เชิญมาแชร์ ประสบการณ์ วัตถุมงคล หลวงปู่คำบุ และ ครูบาอาจารย์ สายอีสานค่ะ ค่ะ

สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณอั๋น ร่ำรวยความสุขและเงินทองนะคะ

 

สวัสดีปีใหม่ค่ะ ร่ำรวยความสุขและเงินทองนะคะ ปลอดโรคปลอดภัยจ้า

 

สวัสดียามดึกค่ะ วันนี้พอดีลินได้ไปพบ พระผงพญานาคราชจำแลง หลวงพ่อญาท่านเกษม มวลสารผสมผงพุทธคุณศักดิ์สิทธิ์+เกศาหลวงปู่ญาท่านสวน+หลวงพ่อญาท่านเกษม เป็นรุ่นสร้างพิพิธภัณฑ์ พบที่แรกก็ยังไม่แน่ใจว่าของทางวัดหลวงพ่อญาท่านเกษม หรือไม่จึงได้โทรไปสอบถามกับหลวงพี่รัชพล ท่านได้แจ้งให้ทราบว่าเป็นของทางวัดที่ลูกศิษย์สร้างมาถวาย พระผงรุ่นนี้สูงค่ามากเพราะจะมี เส้นเกศาของหลวงปู่ญาท่านสวนและหลวงพ่อญาท่านเกษม และผงพุทธคุณศักดิ์สิทธิ์มากมาย ลินไปพบจะเป็นของที่เจ้าบ้านเก็บเอาไว้รวมกันกับ พระผงจตุครามของหลายๆวัด ก็ไปเลือกขอมาบูชา พระมีกล่องใส่เพียงกล่องเดียว นอกนั้นจะไม่มีกล่องใส่เลยจะใส่อยู่ในถุงพลาสติก บางองค์ก็ผงกระเทาะออกเล็กน้อย โชคยังช่วยที่มีกล่องให้ได้อ่านจึงได้รู้ว่าเป็นวัตถุมงคลของทางวัดเกษมสำราญ และมีเกศาของพ่อแม่ครูบาอาจารย์ที่เคารพค่ะ

 

สวัสดียามเช้าค่ะทุกๆท่าน วันนี้ขอนำบทความดีๆซึ้งๆมาฝากค่ะ
เรื่องเล่าของลูกผู้ชายชาวจีนคนหนึ่ง
ซึ่งเมื่อเติบโตขึ้นต้องมีภารกิจเดินทาง และตั้งถิ่นฐานอยู่ไกลจากพ่อแม่
แต่ก็มักติดต่อพูดคุยทางโทรศัพท์กับแม่อยู่เสมอ...

แม่มักจะบอกเขาว่า “ไม่ต้องห่วงแม่” ไม่ต้องกลับมาเยี่ยมบ่อยๆ
เพราะจะสิ้นเปลืองเงินทอง...
ยิ่งพูดก็ยิ่งซ้ำๆซากๆ เขารู้ดีว่า แม่เริ่มคิดถึงเขามาก

จนกระทั่งปีนึง ที่แม่มีอายุครบ 75 เขาจึงตั้งใจจะกลับไปเยี่ยมแม่
โดยตั้งใจว่าจะอยู่ด้วยสัก 1 เดือน ขอเป็นเพื่อนแม่เพียงอย่างเดียว

พอบอกข่าวนี้ให้แม่ทราบ แม้จะมีเวลาอีกตั้ง 2 เดือนเศษ
แม่ก็เริ่มเตรียมตัวในการกลับมาเยี่ยมบ้านของลูก
แม่ดึงเอาสมุดบันทึกมาจดสิ่งที่ต้องตระเตรียม
แม่เตรียมรายการอาหารที่ลูกชอบ
รื้อเอาผ้าห่มที่ลูกเคยชอบห่มมาปะชุนใหม่...
สำหรับคนอายุ 75 เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย...

