เจ้าพ่อพะวอ

ศาลเจ้าพ่อพะวอตั้งอยู่บนเขาระหว่างทางไป อำเภอแม่สอด กับตัวเมืองตาก
เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับตัวเองและเพื่อนอีก5คน ตอนนั้นวัยรุ่น
ผมเองไม่ไช่คนพื้นที่แต่ย้ายไปอยู่ที่อำเภอแม่สอด มีอยู่วันหนึ่ง เพื่อนๆก็ชวนกับขับรถ แมงกาไซ ไปดูสริง ลิฟ-ออยที่ตัวจังหวัดตาก ระยะทางก็ประมาณ90กิโลไปกลับก็ประมาณ180กิโล ไปกันรถแมงกาไซ 3คน คันละ2คน ขาไปก็ไม่มีอะไรนอกจากรู้สึกว่าเดินทางช้าไปหน่อย ทางเส้นนั้นก็มืดมากเพราะเป็นทางบนเขา แต่ไม่กลัว เพราะยังวัยรุ่นอะ พอไปถึงก็อะนะช้าไปจริงๆ ลิฟ-ออยกลับไปหมดคนไม่มีเหลือเลย หรือว่าจำวันผิดฟะ ชักไม่แน่ใจ
แต่สรุปก็คือไม่ได้ดู ก็ขับรถเล่นกันไปเรื่อย เพราะไม่ได้มากันบ่อยๆ
จนสุดท้ายก็กลับประมาณตี1 ทางบนเขาก็มืดโคตรๆ แต่ไม่กลัวอีกงะ มาหลายคน จนไกล้ถึงศาลพะวอก็มีฝน หรือน้ำค้างนี้หละ มันชื้นๆก้เลยไม่ขับต่อ หยุดพักกันที่ศาลพะวอ พอหยุดสักพักเราก็ไหว้พะวอกัน ก็รู้อยู่แล้วว่าศักสิท แต่ไม่ได้คิดไรมาก
อยู่ๆก็มีเพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นว่า เบื่อโว้ย ทำไรดีวะ ไอ้เราก็หัวดี เห็นจิ้งหรีดที่ศาลพะวอตัวไหญ่ ก็เลยออกหัวคิดว่า
เอางี้ ลองจับจิ้งหรีดเล่นถ้าได้แยะ ไว้หน้าจิ้งหรีดมาจับกันเอาไปทอดกิน ที่จริงพูดเล่นอะ
คนที่นั้นกินจิ้งหรีด ที่จริงเราเรียกจิ้งโก่ง เพราะตัวไหญ่กว่าจิ้งหรีด พอผมพูดจบ เพื่อนๆก็เอาเลย หาถุงมาใบ ถุงก็เหมือนเปื้อนๆน้ำมันแต่ก็ไม่สนใจเพราะจิ้งหรีดมันทนจะตาย ก็จับๆกันไปเรื่อยๆ จนฝนหยุด จะเดินทางต่อก็เอามาเท นับกันว่าได้กี่ตัว
ตัวไหญ่มากครับขอบอก พอเทออกมามันได้แยะอะนะ แล้วพวกมันก็แยกย้ายกันหนีไป แต่ มีตายครับ ตายอยู่6ตัว ก้มีเพื่อนคนหนึ่งปากเสีย
เฮ้ย!! ตาย6ตัวหวะ เท่าพวกเราเลย
แมร่งเอ้ย . . .มรึงไม่ต้องพูดกูก็รู้ นึกในใจ แสด สักพักก็มีเพื่อน2คน เอามือป้ำหัวใจจิ้งโก่ง ไม่น่าเชื่อครับ มันฟื้น และก็หนี่ไป ก็เท่ากับตาย4ตัว
ที่นี้มีเพื่อนคนหนึ่งเอาขามาเขี่ยพวกที่ตาย4ตัวนี้ ว่าพวกมรึงอย่าไปเล่นมันสิวะ
ส่วนไอ้เด็กปากเสียที่บอกว่าเท่าพวกเราเลย มันไปเห็นตัวด้วงครับ เกาะอยู่ที่ผ้าม่านหลังรูปปั้นพระวอ แต่มันสูงมากหยิบไม่ถึง ด้วงป่าอะครับ ตัวไหญ่สวยมาก
คนเมืองไม่เคยเจอหรอก ไอ้เด็กปากเสียนั่นไม่รอช้า มันไปเขย่าผ้าม่านทันทีครับ
ผมก็ตกใจ เฮ้ย มรึงไปทำอย่างงั้นได้ยังไง มันว่าไง มันบอกมันขอแล้ว
ผมก็เลยไม่ได้พูดอะไรต่อ
แต่ก็เอาไม่ได้ครับมันเกาะแน่น เขย่าไม่หล่น สุดท้าย ก็เลยกลับ ก่อนกลับก็ไม่ลืมลาพะวอ แล้วก็ออกรถเลย
ผมเป็นคันที่1 และตามหลังอีก2คัน ซ้อนคันละ2คน พอออกรถปุ๊บ ท้ายปัดปั๊บ
ทางตรงอยู่เลยนะครับ ปัดซะแล้ว แต่ไม่ล้มครับผมฝีมือ
พอไปอีกสักฟัก ก็ปัดอีก ก็ไม่ล้มอีกงะ ผมเก่ง แต่ก็รู้สึกมันแปลกๆ ก็มันทางตรงอะ ไหงมันปัดวะ สักฟัก ทางโค้งนิดๆ ทีนี้ปัดอีก ผมไม่รอช้า กลิ้งทันที
รถเพื่อนคันที่2 ตามมาชนซ้ำ คันที่3 อยู่ห่าง รอดไปหวุดหวิด
พอล้มผมก็ลุกทันที เพราะเก่ง ไม่ไช่มันตึงอยู่ หัวแตกครับ เพื่อนบอกว่าของผมน่ากลัวที่สุด ส่วนคนที่ซ้อนท้ายผม ไหปลาร้าหัก เพราะโดนเพื่อนตามมาชน
ส่วนคันที่ตามาชนก็คือ คนที่เอาเท้าเขี่ยจิ้งโก่งที่ตาย และอีกคนก็ไอ้เด็กปากเสีย ที่ไปเขย่าผ้าม่านหลังรูปปั้นพะวอแล้วมันบอกว่ามันขอแล้ว
ส่วนพวกที่รอดคันที่3 2คน ก้คือคนที่ปั๊มหัวใจจิ้งโก่งเล่นๆแล้วมั้นฟื้นคับ
ก้ไปโรงพยาบาลกัน ผมโดนเย็บหัวไป10เข็มพอดี ข้างหน้าเจ็ด หลังหลัง3 เพราะผมคือคนที่ออกหัวคิดไห้จับจิ้งโก่งครับ
และคนที่ซ้อนท้ายผมที่ไหปลาร้าหัก ก็คือคนที่ จับมากที่สุด ตั้งหน้าตั้งตาจับ จับจริงๆ
ส่วนคนที่เอาเท้าเขี่ยจิ้งโก่งที่ตายเล่น ก็เย็บที่เท้า7เข็ม
และสุดท้ายไอ้เด็กปากเสีย ที่เขย่าผ้าม่านจะเอาตัวด้วง หมอนี่ปากฉีกครับ ผมถามมันว่ามันขอแล้วอะ ขอยังไงวะ มันบอกว่า กุขอในใจหวะ . . . สมควร
หลังจากนั้นก้แยกย้ายกันกลับบ้าน วันรุ่งขึ้นยังเจ็บแผลอยู่เลย แต่รอช้าไม่ได้รีบไปขอขมาทันที
รู้ก็รู้อะนะครับ ว่าท่านศักสิทจริง แต่ไม่วาย พลาดไปโดยไม่เจตนา
ไครอยากลองของก็เชิญได้นะครับ . . .
ออ ลืมบอกไป หวยงวดนั้นออก 642 ครับแต่ไม่มีไครซื้อหรอกก็ไปทำไม่ดีนี้ครับ ไม่ไช่ไปทำดี
และครั้งสุดท้ายก่อนที่ผมจะย้ายมาอยู่ที่กรุงเทพ ผมก็ไปลาท่าน ไปทั้งหมด3ครั้ง ทุกครั้งก็เสี่ยงเซียมซีถามท่านเรื่องที่จะย้ายมากรุงเทพนี่ ว่าจะดีหรือไม่ดี
ทั้ง3ครั้ง ผมได้ใบเดิมหมดเลยครับ ทุกวันนี้ยังจำได้เลยครับ ใบเซียมซีว่า

