มีใครเคยเป็นไหมค่ะ ในการที่เราตั้งใจจะทำความดีหรือสร้างบุญบารมีสักอย่าง แต่กลับมีความรู้สึกว่า กำลังใจมันขาดๆ หายๆ อย่างบอกไม่ถูกทั้งๆที่ตอนแรกเรามีกำลังใจเต็มเปี่ยมพร้อมที่จะทำ แต่มันมีความรู้สึกว่ามันเริ่มลดลงๆ ทุกที พยามยามสร้างกำลังใจใหม่หลายครั้งแต่ก็ยังไม่ดีขึ้นเท่าที่ควร มีพี่ๆท่านใดพอจะแนะนำบ้างได้ไหมค่ะ..............(ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ)
อยู่ๆ ก็ขาดกำลังใจ
ในห้อง 'หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ' ตั้งกระทู้โดย ทิพย์พิมล, 7 เมษายน 2011.
-
-
เขาเรียกว่ามารครับ มาในรูปของความรู้สึก ฉะนั้นเมื่อรู้ตัวแล้ว ก็กำหนดใจครับ ทำต่อไปครับ
-
ความเพียรเท่านั้นคับ
กำลังใจไม่มีก็จริง
แต่อย่าหยุด ทำไปอย่าหยุด
เดี๋ยวผลจะมีเกิดขึ้นเอง -
มารไม่มี บารมีไม่เกิด ต้องหาญาติธรรมชวนกันไป
เรานี่ท้อบ่อย แต่จะค่อยๆก้าวทีละนิดเอง บางทีก้าวช้าๆก็เห็นอะไรที่ไม่เคยเห็น
อย่าก้าวช้า จนตามคนอื่นเค้าไม่ทันล่ะ (บอกตัวเองเลยแก 555+) -
วิริยะบารมี+ขันติบารมีครับ...สู้ครับ
-
-
ทำใจให้มันกลางๆไว้นะครับ อย่าไปหวังอะไร อะไรที่ยังไม่ได้
เกิดมาก็ยังไม่ได้ อะไรที่ำได้มา ก็คิดว่าโชคดีแล้วกัน
กำลังใจท้อถอย เพราะความคาดและหวังผิดหวัง
อะไรถ้ามันทำเต็มที่และที่สุดกับมันแล้ว
ก็ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น และลองปล่อยวางดูนะครับ
งานอันไหนที่ทำ อย่าไปเร่งรัดอะไรมันมาก ใจที่มันคาดหวังไปก่อนงานจะเสร็จ
งานบางอย่าง บังคับเหตุได้ ก็รู้ว่าผลมันออกมาจะเป็นอย่างไร
(แต่การสร้างบุญสร้างบารมี เหตุบังคับ แต่ไม่รู้ผล ว่าจะได้มากน้อยเท่าไหร่ )
เหตุบังคับได้
สุขให้นึกถึงทุกข์ ทุกข์ให้นึกถึงธรรมะ
ปรับความคิดในสิ่งที่กำลังทำใหม่นะครับ
อย่างน้อยๆคิดให้มันดีๆไว้บ่อยๆ อย่าไปคิดไม่ดีล่ะ ตัวเนี่ยมันพาลทำให้กำลังใจลดลง
ผมเคยเป็นบ่อยนะครับ ส่วนมากจะใช้วิธีหายใจแบบเต่า ก็นั่งสมาธิและครับ -
เป็นอย่างที่พี่บอกจริงๆ โดยนิสัยแท้ๆ ของตัวเองเป็นคนที่เชื่อว่าไม่มีอะไรที่ตั้งใจแล้วทำไม่ได้ จึงคิดจึงหวังและคาดหวังอย่างยิ่งว่าต้องสำเร็จ แล้วก็พาลกลัวโน้น กลัวนี้ว่าจะสำเร็จมั้ย ทำให้กำลังใจตัวเองหดหายไปจริงๆ
**ขอบคุณมากเลยค่ะ ต่อไปนี้จะวางใจกลางๆ และใช้วิธีอย่างที่พี่บอกคะ -
***ขอขอบคุณทุกๆท่านค่ะ****
-
ขอบคุณครับ
ผมก็อาจเหมือนกันนะครับ -
ขาดความมุ่งมั่นครับ อันดับแรกเริ่มแบบนี้ลองดูก่อน หลับตาลืมความคิดทุกอย่างทำใจว่าง แล้วสูดลมหายใจเข้าออกยาวๆ 5ครั้ง แล้วคิดถึงเรื่องที่จะทำใหม่
-
คำแนะนำเหมือนหิมะที่โปรยปรายลงมา ยิ่งบางเบาเพียงใดก็ยิ่งแตะเพียงเปลือกนอก และยิ่งหนักหนาเท่าใดก็ยิ่งลึกถึงความรู้สึกเท่านั้น