หลวงพ่อทองสุข วัดโตนดหลวง

เรื่องราวของคุณพ่อฯนั้นคนที่อยู่ร่วมยุคร่วมสมัยยังมีชีวิตอยู่มาก คนที่ใช้ชีวิตอยู่กับหลวงพ่อแบบเซเว่น(๒๔ ชม.)ที่ไม่ใช่เพียงแค่ไปกราบแล้วก็กลับก็ยังมีอยู่หลายท่าน ท่านเหล่านี้นับถือคุณพ่อฯสุดหัวใจ หลายท่านเป็นครูมีคุณธรรมจริยธรรมสูง แล้วอายุท่านก็มากๆแล้วด้วย แถมไม่ได้มีผลประโยชน์อันใดที่จะโฆษณาประชาสัมพันธ์ ดังนั้นทุกข่าวสารข้อมูลเมื่อมาสอบยันคัดกรองแล้วจึงมีความน่าเชื่อถือ ศิษย์คุณพ่อฯพวกนี้ก็ยังมาช่วยเหลือวัดอยู่กระทั่งปัจจุบัน ข้อมูลผมได้มาจากบุคคลเหล่านี้ครับ คนและพระที่คลุกคลีอยู่กับคุณพ่อฯทั้งวัน ทุกวัน คราวละนานๆ ถ้าฟังท่านเหล่านี้สอบยันแล้วนำมาเล่ายังคลาดเคลื่อนจากข้อเท็จจริงไปมาก ผมก็ขอน้อมรับความผิดพลาดไว้คนเดียวก็แล้วกัน แต่ส่วนตัวผมอย่างไรผมก็เชื่อข้อมูลที่ได้รับมาจากหลายๆฝ่ายที่ตรงกันครับ

 

ถ้าสังเกตุในประวัติของคุณพ่อฯจากหนังสือของวัด จะเห็นว่ามีชื่อครูประสิทธิ์ พ่วงพี ครูใหญ่โรงเรียนนิคมเขื่อนเพชร ครูท่านนี้เป็นเด็กที่คุณพ่อเลี้ยงไว้ นอนปลายเตียงคุณพ่อฯ คุณครูท่านอยู่วัดจนกระทั่งโตเป็นหนุ่มแต่งงานจึงออกจากวัดไป ส่วนอีกท่านคือ อ.ชวาล เสมาพิทักษ์ ที่จะปรากฏในบทความบางตอนของหนังสือเล่มเดียวกันนี้เป็นครูใหญ่โรงเรียนวัดโตนดหลวง เป็นผู้ที่คุณพ่อฯไว้วางใจให้ช่วยงานเอกสารและบัญชีของวัดมาตลอด หลวงพ่อจ่าง หลวงพ่อพาน หลวงพ่อแล หลวงพ่อหวล หลวงพ่อย้อนหลวงพ่อพันธ์(น้องหลวงพ่อนิ่ม วัดเขาน้อย) หลวงพ่อเมี้ยน หลวงพ่อห่วย หลวงพ่อทองหล่อและหลวงพ่ออีกหลายรูปที่เป็นทั้งรุ่นใหญ่และหลานท่านที่ผมยังไม่อยากเปิดเผยนามก็มี ท่านเหล่านี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของผู้ให้ข้อมูลที่ผมได้มา

 

คราวถัดไปจะเอารูปวัตถุมงคลของคุณพ่อฯมาให้ชมครับ ถ่ายมาจากหนังสือของวัดเลย ตั้งแต่เหรียญรุ่นแรก มาเลยครับ

 

ติดตามอ่านด้วยความเคารพครับ

 

พระขรรค์ของท่าน กล่าวกันมากว่า ป้องกันและสยบสัมเวสีทั้งประเภทเร่ร่อนและประเภทคุณไสยแบบ หยุดสนิท
เคยได้สัมผัสด้วยตนเองเพียงครั้งเดียว ยังจำได้ว่าเป็นของหลวงพ่อตัด วัดชายนา
ท่านเคยเมตตานำออกมาให้ดูครั้งหนึ่ง น่าเสียดายว่าปัจจุบันพระขรรถ์เล่มนั้นได้สาบสูญไปหลังจากท่านมรณภาพไปไม่นานนัก อันปฎิปฎทาของท่านั้น ยังมีการผูกเป็นคำกลอนว่า - ครั่งเหลือร้าย วัดตโนด

 