พอลูกกลับถึงบ้าน ตอนอยู่บนเครื่องบิน
เคยตั้งใจว่าจะขอกอดแม่ให้ชื่นใจสักครั้ง
แต่พอมาเห็นแม่ แม่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า ผอมแห้ง หน้าตาเหี่ยวย่น
ช่างไม่เหมือนแม่ คนก่อนหน้านี้เลย...

แม่ใช้เวลาเป็นชั่วโมงเตรียมอาหารที่ลูกเคยชอบ
โดยที่หาทราบไม่ว่า ลูกไม่ได้ชอบอาหารแบบนั้นแล้ว
และเพราะแม่ตาไม่ค่อยดี รสชาติอาหารจึงแย่มากๆ บางจานก็เค็มจัด
บางจานก็จืดสนิท ผ้าห่มที่แม่อุตส่าห์เตรียมให้ ทั้งหนาทั้งหยาบ
ไม่สบายกายเลย...แม่หารู้ไม่ว่า เดี๋ยวนี้ลูกนอนห้องแอร์
และใช้ผ้าห่มขนแกะแล้ว
แต่เขาก็ไม่บ่นอะไร เพราะเขาตั้งใจจะกลับมาเป็นเพื่อแม่จริงๆ

สองสามวันแรก แม่ยุ่งอยู่กับเรื่องจิปาถะ จนไม่มีเวลาพักผ่อน พอเริ่มได้พัก
แม่ก็เริ่มพูดมาก สอนโน่นสอนนี่ พูดแต่ปรัชญาเก่าๆ ซึ่งปรัชญาเหล่านั้น 10
กว่าปีก่อนก็เคยพูดแล้ว พอลูกบอกให้ฟังว่า
ปรัชญาเหล่านั้นไม่ทันสมัยแล้วแม่ก็เริ่มนิ่งเงียบและเศร้าซึม


“เหตุการณ์เริ่มแย่ลงเรื่อยๆ ผมพบว่าสุขภาพแม่แย่ลง โดยเฉพาะสายตา
อาหารบางจานมีแมลงวันด้วย บางทีอาหารหกบนเตา แม่ก็เก็บใส่จานตามเดิม
ครั้นผมพยายามชวนแม่ไปกินนอกบ้าน แม่ก็บอกอาหารข้างนอกไม่สะอาด
ของแปลกปลอมเยอะ เมื่อผมบอกแม่ว่าจะหาคนรับใช้มาช่วยแม่สักคน
แม่ก็โวยวายว่าแม่เองยังสามารถทำงานเลี้ยงดูเด็กให้ผู้อื่นได้เลย
ผมเลยพูดไม่ออกพอผมจะออกไปช้อปปิ้ง แม่ก็จะตามไปด้วย ทำเอาวันนั้นทั้งวัน
พวกเราไม่ได้ไปช้อปปิ้งเลย...”

“พอพวกเราเริ่มคุยกันในเรื่องทันสมัย แม่ก็จะหาว่าพวกเราเพี้ยน
ผมก็เริ่มบอกแม่อย่างไม่ค่อยเกรงใจว่า แม่ นี่มันสมัยใหม่แล้ว
แม่ต้องหัดมองโลกในแง่ใหม่ๆบ้าง... ช่วงครึ่งเดือนหลังที่อยู่กับแม่
ผมเริ่มขัดแม่มากขึ้นเรื่อยๆ
และรู้สึกรำคาญเพิ่มมากขึ้นแต่เราไม่เคยทะเลาะกันนะ พอผมขัดแม่
แม่ก็หยุดกึกลง ไม่พูดไม่จา ในตามีแววเหม่อลอย –
โลกซึมเศร้าแบบคนแก่ของแม่ชักหนักขึ้นเรื่อยๆ”

