เรื่องเด่น อยากแชร์ผี ภาคสอง

เรื่อง เดินจงกลม

หลังจากบวชได้ประมาณสองอาทิตย์ ทำให้แก๊งส์อ้อนทั้งหกคน กลายเป็นสนิทกันมาก

และห่วงใยกันตลอด เพราะ ไปตัดหญ้าด้วยกันตลอดทั้งหกคน สนิทกันแบบ

หยอกล้อกันได้ อ้อนรู้สึกมีความสุขมากที่ได้ไปบวชที่นั่น อย่างน้อยเจอเพื่อนแท้ที่ดี

เมื่อถึงเวลาสิบเอ็ดโมงของวันหนึ่ง เราก้อไปตัดหญ้ากันตามปกติ ทั้งหกคน

ตัดกันไปคุยกันไป หันไปอีกที จับกันเป็นคู่ๆ คุยกะหนุงกะหนิงกัน -__-"

อ้อนจับคู่กะแม่ชีที แม่ทีเป็นแม่ชีใส่แว่นตา หน้าตาซื่อๆ เหมือนคนอีสาน

เป็นคนตลกชนิดที่ว่าไร้เทียมทาน ไม่มีใครในวัดจะตลกเท่าท่านนี้อีกแล้ว ชนิดที่ว่า

แก๊งส์สามช่า ยังอาย 555 แม่ชีทีจะสนิทกะอ้อนเป็นพิเศษ ท่านว่าอ้อนเหมือนลูก

เหมือนหลานท่าน เห็นแล้วเอ็นดู ท่านจะเรียกอ้อนว่าไออ้อม -__-"

สรุปในวัด จะมีสักคนไหม ที่เรียกชื่อ อ้อนถูก ไม่อ้อ ก้อ อ้อม พลอยหนักสุดเลย

เรียกพี่ ออน -__-" เห้อออ ปวดตับ ชื่อเรามันเรียกยากมากเลยหรอเนี่ย T____T

ส่วนแม่ชีเปิ้ล จับคู่กะแม่ชีอร สองคนนี้เขาช่วยกันทำมาหากิน แม่อร เป็นแม่ชีตัวเล็ก

กะทัดรัดขนาดพกพา คือตัวเล็กมาก จะเป็นประเภทตลกหน้าตาย คือ หน้าแม่อรจะนิ่งมาก

แต่เวลาพูดอะไรออกมา ฮากระจาย แล้วคนที่คอยหัวเราะยาวที่สุด คือแม่ชีเปิ้ล

ผู้หญิงกิริยาอ่อนช้อย แต่หัวเราะได้ยาวมากกกก เส้นตื้นสุดๆ -__-"

ส่วนไอซ์ จับคู่กะพลอย สองสาวหมวย ติดมือถือเป็นชีวิตจิตใจ ไอซ์นี่สาวหมวย ร่างอวบ

ที่สวยที่สุดในวัด แต่จะติดอ้อนมาก คือ ชีจะขี้งอนมาก หากอ้อนไม่สนใจชี

อ้อนก้อยัง งง อยู่ทุกวันนี้ มันเป็นอะไรของมันว่ะ ไม่เข้าใจจริงๆ

มีอยู่หลายหนที่ไอซ์โมโหพลอย หาว่าพลอย แย่งอ้อนไป

ทำเอาพลอยปรี้ดแตก อ้อนล่ะทำตัวไม่ถูกเลย แต่ได้แม่ชีเปิ้ล มาคอยเคลียร์ให้ตลอด

-__-" เหตุนี้แหละอ้อนเลยต้องไปเกาะติดแม่ชีทีบ่อยๆ เพื่อสองคนนี้มันจะได้เลิกกัดกันสะที

555 ส่วนพลอย สาวแว่นร่างนางแบบ เธออะเลิ้ดตลอดเวลา เธอจะอยุ่ห่างมือถือไม่ได้

ไม่เว้นแม้แต่ตอนสวดมนต์ -__-" จนอ้อนต้องเตือนอยู่บ่อยๆ มาเข้าเรื่องกันต่อ

ในวันนั้นระหว่างที่เรากำลังตัดหญ้ากัน จับคู่กันคุย แม่ชีที บอกอ้อนว่า

ไออ้อม คืนนี้มาปักกลดนอนกะ แม่ไหม อ้อนถามว่า ตรงไหนหรอแม่

แม่ชีทีบอกว่า กางป่านี้ล่ะ อ้อนได้ยินดังนั้นเลยนึกในใจ (กูจะรอดหรอว่ะเนี่ย

ยิ่งตาดีๆแบบนี้ด้วยอ่ะ -__-" ขนาดนอนในกุฏิยังจะเห็นขนาดนั้น

ถ้ามานอนปักกลดกลางป่า แค่สองคนกะแม่ชีที จะเหลือชีวิตรอดกลับไปบ้านไหมเนี่ย

ต้องลงข่าวหน้าหนึ่งแน่ๆ ชีพราหมณ์เจอผี ช็อคตายกลางป่า -__-"

รู้ไปถึงไหน อายไปถึงนั่น) แต่แม่ชีทียังคงไม่ละเลิกความพยายาม

ถามอ้อนกลับมาอีกว่า ว่าไงอ้อม ไม่ต้องกลัว แม่อยู่ทั้งคน อ้อนเลยถามว่า
แม่จะนอนกลดเดียวกะหนูหรอ แม่ทีตอบมาว่า จะบ้าหรอไออ้อม

กลดบ้านแก นอนสองคนได้ แม่ก้อปักกลดอยุ่ใกล้ๆนั่นล่ะ

อ้อนบอก โหแม่ ถ้าหนูเจอเปรต หนูจะทำไงล่ะ แม่ทีตอบกลับมาว่า ไม่เห็นจะยาก

ก้อถามเค้าสิ ..... ถามใครอ่ะแม่....ถามเปรตไง.....หือ ถามเปรตเนี่ยนะแม่

ถามว่าไงล่ะแม่??....ถามไปเลยว่า คุณเปรตเจ้าขา ต้องการอะไรจากลูกช้างรึเจ้าค่ะ....

