อย่าเลยพระพุทธเจ้า อย่าเลยครูอาจารย์

เห็นไหม ว่าใครถ่ายทอดพระวจนะได้ ใครสอนได้..

 

ภิกษุทั้งหลาย ! บริษัทชื่อ อุกกาจิตวินีตา ปริสา โน ปฏิปุจฉาวินีตา
เปนอยางไรเลา ?
ภิกษุทั้งหลาย ! ในกรณีนี้คือ ภิกษุทั้งหลายในบริษัทใด, เมื่อสุตตันตะทั้งหลาย
อันเปนตถาคตภาษิต (ตถาคตภาสิตา) อันลึกซึ้ง (คมฺภีรา) มีอรรถอันลึกซึ้ง (คมฺภีรตฺถา)
เปนโลกุตตระ (โลกุตฺตรา) ประกอบดวยเรื่องสุญญตา (สุฺตปฏิสํยุตฺตา) อันบุคคลนํามากลาวอยู; ก็ไมฟงดวยดี ไมเงี่ยหูฟง ไมเขาไปตั้งจิตเพื่อจะรูทั่วถึง และไมสําคัญวา
เปนสิ่งที่ตนควรศึกษาเลาเรียน.
สวนสุตตันตะเหลาใด ที่กวีแตงขึ้นใหม เปนคํารอยกรองประเภทกาพยกลอน
มีอักษรสละสลวย มีพยัญชนะอันวิจิตร เปนเรื่องนอกแนว เปนคํากลาวของสาวก,
เมื่อมีผูนําสุตตันตะเหลานี้มากลาวอยู; พวกเธอยอมฟงดวยดี เงี่ยหูฟง ตั้งจิตเพื่อจะรูทั่วถึง
และสําคัญไปวาเปนสิ่งที่ตนควรศึกษาเลาเรียน. พวกเธอเลาเรียนธรรมอันกวีแตงใหมนั้นแลว
ก็ไมสอบถามซึ่งกันและกัน ไมทําใหเปดเผยแจมแจงออกมาวา ขอนี้พยัญชนะเปนอยางไร
อรรถเปนอยางไร ดังนี้. เธอเหลานั้น เปดเผยสิ่งที่ยังไมเปดเผยไมได ไมหงายของที่คว่ําอยู
ใหหงายขึ้นได ไมบรรเทาความสงสัยในธรรมทั้งหลายอันเปนที่ตั้งแหงความสงสัยมีอยาง
ตางๆ ได. ภิกษุทั้งหลาย ! นี้เราเรียกวา อุกกาจิตวินีตา ปริสา โน ปฏิปุจฉาวินีตา

ภิกษุทั้งหลาย ! บริษัทชื่อ ปฏิปุจฉาวินีตา ปริสา โน อุกกาจิตวินีตา
เปนอยางไรเลา ?
ภิกษุทั้งหลาย ! ในกรณีนี้คือ ภิกษุทั้งหลายในบริษัทใด, เมื่อสุตตันตะทั้งหลาย
ที่กวีแตงขึ้นใหม เปนคํารอยกรองประเภทกาพยกลอน มีอักษรสละสลวย มีพยัญชนะอัน
วิจิตร เปนเรื่องนอกแนว เปนคํากลาวของสาวก อันบุคคลนํามากลาวอยู; ก็ไมฟงดวยดี
ไมเงี่ยหูฟง ไมเขาไปตั้งจิตเพื่อจะรูทั่วถึง และไมสําคัญวาเปนสิ่งที่ตนควรศึกษาเลาเรียน.
สวน สุตตันตะเหลาใด อันเปนตถาคตภาษิต อันลึกซึ้ง มีอรรถอันลึกซึ้ง เปน
โลกุตตระ ประกอบดวยเรื่องสุญญตา, เมื่อมีผูนําสุตตันตะเหลานี้มากลาวอยู
พวกเธอยอมฟงดวยดี ยอมเงี่ยหูฟง ยอมเขาไปตั้งจิตเพื่อจะรูทั่วถึง และยอม
สําคัญวาเปนสิ่งที่ควรศึกษาเลาเรียน. พวกเธอเลาเรียนธรรมที่เปนตถาคตภาษิตนั้นแลว
ก็สอบถามซึ่งกันและกัน ทําใหเปดเผยแจมแจงออกมาวา ขอนี้พยัญชนะเปนอยางไร
อรรถะเปนอยางไร ดังนี้. เธอเหลานั้น เปดเผยสิ่งที่ยังไมเปดเผยได หงายของที่คว่ําอยู
ใหหงายขึ้นได บรรเทาความสงสัยในธรรมทั้งหลายอันเปนที่ตั้งแหงความสงสัยมีอยาง
ตางๆ ได. ภิกษุทั้งหลาย ! นี้เราเรียกวา ปฏิปุจฉาวินีตา ปริสา โน อุกกาจิตวินีตา.
ภิกษุทั้งหลาย ! เหลานี้แลบริษัท ๒ จําพวกนั้น. ภิกษุทั้งหลาย ! บริษัทที่เลิศ
ในบรรดาบริษัททั้งสองพวกนั้