“ได้เวลาที่ผมจะต้องเดินทางกลับ
แม่ดึงกล่องกระดาษกล่องหนึ่งออกมาในนั้นเป็นข่าวหนังสือพิมพ์ที่แม่ตัดเก็บไว้ในช่วงที่ผมไปอยู่เมืองนอก
แม่เริ่มสนใจข่าวต่างประเทศเมื่อผมเดินทางไปนอก
ทุกครั้งที่มีข่าวตึงเครียดในประเทศนั้นๆ แม่จะตัดข่าวเก็บไว้
ตั้งใจจะมอบให้ผมตอนที่ผมกลับมา แม่พูดอยู่เสมอว่า
อยู่นอกบ้านนอกเมืองต้องระวังตัวให้มากๆ
ครั้งหนึ่งมีเรื่องคนญี่ปุ่นต่อต้านและข่มเหงคนจีน มีการปะทะกันด้วย
แม่เป็นห่วงมาก
ถามเพื่อนบ้านว่าจะส่งข่าวไปเตือนผมที่ญี่ปุ่นได้อย่างไรตอนนั้นผมสอนอยู่ที่ญี่ปุ่น”

แม่ดึงเอาปึกกระดาษข่าวนั้นออกมาอย่างยากลำบากวางใส่ในมือผมเหมือนของวิเศษชิ้นหนึ่ง
มันหนักมาก ผมเริ่มรู้สึกลำบากใจเพราะผมไม่อยากนำกลับไป
มันไม่มีประโยชน์อะไรแล้วผมรู้ว่าแม่เก็บมันด้วยความยากลำบาก
แม่สายตาไม่ค่อยดี ต้องใช้แว่นขยาย
อ่านได้วันละ 2 หน้าก็เก่งแล้ว นี่ยังตัดเก็บได้ขนาดนี้
ทันใดนั้นมีข่าวแผ่นหนึ่งปลิวหลุดลงมา
แม่รีบเอื้อมไปหยิบแต่แทนที่แม่จะเก็บเข้ากองเดิม
แม่กลับพับเก็บไว้ในกระเป๋าของตัวเอง

ผมรู้สึกเอะใจ เลยถามว่า “แม่ นั่นกระดาษอะไร
ขอผมดูหน่อยนะ”แม่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
จึงล้วงออกมาวางบนข่าวปึกนั้นแล้วหุนหันเข้าครัวไปทำกับข้าวทันที


ผมหยิบแผ่นข่าวนั้นขึ้นมาดู มันเป็นบทความบทหนึ่ง ชื่อว่า “เมื่อฉันแก่ตัวลง”
ตัดจากหนังสือพิมพ์เมื่อวันที่ 6 ธันวาคม 2004
เป็นช่วงที่ผมเริ่มเถียงกับแม่ถี่มากขึ้นทุกทีบทความนั้นคัดมาจากนิตยสารฉบับหนึ่งของเม็กซิโก
ฉบับเดือนพฤศจิกายน ผมอ่านบทความนั้นทันที ....


เมื่อฉันแก่ตัวลง.....ไม่ใช่ฉันที่เคยเป็น ขอโปรดเข้าใจฉัน
มีความอดทนต่อฉันเพิ่มขึ้นอีกสักนิด

ถ้าฉันทำน้ำแกงหกใส่เสื้อตัวเอง....ถ้าฉันลืมวิธีผูกเชือกรองเท้า
ขอให้คิดถึงตอนเธอเด็กๆ...ที่ฉันสอนเธอหัดทำทุกอย่าง

ถ้าฉันเริ่มพร่ำบ่นแต่เรื่องเดิมๆที่เธอรู้สึกเบื่อ….ขอให้อดทนสักนิด
อย่าเพิ่งขัดฉัน ตอนเธอยังเล็กๆ ฉันยังเคยเล่านิทานซ้ำๆซากๆ จนเธอหลับเลย

ถ้าฉันต้องการให้เธอช่วยอาบน้ำให้ อย่าตำหนิฉันเลยนะ
ยังจำตอนที่เธอยังเล็กๆได้ไหม
ฉันต้องทั้งกอดทั้งปลอบเพื่อให้....เธอยอมอาบน้ำ

