมรรคาไม่ได้
ต้องมีมรรค ๘ ในทฤษฎี แต่โยมขาดสัจจะ
ก็มีมัก ๒ มักเกิดเลย โยมรู้ไหมว่า มัก ๒ มัก คืออะไร
คือมักง่าย กับมักได้แน่นอน

คนไม่มีมรรคสัจจ์ คนนั้นมี ๒ มัก
โยมไปสังเกตดู คนไหนทำอะไรง่ายๆ ส่งเดชไป
ก็มักจะมักได้เสียด้วย เอาแต่ได้แต่ไม่ยอมเสีย
แต่พอหันมุมกลับ คนไหนเสียสละได้
เสียสละเพื่อได้ ได้อะไร ได้บุญ ได้คุณประโยชน์
นี่ถึงอย่างงี้นา เห็นแก่ได้เลย ๒ มักนั้นแทนจำไว้
มรรคสัจจ์ คือสัจจะเป็นมรรค
ถ้าคนไหนไม่มีสัจจะ ไม่มีความจริงแล้ว
ไม่ได้มรรค ไม่ได้ผล ไม่ได้นิพพาน ไม่ต้องไปหานะ
จะเห็นผลไปเรื่อยๆ โยมนั่งเป็นยังไง สบายมากเลย
นั่งถึงหนึ่งชั่วโมงไหม ฉันก็ตั้งสัจจะทุก ๑ ชั่วโมง
เวลาจะเลิกไม่ถึงทุกที
นี่ไม่มีสัจจะ จะตายก็ให้มันตายซิ
เลือดเนื้อจะเหือดแห้งไป ข้าพเจ้าขอยอมตาย
เอาปณิธานของพระพุทธเจ้ามาใช้สิ



..............................................................

<table align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="94%"><tbody><tr><td class="postbody" valign="top">คัดลอกมาจาก...
http://www.geocities.com/skychicus/luangpor_sajja.html</td> </tr> <tr> <td>
</td></tr></tbody></table>

 

อนุโมทนาค่ะ ข้าพเจ้าเห็นด้วย ว่าการรักษาสัจจะเป็นเรื่องที่ดี สิ่งศักดิ์สิทธิ์และเทพเทวาท่านมองดูคุณอยู่ จงช่วยเหลือตนเองก่อนที่จะพึ่งพาคนอื่น

 

อนุโมทนา สาธุ ข้าพระพุทธเจ้าจะทำตามสัจจะที่ได้ตั้งไว้ทุกประการ ให้ได้ตลอดไปครับ

 

*** สัจจะทำ เดินสายกลาง ****

สัจจะ + สิ่งที่พิจารณาดีแล้ว ว่าพอทำได้จริง + เวลาที่ตนเองจะทำ
เป็นการให้ความชัดเจนกันตนเอง
เมื่อทำได้ จึงเป็นบารมีติดตัว
บารมี คือ ผลตนทำได้

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

เราไม่ตั้งสัจจะ แต่ทำไปเรื่อยๆ ได้มั้ย

 

ผมตั้งสัจจะ..เลิกสูบบุหรี่..ตลอดชีวิต
ด้วยอำนาจแห่งสัจจะนี้..ขอให้ผมเป็นผู้เจริญทั้งทางโลกและทางธรรมตั้งแต่บัดนี้ ตราบจนข้าพเจ้าเข้าสู่พระนิพพาน..สาธุ..

 

อนุโมทนาครับ
สัจจะ นำพาความสุขมาให้

ปัจจุบัน ทำไมทุกคนกลัวสัจจะ

 

จริงครับ ถ้าหากเรามีสัจจะกันคงไม่ความวุ่นวาย (เฉพาะเวลาทำความดีนะครับ) อนุโมทนาสาธุครับ

 

โมทนาสาธุ ในพระคุณของหลวงพ่อจรัญ ที่อบรมสั่งสอน หลวงพ่อเป็นครูบาอาจารย์ที่
ข้าพเจ้านับถือที่สุดในชีวิตค่ะ

ชยาพร

 

ขอบคุณครับ

 

*** ตามใจตน ****

เป็นแค่ ...การทำตามใจตัวเอง
คือ พอใจก็ทำ
ไม่พอใจ ก็ไม่ทำ
นึกได้ ก็ทำ
พอลืม ก็ไม่ได้ทำ
สรุป...ไม่ได้ควบคุมนิสัยตนเองอย่างจริงจัง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** สูงสุดคือ สัจจะ ไม่น่ากลัว ****