( -___-" อ้อนนึกในใจ เห้ออออ..... ก่อนที่จะถามคุณเปรต กรูคงช็อคตายก่อนแน่ T___T )

อ้อนเลยบอก หนูไม่เอาด้วยคนอ่ะแม่ หนูกลัว แม่ทีตอบกลับมาว่า โห ไออ้อม

ทำไมแกถึงตาขาวแบบนี้ งั้นแกชวนพวกนั้นมานอนด้วยสิ อ้อนว่าเออใช่แม่

ถ้ามากันหกคนหนูกล้านะ เลยตะโกนถามพรรคพวกดู นี่ๆ คืนนี้มานอนปักกลดกันไหม

มานอนกันหกคนนี่ล่ะ ได้ฝึกสมาธิด้วย จากนั้น ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน

แบบไม่ต้องใช้เวลาคิดมากมายว่า ไม่อาววว -__-" แม่ทีจึงบ่นใหญ่ ว่า

ไอพวกนี้มันตาขาว อ้อนคิดในใจ ใครจะไปกล้าแบบแม่ทีล่ะ บวชมาเป็นสิบๆปีแล้ว

แม่ทีเลยบอกว่า งั้นคืนนี้มาเดินจงกรมแทน อ้อนเลยบอกว่าเข้าท่าแหะ

แม่ทีรีบพูดทันทีว่า โอเครับปากแล้วนะ อ้อนว่า เห้ยยยแม่ หนูไปรับปากตอนไหนเนี่ย

แม่ทีว่า ไม่รู้ล่ะ สัญญาต้องเป็นสัญญา แม่ทียังกำชับพูดเสียงดังว่า หกคนนี้นะต้องมา

ชั้นจะพาไปฝึกทดสอบตบะ กลัวผีกันดีนัก ไม่ปลักกลด ก้อมาเดินจงกรมแทนล่ะกัน

ทุกคนในกลุ่มหน้าบอกบุญไม่รับ โดยเฉพาะพลอย แม่เปิ้ล แม่อร ไอซ์

อ้อนยังไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่ เพราะอยากทดสอบความกล้าของตัวเอง

มีแม่ทีคนเดียวที่ยิ้มแก้มปริ ได้แกล้งคนอื่นเขา ชีคงมีความสุขที่สุดในชีวิต

( หน้าตาชีมันฟ้อง555 ) -__-" พอถึงเสร็จจากทำวัตรเย็นก้อเป็นเวลาสามทุ่มกว่าๆ

พวกเราทำเนียน เดินเข้ากุฏิ รีบห่มผ้านอน -__-" แต่แม่ทีไม่ลดละความพยายามอีก

มาเรียกอ้อนคนแรก ไอ้อ้อม ไม่ต้องทำเนียน ลุกขึ้นเลย ไปเดินจงกลม

อ้อนต้องจำใจลุกขึ้น แม่ทีบอกไป ปลุกลูกสมุนแกเลย อ้อนจึงไปดึง ผ้าห่มไอซ์ กะ

พลอยออก บอกไปเลย เขารู้ทันหมดแล้ว เลิกเนียนได้แล้วจ้า

สองคนนั้นจำใจต้องลุกขึ้น สีหน้าบอกบุญไม่รับทั้งคู่ จากนั้นอ้อนไปปลุก

แม่เปิ้ลกะแม่อร ทั้งสองแม่ หนักไม่แพ้กัน หน้าซีดเหงื่อแตก บอกไม่ไปไม่ได้

หรออ้อน แม่ไม่อยากล้อเล่นกะผีเลย -__-" อ้อนบอกแม่อย่าพูดแบบนั้นดิ

เราไปเดินจงกลมนะ ไม่ได้ไปล่าท้าผี ทั้งสองแม่จึง จำใจต้องลุกขึ้นตามมา

พี่เปิ้ลลุกขึ้นมาพอดี ชีพราหมณ์กลุ่มอื่นๆถาม อ้อนไปไหนกันอ่ะ

อ้อนเลยบอกไปเดินจงกลมจ้า ใครจะไปบ้าง อ้อนพูดจบ ทุกอย่างเงียบ

ไม่มีสัญญานตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ทุกคนรีบห่มผ้านอนทันที -__-"