ช่วงนี้ไปเริ่มมีเวลาหน่อยแระ เด๋วจะนำภาพมาลงให้ชม

 

กลับมาให้ติดตามกันอีกครั้งเอาข้อมูลมามากๆๆๆนะครับ

 

ขอบคุณครับที่ยังคอยติดตามกันอยู่ ผมกลับมาแต่ยังไม่เต็มร้อยเหมือนก่อน บ้านเมืองยังวุ่นวายอยู่ครับ พอมีเวลาก็จะคอยทยอยลงให้เรื่อยๆ วันนี้นำรูปวัตถุมงคลจากหนังสือวัดโตนดหลวงลงให้ชมครับ เริ่มตั้งแต่เหรียญรุ่นแรกที่มีพี่ท่านนึงฟังจากหลวงปู่จันทร์มาว่าไม่ใช่ แต่ผมได้สอบถามหลวงพ่อหวล วัดนิคมซึ่งอยู่ในเหตุการณ์แล้วท่านยืนยันว่าคุณพ่อรับรู้การสร้างและเสกแน่นอน ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นมีหลายคน เสือปั่นที่ปล้นวัดพระรูปลูกศิษย์คุณพ่อเป็นคนไปสร้างมาตามคำสั่งครับ ทางวัดโตนดหลวงยอมรับกันทุกคน และรูปที่นำไปแกะแม่พิมพ์นั้นถ้าจำไม่ผิดหลวงพ่อย้อน เจ้าอาวาสวัดโตนดหลวงรูปปัจจุบันเคยนำหนังสือสุทธิคุณพ่อฯให้ผมดูหลายปีแล้วแต่ตอนนั้นผมไม่แน่ใจว่าถ่ายรูปไว้หรือไม่ จำไม่ได้ซะแล้ว แต่ลองหาไฟล์ดูไม่เจอครับ

 

ต่อครับ

 

น่าเสียดายมาก ที่ปัจจุบันลูกศิษย์คุณพ่อรุ่นห่างๆหลายรูปที่ไม่ได้ขึ้นเทียนกลับเป็นที่รู้จักโด่งดังผู้คนนับถือกันมากมาย ทั้งๆที่จริงๆแล้วบางท่านขับผียังไม่ออกเลย ศิษย์วงในรู้กันดี แต่คนทั่วไปกลับไม่ทราบประวัติลูกศิษย์แท้ๆของท่านหลายรูปรวมทั้งตัวของคุณพ่อด้วย ผมสังเกตุจากการลองแกล้งตั้งคำถามแรกๆในกระทู้นี้ แทบไม่มีคนตอบ มีแต่คุณหนูนอร์เวมาตอบโดยไปหาข้อมูลจากที่ต่างๆมาซึ่งเข้าใจว่าเป็นข้อมูลที่นักสร้างพระปั่น เพราะว่าหาความจริงแทบไม่เจอเลย เหมือนเรื่องครั่งที่ติดหลังเหรียญที่หลวงปู่จันทร์ทำนั่นแหล่ะ ถ้าใครเคยลองเอาครั่งมาทำแล้วจะรู้ว่าทำไม่ได้หรอก มั่วกันมายาวนาน

 

ทุกครั้งที่ผมนั่งอ่านเรื่องราวต่างๆในเวปและหนังสือพระ เห็นความเชื่อความสนใจของคนอ่านแล้วรู้สึกแย่จริงๆ แย่ตรงที่ข้อมูลนั้นไม่จริงแต่คนอ่านเชื่อ ส่วนข้อมูลที่เป็นข้อเท็จจริงคนอ่านไม่เชื่อ เพราะถูกขบวนการพาณิชย์ครอบงำ การศึกษาที่ได้รับมาไม่สามารถจะช่วยอะไรได้เลยเพราะผู้อ่านได้รับการศึกษาในแขนงอื่นๆแต่มิได้รับการศึกษามาในเรื่องนี้ จึงเปรียบเสมือนเด็กๆทีอยากรู้อยากเห็นและหลงเชื่อโดยง่าย เพราะนึกว่าตนเองฉลาดได้รับการศึกษามา

 

ในเวปไชต์เองก็ตามผมเห็นวิธีการแล้วยังขำ แต่คนอ่านเชื่อ บางพวกให้ร้ายกันโดยส่งคนเข้าไปสอดแทรกแสร้งทำเป็นพวกเออออด้วย วันดีคืนดีคนที่เข้าไปสอดแทรกนี่หล่ะแอบ PM ไปใส่ร้าย ทีนี้คนอ่านเชื่อเลย..ว่าจริง

 

กลับมาที่เรื่องเล่าของคุณพ่อกันดีกว่า....