คนกลัว สัจจะ
เพราะ คิดว่าเป็นการปฏิบัติอย่างสุดโต่ง
เป็นเพราะ ความไม่เข้าใจใน.... สัจจะปฏิบัติ ที่พระพุทธเจ้าสอน
สัจจะที่พระโคดมสอน...คือ กำหนดทำในสิ่งที่พอหยิบพอเอื้อมได้ พอทำได้จริง
เช่น
สัจจะว่า ไม่โกรธไม่โมโห วันละหนึ่งชั่วโมง มีกำหนดสามเดือน
สัจจะว่า ไม่เห็นผู้อื่นผิด วันละหนึ่งชั่วโมง ตั้งแต่แปดโมงเช้า ถึงเก้าโมงเช้า มีกำหนดหนึ่งปี
สัจจะว่า ไม่ฆ่ามนุษย์ ทั้งในครรภ์และนอกครรภ์ ตลอดชีวิต
สัจจะว่า นับถือศาสนาพุทธ ตลอดชีวิต
สัจจะว่า ไม่ซื้อไม่ขายพระ ตลอดชีวิต
สัจจะว่า ไม่เสพ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด ตลอดชีวิต

สรุปว่า...ตัวเรา ต้องให้ความชัดเจนในการปฏิบัติต่อตนเอง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** สัจจะ + เดินสายกลาง ****

ไม่ยากเกินไป ไม่ง่ายเกินไป
แต่ทำทุกวันเป็นประจำ...นิสัยจะค่อยๆลดลง และหมดไปได้จริง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** เมื่อทำได้จริง ****

ก็เรียกว่า... "ผู้ทำได้"
ถือเป็น.... ผู้มีสัจจะ
ในทางธรรม การกระทำของท่านจะถูกบันทึกเป็นตัวศาสนา
คือ ตัวตนของศาสนาที่นำพาสัตว์โลกหลุดพ้นทุกข์
ดินฟ้าอากาศ คือสักขีพยาน

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** สัจจะปฏิบัติ ****

คือ การนำหลักสัจจะธรรม ที่มีอยู่ในธรรมชาติ
มาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน...เพื่อเปิดโอกาศให้ตนเองหลุดพ้นทุกข์

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** สัจจะ กับ ศีล ****

สัจจะ ... เป็นศีลเล็กๆข้อหนึ่ง
ที่เรากำหนดขึ้นมานำตนเองให้หลุดพ้นทุกข์

แต่ ศีลที่ข้อหนึ่ง
ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต
นั้นยิ่งใหญ่มาก กว้างใหญ่ไพศาล ยากที่มนุษยืจะทำได้จริง
เพราะ สัตว์ที่เล็กกว่าปลายขนตาก็มีอยู่ทั่วไป

ศีลข้อหนึ่งที่เราประกาศออกไป
ลองถามตนเองว่า ตัวเราทำได้จริงหรือ !!!!

พระพุทธเจ้าจึงสอนให้พิจารณา
....กำหนดในสิ่งที่พอทำได้จริง...

ที่สำคัญ
ศีลมีมาก่อนพระพุทธเจ้าประสูติ
ศีลมาจากพราหมณ์ ปู่ย่าตายายของพระพุทธเจ้าก็ถือศีลกันมา
แต่ก็ยังไม่สามารถหลุดพ้นทุกข์ได้
จนกระทั่งพระพุทธเจ้าค้นพบว่า แท้จริงสัจจะเป็นแก่นสารการปฏิบัติ
ทำได้ ทำไม่ได้ ก็อยู่ที่สัจจะของแต่ละคน
พระพุทธเจ้าจึงสอนให้ตัดลดปลดนิสัยตนเอง ด้วยสัจจะ ตั้งแต่นั้นมา
แต่หลังพระพุทธเจ้าปรินิพพานไปสองร้อยกว่าปี
มีทั้งผู้ที่ชอบสัจจะ และไม่ชอบสัจจะคำสอน
ผู้มีอำนาจทางการบ้านการเมืองไม่อยากตัดลดนิสัย
เกิดความเสียดาย วัตถุ ลาภ ยศ สรรเสริญ
จึงได้นำศีลของพราหมณ์ กลับมาใช้ในศาสนาพระโคดมอีกครั้ง
จากเดิมเพียงศีลห้าข้อ แต่เมื่อโลกพัฒนามากขึ้น
สังคมเปลี่ยนแปลงไป กิเลศตัญหาการกระทำมีรูปแบบมากขึ้น
ศีลข้อใหม่ๆ จึงถูกกำหนดให้มากขึ้นตามสังคมในแต่ละยุคสมัย

