เทวดาเมตตามาโปรดที่โรงพยาบาล

fficeffice" /><O> </O>
เรื่องที่จะเล่าสู่ท่านทั้งหลายนี้เกิดขึ้นจริง เมื่อประมาณ 8 ปีได้แล้วค่ะ และปัจจุบันนี้จิตก็ยังสัมผัสถึงเรื่องที่เกิดขึ้นได้ตลอดเวลาค่ะ<O></O>
<O></O>
ตอนนั้น ดิฉันตั้งครรภ์ได้ประมาณ 4 เดือน แต่ไม่นานนักได้เกิดสิ่งผิดปกติขึ้น จึงต้องไปพบแพทย์ แพทย์ลงความเห็นว่าขณะนี้ลูกดิฉันนั้นได้เสียชีวิตไปแล้ว ต้องรีบจัดการขูดมดลูกโดยด่วน ไม่เช่นนั้นจะเป็นอันตรายกับตัวดิฉันเอง ตอนนั้นดิฉันก็เสียใจมากค่ะ เพราะมันกะทันหัน ยังไม่ได้ตั้งตัวเลย เสียใจที่ว่าไม่สามารถดูแลให้เขาเกิดมาได้ทั้งที่ได้พยายามอุ้มท้องอย่างดีที่สุดแล้ว<O></O>
<O></O>
เพราะดิฉันไม่เคยฝึกจิตอย่างจริงจัง จิตตอนนั้นจึงเต็มไปด้วยกิเลส เป็นไปตามกรรมในขณะนั้น ดิฉันต้องรีบตัดสินใจโดยด่วน เพราะหมอบอกว่าต้องรีบเข้าโรงพยาบาลเพื่อรักษาตัวเอง ไม่เช่นนั้นก็จะเป็นอันตราย จึงรับปากกับหมอว่า จะขอเข้าโรงพยาบาลวันรุ่งขึ้น เพราะขอทำใจก่อน คืนนั้นทั้งคืนเหมือนคนตกนรกค่ะ
เศร้าโศก เสียใจมาก ก็ได้แต่นึกถึงคุณพระ บอกลูกว่า ขออโหสิกรรมต่อกันและแผ่เมตตาให้ลูกไปอยู่ที่ดี<O></O>
<O></O>
ตอนเช้าเตรียมตัวมาโรงพยาบาล ตอนจองห้องพักฟื้นดิฉันได้บอกพยาบาลว่า“พี่ขอพยาบาลเฝ้าไข้พิเศษ 1 คน นะคะ เพราะญาติไม่สะดวกมาเฝ้าเองค่ะ”พยาบาลบอกว่า “ ไม่มีพยาบาลเหลือสำหรับเฝ้าไข้เลยค่ะ คนไข้จองเต็มหมดแล้วค่ะ”ดิฉันก็เลยบอกว่า“ถ้าหากเผอิญมีก็ส่งเข้าไปให้ด้วยก็แล้วกันค่ะ” มองเห็นหน้าพยาบาลทุกคนก็ง่วนอยู่กับการเตรียมเอกสาร ไม่มีใครสบตาเลย ดิฉันก็เลยนึกว่า “ สงสัยคืนนี้อยู่คนเดียวแน่เลย ห้องที่พักฟื้นก็อยู่ด้านในสุด..ไม่เป็นไร..มีอะไรก็กดอ็อดเรียกเขาก็แล้วกัน” <O></O>
<O></O>
เมื่อเสร็จจากห้องผ่าตัด วิสัญญีแพทย์ก็ปลุกให้รู้สึกตัว ก่อนที่จะเข็นดิฉันไปที่ห้องพักฟื้น ดิฉันจำไม่ได้ว่านานเท่าใดที่หมดสติที่ห้องพักฟื้น มารู้สึกตัวก็เพราะรู้สึกปวดปัสสาวะ จึงอยากเข้าห้องน้ำ ก็งัวเงียลืมตาขึ้น ทันใดนั้นก็มองเห็นนางพยาบาลหน้าตางดงาม เกล้าผมเรียบร้อย แลดูดีเป็นธรรมชาติมาก ใส่เครื่องแบบพยาบาลแขนยาวและกางเกงสีขาวค่ะ นั่งอยู่บนเก้าอี้ปลายเตียงที่ดิฉันนอนอยู่ ถือหนังสือและมองมาที่ดิฉันอยู่ก่อนแล้วค่ะ เหมือนรู้ว่าดิฉันจะต้องตื่นขึ้นมา ตอนนั้น ประมาณตี 2 เพราะดิฉันก็เหลือบมองดูนาฬิกาบนผนังห้องด้วยแว๊ปหนึ่ง<O></O>
<O></O>
พอดิฉันขยับตัวจะนั่งบนเตียง นางพยาบาลก็พุ่งมายืนชิดดิฉันเลยค่ะ เร็วเหลือเกินค่ะ ถ้าตอนนั้นไม่มีเขามายืนประชิดตัวดิฉันซึ่งนั่งครึ่งหลับครึ่งตื่นเพราะฤทธิ์ของยาสลบ อยู่บนเตียง ดิฉันมีหวังหัวโหม่งทิ่มลงจากเตียงเป็นแน่แท้ตอนนั้นเองดิฉันได้กลิ่นหอมกรุ่นจากตัวนางพยาบาลค่ะและรู้สึกชื่นใจ กระปรี้กระเปร่าอย่างบอกไม่ถูกค่ะ กลิ่นนั้นไม่ใช่กลิ่นของน้ำหอมแต่เดาเอาว่าน่าจะเป็นกลิ่นของดอกไม้ที่ไม่สามารถบรรยายได้ค่ะแล้วนางพยาบาลพูดว่า“จะเข้าห้องน้ำใช่ไหมคะ” ดิฉันก็บอกว่า “ค่ะพี่อยากจะเข้าห้องน้ำ” ว่าแล้วพยาบาลก็โอบตัวดันดิฉันลงจากเตียง ประคองพร้อมลากขาที่แขวนอุปกรณ์ขวดน้ำเกลือไปที่ห้องน้ำ ดิฉันบอกพยาบาลว่า “เดี๋ยวพี่เดินเข้าไปเองค่ะ” พยาบาลก็ดูไม่ค่อยเชื่อว่าดิฉันจะสามารถ เพราะยาสลบยังไมหมดฤทธิ์ ซึ่งก็จริงค่ะ เขาก็พาไปจนถึงที่เลย แค่นั่งลงเท่านั้น พอเสร็จธุระ ดิฉันก็รู้สึกหน้ามืดในห้องน้ำ พยาบาลก็ต้องเข้ามาประคองดิฉันไปที่เตียง และหลังจากนั้นดิฉันก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย...... <O></O>
