เด็กพิเศษที่มี พรสวรรค์ พรสวรรค์นั้นคือกรรมหรือเปล่าคะ

บุคคลที่ยกตัวอย่างมา เค้าไปอยู่ไหนแล้วครับ ทำอะไรอยู่ ทำประโยชน์อะไรได้บ้าง หรือว่าไปอยู่เมืองนอกหมด อยู่เมืองไทยหายหด ไปอยู่ในซอกมืด ที่คนไม่เหลียวแล

 

คือว่า เท่าที่หาข้อมูลมา
ถ้ามองไปรอบๆ มีแต่คน(เมื่อตอนเด็ก) เป็นสมาธิสั้นค่ะ แต่เราไม่รู้เอง ไม่เคยรู้จักอาการลึกๆ พอโตก็หายไปเอง
ประมาณ 70-80 เปอร์ ของคนในคุก คือคนสมาธิสั้นค่ะ

แต่ปัจจุบันที่เห็นว่ามีเยอะเพราะปัจจัยการกระตุ้น ทำให้เห็นชัดเจน

 

คนเราเกิดมา ก็เพราะวิบากกรรมที่ตนทำมาเองทั้งนั้นแลครับ
การที่เกิดมาเป็นเด็กพิเศษก็เพราะสร้างกรรมที่เป็นปัจจัย
ให้มาเกิดเป็นอย่างนี้ แต่ถ้่าถามว่าเป็นพรสวรรค์หรือเวรกรรม
ต้องบอกว่าเวรกรรมมากกว่านะครับ
ยกตัวอย่างเช่น คนที่ตาบอดมาตั้งแต่กำเนิด
ด้วยที่ไม่เคยได้ใช้ตามอง
เลยทำให้ชีวิตทั้งชีวิตจดจ่ออยู่กับสัมผัสทางหู กับทางกายเป็นหลัก
คนตาบอดนี้ สามารถแยกแยะเสียงได้มากกว่าคนทั่วไป
และสัมผัสด้วยมือ แยกแยะสิ่งต่างๆได้ละเอียดกว่าคนทั่วไปเหมือนกัน
อักษรเบล มีขนาดเล็กและถี่มาก คนทั่วไปสัมผัสแล้วหาความต่างไปพบ
นี่ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่มาทดแทนจากสิ่งที่สูญเสียไป
ถ้าบอกว่าเป็นพรสวรรค์ ก็ควรจะเป็นสิ่งที่ดีๆ ที่ควรจะมี ควรจะหวงแหนไว้
ถ้าไปถามคนตาบอดเหล่านั้น แล้วถามว่า ถ้าเลือกได้ระหว่าง
ยอมสูญเสียพรสวรรค์นี้ไป แลกกับการมองเห็นได้ด้วยตา
เชื่อว่า เขาทั้งหลายยินยอมที่จะทิ้งพรสวรรค์ไปอย่างแน่นอน
เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว พรสวรรค์จากคนตาบอดก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่ปรารถนาฉันใด
พรสวรรค์ของเด็กพิเศษ ก็ไม่ใมสิ่งที่ปรารถนาฉันนั้น
สิ่งใดๆที่เราไม่ปรารถนา สิ่งนั้นๆจะเป็นสิ่งที่ดีไปไม่ได้


ถ้าให้คุณเลือก คุณจะเลือกเป็นอย่างที่เป็นนี้ เป็นคนทั่วๆไป
หรือเลือกมีพรสวรรค์ และไปเป็นเด็กพิเศษ หรือไม่?