อ้อนล่ะขำ จึงหันหลังเดินออกมา ได้ยินเสียงพี่เปิ้ล ส่งเสียงไล่หลังมาจากที่นอน ว่า

โชคดีนะอ้อน ขอให้รอดกลับมาอย่างปลอดภัย อ้อนหันหลังไปดู พี่เปิ้ลยิ้ม

อ้อนเลยเดินตรงไปหาพี่เปิ้ล แล้วฉุดกะชากลากพี่เปิ้ลออกมา มาเลยพี่เปิ้ล ไปด้วยกัน

ไม่ต้องนอน 555 พี่เปิ้ลบอก เห้ย อ้อนไม่เอาๆ พี่กลัว อ้อนบอกไม่รู้ล่ะ

ถ้าพี่ไม่ไป หนูก้อจะไม่หยุดตื้อพี่ทั้งคืนล่ะ ก้อดึงแขนแกมาจนได้

แต่ยอมมาแบบไม่เต็มใจนัก ตอนนั้นพี่เปิ้ลมีสีหน้าซีดเผือด เกาะแขนอ้อนไว้แน่น

พอเดินออก มาจากกุฏิชี หกคนนั้นรออยู่ที่ศาลาแล้ว พอทุกคนมาพร้อมหน้า

พร้อมตากันแล้ว ทุกอย่างในวัดเงียบสงบ มี เพียงแสงไฟสลัวๆ จากดวงจันทร์

และแสงไฟจากตะเกียง บนเสาไฟ เล็กน้อยเท่านั้น พลอยบอกว่า เอาเดินกันเลย

มาครบแล้วค่ะแม่ เดินรอบศาลาใช่ไหมแม่ แม่ทีหัวเราะหึๆ แบบมีเลศนัย

แล้วตอบกลับมาว่า ใครบอกล่ะ ว่าช้านจะพา พวกหล่อนมาเดินวนรอบศาลา

อ้อนเลยถามขึ้นบ้าง เอ้า แม่ แล้วไปเดินที่ไหนล่ะ แม่ทีตอบกลับมาว่า

ข้างหลังป่าโน้นจ๊ะ ทุกคนอ้าปากข้าง ด้วยความตะลึง ตอบมาเป็นเสียงเดียวกันว่า

อะไรนะแม่ แม่ทีไม่สนใจฟัง พลางตอบกลับมาว่า รีบๆเดิน ตามชั้นมา อย่าชักช้า

ทุกคนเลยเดินเกาะกันไปอย่างไม่เต็มใจนัก รีบตามหลังแม่ชีทีไป

พอไปถึงลานทางเดินข้างในป่าด้านหลัง แม่ทีบอก เอา พวกเรา ตั้งแถว พลอยรีบวิ่งไปต่อ

ท้ายแม่ชีที ทุกคนแย่งกันอยู่ตรงกลาง เกิดเสียงเอะอะโวยวาย พลอยให้พี่อยู่ตรงนี้สิ

ไม่เอาพี่ไอซ์พลอยมาก่อนนะ แม่อร ขอเปิ้ลอยู่ข้างหน้าได้ไหม

แม่ทีจึงหันมาส่งเสียงดุ นี่ๆๆๆๆ เอะอะโวยวายอะไรกันยะ

แล้วนี่ใครใช้ให้พวกเธอมาต่อแถวเป็นรถไฟเรียงกันเป็นตับแบบนี้ยะ

พลอยเลยถามอ่าวแม่ ก้อแม่บอกให้จัดแถว แม่ทีดุด้วยเสียงแหลมว่า แหมๆพวกเธอนี่

ตาขาวกันจริ๊งจริง ฉันบอกให้พวกเธอจัดแถวเรียงหน้ากระดานย่ะ

หาาา -__-" อะไรนะแม่ แม่ทีตอบกลับมาอีกว่า จะได้ยุติธรรมกันทุกฝ่ายไง

เร็วๆรีบจัดแถว ยิ่งช้ายิ่งกลับดึกนะ ทุกคนเลยจำใจเรียงแถวหน้ากะดาน

แล้วมีแม่ทีเปนคนนำ อ้อนยืนติดกะแม่ที ทุกคนก้อเริ่มเดิน โดยมีแม่ทีคอยส่งเสียง

พุททท โธธธธ เป็นจังหวะเพื่อให้ทุกคนมีสมาธิและเดินไปพร้อมกัน

อ้อนเดินไปก้อเสียวสันหลังหวาบๆ -__-" แม่ทีสั่งให้ ก้มหน้ามองเท้าตัวเอง

แล้วให้ค่อยๆเดินไป เดินไปรอบแรก ผ่านไปได้อย่างทุลักทุเล -__-"

บรรยากาศวังเวงมาก ก้อเดินกันไปเรื่อยๆ ไม่รุ้นานแค่ไหน เพราะมัวเดินดูเท้าตัวเองตลอด

พอเงยหน้าดูอีกที เห้ยยยยย!!!! คืออ้อนโคตรจะตกใจมากอ่ะ แว๊กกกกก....

รีบหันไปสะกิดแม่ชีทีอย่างเร็ว แม่ชีทีเงยหน้ามาถามว่า มีไรรึอ้อม

อ้อนบอกแม่ คนอื่นหายไปไหนกันหมดแล้วววว -__-" แม่ชีทีหันมองซ้ายขวา

พลางพูดว่า เออ ใช่ เหลือเราแค่สองคนเองว่ะอ้อม งั้นหยุดเดินเหอะ พวกนั้นมันขี้ขลาด

คงกลับกุฏิกันหมดแล้ว งั้นเรามานั่งสมาธิกันต่อดีกว่า พอพูดจบแม่ที นั่งลงทันที

อ้อนถามแม่ที ทำไรน่ะ แม่ทีตอบมาว่า ก้อนั่งสมาธิไง อ้อนว่า นั่งตรงนี้เนี่ยนะแม่

หนูว่ากลับเหอะ หนูไม่กล้านั่งกลางป่าหรอก หนูกลัวคางคกจะมาคาบไปกิน -___-"

แม่ทีว่า คางคกที่ไหน แถวนี้ไม่มีหรอก มีแต่ คุณวรนุช ( อ้อนนึก หนักกว่าอีก -__-" )

แม่ทีเลยบอกโอเค กลับกุฏิกันก้อได้ ไว้ค่อยว่ากันต่อพรุ่งนี้ อ้อนนึกในใจ

พรุ่งนี้ยังจะมาอีกหรอ T___T แต่อ้อนก้อมีสีหน้าโล่งใจทันที ( เห้อออ...

คืนนี้กรูรอดตายแล้ว ) พอถึงกุฏิชี เป็นไปตามคาด ห้าคนนั้น มานอนคุมโปงอยู่ที่กุฏิกัน

เรียบร้อยแล้ว ( อ้อนคิดในใจ แหมมม...มันน่านัก ทิ้งกันไม่บอกสักคำ

แค้นนี้ต้องชำระ 555 ) จบแล้วจ้า ไว้มาเล่าต่อนะจ้ะ ชอบคนอ่าน รักคนเม้น แคร์คนกดไลท์ อิอิ ^ ^

 

ขอบคุณนะค๊าคุณลุง ที่คอยติดตามกระทู้หนู ดีใจหลายๆเด้อค่า ^ ^

 

กลับมาแล้วเหรอ...มาปูเสื่อรอฟังนะครับ
ผมเห็นเองไม่ได้มาฟังคนอื่นก็ยังดี เจอบ่อยๆนะครับ จะได้มาเล่าให้ฟังอีก

คริ คริ คริ

 

ขอบคุณนะค๊าที่คอยติดตามกระทู้อ้อน เจอบ่อยๆคงไม่ไหวมั้งคะ เพลียยยย 555
^________^

 

เรื่อง มงคลชีวิต

วันนี้ขอมาเล่าเรื่อง ที่ทำให้อ้อนอัศจรรย์ใจมากนะคะ ในช่วงเที่ยงของวันหนึ่ง

เป็นเวลาที่ทุกคนจะต้องพักผ่อนคือจำวัดกัน ก่อนที่จะทำงานวัดต่อ แต่อ้อนเป็นประเภท

นอนกลางวันไม่หลับ เลยไปหาอะไรทำที่เป็นประโยชน์ เพื่อนในกลุ่มอ้อนนอนหลับกันหมด

อ้อนเลยเดินออกจากกุฏิชี ตรงไปที่ศาลาสวดมนต์เพื่อจะสวดมนต์คนเดียว

อ้อนก้อหยิบหนังสือสวดมนต์ติดตัวไปด้วย พอไปถึงศาลา ศาลาสวดมนต์จะมีสองชั้น

ชั้นที่ใช้สวดมนต์จริงๆคือชั้นบน ชั้นล่างเป็นแค่ศาลาสำรอง ไม่ค่อยมีคนใช้กัน ฝุ่นเต็มไป

