เจ้ากรรมนายเวร มีกล่าวไว้ในพระไตรปิฏกหรือไม่

พอดีเกิดความสงสัยขึ้นมาฉับพลัน เรื่องเจ้ากรรมนายเวร ว่ามีกล่าวหรือระบุไว้ในพระไตรปิฏกไหมครับ คือตอนนี้ความรู้ที่มีและถูกสอนมา อ่านมา ก็เข้าใจว่ามี และเมื่อทำบุญก็ยังอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรอยู่ ตามที่ถูกสอนมา จึงเรียนถามผู้รู้ทั้งหลายช่วยชี้แนะเป็นวิทยาทานหน่อยครับ ขอบคุณครับ

 

เจ้ากรรมนายเวรไม่มี ครับ พระพุทธเจ้า ทรงตรัสสอนว่า กายนี้คือกรรมเก่า และยังตรัสว่า เรากล่าวเจตนาว่าเป็นกรรม เพราะว่าบุคคลเจตนาแล้ว ย่อมกระทำซึ่งกรรมด้วย กาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ภิกษุทั้งหลาย! นิทานสัมภวะ (เหตุเป็นแดนเกิดพร้อม)แห่งกรรมทั้งหลายเป็นอย่างไรเล่า? ภิกษุทั้งหลาย! นิทานสัมภวะแห่งกรรมทั้งหลายคือ ผัสสะ ( จริงแล้ว สุตตะ ยาวกว่านี้ แต่ ญาติธรรม ทั้งหลายไปศึกษาหาอ่านต่อได้ในพระไตรปิฏกฉบับสยามรัฐ ฉักกนิบาต อังคุตรนิกาย เล่ม 22 หน้า 458 ,463-464ข้อที่334)

 

เรื่องเจ้ากรรมนายเวรมีในพระไตรปิฎกหรือไม่ อันนี้ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน แต่อยากให้ลองมองแบบนี้ดูสักนิด

1.เวลาที่คุณไปหาเรื่องใคร หรือมีใครมาหาเรื่องคุณ ความคับแค้นในใจอยากเอาคืน อยากให้อีกฝ่ายพังพินาศไปย่อมเกิดขึ้นแก่จิตใจเรา ถ้าระงับความรู้สึกนั้นไม่ได้แล้วเกิดการเอาคืนจริงๆขึ้นมา โดยอีกฝ่ายอ้างว่าเพราะคุณไปทำเขาก่อน เขาจึงมาเอาคืน แบบนี้ใช่เจ้ากรรมนายเวรหรือไม่

2.ไปกู้เงินเขา ติดเงินเขา เจ้าหนี้ก็มาทวงเงินพร้อมดอกเบี้ย เจ้าหนี้คือเจ้ากรรมนายเวรใช่หรือไม่

3.ไปกู้เงินเขา ติดเงินเขา ไม่ยอมใช้หนี้แล้วหนีหนี้หายหน้าไป 10 ปี เจ้าหนี้คนนั้นเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเราหรือเปล่า

4.สมมติว่าถ้าเราเป็นมิจฉาชีพ ไปลักพาตัวลูกคนอื่นไปขาย ไปฆ่า พ่อแม่เขาและตัวเด็กเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเราหรือเปล่า

5.การอาฆาตคืออะไร ความแค้นคืออะไร วัฏสงสาร เวียนว่ายตายเกิด อภัยทานคืออะไร

 