ว่าทำไมผมจึงได้ไปสัมผัสกับเรื่องราวของท่าน แต่ในรายละเอียดบางท่านอ่านแล้วอาจจะว่าเหลือเชื่อก็ไม่เป็นไร ตรงไหนท่านคิดว่าเหลือเชื่อก็อย่าไปสนใจจดจำหรือเก็บมาค่อนขอด ปล่อยวางมันไปซะ คือเรื่องมันมีอยู่ว่าในสมัยที่ผมได้ร่ำเรียนสมถกรรมฐานโดยขึ้นธรรมกับฆาราวาสท่านหนึ่งผู้เป็นศิษย์หลวงพ่อพรหม วัดช่องแค ครูบาชุ่ม วัดวังมุย และ ครูบาพรหมจักร วัดพระพุทธบาทตากผ้า ทำให้อำนาจจิตเริ่มมีความพิเศษมากขึ้นเรื่อยๆอีกทั้งยังได้วิชาดูอินทรีย์ของผู้รู้อารมณ์และธาตุอภิญญา (สามารถปลุกเสกได้ ตายแล้วไม่เน่า) ผมจึงเริ่มออกตระเวนค้นหาและกราบพระเกจิอาจารย์ที่คนทั่วไปจากส่วนกลางไม่รู้จัก พระที่รู้กันเฉพาะท้องถิ่น เพราะตอนนั้นผมเริ่มเบื่อพระดังเนื่องจากไม่มีเวลาคุยกันเป็นส่วนตัว กระทั่งมีอยู่วันนึงผมไปกราบหลวงพ่อทองเบิ้ม วัดวังยาว อ.กุยบุรี จ.ประจวบฯ โดยตอนที่ผมแวะถามทางกับร้านเลี่นมพระในตลาดกุยบุรี ผมเหลือบไปเห็นลูกค้านำพระสมเด็จปรกโพธิ์องค์ใหญ่สวยเนื้อแห้งดีดุเหมือนสร้างมานานพอสมควร มาเลี่ยมก็เลยถามว่าเป็นของใคร พี่ลูกค้าเจ้าของพระแกเลยบอกว่าเป็นของหลวงพ่อพานวัดโป่งกะสังข์ในอ.กุยฯนี่แหล่ะ เพื่อนแกไปโดนลอบยิงด้วย M 16 ไม่เข้าสักนัด แกเลยไปเช่ามาเลี่ยมขึ้นคอบ้างพอผมได้ยินเท่านั้นใจเต้นตูมๆเลยคิดในใจเดี๋ยวกราบหลวงพ่อเบิ้มเสร็จหล่ะก็จะไปอย่างด่วนเลย พอกราบคุยกับหลวงพ่อเสร็จก่อนจะลากลับผมเลยถามท่านว่าในย่านนี้นอกจากหลวงพ่อฯแล้วยังมีเกจิที่เก่งๆอีกมั๊ย หลวงพ่อเบิ้มท่านก็เมตตาแนะนำหลวงพ่อพาน วัดโป่งกะสังข์และหลวงพ่อจ่าง วัดเขื่อนเพชร (ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดหลวงพ่อนิ่ม วัดเขาน้อยเสียแล้ว)....หลวงพ่อพาน...ผมรีบถามทางท่านทันทีทั้งที่จริงแล้วผมถามมาจากร้านเลี่ยมพระทีนึงแล้วแต่ถามอีกเพื่อความแน่ใจ