 

คำตอบนี้ล่ะค่ะ ถูกใจมาก
ถึงบอกว่า นอนไม่หลับค่ะ บางคนบอกดีสิ เก่งภาษาอังกฤษ แต่เรานอนคิด มันไม่ใช่ ถ้าเป็นสิ่งดี ทำไมดิฉันต้องเครียด หรือ ต้องไปหาหมอรักษาลูก ต้องเสียเงิน เสียเวลา ต้องร้องไห้ ฯลฯ

เลยเป็นอาการผงเข้าตาตัวเองนะค่ะ

กรรมค่ะ กรรม

ส่วนอนาคตจะได้ผลดีจากตรงนี้หรือเปล่ายังตอบไม่ได้ ดิฉันเลยคิดว่า มันยังไม่ใช่แน่นอน 100 เปอร์เซนต์ ว่า เป็นสิ่งดีจริงๆ

 

ตรงนี้น่าจะเป็นข้อสันนิษฐานอย่างนึงของพรสวรรค์ค่ะ หมอไม่สรุปแน่นอนทางแพทย์ แต่สันนิษฐานประมาณนี้ (ประสาท ไม่เข้าใจภาษาไทย เพราะบกพร่อมภาษา แต่ภาษาอังกฤษง่ายกว่า บวกกับ แรงบวกจากคนรอบข้างที่ตื่นเต้นคอยชมแต่เด็ก)

 

ดูจากกระทู้แรกๆที่มีหลายท่านโพสตอบ
ยังมีความเข้าใจคำว่าเด็กพิเศษที่ต่างออกไป
ก็เลยได้คำตอบที่ไม่ตรงกับคำถามนิดหน่อย
แต่ผมก็เห็นใจนะครับ
่พ่อแม่ที่มีลูกเป็นเด็กพิเศษ (พิการทางสมอง)
ผมก็รู้จักผู้ที่มีลูกเป็นเด็กพิเศษเหมือนกัน
เป็นกรรมจริงๆ กรรมของตัวเด็ก แล้วก็กรรมของพ่อแม่ด้วย
แต่ว่า ในเมื่อเขาเกิดมาแล้ว เราก็ต้องทำหน้าที่
ให้ความรักเขาใหม่มาก ดูแลเท่าที่จะทำได้ ตลอดชีวิตของเขา

ต้องบอกตรงๆว่า เด็กพิเศษส่วนมากพัฒนาการทางสมองจะน้อยมาก
บางรายก็ไม่มีพัฒนาการอย่างแน่นอน
อย่างเคสที่ผมรู้จัก คือ แม่นก ปัจจุบันแม่นกเปิดศูนย์การเรียนรู้เด็กพิเศษ
เพื่อช่วยเหลือและให้ความรู้แก่พ่อแม่เด็กพิเศษที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
ให้รู้และเข้าใจวิธีการเลี้ยงวิธีการฝึกสอนลูกๆของตนได้
ถ้าคุณสนใจก็ลองเข้าไปตามนี้นะครับ
http://www.baanmaenok.com/index.php?mo=63&id=1673

 

ความสามารถพิเศษก็ดี ความด้อยสามารถก็ดี ส่วนหนึ่งมาจากปัจจัยคือบุญและบาปกรรมที่ตนเองเคยทำไว้ในอดีต..

บางส่วนเกิดจากการสั่งสมสันดาน จนเคยชินชำนาญมาก่อนจึงสามารถทำสิ่งใดๆได้ราวอัตโนมัติ หรือบางรายก็เพราะมีตัณหาติดยึดชอบใจในสิ่งนั้นมากมายจึงเพ่งเล็งหวังจะเป็นเช่นนั้นอย่างแน่นเหนียวเเม้เปลี่ยนภพภูมิแล้วก็ยังได้ความชำนาญสามารถในสิ่งนั้นเพราะตัณหาแรงกล้านั่นเองผลักดันสนับสนุน..

เมื่อได้ความพิเศษแล้ว หากทำให้ตนได้ดีมีลาภหรือชื่อเสียงเกียรติยศต่างๆ ก็พึงเข้าใจว่า ความพิเศษนั้นเป็นปัจจัยสนับสนุนให้ผลบุญเก่าประดามีในอดีตที่ทำไว้มาส่งวิบากดีให้ได้รับ..ส่วนที่เป็นผลเสียหายจากความพิเศษนั้นก็ทำนองเดียวกัน คือความพิเศษนั้นเป็นปัจจัยกระตุ้นให้อกุศลวิบากมาส่งผล..ทั้งนี้วิบากดีและวิบากไม่ดีต่างมาส่งผลคนละขณะสลับคละกันไปได้..แม้ในคนปรกติไม่มีอะไรพิเศษก็ทำนองเดียวกัน..