เลือกเอาจะทำแบบไหน

 

เขาให้ดูสิ่งที่ถูกสิ่งที่ควร ใครจะถ่ายทอดได้ล่ะพระองค์ดับขันธ์ไปนานแลว ก็ต้องสาวก (สาวกที่ดีที่ถ่ายทอดแต่คำตถาคตเท่านั้นครับ) ไม่เห็นตอบโสฬสญาณเอามาจากไหน

 

คุณบอกว่าพุทธบริษัทคุยกันเอง ยิ่งก้อนใหญ่ยิ่งมีพลัง
ตกลงต้องใช้ครู??

แต่เราบอกว่า เราต้องอาศัยครูเป็นผู้แก้สงสัย

ส่วนเรื่องถ่ายทอดแต่คำตถาคต
แม้นในพุทธกาล สาวกหลายท่านก็เป็นครู ที่พระพุทธองค์สรรเสริญ
คำของสาวก แม้ไม้ได้ขนาดพระพุทธองค์ แต่ถ้าเป็นไปเพื่อสุญตธรรม เพื่อโลกุตตรธรรม พระองค์ก็ทรงสรรเสริญ

 

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ ภูเขาคิชฌกูฏ ใกล้พระนครราชคฤห์
ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดง
อปริหานิยธรรม ๗ ประการแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงตั้งใจฟัง จงใส่ใจไว้ให้ดีเราจักกล่าว
ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระผู้มีพระภาคแล้วพระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็
อปริหานิยธรรม ๗ ประการเป็นไฉน ภิกษุทั้งหลายหมั่นประชุมกันเนืองนิตย์ เพียงใด พึงหวัง
ความเจริญได้แน่นอน ไม่พึงหวังความเสื่อมเลย เพียงนั้น ภิกษุทั้งหลายเมื่อประชุมก็พร้อม
เพรียงกันประชุม เมื่อเลิกประชุมก็พร้อมเพรียงกันเลิก จักพร้อมเพรียงช่วยกันทำกิจที่สงฆ์พึงทำ
เพียงใด พึงหวังความเจริญได้แน่นอน ไม่พึงหวังความเสื่อมเลยเพียงนั้น ภิกษุทั้งหลายจัก
ไม่บัญญัติสิ่งที่ยังไม่ได้บัญญัติ จักไม่เพิกถอนสิ่งที่บัญญัติแล้ว จักประพฤติมั่นในสิกขาบทตามที่
บัญญัติไว้แล้ว เพียงใด พึงหวังความเจริญได้แน่นอน ไม่พึงหวังความเสื่อมเลย เพียงนั้น
ภิกษุทั้งหลายยังสักการะ เคารพนับถือ บูชา ท่านผู้เป็นเถระ เป็นรัตตัญญู บวชมานาน
เป็นสังฆบิดรเป็นสังฆปริณายก และจักสำคัญถ้อยคำแห่งท่านเหล่านั้นว่า เป็นถ้อยคำอันตน
พึงเชื่อฟัง เพียงใด พึงหวังความเจริญได้แน่นอน ไม่พึงหวังความเสื่อมเลย เพียงนั้น

 

คุณไม่รู้หรือว่าคุณแกล้งกันแน่ พุทธบริษัทหมายความว่าอะไรครับ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ครูทีไม่รู้ก็ไม่ต้องใช้ก้ได้ชอบแต่งเพิ่มเสียหาย

 

ถามครับว่า อย่างไหนที่เข้าพวกตามที่เสนอข้างต้น
๑) อริยสัจ ๔ ประกอบด้วย ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
๒) อริยสัจ ๔ ประกอบด้วย ทุกข์และสุข เหตูให้เกิดทุกข์และสุข ผลของการดับทุกข์และสุข หนทางดับทุกข์และสุข
๓) ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค คือ คำสอนของบรมศาสดา เพื่อชี้ให้เห็น กระบวนการสู่การลดละกิเลส
๔) อริยสัจมีเพียง ๑ คือ ทุกข์