พอกราบลาหลวงพ่อเบิ้มปั๊ปผมก็ตรงดิ่งไปหาหลวงพ่อพานทันที อูยซ์...กว่าจะถึง..ยิ่งขับยิ่งเข้าป่าลึก เข้ามาประมาณ ๒๐ กิโลเมตรแล้ว..ป่าทั้งนั้น นึกในใจว่า...จะทะลุชายแดนพม่ามั๊ยวะเนี่ย...แต่สักครู่ก็เห็นป้าย พอเลี้ยวเข้าไปตามหาหลวงพ่อ ปรากฏไปปลุกกระต๊อบในราวป่า ไม่อยู่หมู่กุฏิกับเขาหรอก พอกราบสนทนากันก็เลยทราบประวัติท่านว่าเป็นพี่น้องกับหลวงพ่อเพลิน และเป็นศิษย์คุณพ่อสุข วัดโตนดหลวงซึ่งผมเคยอ่านประวัติท่านมาบ้างรู้ว่าเก่งมากถึงขนาดผู้หลักผู้ใหญ่ในแผ่นดินไปให้ลงกระหม่อม...เลยยิ่งสนใจท่านมากเข้าไปอีก...จากนั้นพอสอบถามประวัติท่านพอสมควรแล้วก็เลยขอบูชาพระสมเด็จปรกโพธิ์รุ่นที่มีประสบการณ์จากท่าน ปรากฏว่าท่านค้นไปค้นมาเจอเหรียญรุ่นแรกหลงอยู่อีก ผมเลยขอทำบุญมาด้วย ท่านก็มอบตะกรุดดอกเล็กให้อีกตอนนั้นผมยังไม่รู้หรอกว่าตะกรุดนี้ดียังงัย พอดีในขณะที่ผมจะลากลับนั้นมีเจ้าอาวาสวัดแถบหัวหินนำแผ่นยันต์มาให้หลวงพ่อลงไปเทพระ การลงแผ่นยันต์นี้เองที่เป็นต้นเหตุให้ผมได้เข้าไปเป็นศิษย์สำนักโตนดหลวง โดยผ่านเรื่องราวความศักดิ์สิทธิ์เหนือธรรมชาติมามากมาย ส่วนจะเป็นอย่างไร รอติดตามตอนต่อไปนะครับ ตอนนี้น้องๆมาตามไปทานข้าวแล้ว.....

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่ทองศุข ด้วยครับผม จะยิงเข้าได้ยังไง เพราะฉายา ท่าน ก็ แมลงวันไม่ได้ดื่มเลือด เลยครับ เหรียญ รุ่นแรก ราคาเรือนแสน เก๊ให้บานตะไท รุ่นสองสวยๆ แสนกว่า เก๊ บานอีก คนในพื้นที่ผู้ เฒ่าผู้แก่ใครมีต่างหวนแหน ครับขนาดเหรียญ แบบใช้ไม่สวย รุ่นสอง อิลอย ยังราคาหลักหมื่น จะแตะ ห้าหมื่นเลยครับผม เห็นแล้ว โอ้ว เกินกำลังไปหน่อย แต่ต้องยอมรับในพุทธคุณ พระเครื่องของ หลวงปู่ครับ เหนี่ยว จัด ชัดจริง กราบด้วยความเคารพครับ

 

คุณมากะพระเป็นศิษย์สายรัศมีพรหมโพธิโก หรือเปล่าครับ

 

ใครจะยอมรับว่าเป็นก็ได้ ไม่ยอมรับก็ได้ แล้วแต่คนจะว่ากันไป ที่แน่ๆผมได้รับความรู้หลายอย่างมาจากอาหมอและศิษย์ผู้พี่หลายๆคนครับ ในใจผมถือว่าท่านเป็นอาจารย์ครับ

 

อ้อ ผมเคยไปที่สำนักนี้ที่อุตรดิตถ์ประมาณลอยกระทงปี 51 มั้งถ้าจำไม่ผิดไปอาบน้ำเพ็งพุฒ ที่ลับแล เพราะได้รับการแนะนำจากพี่ที่เล่นเว็บบอร์ดเจอกันท่านนึง เค้าแนะนำผมและก็มีโอกาสเจอกันที่วัดนั่น พี่แกนิสัยดีมาก เคยอยากไปฝึกอาปานสติกับหลวงอาชนินนทร์ยังหาโอกาสว่างไม่ได้เลย

 