หากท่านThanksฯและลูกอาศัยอยู่ในแถบถิ่นประเทศที่เจริญเช่นยุโรปตะวันตกหรือเหนือหรืออเมริกาก็จะสามารถส่งลูกไปเรียนในโรงเรียนพิเศษที่เขามีไว้ให้เด็กที่ไม่อาจเรียนในโรงเรียนสำหรับเด็กปรกติได้ ทั้งยังสามารถเรียนต่อในสาขาที่ตนถนัดหรือมีความสามารถเฉพาะทางในอนาคต สามารถทำงานอาชีพ ต่างๆได้ด้วยดีมีคุณภาพ..

อย่างไรก็ตาม แม้ในประเทศไทยไม่มีโรงเรียนเช่นนั้น ท่านThanksฯก็อย่าเพิ่งกังวลจนเกินเหตุจนจิตใจเศร้าหมองตลอดเวลา การศึกษาอย่างเดียว.. แม้จะเรียนเก่งมากก็ตาม..หาใช่สิ่งรับประกันความสำเร็จทั้งหมดของชีวิตคนไม่ ...แต่มีเหตุปัจจัยอื่นๆมากมายที่มีส่วนสนับสนุนเช่นความขวนขวายเฉพาะตน ความเหมาะสมของกาลเวลา..สถานที่หรือชุมชนแถบถิ่นที่ตนอาศัย..บุคลิกรูปร่างหน้าตา...ตลอดจนอุปนิสสัยใจคอของตน..

อีกอย่างหนึ่ง..ขอให้เข้าใจว่าสภาพธรรมทั้งหลายไม่ได้คงที่ตั้งมั่นเช่นนั้นตลอดไปอย่างที่เราพากันหลงคิดเอง ลูกอาจเป็นคนมีความพิเศษในเวลานี้ แต่ใครจะรู้ว่าเหตุปัจจัยเพื่อความปรกติอาจมีมาในไม่ช้าก็ได้..สิ่งทัังปวงแปรผันเปลี่ยนแปลงด้วยเหตุปัจจัยมากมายตลอดเวลา..ความท้อแท้หดหู่กังวลในเวลานี้ไม่มีประโยชน์แก่ตนและลูกเลย..พึงละเสีย..

คนเรานั้นไม่อาจมีหรือเลือกอะไรๆทั้งชอบใจไม่ชอบใจหลังจากเกิดก็จริง...ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะมีวิบากดีเลว ส่งผลตลอดเวลา การวางใจยอมรับและเพียรแก้ไขด้วยสติปัญญา เป็นทางเดียวที่เราทำได้ในปัจจุบัน..เมื่อเราช่วยลูกอย่างเต็มที่แลสุดความสามารถ ไม่อาจทำอะไรได้อีกก็ต้องปลงว่า เราทั้งหลายมีกรรมเป็นของตนจริงๆ ใคร่เล่าจะสามารถบังคับบงการอะไรๆให้ได้ตามใจประสงค์ไปเสียทุกอย่างย่อมไม่ใช่ฐานะที่จะเป็นได้ในโลก..ทราบชัดว่าบุญกุศลเท่านั้นเป็นที่พึ่งของสรรพชีวิต จึงไม่ท้อแท้ในกิจแห่งบุญทั้งหลาย..ท่านThanks ฯพึงเจริญภาวนาอาศัยสมาธิจิตที่มี..แผ่เมตตาแลกรุณาให้ลูก...นึกน้อมใจให้ลูกสามารถกลับคืนสู่ปรกติได้ เร็วไว บางทีกำลังความเมตตาของแม่อาจช่วยลูกได้ส่วนหนึ่ง นี้เป็นเรื่องที่ไม่เสียหายที่จะลองหรือทำ...