หมด ชั้นล่างนี้เมื่อก่อนก้อใช้สวดมนต์กัน แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ใช้งานไง ฝุ่นเลยเต็มพื้น

ไปหมด แต่มีพระพุทธรูปตั้งอยู่สององค์ อ้อนก้อเห็นฝุ่นเต็มไปหมดที่พื้น อ้อนคิดในใจ

ไปเอาไม้กวาด กับไม้ถูพื้นมาทำความสะอาดให้ดีกว่า พระพุทธรูปท่านได้อยู่

แบบสะอาดๆนะ ก้อเลยไปเอาไม้กวาดมากวาด กว่าจะกวาดเสร็จ นานมากเพราะศาลา

กว้างมาก กวาดจนแถบลมจับ ^ ^" แล้วก้อเอาไม้ถูพื้นมาถู ทำอยู่คนเดียว เหนื่อยมาก

แต่ก้อมีความสุขมาก ดีกว่าเอาเวลาไปนอน ช่วงที่ถูพื้นไปนั้น อ้อนก้อคิดในใจว่า

เอ... เราไม่เข้าใจเลย ทำไมเราคิดดีกับคนอื่นเขา ช่วยเขา เอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยง

โดยที่ไม่ได้อะไรตอบแทนมา แล้วคนพวกนั้นทำไมเขาถึงต้องมาใส่ร้ายเรา จนทำให้ชีวิต

เราพังทะลายลงแบบนี้ด้วย ทำไมไม่มีใครมองเห็นความจริงใจ และความดีที่เราทำเลย

เพียงแค่คำสั้นๆว่า ริษยานั้นหรือ โลกนี้ช่างโหดร้ายจริง เราอุส่าห์ทำเพราะบริสุทธิ์ใจ

กับผู้อื่นโดยแท้จริง ไม่มีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงเลย แต่ผลที่ได้ คือ ความเจ็บปวด

แทบตาย อย่าร้องไห้นะ อย่าร้อง จากนั้น บ่อน้ำตาก้อแตกจนได้ ถูพื้นไป ร้องไห้ไป

น้ำตาหยดลงพื้นแหมะๆ T___T ในใจก้อคิดตลอดว่า ไม่มีใครเห็นความดีเลยหรอ

เจ็บปวดจัง พอถูพื้นเสร็จ ก็ดีใจมาก เพราะมองไปทั่วศาลา แวววับ ฟรุ้งฟริ้ง 555 ^ ^

เลยหยิบหนังสือมานั่งสวดมนต์ข้างหลังพระพุทธรูป พอสวดเสร็จก้อกลับกุฏิชี

เพื่อไปเก็บของและไปตัดหญ้าต่อ พอถึงเวลาทำวัตรเย็นคือหกโมงเย็น

อ้อนก้อไปนั่งอยู่ที่เดิม คือเก้าอี้ด้านหลังสุด เริ่มสวดมนต์จนถึงเวลาสองทุ่มก้อยังคงสวดอยู่

ทันใดนั้น สายตาอ้อนรู้สึกเหมือนมีคนกำลังจ้องมองอ้อนอยู่ทางซ้ายมือ อ้อนเลยเงยหน้า

จากหนังสือสวดมนต์ หันไปมองทางซ้ายมือ ที่อยู่ไกลๆคือแถวที่แม่ชีนั่งอยู่ อ้อนต้องตกใจ

กับภาพที่เห็น คือ อ้อนเห็น องค์สมเด็จโต วัดระฆัง นั่งอยู่ นั่งท่าสมาธิแบบสงบนิ่ง

แล้วตาท่านมองมาที่อ้อน อ้อนใจเต้นแรงมากๆ เหงื่อออกเลย รู้สึกตื่นเต้น ในใจคิดว่า

เห้ยยยย เราตาฝาดไปแน่เลย แล้วหันกลับมา สงบจิตสงบใจ แล้วหันไปมองที่เดิมอีกหน

โอ้ววว แม่เจ้าาา .... ท่านยังอยู่ที่เดิมเป๊ะ ยังคงมองอ้อนอยู่ สายตาท่านเมตตามาก

อ้อนนึกในใจ นั่นสมเด็จโต วัดระฆังจริงๆด้วยเราไม่ได้ตาฝาดจริงๆ จากนั้นน้ำตาไหลเอง

โดยไม่รู้ตัว เลยหันหน้ากลับมาเพื่อเช็ดน้ำตา แล้วหันไปอีกที ท่านหายไปแล้ว

วันนั้นรู้สึกคาใจมาก ว่าท่านมาทำไม แปลกใจจริงๆ จะว่าอ้อนคิดมากไป คงไม่ใช่

เพราะอ้อนบอกตรงๆเลย ยอมรับแบบอายๆ ว่าอ้อนรู้จักสมเด็จโตแบบผิวเผิน คือไม่ค่อย

รู้จักอะไรท่านมากนัก เพราะบูชาแค่หลวงปู่ทวด กับองค์กวนอิมเป็นหลัก

สมเด็จโตอ้อนไม่ค่อยนึกถึงท่าน แต่จะสวดชินบัญชรบ่อยๆ แต่จะไม่นึกถึงท่านเลย

แล้วที่อ้อนเห็นนั้น อ้อนไม่ได้นึกถึงท่านเลย แล้วพอรุ่งเช้า อ้อนไปอาบน้ำ ในห้องน้ำมีอ้อน

คนเดียวอีกแล้วที่มาอาบ -__-" กลุ่มอ้อนเขาไม่อาบน้ำตอนเช้ากัน เขาอาบเย็นทีเดียวเลย

ซกมกมากกก 555 -__-"แต่อ้อนอาบเช้าและเย็น บังเอิญวันนั้นโชคดี แม่ชีนิดเดินเข้ามา ใน

ห้องน้ำพอดี อ้อนก้อสนิทกับแม่ชีนิดมากเหมือนกัน อ้อนเลยคิดว่าถามแม่ชีนิดดีกว่าเผื่อ

ท่านจะรู้อะไรเรื่องสมเด็จโตที่ปรากฏเมื่อคืน เพราะแม่ชีนิดเป็นคนคุมศาลาสวดมนต์

ทั้งชั้นบนและล่าง อ้อนเลยถามว่า แม่นิดๆ เมื่อคืนตอนทำวัตรหนูเห็นสมเด็จโต วัดระฆัง