ส่วนสถานการณ์วุ่นวายในปัจจุบัน
เป็นเพราะ นิสัยของมนุษย์เราขาดการตัดลดอย่างจริงจัง มาสองพันกว่าปี

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ข้าพเจ้าเช่นกันครับ (-/\-) อนุโมทนาสาธุๆๆๆ

 

(ต่อ)

วิธีปฏิบัติเบื้องต้นนี้โยมโปรดทราบ โยมเคยคิดหรือไม่ ๑ นาทีหายใจเข้าไปกี่ครั้ง ๑๘
ครั้ง นอนหลับเหลือ ๑๕ ครั้ง คนที่นอนปลุกตื่นยาก ๑๓ ครั้ง คนที่มีสมาธิเหลือ ๑๐ ครั้ง และ
จะลดลงเรื่อย เหลือ ๘ เหลือ ๔ เหลือ ๒ เหลือ ๑ แล้วเข้าสู่เอกัคคตา แล้วเข้าสู่นิโรธสมาบัติ
ไปตามลำดับ

พระบางองค์ท่านพูดว่าอย่างโน้นอย่างนี้ ถามซิว่าท่านปฏิบัติได้ไหม ทำไม่ได้หรอก
อาตมาพูดชั้นต่ำ ๆ ที่อาตมาทำได้จึงพูด สูง ๆ ทำไม่ได้ ข้อปฏิบัติสูง ๆ ที่นำมาพูด เช่นเรื่องนิพพานนี่ อาตมาไม่ถึง ถึงแล้วจะบอกให้ ตอนนี้ไปไม่ถึง ยังเป็นพระอรเหอยู่นี่ เหไป
ช่วยเหลือเขาทางนั้น เหไปช่วยเหลือเขาทางนี้

เดี๋ยวนี้เข้าไปหาพระอรหันต์กันมาก สร้างวัดสร้างวาอย่างกับปราสาทราชวัง พระ
ประเภทนี้อยู่ในป่าเยอะ โยมอยากไปจะพาไป ประเภทสงบจะอยู่ในอรัญราวป่ามากมายจริง
ๆ พูดแต่ละคำ แหม มันซึ้งเข้าไปถึงหัวใจจริง ๆ พระพวกนี้ทั้งแหลมทั้งคม พูดจาสั้น ๆ คม
คาย คมติดสัน พูดแต่ละคำน่าคิดเอาประดิษฐ์สร้างสรรค์ พระประเภทนี้อยู่ในป่าจริง ๆ พูดจา
คมคาย สั้น ๆ นี่อย่าลืม เช่นหลวงพ่อดำ อาตมาตั้งชื่อท่านเอาเอง ที่เขาลงหนังสืออาจจะ
ไม่ใช่องค์นั้น หรืออาจใช่ก็ได้ แต่ทำไมมีอายุยาวนานนัก มันเรื่องแปลก บางครั้งก็เจอที่
กรุงเทพฯ บางครั้งก็เจอที่ภาคเหนือ บางที่เจอที่พม่า พระประเภทนี้บางทีนึกเข้า จิตถึงก็เจอ
เพราะฉะนั้นเรื่องลมหายใจ เรื่องการนับลมนี่ อาตมาจับจุดได้ที่ประเทศจีน นี่ได้แล้ว
มาลองโทรจิตให้เป็นตัวหนังสือ สามารถออกไปติดตรงโน้นได้ นี่เรื่องลมหายใจ สอนลูกสอน
หลานได้เลย ไม่ต้องไปว่าพุทโธ สัมมาอะระหัง พองหนอ ยุบหนอแต่ประการใด เพราะเป็น
อานาปานสติเหมือนกันหมด แต่เราใส่อารมณ์กรรมฐานอย่างไร โดยสมถะ หรือวิปัสสนา
ขันธ์ ๕ รูปนามเป็นประการใด ของอาตมาพิสูจน์ได้แล้ว พิสูจน์อย่างนักศึกษา เหมือนเรา
เป็นนายแพทย์ นี่เอาคนไข้มารักษาถึงจะรู้ ถึงจะเชี่ยวชาญในประสบการณ์เกี่ยวกับวิชา
แพทย์ มาจากคนไขดังนี้