ขอให้ปัญหาหนักใจที่เกิดแก่คุณแม่และคุณลูก ได้รับการแก้ไขให้ยุติบรรเทาไปด้วยดีโดยเร็วพลันครับ..

เป็นกำลังใจให้คุณแม่และคุณลูกครับ

 

ขอบคุณมากนะค่ะ ดิฉันเชื่อว่า ลิ้งที่ให้ มีประโยชน์กับอีกหลายๆคนด้วย (เดวค่อยอ่านและลองดูว่า อะไรเหมาะกับเราค่ะ) เดวนี้ คนบางคนหาเงินกับเด็กพิเศษค่ะ เพราะพ่อแม่ต้องยอมจ่ายทุกอย่าง แต่ลิ้งนี้่ไม่มีค่าใช้จ่าย

แม้ลูกไม่ได้หนักหนามาก แต่ว่า หากเราเตรียมพร้อมและหาข้อมูลให้ได้มากที่สุด ก็เป็นสิ่งที่ดีกว่าการอยู่เฉยๆ ใช้แต่คำว่า "ปล่อยตามบุญตามกรรม"

ส่วนในทางธรรมก็คงเป็นเรื่องของกรรมที่ทำหน้าที่ไป

 

ขอบคุณมากนะค่ะ รอท่าน ddman มาตอบนะค่ะว่า จะมีคำพูดอะไรดีๆ ให้กำลังใจนะค่ะ จากที่เคยให้กำลังใจหลายท่านมาแล้ว

ญาติธรรมพูดอ้อมๆเสมอว่า เขามีกรรมเป็นของตัวเอง ไม่ใช่ กรรมแม่ไปตกลูก พอดีเขามา ตัวเรากลับดีขึ้น งานดีขึ้น (แม่เคยบอกว่า คนจีนจะมีแบบนี้ คือ ถ้าลูกมีปัญหานิดหน่อยกลับ ส่งเสริมให้พ่อแม่ดีขึ้นหลายๆด้านได้)

และลูกก็ยังโชคดีที่ใครๆ ยอมรับค่ะ มีแต่คนรัก (นั่นก็คงเป็นกรรมดีของเขาที่สั่งสมมา)
แต่เมืองไทยไม่ใช่ประเทศที่เจริญแล้วนะค่ะ พอลูกเริ่มกินยา กลายเป็นพลเมืองชั้น 2 ทันที่(ใน รร. เก่าเหรือจากคนที่อคติกับกลุ่มเด็กพิเศษ)

 

เพื่อนฝรั่งที่สนิทกัน เขาเคยสันนิษฐานเกี่ยวกับกรณีที่มีเด็กเกิดที่หนึ่งแต่พูดภาษาอื่นที่ไม่ใช่ภาษาพ่อแม่ได้แม้ไม่ได้เรียนเลยว่าเป็นได้ที่ลูกเคยเกิดเป็นชาวต่างชาติที่อาจมาเที่ยวในประเทศนั้น....แล้วจุติ(ตาย)ในระหว่าง และปฏิสนธิในคุณแม่ด้วยความ"พ้องกรรม" (มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์)...เด็กจึงพูดภาษาต่างประเทศได้ พ่อแม่ก็ได้แต่แปลกใจระคนวิตกกังวลเพราะสุดปัญญาจะคาดเดาได้ว่ามาด้วยเหตุผลกลใด...

ส่วนความเข้าใจว่ากรรมของแม่ตกไปที่ลูกหรือกรรมของลูกตกไปที่พ่อแม่ เป็นความเข้าใจผิดไม่มีเหตุผลรองรับเลยครับ...เจตนาเกิดที่ใด..กรรมย่อมเกิดเฉพาะได้ที่นั่น ไม่กระเด็นออกไปเกิดที่อื่นได้โดยประการทั้งปวง..

