เข้าใจตัวเองบรรลุธรรมแล้วจะแก้อย่างไร

100เรื่อง..เห็นด้วยเรื่องเดียวเท่ากับหน้าที่เราสัมฤทธิ์ผล

เพราะต่างคนต่างจริต..ต้องมีสักเรื่องที่เราพูดตรงจริตเขาเหล่านั้น

 

เราก็มาแบบเรานี่แหละ...เราเข้ามาเราก็ไม่ได้ต้องการคำชื่นชมสรรเสริญจากใคร

ครูบาอาจารย์เราบังคับให้เราเข้ามา...เราก็เชื่อด้วยว่าความจริงและความจริงใจจะเป็นเกราะป้องกันตัวเราได้


เราเลยไม่กลัวอะไรและถ้าจะมาถามลองเชิงลองภูมิเราก็ทำเป็นบ้าๆบอๆไปตามประสา..

 

ท่านได้พบรึยังล่ะ...

ยังไม่ได้พบหรือพบแล้วแต่ไม่รู้จัก..

 

ตอนที่เรายังไม่ได้เข้ามาเวปนี้...เคยฟังหลวงตาม้า โดยมีสีกาถามว่าพระโพธิสัตว์ที่มาเกิดยุคนี้ได้พบกันรึยัง

หลวงตาม้าตอบว่า...ได้พบกันหมดแล้ว

เราว่าท่านได้พบแล้วล่ะเพียงแต่ท่านไม่รู้จักจิตวิญญาณภายในของบุคคลนั้นก็เท่านั้น

 

เมื่อเจอกันรู้จักกันแล้วท่านจะทำยังไงต่อไป..

 

ไม่ต้องชวนทะเลาะหรอก ไม่อยากแล้วละ เอาที่สบายใจเถอะนะ

 

อันนี้ไม่ทราบ ว่าเขาจะเอากันอย่างไรต่อ
รู้แต่ว่า เขายืดเวลาออกไปอีกสิบปี

เวลามีค่า..

 

ข้าพเจ้าขออนุโมทนาในธรรมทุกท่านด้วยความเคารพครับ

คุณกล่องไม้ขีดไฟ บางทีคนที่เราตามหาอาจจะเจอกันแล้ว รู้จักกันอยู่แล้ว แต่ยังไม่รู้จักอดีตดังเช่นท่านอื่นๆบอกไว้้ก็ได้

เมื่อกรรมมาบรรจบกัน เราจะรู้จักกันเอง ดังเช่นข้าพเจ้าและพระเพื่อนที่รู้จักกันมาก่อน แต่ไม่รู้ว่าเคยร่วมปฏิบัติกันมาหลายภพหลายชาติ พอถึงเวลาก็ต่างฝ่ายต่างเห็นกันเอง รู้จักกันเองเลย

ขออนุโมทนา

 

เขาก็คงทำหน้าที่ของเขาอยู่เหมือนกันนั่นแหละ...เพียงแต่ไม่ทำหน้าที่โดยตรงหรือไม่อยากบอกว่าเขาเป็นใคร

การยืดเวลาออกไปก็ด้วยเมตตาต่อผู้อื่นเพื่อให้ผู้อื่นได้มีเวลาทำความดี

 

พระโพธิสัตว์ทุกหมู่เหล่าที่มาเกิดยุคนี้ก็เพื่อมาช่วยกันโปรดสัตว์ไม่ใช่มาทำลาย...เวลาจึงเป็นสิ่งมีค่าสำหรับทุกคนแต่เมื่อถึงเวลาจริงๆก็ไม่มีใครห้ามได้หรือช่วยใครได้

 

ถ้าท่านได้ตาที่สามหรือทิพจักขุก็คงง่ายกว่านี้ในการตามหา

อย่างพระที่อยู่บนเขาที่บ้านเรานี่แหละเพียงแค่อนุญาตให้นั่งส่องดูก็สามารถรู้ว่าใครเป็นใคร..

