อุทิศบุญให้คนอื่นแล้ว บุญของตัวเองจะหมดไปหรือไม่

อุทิศบุญให้คนอื่นแล้ว บุญของตัวเองจะหมดหรือไม่

มีหลายคนยังไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมเราทำบุญ ทำทาน ทำกุศลอะไรก็ตาม ทำไมเราต้องโมทนาอุทิศ
ไปให้คนอื่น ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ญาติพี่น้อง ครูบาอาจารย์ ฯลฯ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดี เป็นเรื่องที่สมควร
เป็นอย่างยิ่ง เป็นการตอบแทนพระคุณความดีของท่านเหล่านั้น และถือว่าเป็นการแสดงความกตัญญู
กตเวทีที่คนดีพึงกระทำ
<O:p</O:p
แต่หลายคนยังไม่เข้าใจถึงขั้นเข้าใจผิด กลัวว่าเมื่อเราอุทิศบุญไปแล้ว อานิสงส์ผลบุญที่เราได้สร้าง
ที่เราได้ทำไปนั้นจะหมดลง เมื่อโมทนาอุทิศไปให้คนอื่น จริงๆ แล้วมันไม่ใช่ มันคนละเรื่องกัน
<O:p</O:p
ถ้าทำบุญแล้วไม่ได้อุทิศส่วนกุศล ผู้ทำก็จะเป็นผู้ที่ได้บุญเต็มที่สมบูรณ์แบบอยู่แล้ว อยู่ที่ว่าเราจะอุทิศให้
เขาหรือไม่ให้ ทีนี้ถ้าเราให้เขาบุญของเราก็ไม่หมด ส่วนที่เราให้ไปไม่ได้ยุบไปจากของเดิม
<O:p</O:p
แต่ที่สำคัญการจะอุทิศบุญให้ใครก็ตาม ตัวของเราจะต้องมีบุญก่อน<O:p</O:p
<O:p</O:p
เรื่องของพระอนุรุทธิ์ ในสมัยพุทธกาล ท่านเกิดในครอบครัวคนเกี่ยวหญ้าช้างของมหาเศรษฐี
เวลาที่ท่านทำบุญแล้ว เจ้านายมาขอแบ่งบุญ ท่านก็สงสัยว่าการแบ่งบุญ จะแบ่งได้ไหม จึงไปถามพระ
ปัจเจกพุทธเจ้าที่ท่านมารับบิณฑบาต ท่านก็เมตตาเปรียบให้ฟังว่า
<O:p</O:p
“สมมุติว่าโยมมีคบและมีไฟด้วย แต่คนอื่นเขามีแต่คบไม่มีไฟ ทุกคนต้องการแสงสว่างก็มาขอต่อไฟ<O:p</O:p
ที่คบของโยม แล้วคบของทุกคนก็สว่างไสวหมด อยากทราบว่าไฟของโยมจะยุบไหม”

<O:p</O:p
<O:p</O:p
ท่านพระอนุรุทธิ์ ก็ตอบว่า “ไม่ยุบ”
<O:p</O:p
แล้วท่านพระปัจเจกพุทธเจ้า ท่านก็ตอบกลับว่า
<O:p</O:p
“การอุทิศส่วนกุศลก็เหมือนกัน เราให้เขาเขาก็โมทนา แต่บุญของเราก็ยังอยู่เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่ได้หายไป”<O:p</O:p
<O:p</O:p

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ หรือพระสุธรรมคณาจารย์ ท่านเป็นพระสุปฏิปันโนอีกรูปหนึ่งที่เราควรเคารพกราบไหว้
ท่านเป็นศิษย์ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ได้เมตตาเล่าไว้ในหนังสือหลวงปู่เล่าเรื่อง เทวดา พญานาค
พระธาตุ จัดพิมพ์เป็นธรรมทานโดยชมรมกัลยาณธรรม ยืนยันในเรื่องการอุทิศบุญไว้อีกว่า​

​

<O:p</O:p

“บุญกุศลที่เราอุทิศไปให้ ถึงเขาจะไม่ได้รับ ก็ไม่ได้สูญหายไปไหน<O:p</O:p
บุญกุศลนี้ไม่มีวันสูญสลาย ถ้าไม่มีการเสวยสุขจากผลบุญนั้น<O:p</O:p
กล่าวคือ เราสร้างบุญกุศลมากเท่าไรก็ไม่ได้เป็นการแบ่งแยก หรือทำให้บุญกุศลที่เราสร้างนั้นถดถอยน้อยลง<O:p</O:p
แต่ประการใด คงสะสมส่งผลให้แก่เราเมื่อถึงกาลอันสมควร เมื่อส่งผลแล้วจึงเป็นการได้ใช้ไป หมดไปซึ่งบุญ<O:p</O:p
ในแต่ละส่วน แต่บุญมีผลอันยิ่งสามารถส่งผลให้แก่ผู้สร้าง ได้นานข้ามภพข้ามชาติได้หลายๆ ชาติทีเดียว”<O:p</O:p
<O:p</O:p
และขอให้เราทุกคนเชื่ออย่างมั่นใจว่า เมื่อเราได้ทำบุญกุศลแล้วไม่ว่าเมื่อใดก็ตาม เราทุกคนก็ยังคงได้ใช้บุญ<O:p</O:p
ของเราอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย ได้ใช้บุญกุศลนั้นแน่นอน ซึ่งจะส่งผลเมื่อใดนั้นขึ้นอยู่กับวาระของบุญนั้นๆ<O:p</O:p
และกรรมจะเป็นผู้กำหนดเองทั้งสิ้น​