บนศาลาสวดมนต์ค่ะ ท่านนั่งอยู่ตรงแถวที่แม่ชีนั่งกันเลยค่ะ แม่นิดมีท่าทางตื่นเต้นทันที

จริงหรออ้อน โหอ้อนเอ้ย........สุดยอดมาก อ้อนมีบุญมากเลยรู้ไหม ขนาดแม่แค่ได้ยินแต่

เสียงท่านเองที่ศาลาน่ะ อ้อนเลยตกใจ หา แม่ก้อเคยเจอท่านที่ศาลาหรอ ม่นิดเล่าต่อว่า

ตอนแม่มาบวชใหม่ๆ แม่มาเดินจงกรม ที่ศาลาข้างล่างตอนตีสอง มาเป็นเสียงสมเด็จโตเลย

แต่แม่ไม่เห็นท่านด้วยตาเนื้อแบบอ้อน แม่ได้ยินเสียงท่าน ท่านบอกแม่ว่า เจ้ามายังไง เจ้าก็

ไปแบบนั้น แม่ชีบอกมี แม่กับอ้อนและพระอาจารย์นี่ล่ะ ที่เจอท่าน อ้อนรู้ไหม พอแม่เจอ

เสียงท่านวันนั้น แม่เลยเอาเรื่องนี้ไปถามพระอาจารย์ ท่านบอกมาว่า หลวงปู่โตที่ศาลานั่นมี

จริง พระอาจารย์ก้อเคยเจอที่ศาลา นอกจากพระอาจารย์แล้วก้อมีแม่นี่ล่ะที่เจอ นอกนั้น

ไม่เคยมีใครเจอท่าน แล้วมามีอ้อนอีกคนนี่ล่ะ พระอาจารย์บอกแม่ว่า พระพุทธรูปสององค์

ที่ตั้งอยู่ที่ศาลาชั้นล่าง เป็นของสมเด็จโตวัดระฆังนะ อ้อนได้ฟังดังนั้น ถึงกับตาค้าง

แล้วพูดว่า หาาา จริงๆหรือแม่นิด แม่นิดบอกใช่สิ แต่ไม่มีใครรู้หรอก นอกจากเจ้าอาวาสกับ

แม่ชี เพราะไม่มีใครเคยเห็นสมเด็จโตที่ศาลานั่น มีเพียงเราสามคนนี้ล่ะ ที่เห็น จึงไม่เคยมี

ใครถามเรื่องพระพุทธรูปว่าเป็นของใคร เพราะที่พระพุทธรูปนั้น ไม่มีป้ายชื่อติดไว้เลย

แม่ชีนิดพูดจบ อ้อนเหม่อลอยทันทีเพราะกำลังคิดบางอย่างได้ จากนั้นเสียงผุดขึ้นมาในหัว

อ้อนทันที เสียงอ้อนเองแหละ ที่ตอนนั้นถูพื้นอยู่หน้าพระพุทธรูปสององค์นั้น แล้วนึกในใจ

ว่า ทำดีแค่ไหน ไม่มีใครมองเห็นเลยหรอ มันน่าน้อยใจนัก เราไม่ได้หวังอะไร แต่ทำไม

ทำดีแล้วไม่มีใครเห็น กลับโดนกลั่นแกล้งจนชีวิตพัง คือ อ้อนกำลังคิดว่า โอ้ววมายก็อด ...

สิ่งที่เราบ่นในใจ ว่า ไม่มีใครมองเห็นความดีเราเลยหรอ โอ้ววว พระพุทธรูปสององค์นั่น

ท่านได้ยินหมดเลย T____T แล้วสิ่งที่หลวงปู่โต ปรากฏตัวให้เราเห็นนั่น

ท่านกำลังจะบอกเราว่า ท่านเห็น ใครไม่เห็นความดีของอ้อน แต่ท่านเห็น T_____T

อ้อนน้ำตาซึมเลย แม่ชีนิดจับบ่าอ้อนเเล้วพูดว่า อ้อนแม่รู้ ว่าอ้อนเจออะไรมานะลูก

อ้อนมองหน้าแม่ชีนิดแล้วน้ำตาไหล อ้อนไม่ต้องเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็รู้ ว่าที่อ้อนเจอมามันโหด

ร้ายมาก แต่อ้อนรู้ไหมลูก หลวงปู่โตท่านมาปรากฏตัวให้อ้อนเห็นนั้น แม่ชีรู้ ว่าท่านเมตตา

อ้อนมาก ขนาดแม่ชีอยู่ใกล้ๆอ้อน แม่ชียังรู้ ว่าอ้อนเป็นเด็กที่จิตใจสะอาดมาก บริสุทธิ์มาก

และอ้อนมีเมตตาสูงนะลูก เมตตานี้เหมือนน้ำ เวลาใครอยู่ใกล้อ้อนจะรู้สึกเย็น มีความสุข

ใครๆก้ออยากอยู่ใกล้ อ้อนสังเกตุสิแม่ชีทั้งวัด ไม่ว่าจะดุเข้มงวดแค่ไหน แม่ชีต่างๆท่านไม่

ค่อยเข้าหาเด็กชีพราหมณ์คนไหนเป็นพิเศษหรอก มีอ้อนคนเดียว ที่แม่ชีทุกคนเข้าหา

ทุกคนรัก เอ็นดูและเมตตาอ้อนมาก เพราะเขารู้ว่าอ้อนเป็นเด็กดี ไม่ก้าวร้าว ถ่อมตน และ

เคารพผู้ใหญ่ อ้อนรักษาความดีไว้นะลูก ไม่เป็นไรนะลูก ถ้าใครจะมองไม่เห็นความดีเรา

ใครจะใส้ร้ายป้ายสีเรา ปล่อยเขาไปนะลูก วันหนึ่งเขาก้อต้องรับกรรมที่ก่อไว้เอง

และแม่เชื่อว่า หลวงปู่โตและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านอยู่ข้างอ้อนเสมอลูก ต้องเข้มแข็งเข้าไว้

ให้เชื่อมั่นในความดีต่อไป คนอย่างอ้อนไม่มีตกต่ำนะ จำคำแม่ไว้ เชื่อแม่ชีนะ ตอนนี้ยัง

ทุกข์เพราะเรามีกรรมเก่า แต่อีกไม่นานมันจะหมดทุกข์แล้วนะลูก เข้มแข็งนะ

จากนั้นอ้อนก้อร้องไห้ไม่หยุด และ ด้วยเหตุการณ์ในวันนั้น แม้อ้อนจะเจ็บปวดสักแค่ไหน

