หลวงพ่อเล่าเรื่องน้ำมันวิเศษ

เรื่องอาจารย์ซัวเล่นโปนี่ ความจริงท่านไม่ได้เล่น มีนักเล่นโปเจ้ามือโปหลายคน เอาว่าคนเล่นโปก็แล้วกัน ลูกค้าชอบมาขอน้ำมนต์โปท่าน ความจริงไอ้การพนันนี่ พระท่านไม่สนับสนุน ในเมื่อมาขอท่าน ท่านมีน้ำมันมะพร้าวอยู่ขวดหนึ่งท่านบอกว่า อีนี่น่ะ น้ำมันทาโป ท่านไม่ได้บอกว่าโปมันจะต้องออกยังงั้นยังงี้ เขาถามว่าออกแบบไหน ท่านบอกไปทามันก็แล้วกัน ไปทาคราวไรก็ปรากฏว่าโปกินหมด กินกันมาเป็นปีน่ะแหละ คนก็ชอบมาขอท่าน ท่านก็ให้น้ำมันมะพร้าวไป ไม่ได้เสก จะหาว่าท่านหลอกลวงก็ไม่ได้ ท่านไม่ได้โฆษณาขายของ แล้วเงินท่านก็ไม่ได้ กลับเสียสตางค์ค่าน้ำมันมะพร้าว
ทีนี้ วันหนึ่งเจ้ามือโปเขานั่งเรือมา ท่านอยู่แพ เขาร้องเรียกอาจารย์ซัวครับ อาจารย์ซัว ท่านนั่งอยู่หนาแพ ถามว่าธุระอะไร เขาก็บอกว่าน้ำมันโปของท่านนะ อย่าให้คนไปเลยขอรับ ผมจะแย่เสียแล้ว นี่แสดงว่าเขารู้ว่าคนมาเอาน้ำมันจากท่านเขาก็รวยทุกคราว เขาเยาะเย้ยท่าน ท่านก็ยิ้มๆ ถามว่าวันนี้ไปเล่นไหนเล่า เขาก็ตอบว่าตำบลสบเพลิงขอรับ บ้านคนนั้นบ้านคนนี้ ก็บอก เออ เดี๋ยวจะตามไปนะ ชักไม่ชอบใจแล้ว แต่ว่าหน้ายิ้ม เมื่อเขาไปแล้วท่านก็เรียกน้องชายมา ชื่อประเสริฐ บอกประเสริฐเอ๊ย ไปเอาเรือมาทีไป๊ ประเดี๋ยวหลวงพี่จะไปสบเพลิง ไปดูเขาเล่นโป น้องชายก็เอาเรือมาแจวตามไป สมัยนั้นเรือยนต์มันหายาก ปีหนึ่งจะเห็นเรือยนต์สักลำหนึ่ง พอถึงใกล้บ้านที่เขาจะเล่นโป ก็ไปจอดบ้านข้างๆ กัน ขึ้นไปบนบ้านนั้น มีสะพานทอดถึงกัน เมื่อขึ้นไปแล้วก็ให้น้องชายไปดูซิว่าโปมันออกอะไรคราวนี้ พอเห็นว่าโปออกอะไรแล้วเขาก็มาบอกท่าน ท่านก็ส่งสตางค์ให้ 10 บาท บอกคราวนี้เอ็งไปเล่นตรงนั้นนะ น้องชายก็ไปเล่น ออกตามนั้น ก็กลับมาบอกท่านว่าได้ครับไม่เสีย ท่านก็บอกว่าอีคราวนี้ไปเล่นตรงนั้นนะ น้องชายก็ขยันเดินหน่อยเพราะบ้านมันติดกัน ครั้งที่สอง นายประเสริฐก็ถูกอีก ได้ ต่อมาตั้งแต่นั้นชาวบ้านรวมหัวกันเลย เห็นนายประเสริฐเล่นตรงไหน เล่นตรงนั้น สองทีเท่านั้นเอง เจ้ามือเสียหายยับเยิน ทองหยองของลูกเมียที่ติดมาด้วยก็ต้องแกะออกใช้เขา เรือที่มาก็ต้องตีราคาเป็นเงิน เพราะไม่มีเงินชำระ เป็นอันว่าคราวนั้นเจ้ามือหลายท้องสิ้นท่า แล้วต่อมาเจ้ามือก็มาหาท่าน ขออภัยแล้วบอกอย่าให้อีกเลย บอน นี่ฉันไมได้ให้น่า ความจริงอีตอนก่อน แกไม่ควร เขามาขอน้ำมันโปฉัน ฉันไม่เคยทำฉันให้น้ำมันมะพร้าวมันไป มันก็ไปเล่นกัน แกก็ได้อยู่แล้วตามยถากรรม เรื่องนี้ฉันไม่เกี่ยว ถ้าแกไม่มาเยาะมาเย้ยฉันละก็ ฉันก็ไม่แสดงให้ปรากฏ นี่ฉันแสดงให้แกรู้เท่านั้นนะ ยังไม่ถึงกับลงโทษแก ถ้าหากว่าฉันจะลงโทษแกละก็ มันจะยิ่งกว่านี้ นี่เอากันแค่รู้ แค่ทองหมด แค่เรือหมด ก็ใช้ได้ พอหรือยัง ถ้าไม่พอจะแสดงให้ดูอีก เจ้านั่นกราบเป็นการใหญ่ ขออภัยว่าจะไม่พูดถูกดูหมิ่นต่อไป เรื่องนี้ก็จบเพียงเท่านี้