 

ไม่มีใคเขาไปดูถูกครูหรอกครับ มีแต่ท่านคิดว่าเขาจะดูถูกคิดลบมันก็อย่างนี้แหล่ะครับ

 

ไม่เข้าใจท่านว่าอะไรงง

 

ผมขอถามหน่อยท่านผู้ปฎิบัติตามธรรมของพระองค์ทั้งหลายเเหล่ในกระทู้นี้
ผมขอถามคนที่ปฎิบัติจริงๆนะว่า ท่านผู้นั้นเมื่อไปเห็นรูปลามกวอบๆเเวมๆต่างๆ
ท่านนั้นยังจะคงมีความรู้สึกอะไรอีกไหม(เช่น น้องชายตื่นตัว)
อย่าตอบทำนองว่าไปดูมันทำไม คือผมต้องการรู้ว่าสภาวะที่ไม่มีความรู้สึกทางเพศ
!เนี่ย..มันมีจริงไหมไอ้สภาวะเช่นนี้
ผมจะเปรียบเทียบให้เข้าใจง่าย คนดูนั้งโป๊ เกิดความรู้สึกทางเพศเเน่นอน
คนที่ไม่ดู อารมณ์ทางเพศไม่ค่อยเกิด
ที่นี้คนที่ปฎิบัติธรรมมั่นเจริญธรรม ปกติคนเหล่านี้อารมณ์ทางเพศของตัวเขาเองนั้นคงจะไม่เกิด เเต่ถ้าคนเหล่านี้ได้ดูภาพวอบๆเเวมๆ คำถามคือจะเกิดอารมณ์ทางเพศหรือไม่ พิจารณาเเต่ล่ะเภทไปเลย โสดา สกิทา อนาคาหรือ อรหันต์
นี่คือการศึกษาไม่ได้คิดอกุศลๆใดๆนะครับ

 

ความสำคัญมันอยู่ที่ว่า

เลือกได้ถูก กาละเทสะไหม

เข้าใจว่า พระโสดาบันขึ้นไป ท่านได้อย่างถูกกาละเทสะแน่นอน

แต่ตราบใดยังเป็นผู้ฝึกฝนหรือไม่ฝึก
การคว้าอารมณ์นั้นแล้วทำตาม
ก็ขึ้นอยู่ที่ว่า ใครมีการยับยั้งช่างใจ ตามกาละเทสะได้มากกว่ากัน

กำลังหรือทมะในการข่ม
ผู้ที่ใช้ได้ถูกทาง ถูกกาละเทสะ ผู้นั้นย่อมมีทางเจริญ

 

เรื่อง กาม นี้ ชอบพิจารณากันมาก เพราะ อันดับแรกเลย เราให้ความสำคัญ
กับ เจ้าสิ่งนั้น มากกว่า ธรรม หรือ สิ่งอื่น

จนทำให้ คนหลายคน เอา สิ่งนั้น มากลบธรรมะ ย่ำยีธรรมะ หมายเอา สิ่ง
นั้นว่าอยู่เหนือธรรมะ

อาการที่เราให้ความสำคัญกับ สิ่งนั้น ตรงนี้ คุณทำความเข้าใจเข้ามาเลย
ว่า " มีกามวิตก "

แค่มี กามวิตก สนใจแต่เรื่องว่าด้วย มีกาม หรือไม่มีกาม เฉยต่อกามรึจัง !?
เนี่ยะ แค่นี้ ชี้ได้ทันทีว่า มีกามวิตก

การบริสุทธิจากกามนั้น พระพุทธองค์สอนว่า " จิตนั้นๆ ไม่มีกามวิตก "

ตรงนี้เข้าใจให้ได้ก่อน

พอเข้าใจ กามวิตก ถูกต้อง ไอ้เรื่อง สิ่งนั้นอยู่ในฝักเนี่ยะ จะเห็นได้ไม่ยาก
คุณก็เห็นได้ แล้ว จะเห็นเลยว่า ไอ้บุคคลบางจำพวกที่ปรารภว่า มันยัง
ใหญ่หรือออกมาจากฝักได้ เพราะ ปวดฉี่ เนี่ยะ ไอ้คนพันนี้ มันยังโง่อยู่มาก

เพราะ ถ้า จิตปราศจากกามวิตก บางที สิ่งนั้น แทบไม่โผล่ให้เห็น แม้จะฉี่
อยู่ก็ตาม ...........เรื่องมดกัดแล้วย้วย ยิ่งโหลยโถ้ย