อ้อนก้อจะไม่ทำเลวเด็ดขาด อ้อนจะเชื่อมั่นในความดีต่อไป แม้ตอนนี้ยังไม่ได้ดี

เพราะกรรมเก่า แต่ สักวันคงได้ดี แม้ใครจะมองไม่เห็นความดีของอ้อน

แต่ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านเห็นเสมอ

จบค่ะ ไว้มาเล่าต่อนะคะ ^ ^

 

อดทนและเข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ

 

ขอบคุณมากๆเลยนะคะ อ้อนจะเข้มแข็งค่ะ สู้ๆ^______^

 

พี่มานั่งอ่านตั้งแต่กระทู้เก่าที่น้องอ้อนเล่าเรื่องราวต่างๆมากมาย วันนึงน้องอ้อนบอกว่าจะไม่เข้ามาเวบพลังจิตอีกแล้ว มีเรื่องเสียใจมาก พี่รู้สึกใจหาย น้องคงจะเจอวิบากกรรมเล่นงาน(แอบคิดในใจ เหมือนเราเคยเจอมามั้ง ) สู้ๆนะคะ เดี๋ยวก็ผ่านไปได้ค่ะ (kiss)

 

ขอบคุณพี่สาวมากๆนะคะ ที่เป็นกำลังให้หนู ดีใจจัง ^^

 

รู้ที่มาของรูปละ. ก็ว่าแต่ใช้รูปการ์ตูนใสๆ. ทำไมรอบนี้ถึงใช้รูปท่าน. มีที่มาที่ไปสินะ เรื่องบนโลก แหะๆ นำมาเล่าอีกนะค่ะ. รู้ไหมค่ะ ว่าตัวเราเองอยากบวชชีพราหมณ์มากเลยนะค่ะ. ไม่บวชก็ได้ขอแค่ได้นั่งสมาธิในวัดที่โล่งเย็นสงบ แค่นั้นนี่พอใจสุดๆแต่ไม่มีโอกาสค่ะ. ไม่กล้าไป เพราะกลัวในหลายๆเรื่อง. ^^ เรื่องผีนี้ก็กลัวนะค่ะแต่ไม่มากเท่าไหร่เพราะเห็นผีไม่ได้คริๆ. คุณนี่บุญเยอะจริง. ปลื้มแทน. อยากเจอแม่ชีแบบคุณอ้อนฝุดๆ. อยากให้มีสักคนที่เชื่อในตัวเราเห็นในสิ่งที่เราทำ เราทำด้วยใจทำไมต้องมองเราในแง่ร้ายด้วย เอาละเริ่มยาวไปละเดะเขาเรื่องของตัวเอง55555.

 

ใช่ค่ะ ตั้งแต่วันที่อ้อนเห็นสมเด็จโต อ้อนก้อรู้สึกได้เลยว่าท่านคอยคุ้มครองเราอยู่ตลอด และทำให้อ้อนเชื่อว่า แม้ใครมองไม่เห็นความดีที่อ้อนทำ แต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านเห็นเสมอ ทำให้อ้อนมีกำลังใจต่อสู้กับความเจ็บปวดนี้ได้ ทำให้อ้อนกลับมายืนได้อีกครั้ง อ้อนเชื่ออย่างหนึ่งว่า ทำดีย่อมได้ดี ขอบคุณมากเลยนะคะที่คอยเป็นกำลังใจให้ อ้อนขอเป็นกำลังใจให้คุณด้วยนะคะ ท้อได้แต่อย่าถอยค่ะ ท้ายที่สุด ความดีย่อมชนะ สู้ไปด้วยกันนะคะ ^ ^

 

มาเฝ้ากระทู้ รออ่านเรื่องเล่าลำดับถัดไปจากน้องอ้อนค่ะ คริ คริ (f)

 

เรื่องที่เล่ามามีครบทุกรส สนุกมาก ชวนติดตามอย่างยิ่งค่ะ ชอบค่ะ ชอบ จะเป็นแฟนคลับตามอ่านตลอดไปค่า ขอเป็นกำลังใจให้ทำแต่ความดีตลอดไปนะคะ

 

ขอบคุณนะค๊า มาเล่าแว้ว อิอิ^ ^

 

ขอบคุณมากนะคะ ที่ตามอ่านกะทู้อ้อน ดีใจฝุดๆ น่ารักจริงเลย^_______^

 

เรื่อง แฝด

เที่ยงวันหนึ่งขณะที่อ้อนกำลังตัดหญ้าอยู่กับแม่ชีที กันอยู่สองคน คนในกลุ่ม กำลังพักผ่อน

กันตามอัธยาศัย แต่อย่างว่า อ้อนไม่นอนกลางวัน เลยไปหาแม่ชีที เห็นท่านกำลังนั่ง

ตัดหญ้ากลางเเดดเปรี้ยงๆ ก้อเลยเข้าไปช่วยทำ แม่ชีทีถามว่า เจ้าอ้อน ไม่นอนหรอกรึ

อ้อนบอกว่า หนูไม่นอนกลางวันค่ะ นอนไม่หลับอ่ะ ก้อเลยมาหาคนคุยด้วยค่ะ

ทำไมแม่ทีรีบมาตัดหญ้าจังคะวันนี้ แม่ทีตอบกลับมาว่า แม่ก้อนอนไม่หลับน่ะ เลยมาทำงาน

ดีกว่า อ้อนคว้ากรรไกรตัดหญ้าอีกอันขึ้นมาตัดหญ้าตรงข้างหน้า พลางถาม แม่ชีทีต่อว่า

แม่ทีคะ ที่นี่เคยมีชีพราหมณ์เสียชีวิตไหม แม่ชีทีมองหน้าอ้อน แบบตกใจ

แล้วพูดเสียงดังว่า ทำไมรึ แกเจอมารึอ้อน? อ้อนตอบกลับไปว่า ใช่ค่ะ หนูเห็น

อยู่ในกุฏิชีพราหมณ์ แม่ชีทีบอก ใช่ เคยมีคนตาย อ้อนพูดต่อ

คนแก่น่าจะอายุประมาณ50 เป็นผู้หญิง ผมสั้นหยักโศก ร่างท้วมใช่ไหมแม่ แม่ทีบอกใช่

เป๊ะทุกข้อเลยว่ะอ้อน แกเห็นชัดขนาดนั้นเลยรึ? อ้อนบอก ค่ะแม่ เห็นหลายครั้งแล้ว

บนศาลาด้วย แม่ชีว่า อืม เขาตายเพราะข้ามถนนออกไปซื้อของข้างหน้าวัด แล้วรถกะบะ

มาเร็วชนเข้าเต็มแรง เขาเลยตาย มีคนเห็นวิญญานเขาวนเวียนอยู่ในวัดหลายคนนะ แต่ยัง

ไม่มีใครเห็นชัดเท่าอ้อนเลย ที่แม่ได้ยินมาคนอื่นเขาเห็นแค่แว๊บๆดูไม่ออกว่าหญิงหรือชาย