ใบที่24หมายทางมิผิด จะทำกิจการได้สมประสงค์
แต่ช้าหน่อยเหมือนป่าช้าต้องล้างถางพง กว่าจะเลี่ยนเตียนโล่งก็เหนื่อยแรง

นอกนั้นก้เป็นเรื่องอื่นๆ ไม่ได้จำครับ
ใครผ่านไปก็แวะไปไหว้ท่านนะครับ ท่านศักสิทจริงครับ

 

-ศาลพ่อพะวอศักสิทธิ์มากจริงๆครับ.ผมก็เพิ่งมาอยู่ที่แม่สอดนี่แหละและนับถือท่านมากครับ / ออยเมืองฉอด thaiput007@hotmail.com

 

ไปไหว้ศาลเจ้าพ่อพะวอ มาเหมือนกันค่ะ

แวะไปไหว้มาค่ะ ได้ยินแต่เสียงแตรรถยนต์เล็ก รถใหญ่ บรรยากาศฝนตกปอยๆ ตลอดเวลา อากาศดีมั้กมาก ค่ะ ตอนจุดประทัด ไหว้เจ้าพ่อพะวอ ฝนตกไปด้วย วิ่งหาไฟ คิดอยู่ว่าประทัดเราตากฝน จะจุดติดหรือเปล่า (ตากฝนนาน ร่วมสิบกว่านาทีได้) จุดติดดีค่ะ และดังมั้กมากด้วย

