หลวงพ่อไปพบลูกศิษย์ตายแล้วไปอยู่ที่พระนิพพาน

หลวงพ่อไปพบลูกศิษย์ตายแล้วไปอยู่ที่พระนิพพาน

"..วันหนึ่งไปวิมานบนพระนิพพาน พอไปถึงก็นั่งเล่นนอนเล่นตามสบาย นึกว่าไม่มีใครมา ปกติไปทุกวัน วันละหลาย ๆ เที่ยว ถ้าว่าง

เมื่อใดก็ไปเพราะจิตเป็นสุข วันนั้นพอไปแล้วก็มีคน 200 คนมาหาแต่งตัวแพรวพราวเป็นระยับเต็มอัตราพระนิพพาน ก็สงสัยว่าพวกนี้
มาได้อย่างไร ก็เลยถามว่า

"ในสภาพที่เป็นมนุษย์มีรูปร่างแบบไหน ทำให้ดูซิ"
ท่านก็ทำให้ดูสมัยเป็นมนุษย์นุ่งโสร่งก็ขาด ใส่เสื้อก็เก่าแสนเก่า
มีผ้าขาวม้าพาดไหล่ ผอม ๆ สูง ๆ อาตมาจำได้เคยไปที่วัดบ่อย ๆ ถามว่า
"โยม มานิพพานได้อย่างไร การมานิพพานได้ต้องเป็นพระอรหันต์"
โยมตอบว่า "อรหันต์ไม่ได้อยู่ที่เสื้อผ้า อยู่ที่ใจ"

ถามว่า "โยมฝึกพระกรรมฐานถึงขั้นไหน"

ตอบว่า "ผมฝึกไม่มากครับ ไปฝึก มโนมยิทธิ ได้ 2 ครั้ง แต่ไป
พระนิพพานได้ และอาตมาบอกว่าทุกวันให้ไปพระนิพพาน
ตั้งใจว่าตายเมื่อใดขอไปพระนิพพาน ผมก็กำลังป่วยหนักเห็น
พระนิพพานใสชัดเจนมาก วิมานก็สวย คนก็สวย อยู่ใกล้ ๆ
แค่เอื้อม เมื่อจิตออกจากร่างเลยเข้าวิมานไปเลย แล้ววิมาน
ก็พาลอยไป"

เป็นอันว่าการจะไปพระนิพพานได้ ไม่ใช่มีความรู้มาก ต้องจิต
สะอาดมาก ความสำคัญขณะที่ป่วยหนักหรือป่วยไม่หนักก็ตาม

พอเริ่มป่วยถ้าคนมีจิตเป็นกุศลอยู่แล้ว เขาก็จับพระนิพพานแล้ว.."
*คัดลอกจากหนังสือ ตายไม่สูญ...แล้วไปไหน เรื่องที่ 21 หน้า 81 โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน


ขอบคุณที่มา : ศูนย์พุทธศรัทธา สำนักปฏิบัติพระกรรมฐานสาขาวัดท่าซุง www.BuddhaSattha.com