หลวงตาแตงอ่อน ใช้เตโชธาตุในร่างกายเผาพิษไข้มาลาเรีย

" หลวงตาแตงอ่อน ใช้เตโชธาตุเผาพิษไข้มาลาเรีย "

หลวงตาแตงอ่อนเมตตาเล่าว่า เมื่อครั้งได้ญัตติเป็นพระในสังกัดธรรมยุตินิกาย
โดยมีพระธรรมเจดีย์ ( จูม พันธุโล ) สมัยนั้นสมณศักดิ์เป็นพระเทพกวี วัดโพธิสมภรณ์ จังหวัดอุดรธานี ได้ตั้งใจศึกษาทางด้านปริยัติ จนสอบได้นักธรรมโท คิดว่าจะตั้งใจให้ได้นักธรรมเอก แต่ไม่ทันได้สอบ ได้อาพาธด้วยไข้มาลาเรียก่อน โยมมารดาจึงขอนิมนต์ให้ลาสิกขาแล้วมารักษาตัว ด้วยองค์ท่านมีความแน่วแน่ในร่มผ้ากาสาวพัตร์ จึงได้บอกโยมมารดาว่า


" ถ้าจะตายก็ขอตายในผ้าเหลือง ไม่ลาสิกขา ถ้าจะตายลาสิกขาออกไปก็ตายเหมือนเดิม "


โยมมารดาจึงตอบไปว่าถ้าไม่ลาสิกขาก็ขอนิมนต์ไปรักษาที่บ้าน
หลวงตาก็พิจารณาว่า เราอาพาธอยู่เกรงว่าจะเป็นภาระให้หมู่คณะสงฆ์ จึงตัดสินใจกราบลาท่านเจ้าคุณพระธรรมเจดีย์จูม พันธุโล
มาจำพรรษากับ หลวงปู่สีลา อิสสโร ที่วัดป่าอิสระธรรม บ้านวาใหญ่ อำเภออากาศอำนวย จังหวัดสกลนคร

ในระหว่างที่จำพรรษาที่นี่ ได้ตั้งใจเพียรภาวนา แต่พอจะนั่งสมาธิ ก็รู้สึกว่าหนาวสั่นใจจะขาด เป็นอย่างนี้อยู่ทุกครั้ง

วันหนึ่งได้มีโอกาสไปลงปาฏิโมกข์ ที่วัดป่าสุทธาวาส จังหวัดสกลนคร โดยมีหลวงปู่กงมา จิรปุญโญ เป็นประธานสงฆ์ สวดเสร็จ พระได้กราบคารวะหลวงปู่กงมา จิรปุญโญ เสร็จแล้วท่านได้พูดว่า ใครมีปัญหาในการประพฤติปฏิบัติไหม
หลวงตาท่านรอโอกาสนี้มานาน พอได้โอกาสจึงพูดขึ้นว่า

"ขอโอกาสครูบาอาจารย์" แล้วเล่าอาการให้ท่านฟัง

หลวงปู่กงมา จิรปุญโญ จึงเมตตาตอบว่า

" การปฏิบัติธรรมท่านไม่ได้ให้กล้วตาย ให้เอาชีวิตเป็นเดิมพัน จิตของท่านจะหลุดแล้ว เหมือนควั่นหมากแตงสุก พอหมากแตงมันสุกมันก็จะหลุดจากควั่นมัน
ให้สู้ตาย ถ้ายังกลัวตายไม่ได้อะไรหรอก "

พอหลวงตาแตงอ่อน กลับถึงกุฏิตอนเย็น ท่านได้ตั้งใจปฏิบัตินั่งภาวนาโดยนึกใจใจว่า เอ้ามึงมา ตายเป็นตาย! พอท่านจะภาวนาแปปเดียวได้เกิดอาการ หนาวสั่น เป็นไข้ ตามเคย แต่ทันได้สู้และกำหนดจิต พอจิตสงบรวมเป็นสมาธิแล้ว ได้เอาเตโชธาตุในร่างกายเผาพิษไข้มาลาเรีย จนหายจากอาพาธและไม่เกิดอีก นับตั้งแต่นั้นเป็นตั้นมา.


*****************************