เรื่องเด่น หนีทุกข์ (หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ)

สำหรับวันนี้ก็จะขอพูดเฉพาะจุดหนีนรกดีไหม ถ้าไม่เห็นดีก็ไปนรก ใช่ไหม คำว่า "จุดหนีนรก" ก็หมายความว่าพระพุทธเจ้าท่านทรงสอนให้บรรดาญาติโยมพุทธบริษัทปฏิบัติอันดับแรกต้องการให้พ้นจากอบายภูมิ อบายภูมินี่มี ๔ คือ

นรก
เปรต
อสูรกาย
สัตว์เดรัจฉาน



ดินแดนทั้ง ๔ นี้เป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยความทุกข์ หาความสุขจริงจังไม่ได้เลย อย่างนรกนี่เราก็นอนแบบสบายๆ ถ้าคนไหนขี้หนาวไปนรกดี อุ่นตลอดเวลา ดีไหม ก็รวมความว่านรกร้อน แต่ก็มีหนาวอยู่แห่งหนึ่ง เป็นนรกพิเศษ คือ โลกันตนรก ถ้าไปอยู่ที่นั่นไม่ต้องซื้อเครื่องปรับอากาศ เย็นฟรีตลอดเวลา

ดินแดนทั้ง ๔ นี้เป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยความทุกข์ อย่างการมาเกิดเป็นคนใหม่เขาถือว่าทุกข์ ไปเกิดเป็นเทวดาหรือพรหมก็ถือว่ามีความสุข ไม่มีความทุกข์เลย แต่ก็สุขไม่นาน ความประสงค์ของพระพุทธเจ้าจริงๆ คือต้องการให้ทุกคนไปนิพพาน แต่ว่าก่อนที่จะไปนิพพาน ต้องทำใจของเราให้เข้าถึงกระแสพระนิพพานเสียก่อน



สมาชิกนิพพาน

รวมความว่าเรามีโอกาสเป็นสมาชิกประจำนิพพานไว้ก่อน ใช่ไหม สมาชิกสามัญ ก็คือ พระโสดาบัน

แต่ประเภทรับศีลบ้าง ศีลหายบ้าง ศีลหล่นบ้าง ศีลขาดบ้าง ศีลทะลุบ้าง ศีลพร้อยบ้าง อย่างนี้เขาเรียกว่าเป็นสมาชิกวิสามัญ ยังไม่แน่นอน ถ้าเป็นลูกจ้างก็คือว่าเป็นลูกจ้างรายวัน ไม่ใช่ลูกจ้างประจำ

ทีนี้เราจะเป็นสมาชิกสามัญของนิพพานได้ยังไง ท่านบอกว่า ต้องทำจิตให้เข้าถึงพระโสดาบัน ถ้าทุกคนทำจิตเข้าถึงพระโสดาบันได้ ขึ้นชื่อว่าบาปกรรมทั้งหมดที่ทำมาแล้วทั้งหมดก็ยกยอดเลิกกันไป แต่ว่าเลิกไม่หมด เศษยังมีอยู่

เศษผลของกรรม

ถ้าเราต้องกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ โทษ ปาณาติบาต ทำให้เราป่วยไข้ไม่สบาย เจ็บป่วยทางกาย
ถ้าหากว่าโทษ อทินนาทาน ไฟไหม้บ้านบ้าง ของหายบ้าง น้ำท่วมบ้าง ลมพัดบ้านบ้างให้ของเสียหาย นี่มันเป็นเศษของกรรม เราจะรับผลนั้นเมื่อเราเป็นมนุษย์

แล้วโทษ กาเมสุมิจฉาจาร เกิดมาเป็นมนุษย์ คนในปกครองว่ายากสอนยาก ดื้อด้าน จำไว้นะ ใครมีลูกมีหลานว่ายาก ก็รู้ตัวไว้ด้วยนะว่า ชาติก่อนเจ้าชู้มาก ที่จริงเราไม่เจ้าชู้ เราเป็นคนมีเมตตาสูง ใช่ไหม

ปัดโธ่...เขามาเราจะปฏิเสธรึ หมดความดีแล้วถ้าขาดเมตตาปราณี ใช่ไหม
ถ้าเป็นเศษกรรมโทษ มุสาวาท ถ้าเราเกิดมาเป็นมนุษย์แค่มนุษย์นะ มันลงอบายภูมิไม่ได้ เมื่อเราพูดจริงก็ไม่มีใครเขาอยากจะฟัง ไม่อยากจะเชื่อ
เศษกรรมของ สุราเมรัย ในสมัยที่มาเกิดเป็นมนุษย์ก็เป็นโรคเส้นประสาทบ้าง แต่พระโสดาบันไม่ถึงบ้า ปวดหัวหนักหน่อย