แต่แกเก่งใช้ได้นะอ้อน เห็นชัดตรงเป๊ะเลย อ้อนบอกว่า ไม่ดีหรอกแม่ เห็นแบบนี้ทำหนู

หลอนอยู่บ่อยๆนะ( ฮื่อๆๆT___T ) จากนั้น เราก้อคุยกันสัพเพเหระ ตามมีตามเกิด 555

แม่ชีทียังไม่หายสะใจ จะชวนอ้อนมาปักกลดนอนกลางป่าอีกแล้ว อ้อนตอบแบบไม่ต้องคิด

ว่า วันนั้นหนูก้อแทบแย่แล้วแม่ หนูขอบายดีกว่า ไม่ไหวจะเคลียร์ แม่ชีบอกว่า ตาขาวกัน

จิงๆพวกแกเนี่ย งั้นเดินจงกลมอีกไหม อ้อนบอกวันอื่นดีกว่าค่ะแม่ วันนี้หนูไม่พร้อมจริงๆอ่ะ

แม่ชีทีว่าโอเค วันอื่นก้อได้ แต่แกรับปากแล้วนะอ้อน อ้อนว่า ค่าาาาคุ้นแม่ -__-" เราสองคน

ตัดหญ้ากันถึงเย็น จึงแยกย้ายกันไปอาบน้ำอาบท่ากัน เพื่อขึ้นทำวัตรเย็น จริงๆแล้ว ในแต่

ล่ะวัน ไม่ได้มีแค่ตัดหญ้านะคะ คือเดี๋ยวจะคิดว่ามีแต่งานตัดหญ้า 555 กิจกรรมในแต่ล่ะวัน

แล้วแต่ทางวัดจะเรียกใช้ค่ะ บางทีก้อไปช่วยพระท่านเดินสายไฟเข้ากุฏิ อ้อนกะพรรคพวก

ก้อไปช่วยกันหลายคน ไปช่วยแยกสังฆทานบ้าง กวาด ถูศาลาสวดมนต์บ้าง บางวันก้อตัด

หญ้าทั้งวัน เดินจงกลมบ้าง ทำสลับกันไปมา มาเข้าเรื่องกันต่อเลยเนาะ พอถึงเวลาทำ

วัตรเย็น คือหกโมงเย็นนั่นเอง อ้อนก้อขึ้นศาลาเพื่อสวดมนต์ทำวัตรกัน

พลอยขอมานั่งด้านหลังกับอ้อน ซึ่งพลอยบอก รู้สึกกลัวที่จะนั่งด้านหน้า อ้อนไม่แปลกใจ

เพราะพลอยขี้กลัวผีมาก จึงมักทำอะไรแปลกๆเสมอ แบบไม่ต้องถามเหตุผลเลย -__-"

วันนั้นอ้อนกับพลอยก้อสวด แข่งกัน เสียงดังมาก สวดไปประมาณชั่วโมงครึ่ง ในขณะนั้น

กำลังสวดบท สะเดาะเคราะห์ บูรพารัสมิง พระพุทธทะคุนัง บูรพารัสมิง พระธรรมเมตตัง

บรูพารัสมิง พระสังฆานัง ทุกขะโรคะพะยัง วิวัญชัยเย......

วิ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด.......เกิดเสียงดังสูงแหลมแสบแก้วหู ชวนขนลุก ระหว่าง

กำลังสวดอยู่ พลอยกับอ้อนสะดุ้งโหยงหันมองหน้ากันแบบตกใจสุดขีด แต่คนอื่นๆยังคง

สวดอยู่ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดูปกติกันดี พลอยบอก พี่อ้อน เสียงนั้น คนอื่นเขาไม่ได้ยิน

กันหรอ นั่นมันเสียง..... อ้อนบอก เออว่ะพลอย ดูเหมือนมีแค่เราสองคนเองที่ได้ยิน อย่าพูด

ถึงดีกว่า พี่กลัว อ้อนรีบก้มหน้า แล้วสวดมนต์ต่อ จากนั้นเมื่อสวดมนต์กันเสร็จ ก้อถึงเวลานั่ง

สมาธิกันต่อ แต่พลอยบอกพี่อ้อน พลอยไม่นั่งสมาธินะ วันนี้ปวดหัว อ้อนบอกเออพลอย

พี่ปวดฉี่ว่ะ พี่ขอลงไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ พลอยบอก งั้นพลอยไปด้วยนะพี่อ้อน เราสองคน

จึงเดินลงมาจากศาลาเพียงแค่สองคน พอเราเดินลงมา ปรากฏแม่เปิ้ลเดินตามหลังมาด้วย

แม่เปิ้ลบอกว่า แม่จะไปเข้าห้องน้ำหน่อย พลอยเลยบอกว่า งั้นพลอยรอ อยุ่ที่เก้าอี้ไม้หิน

อ่อนนี้นะ พี่อ้อนกะแม่เปิ้ลไปเข้าห้องน้ำที่กุฏิเหอะ อ้อนกะแม่ชีเปิ้ล เลยเดินห่างพลอยออก

ไปเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำที่กุฏิ แม่เปิ้ลเดินนำหน้าทิ้งห่างอ้อนไปก่อน อ้อนคิดว่า สงสัย