ถ้าฉันงงกับวิทยาการใหม่ๆโปรดอย่าหัวเราะเยาะฉัน….
จำตอนที่ฉันเฝ้าอดทนตอบคำถาม
“ทำไม ทำไม”ทุกครั้งที่เธอถามได้ไหม

ถ้าฉันเหนื่อยล้าจนเดินต่อไม่ไหว
ขอ....จงยื่นมือที่แข็งแรงของเธอออกมาช่วยพยุงฉัน
เหมือนตอนที่ฉันพยุงเธอให้หัดเดินในตอนที่เธอยังเล็กๆ

หากฉันเผอิญลืมหัวข้อที่กำลังสนทนากันอยู่โปรดให้เวลาฉันคิดสักนิด
ที่จริงสำหรับฉันแล้ว.....กำลังพูดเรื่องอะไรไม่สำคัญหรอก
ขอเพียงมีเธออยู่ฟังฉัน......ฉันก็พอใจแล้ว

ตอนนี้ถ้าเธอเห็นฉันแก่ตัวลง...ไม่ต้องเสียใจ...ขอให้เข้าใจฉัน....สนับสนุนฉัน
ให้เหมือนตอนที่ฉันสนับสนุนเธอตอนเธอเพิ่งเรียนรู้อะไรใหม่ๆ

ในตอนนั้น....ฉันนำพาเธอเข้าสู่เส้นทางชีวิต
ตอนนี้....ขอให้เธอเป็นเพื่อนฉันเดินไปให้สุดเส้นทางของชีวิต……
โปรด....ให้ความรักและความอดทนต่อ....ฉัน

ฉันจะยิ้มด้วยความขอบใจ....
ในแววตาอันฝ้าฟางของฉัน....มีแต่ความรักอันหาที่สิ้นสุดมิได้
ของฉันที่มีให้กับ..........เธอ

ผมอ่านบทความนั้นรวดเดียวจบทันที.... เกือบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
ตอนนั้นแม่เดินออกมา ผมแกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ตอนแรกแม่คงอยากให้ผมได้อ่านบทความนี้หลังจากผมกลับไปแล้วจึงคะยั้นคะยอให้ผมนำข่าวปึกนั้นกลับไป
ตอนผมจัดกระเป๋าเดินทาง
ผมต้องสละไม่เอาสูทกลับไป 1 ตัว
จึงยัดเก็บปึกข่าวเหล่านั้นเข้าไปได้รู้สึกแม่จะดีใจมากเหมือนกับว่า

หนังสือพิมพ์เหล่านั้นเป็นยันต์โชคลาภสำหรับผมและเหมือนกับว่าการที่ผมยอมรับหนังสือพิมพ์เหล่านั้น

ผมได้กลับมาเป็นเด็กดีของแม่อีกครั้งหนึ่งแม่ตามมาส่งผมจนถึงรถแท็กซี่เลยที่เดียว

หนังสือพิมพ์ที่ผมนำกลับมาเหล่านั้น ไม่ได้ใช้ทำประโยชน์อะไรเลย แต่บทความ
“เมื่อฉันแก่ตัวลง” บทนั้น ผมได้ตัดเก็บไว้ในกรอบ เอาไว้ข้างตัวฉันตลอดไป

ตอนนี้ ผมขออุทิศบทความนี้
ให้กับลูกๆทั้งที่พเนจรและไม่ได้พเนจรทั้งหลาย...ถ้ามีเวลาว่างก็แวะไปหาท่าน

หรือไม่ก็โทรไปหาท่านบ้าง บอกท่านว่าคุณอยากกินอาหารที่ท่านทำเสมอ....
ท่านไม่ได้ต้องการอะไรจากเรามากไปกว่า..

.แค่ได้รับรู้ว่า
เราสุขสบายดี..ถ้าหากเราไม่สามารถไปเยี่ยมท่านได้....ตอนคุยโทรศัพท์กับท่าน...

โปรดยิ้มให้กว้างๆและยิ้มบ่อยๆ...แม้ท่านจะมองไม่เห็น..แต่ท่านจะรู้สึกได้......