แต่กรรมของแต่คน..สามารถมีส่วนเป็น"ปัจจัย"ส่งเสริมสนับสนุนหรือตัดรอนทั้งวิบากดีและเสียแก่บุคคลที่มาเกี่ยวข้องกันได้ในลักษณะต่างๆ..ซึ่งก็ย่อมมีปัจจัยอื่นมากมายมาร่วมด้วยเสมอ..ไม่มีอะไรเกิดได้ด้วยเหตุปัจจัยใดแต่อย่างเดียวโดดๆ นี้เป็นหลักความจริงที่ต้องทราบ... ศาสนาพุทธนั้นจึงตอบปัญหาชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายได้อย่างชัดเจนละเอียดทุกแง่มุมอย่างมีเหตุผล..

บัดนี้คุณแม่ พึงทำปัจจัยที่สมควรเพื่อแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น โดยไม่ท้อแท้นะครับ..บางทีวันนี้เราอาจคิดว่าสิ่งที่เจอนี่คือปัญหาน่าหนักใจนัก...แต่ใครจะรู้ว่า ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า..เราอาจนึกขำตัวเองที่ทุกข์เหมือนจะบ้า เพราะในที่สุดลูกอาจเป็นคนที่ประสบความสำเร็จอย่างที่เราคาดไม่ได้คิดไม่ถึงก็ได้...สิ่งที่เห็นและรู้ในเวลานี้ จะหมดจบไปในเวลานี้ เพราะมีความแปรผันเปลี่ยนไปตลอดเวลา...

ข้าพเจ้ามีเคยผ่านประสบการณ์ใกล้บ้าเพราะกังวลมาแล้ว แม้ไม่เหมือนเรื่องของคุณแม่ก็ตาม...แต่ภายหลังเรื่องที่ทำให้ใกล้บ้ากลับเป็นเรื่องทำให้ดีใจจนนึกไม่ถึง ทำให้มั่นใจในหนทางแห่งธรรมมากจนอยากบอกใครๆว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิด ก็อย่าทิ้งธรรม สิ่งใดที่คิดว่าเลวร้ายแก้ไม่ได้ ก็อย่าเชื่อเช่นนั้น...เพราะไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ...แม้ที่ได้ดีอยู่ก็ไม่ควรประมาท เพราะความไม่แน่มีอยู่ตลอดกาล...นะครับ..

 

ค่ะ เพราะส่วนตัวก็เคยผ่านอะไรมาเยอะมาก หนักหนากว่านี้เยอะ พอหันกลับไปดู กลับกลายเป็นแรงผลักดันให้เรามีวันนี้ได้ (ทั้งทางโลก และสนใจทางธรรม)

เรื่องลูกเป็นเรื่องเล็กมากในสายตาคนอื่นๆ ค่ะ เพราะแค่เด็กซน ส่วนภาษา ก็ตีความกับไปว่า ดีสิ (ใครๆ ก็อยากให้ลูกพูดอังกฤษ) แม้ดิฉันเอง ก็เคยอยากให้ลูกเก่งอังกฤษ

 

ไม่เคยเกิดเป็นคนไทยก็ต้องหัดภาษานานกว่าคนอื่น
เคยพูดภาษาไหนมาเยอะก็เป็นเร็ว
แค่นั้นแหละ

 

ผมก็เคยพบปะพูดคุยกับแม่นก
และกล้าพูดได้ว่า แม่นกเป็นผู้ให้จริงๆ
ครอบครัวเด็กพิเศษที่ไม่มีเงินเดินทาง
แม่นกก็ออกค่าเดินทางให้หมด
ค่าที่พักในช่วงที่มาเรียนรู้ ก็ไม่ต้องเสีย
อยู่ฟรี อาศัยอยู่ร่วมกันฉันพี่น้อง

ยังไงเสีย ก็อยากให้คุณผู้มีบุตรเป็นเด็กพิเศษ
ไม่ว่าจะอาการหนักมากหรือน้อย
ก็ถือเป็นผู้ร่วมชะตากรรม
มาร่วมอุดมการเดียวกันกับพวกเขาได้
เพื่อขยายวงความเข้มแข็ง
มิใช่อยู่แต่กับเรา
แต่ส่งไปถึงเพื่อนร่วมโลกคนอื่นๆด้วย

Line ของแม่นกคือ Soavapa Teereprechag
สามารถแชตหรือคุยเสียงกับแม่นกได้ครับ

รวมพลัง สร้างความเข้มแข็ง เพื่อสังคม กันเถิด...