<O></O>
จนกระทั่งเช้าอีกวัน ดิฉันรู้สึกตัว ก็มองไม่เห็นนางพยาบาลคนที่เฝ้าอยู่เมื่อคืน คิดว่าเขาคงงออกเวรไปแล้ว สักครู่พยาบาลอีกคนก็เข้ามาวัดปรอท ดิฉันก็ได้แต่ยิ้ม นึกขอบคุณเขาในใจที่ส่งพยาบาลมาช่วยดูแล ตอนกลางคืน <O></O>
<O></O>
ต่อมา ไม่นานนัก สามีและลูกชาย ก็พากันมาถึงห้องพักฟื้น หมอตรวจสภาพร่างกายของดิฉันเสร็จแล้วก็อนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลได้ในตอนเที่ยง และระหว่างที่เก็บของเพื่อรอยาและเคลียร์ค่าใช้จ่าย นั้น ดิฉันก็เดินไปที่เคาน์เตอร์นางพยาบาล และก็บอกเขาว่า“พี่ขอบคุณมากนะคะ ที่เมือคืนส่งพยาบาลมาดูแลพี่นะค่ะ” พยาบาลที่อยู่ในห้องนั้น 2-3 คน ทำเหมือนไม่ได้ยินที่ดิฉันพูด แล้วก็ยื่นใบค่าใช้จ่ายให้ดู ดิฉันอ่านค่าใช้จ่ายแล้วก็บอกเขาว่า “ เอ้า....น้องคะ แล้วค่าพยาบาลเฝ้าพี่เมื่อคืนนี้ พี่ต้องจ่ายเท่าไร” เขาบอกว่า “เมื่อคืนไม่ได้จัดพยาบาลมาเฝ้าไข้ให้เพราะได้บอกพี่ไปแล้วว่า ไม่มีพยาบาลเฝ้าไข้เหลืออยู่เลยค่ะ”ดิฉันก็ยืนยันว่า“ไม่จริงค่ะ เมื่อคืนมีพยาบาลมาเฝ้าพี่ และพี่ต้องการจ่ายค่าเฝ้าไข้ของพี่ให้กับน้องพยาบาลคนนั้นค่ะ”<O></O>
<O> </O>
ดิฉันก็บรรยายลักษณะให้พยาบาลที่เคาน์เตอร์ฟัง เขาก็ยังยืนยันอย่างเดิมว่าไม่มี อย่างแน่นอน ดิฉันก็เลยเหนื่อยที่จะอธิบาย อีกทั้งความรู้สึกก็ยังเศร้าใจเรื่องลูกอยู่ ก็เลยเงียบลง ตอนนั้นดิฉันเริ่มคิดได้แล้วว่า เขาต้องคิดว่าดิฉันอาจจะประสาทหลอนแน่แล้ว แต่แล้วก็เหมือนมีอะไรมาดลใจให้ดิฉันหยุดความพยายามที่จะอธิบายต่อเสีย<O></O>
<O> </O>
ตลอดทางกลับบ้านก็เล่าให้สามีฟัง และนึกขอบคุณพยาบาลที่มาเฝ้าไข้คนนั้น ท่านต้องเป็นเทวดาที่เมตตามาโปรดช่วยดูแลดิฉันอย่างแน่นอน ไม่ใช่วิญญาณอย่างเด็ดขาด<O></O>
<O> </O>
ถึงทุกวันนี้ดิฉันก็ยังคงอุทิศบุญและแผ่เมตตาให้กับลูกที่ล่วงลับไปแล้วค่ะ และจะทำต่อไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ค่ะ และดิฉันก็จะอุทิศบุญให้กับเทวดาที่รักษาตัวดิฉัน ตลอดจนทวยเทพเทวดาและพรหมอยู่เสมอ มิได้ขาดค่ะ<O></O>
<O> </O>
จิตบอกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ ท่านเป็นเทวดาเมตตามาโปรดดูแลดิฉันที่โรงพยาบาลค่ะ<O></O>

 

อาจจะเป็นเทวดาประจำตัว หรือครูอาจารย์ ครับ

 

อนุโมทนา สาธุ ครับ​

เล่าสู่กันฟัง การแก้ไขข้อความ
คลิก แก้ไข ลบ อีกครั้ง
คลุมดำทั้งหมด ปรับเลือก ตัวหนังสือ ขนาด และ สีตัวหนังสือ
ลบส่วนเกิน ของตัวหนังสือ (กรณี ก๊อปมาวาง) จัดช่องว่าง ระหว่างประโยค
แทรกรูป แทรกดนตรี ถ้ามี
คลิก ส่งข้อความ เอวัง จบ​

 

ขอบคุณนะคะ คุณอริยบุตร