ที่มาเรื่องเล่าของลูกผู้ชายชาวจีนคนหนึ่ง‏ จากบล็อก โอเคเนชั่น oknation.net

 

สวัสดียามดึกค่ะทุกๆท่าน ช่วงนี้วัตถุมงคลสายใต้โดยเฉพาะเหรียญ ออกแบบได้งดงามมาก แถมออกตัวกำลังแรงเลยค่ะ มีเปลี่ยนแนวมาเก็บเล็กน้อย พอได้มาแบ่งปัน เพื่อนๆสมาชิกค่ะ

 

ลินขอนำข่าวอันเป็นมงคลยิ่ง มาแชร์ให้ทุกๆท่านรับทราบกันค่ะ
หลวงพ่อพระครูเกษมธรรมานุวัตร (ญาท่านเกษม) ได้เข้ารับตาลปัตรพัดประกาศเกียรติคุณ “หน่วยอบรมประชาชนประจำตำบลดีเด่นประจำปี 2555” ซึ่งเป็นเหมือนหนึ่ง “ตัวแทน” หน่วยอบรมประชาชนระดับตำบลของคณะสงฆ์จังหวัดอุบลราชธานี ผ่านการพิจารณาคัดเลือกจากทางสำนักพุทธฯประจำจังหวัดให้เข้ารับประทาน เกียรติคุณจากสมเด็จพระพุฒาจารย์ (เกี่ยว อุปเสณมหาเถร) ประธานคณะผู้ปฎิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช ที่สำนักพุทธศาสนา วัดไร่ขิง (ศาลายา) 22/1/56
โดยมีคณะศิษย์ จากอุบลและศิษย์ทางกรุงเทพ ไปร่วมรับเกียรติคุณกับหลวงพ่อหลายท่าน และ ด้วยเมตตาจากหลวงพ่อญาท่านเกษม หลังเสร็จพิธีงาน ก็ได้เมตตา เดินทางไปเจิมบ้านร้านค้าให้ลูกศิษย์ต่อค่ะ ปีนี้เป็นปีที่ 3 แล้วนะคะ ที่หลวงพ่อญาท่านเกษม ได้รับประกาศเกียรติคุณ จากทางคณะสงฆ์ ดังนี้

1. ปี 2553 มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสงฆ์แห่งคณะสงฆ์ได้มอบปริญญาพุทธศาสตรบัณฑิตกิติมศักดิ์ (สาขาพุทธจิต)
2. ปี 2554 เข้ารับพระราชทานรางวัลเสาเสมาธรรมจักรประเภท “ส่งเสริมและอนุรักษ์วัฒนธรรมมรดกไทยทางพระพุทธศาสนา” จากสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
3. ปี 2555 วัดเกษมสำราญ ได้รับรางวัล ในฐานะเป็น “หน่วยอบรมประชาชนประจำตำบลดีเด่นประจำปี 2555” ประจำจังหวัดอุบลราชธานี

หลวงพ่อญาท่านเกษม ท่านมีศิษยานุศิษย์และชาวบ้านให้ความเลื่อมใสศรัทธาในบารมีธรรมของหลวงพ่อญา ท่านเกษมมากมายนัก ดั่งเช่นงานพุทธาภิเษกใหญ่เมื่อวันที่ 9/1/56 ที่ผ่านมาได้มีศิษยานุศิษย์และชาวบ้านตั้งจิตตั้งใจเดินทางไปนุ่งขาวห่มขาว สมาทานศีลอุโบสถร่วมสวดมนต์ปฎิบัติจิตภาวนามีจำนวนมากกว่า 4,000 คนซึ่งเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ไม่น้อยหากจะเปรียบเทียบว่า หลวงพ่อญาท่านเกษม วัดเกษมสำราญ อ.ตระการพืชผล จ.อุบลราชธานี ซึ่งเป็นพระคณาจารย์ธรรมดาๆที่จำพรรษาในวัดเกษมสำราญอันเป็นวัดชนบทเล็กๆวัด หนึ่ง แต่กลับมีศรัทธาสาธุชนซึ่งเป็นชาวบ้านธรรมดาๆให้ความเลื่อมใสได้มากขนาดนั้น
ที่สำคัญชาวบ้านที่เดินทางไปส่วนใหญ่ไม่ใช่นักนิยมสะสมวัตถุมงคล แต่ไปร่วมงานพิธีนี้ด้วยความเลื่อมใสไปกันด้วยศรัทธาจริงๆ
ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจว่า “ทำไมวัตถุมงคลของหลวงพ่อญาท่านเกษมถึงได้ถูกเช่าบูชาหมดไปจากวัดรวดเร็ว แล้วไม่ค่อยมีให้เห็นในหมู่นักสะสมวัตถุมงคลเท่าใดนัก ก็เพราะใครมีแล้วมักจะเก็บไว้บูชาติดตัวนั่นเอง” ค่ะ (ขอบคุณรูปภาพและข้อมูลบทความ สน.พระใหม่)

