อริยะ ...บุคคล.?

พูดที ต้อง กำกวม..
เพื่อที่ตนเอง จะไม่ต้องรับผิดชอบอะไร
เขาว่ามา..
คนนั้นคนนี้ว่าไว้
แล้ว...ตนเองก็ไม่มีตัวตน
ไม่ต้องมีคนรับผิดรับชอบอะไร
มันเป็นของกลาง
มันเป็นมรรค
เขาว่าเอาไว้

ไม่รุ๊ไม่ชิ...

 

ทุกวันนี้ ..พวกหัวหมอทั้งหลาย เลยพากันเลียนแบบ
คือ
ทำอะไรก็ได้ โดยไม่ต้องรับผิด รับชอบอะไร
ทำเหมือนไร้ตัวตน
ผลจะเกิดอะไรยังไงกับใคร ไม่สน
..
แล้วเป็นไงทุกวันนี้
มันเลยพูดกันไม่รู้เรื่อง ..ไม่มีเหตุมีผล..หัวหมอทั้งนั้น
ถ้าไม่ถูกใจตนเอง..ก็ไม่รับฟัง

แล้วบ้านเมือง สังคม ชีวิต.ตลอดชาวโลก...เลย เป็นกันเช่นทุกวันนี้
คือ.ลิทธิจานลาย

 

โคตรจะเกลียดแมร่งจริงๆ พวกอมนุษย์

อมนุษย์ แปลว่า..คนที่ไม่ทำตัวเป็นมนุษย์ ไม่เป็นไปตามธรรมชาติที่มนุษย์ควรจะเป็น

อ้าว ก็เพราะมันไม่รู้ เพราะมันมีอวิชชา..จะให้มันรู้จัก ทำตัวตามธรรมชาติของความเป็นมนุษย์ได้ยังไง
เออ..ก็จริง..แล้วทำไง...
ตกลง ทุกคนรู้ตัวเองกันทั้งนั้นว่าตนเอง มีอวิชชา
รู้ว่าตนเอง ผิดปกติ. รู้ว่าธรรมชาติของคน ไม่น่าเป็นแบบนี้

น่าจะเป็นแบบ แบบ...ไม่แน่ใจ เหมือนกัน
แบบไหนถึงจะถูกต้อง ตามธรรมชาติของตน
...
รู้หมดว่ามันผิดปกติ
แต่ไม่รู้ว่า ..ที่ถูกต้อง เป็นแบบไหน
...
พยายามค้นหาคำตอบนั้น.
ทั้งชีวิต..

 

นี่ ตนเองเป็น พุทธศาสนิกชน เป็นพุทธบริษัทนะ
นับถือพระศาสดา แบบไหน
จึงไม่ ทำตาม ที่พระศาสดาท่าน พาทำ
ความจริง พระพุทธเจ้าท่านพาทำนะ ท่านไม่ได้สอน...

ท่านพาทำอะไรบ้าง
ท่านพาทำ ความพอเพียงความพอดี ท่านพาทำในสิ่งที่มนุษย์ควรทำ
แต่ มีแต่
แต่ยังมี พวกที่ สงสัยนอกเหนือจากที่ท่านทำให้ดู
อยากจะรู้ จะเห็นในสิ่งที่ท่าน..ไม่ทำให้ดู
ก็มาถาม มานิมนต์ มาท้าทาย เรื่องอื่นๆ ที่เหนือมนุษย์
จน
พากันไปหลงยึดติด กับ สิ่งเหนือมนุษย์
?..เป็นงั้นไป

แม้แต่ความเป็นปกติตามธรรมช่ติขอวความเป็นมนุษย์ นังทำไม่ได้
แต่อยากไปทำในสิ่งที่ เหนือความเป็นมนุษย์

สื่งที่เป็นสิ่งเหนือมนุษย์เรียกว่า...เจโตวิมุติ มันกำเริบ...(อุปทาน)

วิมุติแท้ๆ..ยัง เจโต...ได้ (เจโตคือ อุปทาน)
แสดงว่า

ในสมมุติ ก็มีอุปทาน
ในวิมุติ ก็มีอุปทาน

แล้วอุปทาน ตัวไหน จะแรงกว่ากัน.?