**************************

ปล.ลิง : มีพวก ลักปิด ลักเปิด ปิดบัง อำพราง รู้ว่าอำพราง แล้วยังอำพราง
โพสอวด สิ่งนั้น ไม่ จุกกรู๊ แล้วก็ ลบ โพสทิ้ง ซะงั้น

***************************

วิธี ตรวจสอบ กามวิตก ไม่ต้องไปดู สิ่งนั้นหรอก เอาแค่ คุณหา สีสรรที่ชอบ
มาหนึ่ง สี แล้ว เอาสีอื่นๆ มารายล้อม หลังจากนั้น คุณเอา สิ่งที่จัดเตรียม
ไว้วางไว้ตรงไหนสักแห่ง เสร็จแล้ว ด้วยความไม่จงใจ คุณมาเห็น สิ่งนี้

แล้ว พิจารณาให้ทัน ว่า สีแรกที่คุณเห็น คือ สี ที่ชอบ สี ที่ชัง หรือ สี ที่เฉยๆ ไหม

หากมี อย่างใดอย่างหนึ่ง ก็รู้ไปเลยว่า จิตยังมีกามวิตกอยู่มาก แค่นี้แหละ
ก็เพียงพอแล้วจะพิจารณาในเรื่อง จิตมี "เนขขัมมะ" เพียงพอหรือไม่

 

ทีนี้ ตามที่อธิบายข้างบน หากเข้าใจ

การจะกล่าวได้ว่า จิตเคลื่อนหรือไม่ ก็ไม่ได้ดูที่ " กามวิตก "

พระพุทธองค์ให้ พิจารณาไปที่ การรู้เหตุในการประกอบ เนขขัมมะ ชนิดต่าง

ถ้า จิตผู้ใด รู้เหตุของการเกิด เนขขัมมะ การดับไปของ เนขขัมมะ ตรงนี้
จึงชื่อว่า พอเอาตัวรอดได้

พูดซื่อๆ คือ ต้องเข้า เนขขัมมะได้นั่นแหละ พอเข้าได้แล้ว ก็ไม่ประมาท
ไปเห็นว่ามันเที่ยง เนขขัมมะ ก็เป็นของเกิดดับ มีวสีก็เพียงเพื่อ อยู่สุขชั่วคราว เท่านั้น

 

ไม่ทราบไปคุยเรื่องโสฬสญาณแต่เมื่อไหร่???
หรือที่คุณโพสต์ลอยๆ แล้วจะทราบไหมว่าคุณถามใคร..

สำหรับเรา เอาแค่ที่คุยกันอยู่ประเด็นเดิมเถอะ แค่นี้ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย..

ไม่มีใครว่าใครดูถูกครู แต่ให้ศีกษาพระวจนะกับผู้ทรงอรรถทรงธรรม หรือขนาดเป็นผู้ทรงธรรม ไม่ใช่กับใครก็ได้...
..ถ้าการศึกษาพระวจนะ
แค่เรียนรู้ จากสาวกที่ดีที่ถ่ายทอดแต่คำตถาคตเท่านั้น..(ปฏิบัติถึงรึเปล่าไม่รู้นะ ทรงอรรถทรงธรรมรึเปล่าไม่รู้นะ ..เป็นครูได้รึยังไม่รู้นะ...แค่เป็นสาวกที่ดีที่ถ่ายทอดแต่คำตถาคต..)
ช่วยยกพระวจนะ มาอ้างอิงด้วยจ๊ะ

สาวกห้ามแต่งใหม่ เช่น พระอริยสัจจ4 เพราะเป็นของพระพุทธเจ้า
แต่ถ้าค้นพบ อริยสัจจ 5 สามารถแต่งได้
ช่วยยกพระวจนะ มาอ้างอิงด้วยจ๊ะ

ที่ยกมาเป็น
อปริหานิยธรรม 7 ประการ (เห็นยกมาสี่ประการ)
ธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความไม่เสื่อมเจ็ดประการ

ก็จะเห็นว่าในส่วนสิกขาบท ศีล วินัย ไม่บัญญัติเพิ่ม ไม่เพิกถอน.. (แต่รายละเอียดในบทอื่นๆ อาจแจกแจงเรื่องศีลวินัย ที่ไม่บัญญัติไม่เพิกถอน กินความขนาดไหน ต้องไปดูการแจกแจง..)