 

และอีกหนึ่งข่าวอันเป็นมงคลยิ่ง เมื่อวันที่ 22/1/56 ที่ผ่านมา หลวงปู่เก่ง และหลวงปู่เร็ว ท่านได้เดินทางไปงานรับสัญญบัตร - พัดยศ ที่วัดโสธรวราราม วรวิหาร จ.ฉะเชิงเทรา โดยพัดยศที่ได้รับ

หลวงปู่เก่ง ธนวโร วัดกิตติราชเจริญสรี (บ้านนาแก) จ. อุบลฯได้รับเเต่งตั้งเป็นพระครูสัญญาบัตร พระครูมงคลกิตติวัฒน์ จร.ชท.(เจ้าอาวาสวัดราษฎร์ ชั้นโท)
และ
หลวงปู่เร็ว ฉันทโก วัดหนองโน ตาลสุม จุ อุบลฯได้รับเเต่งตั้งเป็นพระครูสัญญาบัตร พระครูวิโรจน์คุณาทร จร.ชท.(เจ้าอาวาสวัดราษฎร์ ชั้นโท)

โดยมีคณะศิษย์ จากอุบลไปร่วมรับเกียรติคุณกับหลวงปู่หลายท่าน โดยภาพที่นำมาลงให้ชมนั้นมีเพียงภาพของหลวงปู่เก่ง ส่วนภาพของหลวงปู่เร็ว ลินจะหานำมาลงให้ได้ชมกันในครั้งต่อไปค่ะ (ขอบคุณ รูปภาพและข้อมูลบทความ ท.เสกอุบล)

 

เห็นแล้วก็เหนื่อยแทนท่าน...อายุท่านก็มากแล้วต้องมาไกลจากอุบล...เพื่อรับตราตั้ง...เมื่อไหร่เขาจะให้วิธีแจกจ่ายไปตามจังหวัดโดยให้เจ้าคณะจังหวัดเป็นผู้มอบตราตั้งก็ได้...พระที่มีพรรษากาลมากๆจะได้ไม่ต้องเดินทางมาไกล...

 

สวัสดีค่ะ คุณอั๋น พัดยศเป็นการมอบตำแหน่งที่สำคัญ (ทางโลก) ทางคณะผู้จัดมอบคงอยากให้ได้รับกับท่านประทานสูงสุด ด้วยตัวท่านเองนะคะ จึงเลือกจัดรวมกันที่เดียว ถ้าพูดถึงความเหนื่อยยาก เวลาของการเดินทางสุขภาพในการเดินทางไกล ที่พัก ที่ฉัน และผู้ติดตาม ลินก็คิดเช่นกันค่ะ

 

กราบหลวงปู่ครูบาอาจารย์ด้วยความเคารพครับ
เอื้อยลินครับ แจ้งมาเพื่อทราบนะครับ ได้รับของอันเป็นมงคลแล้วเด้อครับ ขอบพระคุณหลาย ๆ ครับเอื้อย

 