 

อุปทาน ของ สัตว์นรก.?
อุปทาน ของสัตว์สวรรค์.?
อุปทาน ของสัตว์โลก.?

อุปทานของอมนุษย์.?
อุปทานของมนุษย์.?

อุปทานจากสมมุติ.?
อุปทานจากวิมุติ.?

 

อุปทาน คือ สิ่งที่ถูกรู้...เพราะคามไม่รู้

ยังไง..ยังไง?

ก็ถ้ารู้ความจริง จะมีมั้ยอุปทาน...ตอบ ไม่มี
ความจริงอะไร.?

ความจริงของธรรมชาติของความเป็นมนุษย์ไง
..
ถ้าไม่รู้ความจริง.. รู้แต่อุปทาน ก็ยังเป็น อมนุษย์อยู่ไง

 

ทำไม?ต้องรู้ความจริงของความเป็นมนุษย์
อ้าว
ก็เกิดมาเป็นมนุษย์...ถ้ายังทำตัวให้สมกับความเป็นมนุษย์ไม่ได้..ก็เป็นอย่างอื่นไง...อย่างอื่นทั้งหลาย คือ อมนุษย์ทั้งนั้น

 

สัตว์นรก ก็อมนุษย์
สัตว์สวรรค์ ก็ อมนุษย์
คนที่ไม่ไช่มนุษย์ ก็ อมนุษย์

 

ทีนี้...ถ้าอย่างอื่นที่คิดจะมาสอนคน ก็ควรสอนเพื่อให้เขาได้ถึงความเป็นมนุษย์ มันถึงจะเรียกว่าสัมมาทิฐิ

เออ จานลายเล่าปัง กับนีโอ ...กับนิลก่าน
จะสอนคนให้ไปเป็นอะไรครับ.?
เทพเทวดาทั้งหลาย ที่คิดจะสอนคน จะสอนคนให้ไปเป็นอะไรครับ.?
ท่านครูอาจารย์ดอกเตอร์ทั้งหลายจะสอนคนให้ไปเป็นอะไรครับ.?
เออท่าน ที่แต่งตัวคล้ายพระทั้งหลาย จะสอนคนให้ไปเป็นอะไรครับ?

 

จานลายเล่าปัง มันประกาศว่า มันเป็นอนัตตาธรรม
แล้วมัน ก็ มาสอนคน ..ให้ไปเป็นอนัตตาธรรม เหมือนมัน...
มิจฉาทิฐิ...ไช่มั้ย.? แบบนี้

 

นิลก่าน มันก็ประกาศว่ามันรู้ดี รู้มาจากพวกแต่งตัวคล้ายพระ มันเลยเอามาสอนมาบอกต่อ..มันว่า มันไม่รับผิดชอบต่อผลใดใดที่เกิดตามมา
มิจฉาทิฐิไช่มั้ย.? แบบนี้

 

นีโอ .ก็ประกาศบอกว่า คำสอนของหลวงตาหลังไมค์ คือ ว่างเปล่า มีแต่ความรู้
เลยเอามาบอกต่อ..
มิจฉาทิฐิไช่มั้ย .. แบบนี้

 

ผมเองบอกว่า ตนเองเก่งกว่าพระศาสดา
พระศาสดาไม่โง่..ผมโง่กว่า โง่เก่งกว่า
พระศาสดาไม่ประมาท ผมประมาทกว่า ประมาทเก่งกว่า
เนี่ย ที่ผมเก่งกว่า
มิจฉาทิฐิหรือไม่...? แบบนี้

 

สัมมาทิฐิ ในตำรา มีกี่ข้อ...?
ใครตอบได้..

อะระหังสัมมา สัมพุทโธ ภะคะวา พุทธัง ภะคะวันตัง อภิวาเทมิ.

นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ.