แม่เปิ้ล คงจะปวดฉี่มาก ดูรีบร้อน อ้อนเลยเดินตามหลังแม่เปิ้ลไป พอไปถึงกุฏิ

อ้อนมองขึ้นไปชั้นบน ต้องตกใจ เพราะเห็นชีพราหมณ์คนหนึ่งที่มาบวชรุ่นหลังอ้อน

แต่เขาเป็นแขกพิเศษของแม่ชีนก จึงแยกไปอยู่กุฏิชั้นบนเพียงสองคนกับเพื่อนเขา

อ้อนก้อเลยไม่สนิทกับพวกเขาเพราะเขาแยกไปอยู่ชั้นบนกันเพียงแค่สองคนเท่านั้น

แต่ที่อ้อนตกใจคือ เขากำลังยืนอยู่ที่ระเบียงชั้นบน แล้วก้มหน้าจ้องอ้อนเขม็ง อ้อนรู้สึกกลัว

เขามาก ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงกลัว อ้อนจึงก้มหน้า ไม่กล้าสบสายตาเขา เพราะรู้สึกกลัว

ในใจก้อสงสัยว่า เอ....แปลกจัง มีเพียงอ้อน แม่เปิ้ล พลอย ลงมาจากศาลาเพียงแค่สามคน

นี่นา แล้วทำไม ชีพราหมณ์ที่เป็นทอมคนนี้มายืนอยู่ชั้นบนของกุฏิได้นะ ทำไมมาเร็วจังนะ

แล้วไมเราถึงไม่เห็นเขาลงมาจากศาลาสวดมนต์ล่ะ แปลกจัง จากนั้นอ้อนก้อเข้าห้องน้ำ

ตามแม่เปิ้ลไป แล้วพอเสร็จธุระก้อเดินไปกับแม่เปิ้ลเพื่อเดินกลับไปหาพลอยขึ้นศาลาสวด

มนต์ ก้อเห็นพลอยนั่งอยู่แล้วเห็นทอมคนนั้น คนที่ยืนอยู่บนกุฏิชี เขานั่งคุยกับเพื่อนเขาที่

โต๊ะไม้หินอ่อนถัดจากที่พลอยนั่งอยู่ อ้อนเลยไม่ได้เอะใจอะไร เพราะตอนที่เราเข้าห้องน้ำ

เขาอาจเดินลงมาจากกุฏิชีแล้วมานั่งอยู่ที่นี่ก้อเป็นได้ เลยไม่ได้สนใจเขา ไปถึงก้อพยักหน้า

ให้พลอย เพื่อส่งสัญญาให้ขึ้นศาลาสวดมนต์เพื่อนั่งสมาธิต่อ ระหว่างทางเดินกันไปสามคน

พลอย แม่เปิ้ล และอ้อน ไม่รู้อ้อนนึกยังไง เลยพูดขึ้นมาลอยๆว่า เออทอมคนที่เป็นน้องแม่ชี

นก ทำไมเขาไปที่กุฏิเร็วจัง มาถึงกุฏิก่อนเราอีก ไม่รู้ลงมาตอนไหนเนาะ พลอยเลยพูดขึ้น

มา เห้ย พี่อ้อน อะไรของพี่ ทอมนั้นเขาพึ่งลงมาหลังจากพวกเรานะ พอพลอยเดินไปนั่งที่

โต๊ะไม้หินอ่อน พี่อ้อนกับแม่เปิ้ลก้อเดินไปที่กุฏิชี ไปเข้าห้องน้ำ ทอมคนนั้น เขาพึ่งลงตาม

หลังเรามาจากศาลาสวดมนต์ มานั่งข้างโต๊ะพลอยเนี่ย มากับเพื่อนเขาด้วย อ้อนตกใจ

เริ่มทำหน้า งง แล้วจู่ๆแม่เปิ้ลพูดแทรกขึ้นมาว่า เห้ย อะไรกันพลอย เขาเดินมาพร้อมแม่นะ

ตะกี้ เขายังคุยกับแม่อยู่เลย ใช่ไหมอ้อน... อ้อนไม่ตอบ ในใจยิ่ง งง เป็นไก่ตาแตกเลยทีนี้

เกิดอาการมึนชั่วขณะ พลอยเลยพูดแทรกขึ้นมาอีก แม่เปิ้ลมั่วแล้ว พลอยเห็นแม่เปิ้ลเดิน

ไปกะพี่อ้อนแค่สองคนนะ พี่อ้อนล่ะว่าไง อ้อนหน้าเริ่มเสีย เหงื่อออกเต็มมือ พูดแบบ

ตะกุกตะกักตอบไปว่า แม่เปิ้ล หนูเดินตามหลังแม่ ห่างกันแค่สามก้าว หนูไม่เห็นใครเดินกับ

แม่นะ แต่ทอมคนที่แม่ว่าคุยกะแม่อยู่น่ะ หนูเห็นเขายืนอยู่ชั้นบน ของกุฏีชี หนูยังงง ว่าเขา

มายืนอยู่นี่ได้ไง พลอยพูดแทรกเสียงดัง จริงๆนะ พลอยไม่ได้โกหก ทอมนั้นเขานั่งอยู่กับ

พลอยตลอดนะ อ้อนเลยนึกไปถึง ภาพ ที่ อ้อนเห็นทอมคนนั้นยืนอยู่บนกุฏิ แล้วก้มหน้าลง

มาจ้องมองอ้อนตาเขม็ง ตอนนั้น อ้อนรู้สึกกลัวเขามาก เลยไม่กล้าสบตา -___-" ฮื่อๆๆ ...

อ้อนคิดในใจ แสดงว่าที่กูเห็นตะกี้ ม่ายช่ายคนแล้วววววT____T

แล้วแม่เปิ้ลคุยกับใครอ่ะ?? แล้วไมต้อง ปลอมเป็นทอมคนนั้นล่ะ?? หืมมมมมมม ???....

เกิดคำถามมากมายในหัวอ้อน

จบค่า.....ชอบช่วยกันเม้นหน่อยนะค๊า ^ ^

 

มาอ่านก่อนไปนอน หลอนดีนะคะน้องอ้อน

 

มี...ปลอมตัวเป็นทอมด้วย เธอผู้นั้นเป็นใครกันหนอ น่าคิดจริงๆค่ะ บรื๊อ.............:z6

 

555 หลอนสุดๆอ่ะค่ะพี่สาว หนูนึกถึงตอนนั้น ยังแอบขำตัวเองไม่หายเยย ตอนนั้นกลัวผีจนหน้าชาเลยอ่ะ ใจเต้นแรงยังกะจะหลุดออกมานอกอกแน่ะ 5555

 

ช่ายเลยค่ะ ไม่รู้ไมเขาต้องปลอมตัวด้วยนะ แปลกแต่จริง 555 ^ ^"