ขออนุญาตนิดนึงนะครับ เรื่องการรับสมณศักดิ์พัดยศ ปกติในหนหนึ่ง ๆ เช่น ของอีสาน จะเป็นหนตะวันออก จะเลือกวัดที่มอบมา 1 วัดที่มีความสามารถในการรองรับพระและญาติโยมมากมายในวันงาน ตามแต่จะเห็นสมควร บางครั้งบางทีอาจมอบกันที่จังหวัดสุรินทร์ จังหวัดนครพนม หรือฉะเชิงเทรา ครับ แล้วแต่ศรัทธาของเจ้าของสถานที่ ส่วนเรื่องที่ว่าอาจมีหลวงปู่ที่อาวุโสพรรษามาก ๆ ไม่สะดวกในการไปรับนั้น หากเจ้าคณะอำเภอหรือ เจ้าคณะจังหวัดพิจารณาแล้วไม่สะดวกก็สามารถให้รูปอืนไปรับแทนได้ครับ แต่ส่วนมากญาติโยมอยากให้หลวงปู่หลวงพ่อรับเอง แล้วก็นำกันไปเป็นคณะ เหมือนทัวร์บุญครับผม อันนี้เป็นความรู้ตอนที่เคยบวชเรียนมาครับ เลยเอามาแชร์กันอ่านเบิ่งครับผม

 

สวัสดีค่ะคุณพลคนขยัน ขอบคุณนะคะที่มาแชร์ข้อมูลให้ได้ทราบกันค่ะ บุญรักษาคุณครูบาอาจารย์คุ้มครองนะคะ

 

***สวัสดีครับ คุณลิน คนงาม เมืองอุบล
กราบขอบพระคุณ มากครับ สำหรับ ของ ขวัญครับ
ชอบ ทุกองค์ เลยครับ
ปีนี้ ขอให้ คุณ ลิน รวย รวย รวย
และได้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ ต้องการ สมดั่งใจหมายนะครับ

อ้อ องค์นี้ พี่กำลังอยากจะถามอยู่ พอ ดีครับ
แต่ได้ คำตอบพอดีเลยครับ ชอบมากๆครับ
ของสูงค่าจริงๆครับ

กราบขอบพระคุณ ในความเมตตาของคุณ ลินอีกครั้งด้วยนะครับ

 

สวัสดีค่ะ พี่รุ่ง ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ สาธุๆๆ ขอให้พรนี้จงสำเร็จแก่พี่รุ่งและครอบครัวเช่นกันค่ะ
วันนี้นำภาพหลวงปู่คำบุมาให้ชมกันค่ะ

 

สวัสดีค่ะ ท่านสมาชิกทุกๆท่านค่ะ วันนี้ลินมีข่าวงานบุญเล็กๆมาบอกบุญกันค่ะ เข้าไปร่วมบุญกันได้ตามลิงค์กรทู้ด้านล่างเลยนะคะ
http://palungjit.org/posts/7366151

 

สวัสดีครับพี่ลิน สวัสดีครับพี่ๆทุกท่าน

 

กราบหลวงปู่คำบุครับ......ภาพนี้ดูบรรยากาศแบบบ้านๆดีครับพี่ลิน


Thanks: ฝากรูป

 

สวัสดีค่ะ ท่านก้อง คุณอั๋น ภาพแบบนี้ล่ะค่ะ คือวัตรปฏิบัติของครูบาอาจารย์บ้านป่า ที่ชาวบ้านให้ความเคารพศัทธาเป็นอย่างมาก โดยไม่ต้องปรุงแต่งแต่อย่างใด

 

สวัสดีเช้าวันเศรษฐีครับเอื้อย หมู่หรือจ่ารู้กันวันนี้ละครับ
ขอหลวงปู่มาโปรดลูกหลานซามมีงบทำบุญนำเพิ่นแหน่เด้อข้าน้อย

 

สวัสดีค่ะคุณพลคนขยัน ตัวไหนเด่นๆกระซิบด้วยนะคะ จะได้มีเงินไปทำบุญนำกันค่ะ