เจตภูติออกจากร่าง (ถอดวิญญาณ)ภาค2

มาต่อภาค 2 กันเลยนะคะใครที่อ่านภาคที่ 1 จะรู้เรื่องดี ก่อนที่จะมาอ่านภาค 2 กรุณาอ่านภาค 1 ก่อนนะคะ เอาเป็นว่าเรามาฟังกันต่อดีกว่าเลยนะคะ ดิฉันไม่ได้มาอัพกระทู้ซะหลายวัน เพราะว่าคึนนั้นกว่าจะเขียนภาค 1 เสร็จกะว่าจะอัพภาค 2 ต่อ พอเขียนภาค 2 ไปได้นิดหน่อยก้อง่วงแล้ว เลยต้องอัพกระทู้ในวันต่อไปนะคะ ยังไงก้อขออภัยเพื่อน ๆ ที่ติดตามด้วยก็แล้วกันนะ มาต่อกันเลยดีกว่า หลังจากที่คุณตาใจดีคนนั้นชวนดิฉันกลับ ดิฉันและคุณตาคนนั้นก้อเดินไป ระหว่างทางที่เดินไป คุณตาคนนั้นเขาก้อไม่พูดอะไรซักคำเลยเช่นกัน จึงเดินกันไปเงียบ ๆ เพราะระยะห่างจากโรงเรียนไปบ้านดิฉันนั้นไม่ไกลกันมากนัก พอมาถึงบริเวณบ้านของดิฉัน ดิฉันก้อสังเกตเห็นบ้านตรงข้าม ซึ่งเดินทะลุไปหากันได้ เพราะว่าบ้านแต่ละบ้านในชนบทไม่มีรั้วกั้นเหมือนบ้านจัดสรรในเมือง บ้านตรงข้ามที่ดิฉันเห็นนั้นจะเปิดไฟสว่างไสวไปหมด คล้าย ๆ กับจะมีงานอะไรซักอย่าง เมื่อเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ ก้อรู้ว่าเป็นงานศพ แต่ไม่รู้ว่าศพใครอีกนั่นแหล่ะ คุณตาคนนั้นก้อเดินเข้าไปในงาน ดิฉันก้อจะเดินตามไปด้วย (เพราะว่าเขาปล่อยมือดิฉันแล้ว) คุณตาคนนั้นบอกว่า อยู่นี่นะ ไม่ต้องตามไปหรอก เจ้าจงอยู่ที่นี่ เดี๋ยวมา บอกได้แค่นั้นแล้วเขาก้อเดินเข้าไปในงานค่ะ ทิ้งให้ดิฉันนั่งอยู่บนแท่นซิเมนต์สูงราว ๆ ซักหัวเข่านี่แหล่ะค่ะ ไม่รู้ว่าแท่นนี้มันมาจากไหนเหมือนกันน่ะค่ะ ดูลักษณะเก่ามากเลยเพราะว่ามันกระดำกระด่างมีแต่ขี้ฝุ่นน่ะค่ะ นั่งรอได้ซักชั่วอึดใจ คุณตาคนนั้นก้อออกมาพร้อมกับถาดอาหาร 2 ถาด ในนั้นประกอบด้วย แกง 2 อย่าง ของหวาน 1 อย่าง ข้าวเหนียวใส่ถุง 2 ถุง และสวยดอก อีก 2 สวย อีกถาดก้อเหมือนกันค่ะ (สวยดอกคือ กรวยที่ทำด้วยใบตองเอามาม้วน ๆ แล้วใส่ดอกไม่น่ะค่ะ เหมือนที่เราไปเวียนเทียนนั่นแหล่ะ เหตุที่ต้องเอาสวยดอกนี้ใส่ถาดก็คือ เป็นสัญลักษณ์ถวายอาหารแก่ผู้ที่ล่วงลับน่ะค่ะ จำนวนสวยดอกคือ ต้องการถวายให้คนที่ล่วงลับนั้น กี่คน ? เป็นประเพณีของทางภาคเหนือ) พอถาดอาหารมา กลิ่นอาหารงี้หอมมากเลยค่ะ เพราะว่าอาหารนั้นยังร้อน ๆ อยู่เลย คุณตาคนนั้นก้อวางถาดอาหารลง แล้วก้อนั่งกินแล้วบอกกับดิฉันว่า มามา มากินด้วยกันสิ ดิฉันเห็นอาหารเหล่านั้น ไม่รู้ว่าความหิวมันมาจากไหน หิวมาก ๆ แบบว่าอยากกินสุด ๆ เลย พอเห็นเขาชวนดังนั้นก้อดีใจนั่งกินอาหารกับคุณตาคนนั้น บอกได้เลยค่ะว่ารสชาติอาหารนั้นดิฉันแทบไม่รับรู้เลย แต่ปากก้อยังเขี้ยวข้าวและอาหาร ตบท้ายด้วยขนมหวานอีกต่างหาก พอกินจนอิ่มหนำดีแล้ว คุณตาคนนั้นก้อชวนดิฉันลุกชึ้นค่ะ บอกว่าอยากกลับบ้านไหม จะพาไปส่ง ดีฉันก้อพยักหน้าค่ะ คุณตาคนนั้นเลยจูงมือดิฉันเดินไปที่ที่เดิมที่เขาพามาค่ะ เดิน ๆ มา พอถึงที่เขาจึงหยุด แล้วมาถามดิฉันว่า จะไปอยู่กับตามั้ย ดิฉันก้อส่ายหน้า พอดีฉันส่ายหน้าปุ๊บ เหมือนกับโดนผลักให้เข้ามาในห้อง จนดิฉันสะดุ้งตึ่นอย่างงุนงง (เล่าไปยังขนลุกอยู่เลยเนี่ยะ) พอดิฉันสะดุ้งตึ่นก้อรู้สึกว่าปากตัวเองยังมีกลิ่นของอาหารที่กินมาอยู่เลยแล้วรู้สึกอิ่มด้วย แต่ไม่มีรสชาติอาหารนะ พอตอนเช้าเอามาเล่าให้พ่อฟัง ปรากฏว่าทุกคนเชื่อดิฉันค่ะ เพราะว่าทั้งบ้านเขาเชื่อว่าตัวดิฉันมีสำผัสที่ 6 น่ะค่ะ เพราะว่ามันหลายครั้งแล้ว ไม่ใช่ครั้งนี้ครั้งเดียว เพราะว่ายังมีครั้งที่ดิฉันตอนเป็นเด็กอนุบาลอีก เดี๋ยวเอาไว้จะค่อย ๆ เล่าให้ฟังนะคะ ยังมีอีกเยอะค่ะ และยังเรื่องฝันเห็นทองฝังไว้ตรงหน้าบ้านของตัวเอง และคนโบราณอีก ดิฉันรับรองว่าเรื่องทั้งหมดที่ดิฉันเล่ามาเป็นเรื่องจริงค่ะ ที่สามารถยืนยันได้ ใครไม่เชื่อก้อลองเมลล์มาถามนะคะ Goden_Cat@hotmail.com โปรดติดตามนะคะ

 

เจ้าที่พาเที่ยว ไปๆมาๆ จะชวนไปอยู่ด้วยกันซะแล้ว ดีนะที่ไม่ได้ไป

เขียนติดๆ กันอย่างนี้อ่านลำบากหน่อย ถ้าจะให้ดีเขียนเว้นเป็นย่อหน้าๆ หน่อยก็จะอ่านง่ายขึ้น

 

อนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณค่ะที่แนะนำในการเขียน เดี๋ยวเอาเรื่องใหม่มาลงจะทำให้อ่านง่ายกว่านี้นะคะ

 

ได้ข้อคิด อนุโมทนาด้วยนะค่ะ
<!-- / message --> <!-- sig -->