ส่วนในข้อ4 ข้อ7(ไม่มีในที่นี้) จะชัดเจนมาก ในการให้ความเคารพครู เคารพผู้อาวุโส บวชนาน เพราะจะทราบข้อวัตรหรือการปฏิบัติ มาช้านาน

 

มีใครไม่เคารพครูอาจารย์ครับหรือท่านคิดว่าเขาไม่เคารพท่านเคารพอยู่ผู้เดียว ที่เขาเอาพุทธวจนมาแสดงนั้นเขาเห้นส่วนดีที่พระองค์แสดงไว้มากมีทางออกในการปฎิบัติธรรมมากมาย ไม่ใหแต่งใหม่เผิกถอน คำว่าไม่แต่งใหม่เผิกถอน คนมีปัญญาเขาจะรู้ทันทีว่าเขาทำอะไรได้มากแค่ไหน
พระพุทธเจ้าเป็นผู้ค้นพบอริยสัจนะครับท่าน คำสาวกจะมีได้อย่างไร ท่านกรุณาใช้เชาว์ปัญญาที่มีช่วยพิจารณาด้วยนะครับ ว่าคำสาวกสมควรมีได้มั้ยสำหรับการเผยแผ่ธรรมะ เรื่องการถ่ายทอดพุทธวจนนั้นไม่เกี่ยวกับการปฎิบัติถึงหรือไม่ถึงมันเกี่ยวกับการมีเจตนารักษาธรรมแท้เท่าที่เราจะมี

 

มีหลวงปู่ท่านหนึ่ง มีลูกศิษย์เอาพระวินัยไปให้อ่าน พอท่านอ่านเสร็จท่านก้บอกว่าอุ้ยร้องเท้าสีดำพระพุทธเจ้าห้าม ท่านบอกว่าอุ้ยกูใส่มาตั้งหลายสิบปี ท่านโยนรองเท่าทิ้งเลย นี่ซิคือผู้ว่าง่าย ท่านตรวจดูตัวเองนะครับเป็นผู้ว่ายากหรือเป็นผู้ว่าง่าย

 

ใครดูถูกครู ..ก็ไม่ใช่ประเด็นไง เห็นคุณยกมาว่าไม่ได้ดูถูกครู

พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติสิ่งทีพบเห็น และทำได้แค่ชี้ทาง..
ถ้าใครไม่เข้าถึงอริยสัจจ์ด้วยตนเองโดยอริยมรรคองค์แปด จะเป็นพระอรหันต์ได้ไหม หรือแค่จำเขามาพูด.. คำสอนมีไว้ให้ปฏิบัติให้เข้าถึงด้วยตน

..ประเด็นคือ
คนควรศึกษาพระวจนะจากใครก็ได้หรือ?? มาพูดคุยกันเอง ตีความกันเอง?
แค่เรียนรู้ จากสาวกที่ดีที่ถ่ายทอดแต่คำตถาคตเท่านั้น..(ปฏิบัติถึงรึเปล่าไม่รู้นะ ทรงอรรถทรงธรรมรึเปล่าไม่รู้นะ ..เป็นครูได้รึยังไม่รู้นะ...แค่เป็นสาวกที่ดีที่ถ่ายทอดแต่คำตถาคต..)
ช่วยยกพระวจนะ มาอ้างอิงด้วยจ๊ะ

สาวกห้ามแต่งใหม่ เช่น พระอริยสัจจ4 เพราะเป็นของพระพุทธเจ้า
แต่ถ้าค้นพบ อริยสัจจ 5 สามารถแต่งได้
ช่วยยกพระวจนะ มาอ้างอิงด้วยจ๊ะ

 

ห้ามรองเท้าสีดำ เหรอ น่าสนใจจ๊ะ
ช่วยยกพระวจนะในบทสิกขา หรือเรื่องนี้ มาด้วยจ๊ะ

 

พุทธวจนไม่มีของใคร ศึกษาไดด้วยตนเองหรือจากท่านใดก็ได้ที่แสดงพุทธวจนหรือจากตำราบาลีสยามรัฐ คำว่าปฎิบัติถึงหรือเปล่าก็ไม่รู้ และท่านรู้หรือว่าท่านใดปฎิบัติถึงครับตอบหน่อยนะจ๊ะ

ที่สีแดงนั้นหมายความว่าอริยสัจ4นันเป็นของพระพุทธเจ้าห้ามสาวกแต่งใหม่ดั่งที่ยกพุทธวจนไปแล้วครับ ส่วนท่านที่จะแต่งใหม่ได้นั้นเป็นคงต้องพบอริยสัจ5 มั้งครับ5555+++เป็นคำพูดเล่นครับ

 

ขอแนะนำเปิดพระวินัยดูเอานะครับ จะได้เป็นปัจจัตตังนะจ๊ะๆ