วันหนึ่ง หญิงชราซึ่งเป็นผู้ดีตกยาก มีถาดทองคำของต้นตระกูลเหลืออยู่ จึงนำออกมาขาย พระเทวทัตเห็นเช่นนั้นจึงลวงด้วยเล่ห์ต่อหญิงชรานั้นว่า ถาดนั้นมิใช่ทองคำแท้เป็นทองปลอม จึงเสนอขอซื้อราคาถูกแต่หญิงชรานั้นรู้ดีว่าถาดที่แกนำออกมาขายนั้นทำด้วยทองคำแท้จึงมิยอมขายให้ ในเวลาเดียวกันนั้น พระพุทธองค์ซึ่งเสวยพระชาติเป็นพ่อค้ามาพบเข้า เห็นเป็นถาดทำด้วยทองคำแท้ก็ให้ราคาตามความเป็นจริง สร้างความโกรธแค้นให้แก่พระเทวทัตเป็นยิ่งนัก ถ้าไม่มีพระพุทธองค์มาซื้อถาดทองคำนั้น ในมิช้าหญิงชราก็จักต้องนำถาดทองคำมาขายแก่ตนเพราะความยากจน ด้วยเหตุนี้พระเทวทัตจึงผูกพยาบาทด้วยการกอบเม็ดทรายขึ้นมา ๑ กำมือหว่านลงกับพื้นดินประกาศว่า .. เราจะจองล้างจองผลาญท่านต่อไปเท่าเม็ดทรายในกำมือ ๑ เม็ด เท่ากับ ๑ ชาติ จึงตามเบียดเบียนพยาบาทจองเวรกันมานับภพชาติไม่ถ้วน

การพยาบาทจองเวรข้ามภพข้ามชาติมีจริงครับอย่างเรื่องนี้ ส่วนข้อปฏิบัติที่เราจะทำได้คือการแผ่เมตตา ที่สามารถหาอ่านได้ ทั้งเรื่องพ้นภัยต่างๆ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วพระโพธิสัตว์เกิดเป็นฤาษีชื่ออรกะ บำเพ็ญเพียรอยู่ป่าหิมพานต์ ได้เป็นอาจารย์สอนหมู่ฤาษี พร่ำสอนอานิสงส์เมตตาว่า "ธรรมดาพรรพชิตควรเจริญเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เพราะเมื่อจิตถึงความแน่วแน่แล้ว ย่อมบังเกิดในพรหมโลกได้" แล้วกล่าวเป็นคาถาว่า

      "ผู้ใดอนุเคราะห์สัตว์โลกทั้งมวล ด้วยเมตตาจิตอันหาประมาณมิได้ ทั้งเบื้องบน เบื้องต่ำและเบื้องล่าง โดยประการทั้งปวง จิตเกื้อกูล หาประมาณมิได้ เป็นจิตบริบูรณ์อันผู้นั้นอบรมมาดีแล้ว กรรมใดที่เขาทำแล้วพอประมาณ กรรมนั้นจะไม่เหลืออยู่ในจิตของเขานั้น"

 

มีครับ
ครั้งหนึ่ง นางคนหนึ่ง นำดอกไม้ไปถวาย พระพุทธรูป
ระหว่างทางกลับบ้าน ก็ถูกวัวขวิด กะเด็นลอย ตายคาอากาศเลยครับ
แต่เนื่องจากจิตสุดท้าย นางมีความสุข เพราะนึกถึงเรื่องถวายดอกไม้
นางจึงไปเกิดเป็นเทวดา

แต่วัวนั้นเป็นเจ้ากรรมนายเวรเก่า
อดีตนางเคยไปฆ่าเขามาก่อน

ลองไปหาอ่านดูนะครับ เรื่องเกี่ยวกับ วัว ๆ บูชาดอกไม้นี้แหละ
มีในไตรปิฎก แต่ผมจำชื่อไม่ได้

 

แนวทางสัตถุศาสตรไม่โฟกัสไปที่เจ้ากรรมนายเวร
แต่ที่พออนุมานว่ามีเจ้ากรรมนายเวรนั้นมีอยู่ เช่นยักษ์ที่จะมา
เอาชีวิตอายุวัฒนกุมาร เป็นต้น

 

ขอบพระคุณและอนุโมทนา ในสิ่งรู้ที่ท่านได้แนะนำมา ทุกๆ ่ทาน ขอให้มีความเจริญในธรรมทุกท่านครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

เรื่องโกสาตกีเทพธิดา อายุวัฒนกุมาร หรือแม้แต่เรื่องการนิพพานของพระโมคคัลานะอยู่ในชั้นอรรถกถา ไม่ได้อยู่ในชั้นพระไตรปิฎก ถึงกระนั้นผมก็เชื่อตามพระเถระผู้รจนาอรรถกถาเหล่านั้นรวมทั้งพระอรหันต์ที่ได้สั่งสอนมาจนยุคปัจจุบัน