 

คนแม่สอดเขานับถือกันมากค่ะ รูปหล่อเจ้าพ่อพะวอที่จัดสร้างรุ่นแรกเด๋วนี้แพงแล้วนะค่ะ

 

อนุโมทนาค่ะ เราคนเมืองตาก ^^ เวลาขับรถผ่านศาลพระวอ ถ้าไม่แวะลงไปไหว้ก็ให้กดแตรรถเพื่อเป็นการแสดงความเคารพท่านค่ะ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครกำหนด แต่ก็เห็นปฏิบัติกันมาตลอด ตั้งแต่จำความได้แล้วค่ะ เส้นทางช่วงนั้นจะขึ้นลงเขาและคดเคี้ยวมากด้วยนะคะ ขับรถตามกฏ ปฏิบัติตามป้ายจราจร และระมัดระวังให้มากๆค่ะ ที่นี่เกิดอุบัติเหตุบ่อยเพราะไม่ชินเส้นทางกันค่ะ

 

อนุโมทนา สาธุ ทราบเหมือนกันว่าท่านศักดิ์สิทธิ์จริงครับ

 

ว่าแล้ว จะหาโอกาส ไปสถานที่สวยงามแบบนี้อีก...ติดใจบรรยากาศ และคงเลยไปแม่สะเรียง

 

ตั้งใจว่าจะต้องไปกราบพระเจ้าตากสินมหาราชให้ได้ในเร็ววันค่ะ เคยไปกราบท่านมาแล้วและได้บูชาองค์่ท่านมากราบไหว้ที่บ้านค่ะ

เพราะว่าท่านมาให้โชค แต่ไม่ได้ซื้อค่ะ...แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะว่าอย่างน้อยก็แสดงว่าท่านก็ยังเป็นห่วงลูกหลานอยู่

ฝันค่ะว่าไปที่ใดไม่ทราบคนเยอะแยะไปหมด อยู่ดี ๆ ก็หันไปเห็นรถยนต์ 4 ประตูสีดำของใครก็ไม่ทราบ ในฝันเค้าจะเอามาขายให้เราก็เดินไปดู เห็นป้ายทะเบียนรถ ไม่มีหมวดค่ะ
...มีแต่เขียนว่า ตาก บรรทัดถัดลงมา 986

ตื่นขึ้นมาเขียนไว้บนกระดาน แต่งวดนี้ไม่ได้ซื้อค่ะ แต่ก็รู้สึกอิ่มใจว่าท่านก็ยังรักและเป็นหว่งลูกหลาน ดีใจค่ะทำให้มั่้นใจมากขึ้นว่าต้องเคยเป็นข้ารับใช้ท่านในอดีตชาติแน่ ๆ ค่ะ

 

แค่ทรมาน สัวต์ก็เป็นเรื่องไม่ดีละ

 

เมื่อต้นปีที่แล้ว เพื่อนเราไปไหว้พระวอกัน 1 คันรถบัส ประมาณ 40 คน ขากลับ อยู่ๆรถไม่มีเบรค ไม่ได้เบรคแตก แต่ไม่มีเบรคเลย คนขับสติดีมากๆ ไม่เหยียบคันเร่ง ปล่อยรถไหลเอง แต่ก็ร้อยกว่ากม./ชม.แหละ คนขับพยายามสุดฤทธิ์ คนในรถร้องไห้ นั่งไม่อยู่ ไปกองกันอยู่หน้ารถ คนที่จับเก้าอี้ไหวก็ร้องไห้ ร้องขอ ....พระวอ ช่วยลูกด้วย มีตั่วเฮียแกอายุมากแล้วแปดสิบกว่า แกถึงขั้นช๊อค ปรกติแกเป็นคนสุภาพ และไม่ใช่คนโวยวาย แต่แกนิ่งไป คนดูแลก็ช่วยอะไรไม่ได้ ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย มีเรื่องเดียวที่ทุกคนเล่าตรงกัน คือ
พระวอ ช่วยด้วย แต่ทุกคนก็คิดว่า ไม่รอดแล้ว จนลงมาเกือบสุดแล้ว ปรากฏว่า เบรคมา แต่เป็นที่ราบแล้ว พอกลับมาถึงกรุงเทพฯ เห็นชวนกันไปไหว้พระวอ ที่รอดตายมาได้ แต่บางคนก็ไม่กล้าไปอีก ส่วนตั่วเฮียก็หายช๊อค แต่ต่อมาอีกเดือนสองเดือน แกก็หัวใจกำเริบเสียชีวิตไป ส่วนเราไม่ได้ไปด้วย แบบไม่มีใครคบมั่ง อิอิ