หายไปอีกซะหลายวัน...กลับมาต่อกันเลยครับ....
คราวที่แล้วเล่าเรื่องวัดแถวหัวหินนำแผ่นยันต์มาให้หลวงพ่อพานลงไปเทพระ ขณะนั้นผมนั่งดูอยู่หลวงพ่อพานเอาแผ่นมาซ้อนกันหลายแผ่นแล้วท่านเขียนทีเดียวพอเสร็จคลี่ออกมาปรากฏว่าติดดีเส้นหนักเท่ากันทุกแผ่น ผมเห็นแล้วอึ้ง..ในใจนึกถึงเรื่องนะปัดตลอด จึงขอเรียนกับหลวงพ่อฯ พอท่านได้ยินท่านก็หัวเราะผมและบอกว่าไม่รับสอน แต่ให้ผมไปเรียนกับหลวงพ่อจ่าง วัดเขื่อนเพชร ซึ่งผมเคยไปกราบท่านมาครั้งนึงแล้ว ขากลับวันนั้นผมจึงรีบแวะวัดเขื่อนเพชร ไปหาหลวงพ่อจ่าง ไปถึงหลวงพ่อนอนอยู่ พอรู้ว่ามีผมโผล่ขึ้นไป ท่านก็ตื่นขึ้นมา หน้าตาแจ่มใสไม่มีหงุดหงิด หลวงพ่อวางอารมณ์สูงมาก พอผมกราบท่านเสร็จก็เลยเล่าเรื่องหลวงพ่อพานให้ท่านฟังแล้วสรุปว่าหลวงพ่อพานบอกให้ผมมาขอเรียนกับหลวงพ่อ เพราะหลวงพ่อเป็นอาจารย์ใหญ่ของสำนักแล้วในตอนนั้น ถึงแม้จะไม่ได้อยู่วัดโตนดหลวงแล้วก็ตาม...หลวงพ่อได้ฟังผมแล้วท่านก็หัวเราะชอบใจ จากนั้นท่านก็เริ่มซักถามผมหลายอย่างจากเรื่องทั่วๆไป จนกระทั่งเรื่องกรรมฐานและพระเวทย์วิทยาว่าไปเรียนอะไรมา ถึงไหนแล้วบ้าง หลังจากนั้นท่านก็รับผมไว้ ต่อมาผมก็เริ่มเทียวไปมาระหว่างเพชรบุรีกรุงเทพแทบทุกวันหยุดเป็นเวลาหลายปี เพื่อนๆผมหลายคนก็เริ่มรู้จักหลวงพ่อเพราะผม โดยตอนแรกมีบางคนในคณะที่ไม่ค่อยถูกกันกับผมเชียร์หลวงพ่อแลแทบเหาะเพราะจิตริษยา แต่ผมไม่สนใจเนื่องจากรู้อยู่เต็มอกว่าหลวงพ่อแลเรียกหลวงพ่อจ่างว่าอาจารย์ทุกคำ และ หมึกหรือน้ำมันสักของท่านก็นำมาให้หลวงพ่อกับหลวงพ่อพานเสกตลอด จนกระทั่งวันหนึ่งศิษย์ผู้พี่ชวนผมไปกราบพ่อหลวงคล้อยแห่งวัดถ้ำเขาเงินที่เขาได้ไปฝากตัวเรียนวิชาเป่าทองโดยเข้าใจว่าเป็นนะปัดตลอดซึ่งผมเถียงว่าไม่ใช่เพราะตอนนั้นผมได้เรียนกับหลวงพ่อจ่างมาระยะหนึ่งแล้วและหลายครั้งที่หลวงพ่อสอนผมก็มีเพื่อนรุ่นพี่นักสร้างพระแห่งกระทรวงสาธารณสุขอยู่ในเหตุการณ์เป็นพยานได้ว่าการเป่าทองของพ่อหลวงคล้อย ไม่ใช่การปัดตลอด ด้วยเหตุนี้ผมจึงตอบตกลงที่จะไปวัดถ้ำเขาเงินกับศิษย์พี่เพื่อที่จะได้สอบถามกับพ่อหลวงคล้อยให้รู้ดำรู้แดงซะที...แหมเรื่องกำลังสนุกเลยแต่ไม่ไหวแล้วครับง่วงนอนเพลียด้วย..เอาไว้ต่อวันหลังละกัน......

 

พอตกลงนัดวันกันเสร็จสรรพทริปนั้นก็เลยไปไกลกว่าวัดถ้ำเขาเงิน จ.ชุมพร ครับเพราะมีเป้าหมายไกลถึงสุราษฎร์เพื่อที่จะไปกราบปู่หลวงเริ่ม วัดบางน้ำจืด เพราะเกิดเหตุปาฏิหารย์แผ่นทองที่ท่านลงเพื่อมาเทพระพ่อหลวงคล้อย วัดถ้ำเขาเงินเกิดไม่ละลาย และนี่ก็เป็นเหตุให้ผมได้เป็นศิษย์และพบอภินิหาร ปู่หลวงเริ่ม อีกด้วย ส่วนเหตุการณ์จะเป็นอย่างไร โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ วันนี้ไม่มีเวลามากอีกตามเคย แต่ว่างปุ๊ปจะค่อยๆทยอยมาเล่า

 

รออ่านต่อนะครับ