<O:p</O:p​

 

บุญที่อุทิศไปให้กับผู้ล่วงลับนั้น แม้ไม่สูญหาย แต่ตราบใดที่ผู้ที่เราอุทิศส่วนกุศลไม่ได้ให้อนุโมทนา บุญนั้นก็ไม่บังเกิดผลกับผู้รับ เพราะการอุทิศบุญนั้น

มองในฟากของผู้ให้ เป็นปัตติทานมัย คือบุญสำเร็จด้วยการให้ส่วนบุญนั้น

ประเด็นที่น่าคิดก็คือ สำเร็จตอนไหน ตอนให้ หรือตอนที่อีกฝ่ายหนึ่งได้รับและอนุโมทนาบุญ ตอนนี้ผมไม่ทราบ แต่ผมจะเช็คข้อมูลจากผู้รู้ท่านหนึ่ง

และการให้ส่วนบุญ หากมองในฝากผู้รับ ถือว่าเป็นปัตตานุโมทนามัย บุญสำเร็จด้วยการยินดีในความดีของผู้อื่น

เพราะฉะนั้น หากผู้ที่เราส่งบุญให้ ไม่ได้อนุโมทนา ไม่ว่าจะเป็นเพราะไม่รู้ หรือไม่อยู่ในวิสัยที่จะอนุโมทนาบุญ หรืออยู่ในวิสัยที่จะอนุโมทนาบุญ แต่เพราะมีทิฐิแก่กล้า เลยไม่ยอมโมทนาบุญ บุญก็ไม่สำเร็จแก่ผู้นั้น แต่บุญนั้นไม่ได้สูญหาย

เปรียบเสมือน เราทำพินัยกรรมให้กับคนๆหนึ่ง ถ้าคนๆนั้นไม่รู้เสียอย่าง พินัยกรรมนั้นสิ้นผลมั้ย ก็ไม่สิ้นผล แต่ก็ไม่บังเกิดผล.....

เพราะฉะนั้น บางคนที่เข้าใจ เวลาเค้าให้ผลบุญผลกุศล เค้าทำมากกว่าคนทั่วไปคือ เค้าใช้วิธี "ฝากผลบุญ" ให้กับพญายมราชก็ดี องค์เทพเทวาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็ดี

"ข้าพเจ้าขออุทิศส่วนกุศลนี้ให้กับ.... และขอฝากผลบุญนี้ไว้กับองค์เทพเทวาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย หากท่านทั้งหลายพบเค้าและรู้ว่าเค้าอยู่ในวิสัยที่จะโมทนาบุญได้ ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ก็ดี โปรดเมตตาบอกให้เค้าอนุโมทนาในผลบุญที่ข้าพเจ้าฝากผลบุญไว้กับท่านทั้งหลายด้วยเทอญ" แล้วอย่าลืมถวายผลบุญให้กับเทวดาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ท่านไหว้วานด้วยนะครับ

มีอีกประเด็นหนึ่งคือ การเบิกบุญ เบิกบุญมาใช้ ทำให้บุญหมดหรือเปล่า เอ้อ น่าคิด การเบิกบุญย่อมไม่ใช่การให้ส่วนบุญ แต่เป็นการเร่งรัดผลบุญให้บังเกิดผลเร็วขึ้น ซึ่งบางกรณีนอกจากคำอธิษฐานแล้ว ก็ต้องมีคาถากำกับ

และเมื่อเบิกมาใช้ก็ย่อมมีวันหมดไป เพราะฉะนั้น ต้องสร้างกรรมดีไว้เสมอ คนโบราณเค้าใช้คำว่า "เสวย" กับคำว่า กรรม เพราะฉะนั้น ผลแห่งกรรมดีหรือกรรมชั่วก็ตาม เมื่อบังเกิดผล ก็เท่ากับเป็นการเสวย เมื่อเสวยก็ต้องหมดไป ลดน้อยถอยไป ......

ขอให้เจริญในธรรม

 

อืม ขอบคุณค่ะ กำลังอยากรู้

 

ขออนุโมทนาสาธุครับที่ได้รับความรู้เพิ่มเติมจะได้นำไปปฎิบัติต่อไป

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนาบุญ ในการสอนธรรมครังนี้ด้วยครับ ขอให้เจริญธรรมยิ่งๆขึ้นไปเทิญ