 

แม่พ่อ ญาติ เป็นไทยจีนค่ะ พูดไทยกันหมด

พอดีไปเพิ่งไปพบหมอที่ให้คำตอบเรื่องนี้ (นานกว่าจะได้คำตอบค่ะ เพราะหมอหลายคนไม่เคยตอบได้เลย มีแต่คำว่า ไม่รู้ ไม่ต้องไปสนใจ) ให้ทิ้งภาษาอังกฤษให้หมด

อย่างหมอถามตั้งนานว่า ครอบครัวมีกี่คน (เขาไม่เข้าใจ ตอบเปะปะไม่ตรง)
แต่พอแม่ถามว่า family มีกี่คน ลูกถึงเข้าใจค่ะและตอบได้ค่ะ

เลี้ยงลูกมาแบบ พูดไทยคำอังกฤษคำนะค่ะ
เคสอย่างนี้หมอเคยเจอะนะค่ะ/ รร.นานาชาติก็บอกว่ามีนะค่ะ

 

ขอบพระคุณมากค่ะ ดิฉันเอง แรกๆ ที่คิดว่า จะตั้งกระทู้เรื่องนี้ดีหรือเปล่า เพราะคิดว่า ตั้งไปทำไม ฯลฯ

แต่ก็คิดกลับอีกด้าน หากถ้าเราตั้ง อาจจะได้คำตอบ หรือความเห็นบางอย่าง ที่มีประโยชน์ไม่มากก็น้อยก็ได้ค่ะ

และก็"โชคดี" ตามคำที่พูดไว้ จริงๆค่ะ

 

พรสวรรค์ที่เด็กมีจะกลายเป็นสิ่งไร้ค่า ถ้าขาดการสนับสนุนส่งเสริม จากผู้ปกครอง

 

เห็นเขาว่าทุกคนมึกรรมเป็นที่เกิดคะ เราเกดมาเพราะมีกรรมจึงมาเกิด แต่มีกรรมต่างกัน เด็กพิเศษเองก็คงมีกรรมแบบหนึ่งที่ทำให้เป็นเด็กพิเศษ แต่มีพรสวรรค์คะ

 

ขอบคุณนะค่ะ แม่เอง ก็ต้องมาตั้งสติว่า จะส่งเสริมเขาอย่างไร หาข้อมูลไปเรื่อยๆ นะค่ะ ตอนนี้ งง เป็นไก่ตาแตกนะค่ะ

 

เขามีกรรมนะค่ะ (หนักด้วยนาาาาา ญาติธรรมบอกว่า แรกๆ ไม่กล้าบอกด้วยซ้ำ กลัวแม่เสียใจ รับไม่ได้ในสิ่งที่เขาเห็น)

คุณดัชเชส เก่งภาษา รู้จักคำว่า hyperlexia ใช่หรือเปล่าคะ ดิฉันต้องใช้กูเกิ้ลแปลภาษาเอา อ่านเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง (ยังมีอีกหลายๆคำที่แพทย์ให้มาหาข้อมูลเพิ่ม เป็นภาษาไทยไม่มีข้อมูลเลยค่ะ)
เป็นอีกพรสรรค์ (หรือสิ่งผิดปกติ) อีกอย่างที่เขามี

 

คุณต่ายขอถามคะ ว่า เค้าพูดภาษาอังกฤษตลอดเลยหรือเปล่า และไม่พูดไทยเลย หรือคะ และอายุเท่าไรแล้วคะ เริ่มพูดครั้งแรกตอนกี่ขวบคะ