 

บุคคลค้นหาด้วยจิตตลอดทิศทั้งหมด ไม่ได้พบใครซึ่งเป็นที่รักยิ่งกว่าตนในที่ไหนๆ เลย สัตว์ทั้งหลายเหล่าอื่นก็รักตนมากเช่นนั้นเหมือนกัน
ฉะนั้น ผู้รักตนจึงไม่ควรเบียดเบียนสัตว์อื่น ฯ

มัลลิกาสูตรที่ ๘
[๓๔๘]
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗

 

จะหาผู้ไม่สำคัญจิตเปนตน ทั่ว
สาระทิศ นั้นหาไม่ได้เลย ล้วน
วิปลาสเหนผิด เมืองขวด จิตเที่ยง
เปนตนด้วยกันทั้งนั้น

ฉะนั้น วิตกเพื่อเบียดเบียนกันจึง
เกิดขึ้นเสมอ เพราะความสำคัญ
ในตน แม้นเมืองขวด ก็เปนเหตุ
ให้กล่าว "มะอึง มะอึง แก่กัน
และกัน "

มันริการณ์สุก

 

ม้นไม่ไปตามที่คุณกล่าวหลอก
ติดด้านบวกเกินไป มันมีสองด้านเสมอ
ในสังคมโพธิสัตว์ ปั่นป่วนเหมือนระบบของดวงอาทิตย์

แล้วแต่ใครจะเล่นด้านไหน?

ดูอย่างพยามารโพธิสัตว์ ยกทัพพุ่งจักร
หมายจะตัดหัว..สมณโคดมที่ใต้ต้นโพธ์..

 

พวกที่ได้ทิพจักขุอะไรเนี้ย.. โดนหลอกง่ายกว่าเพื่อน..
และเพื้ยนกว่าเพื่อน

ดูเอาอย่างเวปนี้ก็แล้วกัน..

 

คิดว่า หากได้ทิพจักขุ ไม่เพี้ยนหรอกครับ

ที่เพี้ยนเพราะไม่ได้
จิตมโนทึกทักเอาเอง แล้วทึกทักว่าได้ แบบนี้เยอะมาก

แล้วก้หลงนิมิต ว่าเป็น นั่น นี่ นู้น
มีทั้งแบบ
เพี้ยนในเบื้องต้น
เพี้ยนในท่ามกลาง
และเพี้ยนในที่สุด

 

อันนี้เห็นด้วยครับ

แม้มองด้วยทิพจักขุ ก็ตามเถอะ
บางอย่างต้องมานั้งพิจารณา..

 

ต่อให้ เหน เทวดา ด้วยตาเปล่า...

คน แล เทวดา อีกทั้ง พรหม

ก้ เฮีย เหมือนเดิม

อย่าง ท้าวมหาพรหม

พอ พระศาสดา ถาม ว่า รุปะ
ว่า มี ธาตุที่ปราศจาก ดิน น้ำ
ลม ไฟ เข้าไปตั้งอยู่

ท้าว มหาพรหม ผู้รู้จริง และ พูด
เท็จไม่ได้ ก้ เฮีย ทำเปนเงียบ
ซะงั้น

แทนที่จะ เหงื่อออก ทำตัวหมองๆ
ริบหรี่ๆ ลุบหลู่ๆ .... พูดออกมาซื่อๆ
ว่า "มะฮู้ สักฮีต" ลิตเตินบิกลีค
เติ้งมอออออ

พวก โบกะทิสัต รับถือกุญแจ
จาก สภาเฮีย!!! มันจะเอาอะไร
ไปรู้ "ธรรมหนึ่ง"

ไม่รู้แล้วบอกว่า อวตานตำถูด
ลงมา หาคนอาพิฐาน รักษา
"ธรรมหนึ่ง"

ฮิววววววววส์

เฮีย!!!

 

สำหรับ คน ที่ สดับเพื่อ รู้ทุกข์

พินาไปเลยฮับ ต่อให้เหน เทวสภา
ด้วยตาเนื้อ

แล้ว ทำไมจึง เฮีย เท่าเดิม

พระศาสดาตรัสไว้

เพราะ สัญญาขันธ์ นั้น จะผลิก
ไปสู่ความ แตกต่าง บังคับ
บัญชา อะไร ไม่ได้

มหาพรหม เจอ ผัสสะ บางอย่าง
หาก สัญญา มันผลิก ก้ แล่นลง
นาหญ้าขึ้นรกไป ร้อยละ เก้าเก้า

ที่จะเปน พรหมต่อ เทวดาต่อ มีน้อย


จึงไม่ควร ไปหวัง เฮียอะไร
กับ โลกกุ๊ก โลกองุ่น โลกแวว

 

อิอิ เริ่มยกสอง..