ทีนี้มีเด็กชั้นประถมศึกษาที่เรียนหนังสือไม่เก่ง นี่วิธีสอนสำหรับลูกหลานนะ ไม่ใช่
สอนญาติโยม โยมควรจะจำได้เป็นอันเดียวกันคือ อารมณ์หายใจเข้าออกนี่เอง จะสังเกต
ได้มั๊ยว่า เมื่อมีโลภะ โลภะมันจะทำให้หายใจผิดปกติยาว ๆ นะ โทสะนี่หายใจสั้น ๆ ลงไป
แล้วกระตุกด้วยนะ กระตุกหนักเข้า ถ้าเลยกว่า ๕๐% ถึง ๖๐% เมื่อไหร่ ลงมือลงไม้เลย นี่
โทสะ แล้วบางคนมีอำนาจโมหะ หายใจไม่เป็นปกติ หายใจเฮือก ๆ นี่คนมีอำนาจโมหะ ไม่
อยากมองหน้าใคร ไม่อยากฟังของใครด้วย ไม่อยากเอาความคิดเห็นของคนอื่นเขา นี่โมหะ
ชัดมาก มีโมโหโทโสเกิดขึ้นอย่างไร ไม่ต้องไปเจริญกรรมฐานอย่างอื่นนะ ไม่เอาละ หายใจ
ยาว ๆ อย่าไปนั่งคุยกับใคร อย่าให้อารมณ์ออกไปข้างนอก อารมณ์คนเดียว หายใจยาว ๆ
เถอะ เดี๋ยวรู้เลยลูกกุญแจอยู่ไหน รู้ว่า เอ๊ เงินทองมันหายไปที่ใด บางทีเราเปลี่ยนที่ มันใจ
ร้อนใจรนทุกประการ แล้วก็ทำให้หาของไม่เจอ ขอให้ไปนั่งเฉย ๆ ในห้องภาวนา
เพราะฉะนั้นตามที่ราชการนี่ ห้องอธิบดี ห้องรัฐมนตรี เขาจึงให้อยู่คนเดียว

อาตมาเคยไปเมืองจีน ไปพบดอกเตอร์คนหนึ่งที่ปักกิ่ง ดอกเตอร์คนนี้เก่งมากจริง ๆ
อาตมาไปกับพวกคนฮ่องกง ไปกันหลายคน มีผู้ชายคนหนึ่งไปโกหกดอกเตอร์ ดอกเตอร์จับ
ชีพจรแล้วถามว่าคุณมีภรรยาแล้วหรือยัง ตาคนนี้บอกว่ายังโสด ยังไม่มีครอบครัว แต่ดอกเตอร์คนนี้บอกโกหก คุณมีเมีย ๓ คน มีลูก ๕ คน เป็นผู้ชาย ๒ ผู้หญิง ๓ ถูกไหม นี่ตกใจเลย อะไรที่บอกโยม โยมเป็นผู้บอก จิตมันบอกนะ จับลมหายใจนี่ ดังนั้นความลับไม่มี
ในโลก โกหกไม่ได้

ถ้าลมหายใจเราละเอียด สมาธิเราละเอียด หน้ามันก็จะบอกอีก การเดินก็บอกด้วย นี่
มีประโยชน์มาก ญาติโยมทำให้ได้แค่นี้ ทำสมาธิกันนี่ไม่ต้องไปนิพพานกันหรอก นิพพานนี่
ตายนอกบ่วงไม่ห่วงใคร ดับสนิทไม่ติดเชื้อขึ้นมา นิพพานแล้วจะเอายังไงกัน อาตมาว่ามี
อะไรพิสูจน์ได้ไหม ทำได้อะไรบ้างจากลมหายใจนี้ พองหนอยุบหนอนี่ลมหายใจ พุทหายใจ
เข้า โธหายใจออก ก็ลมหายใจ อานาปานสติ นี่สะดวกไหม

http://www.luangphor.net/P9005.pdf

 

สาธุครับผม

ถ้าเราหมั่นทำสัจจะบารมี จะทำให้ธรรมะทรงตัวอย่างดีด้วยครับจากที่รู้มาจากอีกท่าน