 

ผมมีเรื่อง ตลก จะเล่าให้ฟัง..
สมัยหนึ่ง ช่วง 7 8 ปีล่วงมาแล้ว..ผมกำลังฝึกเอาจิตสติดูกาย
ดู..กายมัน..กิน ปี้ ขี้ นอน.
จะอนาถใจตนเองที่สุดก็ตอน ดูตัวเองปี้..เพราะ มันจะเห็นตั้งแต่เริ่มต้น จนจบกระบวนเพลง.เห็นตั้งแต่ ยังไม่มีราคะ จนมีราคะ จนเสพราคะ จนได้ระบายราคะ จนเห็นผลทั้งหมดที่ตนเอง มัวเมาราคะ...
โอ...มาระลึกดู หลัง..เสร็จการเสพราคะ ดูตนเองแล้ว อนาถใจเหลือเกิน..ว่า เพียงแค่นี้หรือ ที่เรา พ่ายแพ้แก่มัน...เพียงแค่นี้หรือ ที่สัตว์โลกต้องยอมสงบให้แก่มัน..
ดังนั้น ผมจึง อธิฐานขอให้มัน....ล้มไม่รู้โด่..นี่อธิฐานขอต่อพระพุทธเจ้าจริงๆ
พอ มาฝึก ดู กาย..จน วางกายได้ โห...จิตสติ มันปรุงกายไม่ได้อีกแล้ว..
ผมดีใจมาก ที่ คำอธิฐานเป็นจริง...แม้จะยังมีความอาลัยอาวรณ์ ถึงมันอยู่ก็ตาม..แต่ ..การที่ได้พ้นจากอำนาจของมันมาได้ ถือเป็น..อิสระภาพอันยิ่งใหญ่ ที่...ภาคภูมิใจเป็นที่สุดในสามโลก..

ตอนที่ผมโด่ไม่รู้ล้ม ผมยอมรับว่า ผมอนาถใจกับตัวเองที่พ่ายแพ้ต่อมัน
พอทุกวันนี้ เห็นสัตว์โลกทั้งหลาย ก็ล้วนเอาชนะมันได้ยาก ผมจึงไม่แปลกใจ
แต่..
แต่..ก็คงจะหายากที่ใครคนนั้น อยากจะเอาชนะ มันจริงๆ..
..
เสียดาย..กลัวเสีย..ขาดมันไม่ได้
ตัดมันไม่ลง...

 

ถ้าผมจะบอกว่า ถ้าดูกาย..แบบผม จะได้แบบนี้
เอามั้ย..?

ล้มไม่รู้โด่ จะเอามั้ย.?
แบบเต็มใจ ที่จะ ไม่โด่...เอามั้ย.?

ฝึกเอาจิตดูกายสิ...
อย่า ..อย่า กำหนดรู้กายนะ..มัน ผิด..รู้คือ คิดตาม
ดู..น่ะ จะเห็นแม้ความคิด...ไปด้วย
ให้กำหนดจิตสติดูกาย...ทั้งกาย

 

พอมาถึง คำว่ากำหนดรู้...

ก็มาลงที่ การกำหนดรู้ทุกข์...เพื่อ.?...(ทุกข์ในอริยสัจ)
..
ไหนมีใคร กำหนดรู้ทุกข์ได้จริงๆ...มั่ง.? อะไรคือทุกข์ ที่ตนเองฝึกกำหนดมา..?
ที่จริง คำว่ากำหนดรู้ทุกข์ ..ทุกข์คือความไม่เที่ยง.. เมื่อจะอยากรู้ความจริงของความไม่เที่ยง ก็ต้องเอาความไม่เที่ยงมาดู...ถึงจะถูก
แล้วกำหนดเพิ่อ.? เพิ่อหาเหตุแห่งความไม่เที่ยง

แต่พวกจานลายจะบอกว่า...ให้กำหนดรู้ไปเลยว่ามันเป็นทุกข์ มันไม่เที่ยง..
มันเลยกลายเป็นพวก...มโนมายุกยิก วิปัสนึกเอาเอง...ก่อนที่จะเข้าใจได้จริงๆ

แล้วเราจะเอาความไม่เที่ยงที่ไหนมา กำหนดดู..มันถึงจะไม่เป็นการโกหกตัวเอง...ไม่ไข่กำหนดรู้ทุกข์นะ.แบบนั้นมันโกหกตนเอง..ตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว

ต้องกำหรดจิตสติดูกาย มัน..ทำอะไร มีเวทนาอะไรเกิดขึ้นในกาย มีความคิดอะไรปรุงแต่งในกาย ในความคิด....ถ้าดูกายอยู่ มันจะตรงกันกับที่..มันจะคิด
ถ้าความคิดมันไปจับเรื่องอื่นนอกจาก ที่ดู ที่เห็นจากกายมาปรุง แสดงว่า เผลอออกไปแล้ว โกหก ตัวเอง หลอกตัวเองแล้ว...