เป็นอันว่าถ้าเราเป็นพระโสดาบัน หรือพระสกิทาคามี ก็ต้องกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ รับเศษผลของกรรม แต่ถ้าหากว่ากำลังของเราไม่ถึงอรหัตผลก็ไม่เป็นไร หรือไม่ถึงอนาคามี ถ้าเป็นพระอนาคามีแล้วตายจากความเป็นคน ไปเกิดเป็นเทวดาหรือพรหม ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก บำเพ็ญบารมีตัดกิเลสบนนั้นถึงอรหันต์แล้วไปนิพพาน

สำหรับพระโสดาบันแยกเป็น ๓ กลุ่ม
กลุ่มที่ ๑ เรียกเอกพิชี
กลุ่มที่ ๒ เรียกโกลังโกละ
กลุ่มที่ ๓ เรียกสัตตักขัตตุง

กลุ่มที่ ๑ เป็นพระโสดาบันขั้นละเอียด เขาเรียกว่า เอกพิชี เกิดเป็นเทวดาชาติเดียว แล้วกลับมาเป็นมนุษย์อีกชาติเดียว ชาตินั้นเป็นอรหันต์เลย ไปนิพพาน

ถ้าหากว่าเป็นพระโสดาบันระดับกลาง ที่เรียกว่า โกลังโกละ เกิดเป็นเทวดา ๓ ชาติ เกิดเป็นมนุษย์ ๓ ชาติ แล้วก็ไปเป็นอรหันต์ ไปนิพพาน

ถ้าเป็นพระโสดาบันขั้นหยาบ เรียกว่า สัตตักขัตตุง ก็เกิดเป็นมนุษย์ ๗ ชาติ เป็นเทวดาหรือพรหม ๗ ชาติ ก็เป็นอรหันต์ไปนิพพาน นี่ตามแบบนะ



ถ้าเป็นพระสกิทาคามี ก็เหมือนกันกับพระโสดาบันขั้นเอกพิชี คือเป็นเทวดาหรือพรหม ๑ ชาติ ลงเป็นมนุษย์ ๑ ชาติก็เป็นอรหันต์ไปนิพพาน

แต่ว่าอย่างไรก็ตาม เวลานี้จิตใจของบรรดาบุคคลที่นับถือพระพุทธศาสนามีความเข้มข้นมาก ถ้าหากว่าได้พระโสดาบันแล้ว อาตมาคิดว่าไม่มีโอกาสจะกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ใหม่เว้นไว้แต่อยากจะมาเป็น

เพราะอะไร เพราะว่าถ้ามีความเข้มข้น ถ้าเราเป็นพระโสดาบันขึ้นไปเกิดเป็นเทวดาหรือพรหมใช้เวลาไม่กี่วันพระศรีอาริย์ก็ตรัสเป็นพระพุทธเจ้า ทีนี้เวลาที่พระพุทธเจ้าทรงเทศน์ คนที่ฟังเทศน์น้อยกว่าเทวดาหรือพรหมมาฟัง โดยมากถ้าเป็นพระโสดาบัน ฟังท่านเทศน์จบเดียวเป็นอรหันต์เลย แล้วก็ไปนิพพาน

ในกัปนี้เป็นกัปที่มีกำไรมาก เพราะมีพระพุทธเจ้าทรงถึง ๑๐ องค์ ไม่ใช่ ๕ องค์ ทีนี้ถ้าหากเราเป็นพระโสดาบันไปแล้ว ไปฟังเทศน์จากพระพุทธเจ้าอีก ๖ องค์ ไม่ได้ไปนิพพาน ควรจะไปสตาร์ทใหม่ที่อเวจี ใช่ไหม เพราะว่าเข้มแข็งมาก



การเป็นพระโสดาบันเป็นของง่าย ไม่ยาก ถ้าหากว่าเราอ่านสังโยชน์ เราอาจจะคิดว่ายากมาก ก็ต้องฟังคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าหลายๆ ตอน ที่พระพุทธเจ้าตรัส คือ

"พระโสดาบันกับพระสกิทาคามีเป็นผู้มีปัญญาเล็กน้อย มีสมาธิเล็กน้อย แต่ทรงศีลบริสุทธิ์ และความสำคัญของพระโสดาบันก็อยู่ที่ศีล ๕"

พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน
(พระมหาวีระ ถาวโร)
วัดจันทาราม (ท่าซุง) จ. อุทัยธานี
ที่มาจากหนังสือ : ธรรมปฏิบัติ เล่ม ๑๔ โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน
(พระมหาวีระ ถาวโร) วัดจันทาราม (ท่าซุง) อ.เมือง จ.อุทัยธานี หน้า ๘๐-๘๕

Credit: ขอขอบพระคุณที่มาจาก Facebook คำสอนหลวงพ่อพระราชพรหมยาน