 

การกำหนดดูกายจึงเป็นการกำหนดดูความไม่เที่ยง.ที่ ไม่หลอกลวงตนเอง
เป็นการกำหนดดูทุกข์ เพื่อหาเหตุแห่งทุกข์ในอริยสัจสี่

ส่วนพวกจานลาย..จะบอก นั่งดูจิตเกิดดับ...อะไรคือจิตเกิดดับ ก็ความคิดไงแล้วมันคิดทุกเรื่อง ที่ รับมาปรุง ทั้งในกายนอกกาย..ดูทันเหรอ..แมร่ง ..มันตอบว่า ดูไปเรื่อยๆไม่พักไม่เพียร อยู่เนืองๆ
มันดูไม่ทันหรอก แต่มัน อยากสอน..ดูจิตเกิดดับ
ทีนี้ ถ้ามีคนสงสัย..ว่า
จิตเกิดดับ มันอันเดียวกันกับความคิดมั้ย.. จานลายเล่าปังกับอาจานลายโชๆจะตอบไม่ได้ทันที..เพราะ..ตนเองก็ดูไม่ทันเหมือนกัน ก็จะดันทุรัง ตอบมาว่า จิตก็ส่วนจิต ความคิดก็ส่วนความคิด..เป็นงั้นไป
..
เล่าขรรมๆน่ะ

 

แต่..นะ
แต่ ถ้าใคร เอาสติหรือจิตมากำหนดดูกายทั้งกายได้จริง
ก็จะเห็น..ความคิด(รู้ทัน)..รู้ทันในความคิดว่า อันไหน มัน มาจาก ตาหูจมูกลิ้นกาย...อันไหนมันมาจากใจที่รับจากกาย อันไหนมันมาจากใจที่รับมาจากนอกกาย(นอกกายรวมถึง สัญญาความจำเก่าด้วย ที่เก็บเอามาคิด) ทีนี้มันจะรู้ทัน
ถ้าดูกายทั้งกายเป็น.มันแทบจะไม่ปรุงเรื่องนอกกาย...
แม้เรื่องในกายที่รับมาจาก ตาหูจมูกลิ้นกาย ก็..รู้ทันหมด ปรุงจบลงในเวลาอันสั้น เพราะ เราได้แบ่งกำลังของสติหรือจิต มาดูทั้งกายแล้ว..ใช้กำลังมากเลย
มันจึงเหมือน เหลือกำลังให้ปรุงให้คิดเพียงน้อยนิดเท่านั้น พอขรรมๆ

 

มันไม่เที่ยง มันเป็นทุกข์
ใครๆก็ได้ยินได้ฟังมาแบบนี้
ใครๆก็ได้อ่านมาแบบนี้
พวกจานลายก็สอนกันแบบนี้..ยังไม่พอนะ ยังมี ให้กำหนดลงไปเป็นไตรลักษณ์...
มันไม่เที่ยง มันเป็นทุกข์ มันเป็นไตรลักษณ์ มันอนัตตา...ไปเลย
แต่พอสอนดูจิต..ให้ดูจิตเกิดดับ..พอแสดงธรรม บอกมันเป็นอนัตตาพ้นจากเหตุปัจจัย..นี่ไง
เพราะ ดูจิตเกิดดับ ว่า ดูปัจจุบันเท่านั้น...ที่เกิดดับ
มันเลย งง เต็ก กับ ไตรลักษณ์
การแสดงธรรม จึง มาเน้นที่ อนัตตา. ไม่มีที่มา ไม่มีที่ไป..ไม่มีเริ่มต้น ไม่มีจุดจบ...เอาตัวเอง ไปเป็นอนัตตาธรรม จนได้